Reis naar Cancun, Mexico

Oef, dat was me het nachtje wel!  Het was om te beginnen snikheet boven, denkelijk doet de airconditioner het niet.  Ik kon dus al slecht slapen en Saskia ook.  Wat dat  betreft benijd ik Rick, die slaapt altijd en overal.

Om een uur of half drie werd ik wakker en zag op het alarm dat er een deur ergens open zou moeten zijn.  Geen prettig idee dat er iemand ongemerkt het huis in zou kunnen komen, dus ik ging op zoek welke deur het was. 

Saskia kwam naar beneden om wat pijnstillers voor haar hoofdpijn in te nemen en bemerkte gelukkig dat het de deckdeur was, die op een klein kiertje stond.  We gingen weer naar bed, maar ik kon de slaap niet weer vatten en telde de minuten tot om tien voor half zes de wekker ging.

Voordeel is wel dat we meteen klaarwakker zijn.  We maken ons klaar en sjouwen de bagage naar buiten.  De taxi is vroeg en ruim op tijd gaan we op weg naar Dulles Airport. 

Halverwege daar bedenkt Rick tot zijn schrk dat hij zijn zwembroeken is vergeten.  Niet handig als je op een strandvakantie gaat, hopelijk kan hij er in Cancun een paar van zijn gading vinden, want terug naar huis gaat is geen optie.

Eenmaal op het vliegveld zijn we bij de Premier balie van United zo ingecheckt.  Ook hebben Rick en ik vandaag een TSA Pre op onze instapkaart staan.  Dat betekent dat we veel sneller door de veiligheidscontrole kunnen.  Onze schoenen hoeven niet uit en vloeistoffen en laptops kunnen in onze tassen blijven.

Alleen Saskia heeft deze service niet, maar zij kan in de korte rij voor familie aansluiten.  Met de trein komen we gauw bij de C gates aan en dat geeft ons nog ruimschoots tijd ontbijt te halen.  Ik haal ei, ham, kaas en champignons sandwiches bij Potbelly voor Rick and mij (Saskia heeft een Clif reep mee als ontbijt).  Rick haalt intussen koffie en thee bij Starbucks.

Op tijd gaan we aan boord en nemen plaats in onze Economy Plus stoelen.  De vlucht gaat snel, er is Directv om te kijken, maar daar maakt alleen Saskia gebruik van.  Ik houd het bij mijn Kindle en lees mijn Virgin River boek van Robyn Carr uit.

Ongeveer een kwartier later dan het schema landen we in Houston.  Daar wacht ons een aangenaam bericht.  Onze vlucht vertrekt nu in plaats van twee terminals verderop van een gate vlakbij die waar we aankomen.  We hebben dus even tijd om wat te eten en drinken te kopen.

Helaas smaakt de sushi, die ik uitkies, verschrikkelijk en ik eet er maar een paar stukjes van.  Ik had niet gedacht dat ik ooit sushi zou hebben die ik niet lekker vind!  Hopelijk is er in het vliegtuig wat eten te krijgen.

Gisteren al zagen we dat we voor de vlucht van Houston naar Cancun een gratis upgrade naar eerste klas zouden krijgen.  Ook Saskia heeft als compagnon een stoel in eerste klas.  Dat is voor haar het eerst in haar leven dat ze eerste klas vliegt.

We gaan als eersten aan boord en krijgen meteen een drankje aangeboden.  De flight attendant is een ontzettend leuk mens en helpt Saskia met veel humor als haar glas water per ongeluk op de stoel naast haar belandt.  Gelukkig voor Saskia zit er niemand naast haar.  Volgens de flight attendant is het hoogst ongewoon om plaatsen open te hebben in de eerste klas cabine.

Saskia wil geen foto van haar eerste keer eerste klas vliegen, maar Rick en ik poseren wel

Wij profiteren daar in ieder geval lekker van.  Het is eerste deel van de vlucht is er heel veel turbulentie, maar dan krijgen we weer een drankje, dit keer geserveerd in een echt glas.  Helaas is de vlucht te kort voor een maaltijd, maar we krijgen van de vriendelijke crew ongelimiteerde zakjes chips, Toblerone minireepjes en bananen.

