Over kersenbloesems kijken

Rick verlaat net voor zevenen zijn bed. Ik blijf ook niet lang liggen, want het belooft een schitterende dag te worden en daar wil ik van gaan genieten. De zon komt net boven ons eigen Japanse kersenboompje op. 

Mijn ontbijt van ei, tomaat en enoki, maitake en judasoor paddenstoelen smaakt me weer opperbest. Rick heeft intussen gedoucht en we rijden naar de Pan Am Starbucks voor onze koffies. Dan doe ik wat cardio voor ik om kwart voor tien bij Sharon moet zijn. 

Aangezien ik van plan ben na de personal training heel wat te gaan wandelen in de stad doet het aantal stappen thuis er niet zoveel toe. Als ik geen haast had gehad zou ik vandaag de fiets gepakt hebben naar personal training. Dat duurt echter langer dan ik wil en dus wordt het de auto. 

Na het halve uur met gewichten maak ik me snel klaar om op pad te gaan. Rick zet me af bij de metro wat weer $5 parkeren scheelt. Alleen heb ik niet naar het schema gekeken en rijd de trein net weg. Dan maar twintig minuten wachten, ook niet zo erg. 

Rond kwart voor twaalf stap ik bij het McPherson Square metrostation uit. Natuurlijk laat mijn blaas weer eens weten dat ik een wc nodig heb. De dichtstbijzijnde aan de Mall zijn best ver weg. Ik besluit brutaal te zijn en de toiletten van de Old Ebbitt Grill te gebruiken. Daar is het toch zo druk en val ik niet op. 

Inderdaad is dat het geval en opgelucht ga ik verder. Ik besluit een poke bowl te halen van Poki DC en die dichtbij de bloesems op te eten. Daar blijkt dat Poki DC ook wc's heeft, goed om te weten. 

Met de poke bowl en een flesje water loop ik richting het Tidal Basin. Tegenover het Bureau of Engraving & Printing vind ik een leeg bankje en ga daar met zicht op de bloesems picknicken. Ik laat het me goed smaken. 

Na het eten loop ik naar het Tidal Basin. Dit keer begin ik mijn wandeling tegen de klok in. De bloesems zijn verder uit dan gisteren en terwijl ik er rondloop kondigt de National Park Service aan dat de piekbloei bereikt is. Dat is een dag vroeger dan verwacht. 

Net aan de zijkant van de kersenbloesems ligt een tulpenveldje. Daarvan zijn een aantal al uit, maar het gros moet nog bloeien. Het laat wel zien hoeveel warmer het in de stad is, want onze tulpen hebben alleen nog bladeren, geen knoppen. 

Terwijl ik wandel en fotografeer zoek ik ook naar een bankje om te zitten en van de bloemenpracht te genieten. Dat vind ik in het Franklin Delano Roosevelt Memorial. Ik heb er mooi zicht op de bloesems en het Washington Monument erachter. 

Dr. Martin Luther King Jr. tussen de bloesems

Hier zit ik een klein uurtje te genieten van de zon, het mensen kijken en de mooie bloemen. Wat is dit toch een heerlijke tijd van het jaar! Ik hoor veel verschillende talen en heb het idee dat er ook een heel aantal internationale toeristen zijn. Dat hoeft natuurlijk niet, want vrijwel alle nationaliteiten zijn in Washington en omgeving vertegenwoordigd. 

Als ik mijn wandeling voortzet vraagt een stel of ik een foto van hen kan maken. Dat doe ik natuurlijk met graagte. De man biedt aan er dan ook een van mij te maken en aangezien ik mijn kersenbloesem topje en oorbellen aanheb neem ik dat aanbod graag aan. 

Door het F.D.R. Memorial loop ik verder tot ik het Jefferson Memorial mooi dichtbij heb. Helemaal om het Tidal Basin heenlopen doe ik vandaag niet. Net voor de brug naar het Jefferson Memorial keer ik terug. 

Bij het Martin Luther King Jr. Memorial houd ik nog een pauze. Het is inmiddels een graad of 23 schat ik en aangezien dit de warmste dag van de week zal worden wil ik er alles uithalen. Ik ben wel van plan nog vaker te gaan, afhankelijk van het weer. 

Het is al na vieren als ik naar het Smithsonian metrostation loop. Dit keer komt de trein reeds na drie minuten. In East Falls Church laat ik Rick weten dat ik bijna thuis ben en hij staat me in Vienna al op