Voor we het weten wordt de landing naar Cancun ingezet en zijn we opeens in Mexico.  Als eersten zijn we het vliegtuig uit en door immigratie. We krijgen mooie Mexicaanse stempels in onze paspoorten.  Bij de douane krijgen we een willekeurig rood licht wat betekent dat onze bagage na moet worden gezocht.  Natuurlijk vinden ze niets en we kunnen door.

Via Expedia heb ik een auto gereserveerd bij Fox en met een busje worden we naar hun kantoortje gebracht.  Een half uurtje later rijden we in een kleine Hyundai weg.  Alle bagage past erin en wij ook, dus helemaal goed.

We rijden naar de Zona Hotelera en ons hotel blijkt het eerste daar te zijn, lekker dicht bij het vliegveld, want onze vlucht terug vertrekt helemaal op een verschrikkelijk vroeg uur.  We hebben het Westin hotel hier geboekt op punten van Ricks vele nachten in Starwood hotels.

Daarom worden we ook als belangrijke gasten ontvangen.  Onze kamer is klaar met uitzicht op de lagune.  Duizend verontschuldigingen dat we geen upgrade naar uitzich op zee kunnen krijgen, maar ons uitzicht blijkt toch prachtig te zijn.

De bagage wordt boven gebracht en Saskia en ik kleden ons in bikini.  Beneden aan het zwembad nemen we plaats aan een tafeltje om een hapje te eten.  Saskia springt ook even in het zwembad en verkondigt dat het water heerlijk is. 

Hier in Mexico mag Saskia ook alcohol drinken en daar maakt ze dan ook meteen gebruik van door een margarita te bestellen.  Rick en Saskia nemen een salade en ik een ceviche, we hebben niet veel voor lunch gehad.

Rick heeft dus geen zwembroek mee en in het winkeltje bij het hotel gaan we kijken of ze er een voor hem hebben.  Gelukkig is dat het geval, maar het is zeker niet Ricks smaak.  Hij koopt er dus een om morgenochtend te kunnen zwemmen, maar wil morgenmiddag in het winkelcentrum hier dichtbij kijken of hij een andere kan vinden.

Het strand ziet er wel  erg aanlokkelijk uit en lijkt zich kilometers uit te strekken, mooi voor een strandwandeling in de komende dagen.  Rick en ik lopen even de zee in, het water heeft een zeer aangename temperatuur.

Dan bestellen we met Saskia een drankje bij de bar aan het zwembad.  Freddy is heel vriendelijk en doet zijn best om onze voor hem wel  heel  vreemde voornamen te leren.  Natuurlijk niet Rick, maar Saskia en Petra vindt hij heel bijzonder.  Iedere keer in Mexico valt het me weer op hoe vrolijk en vriendelijk iedereen is.  Het is echt een heerlijk vakantieland en ook zeer betaalbaar.

Boven maken we ons klaar voor het avondeten.  We hebben een reservering bij een van de restaurants in het hotel, Arrecifes.  We krijgen een tafeltje buiten vlak aan zee.  Het is werkelijk zo genieten!

Ook het eten is heerlijk.  Saskia smult van haar groente fajita’s, Rick heeft zoveel vlees dat hij het niet opkan en ik een lekker voorafje van garnalen “taco’s” in jicama tortilla’s en hoofdgerecht plaatselijke kip tamales.  Ik heb echt het gevoel Mexicaans te hebben gegeten vanavond en ook mijn Spaans alvast wat uitgeprobeerd.

Het internet op de kamer is zeer matig, maar het lukt me toch dit blog te plaatsen.  Waarschijnlijk gaat veel  foto’s  opladen niet lukken, maar dat komt later dan wel.  We zijn moe van de lange dag (en slapeloze nacht) en plannen morgen een rustige dag in.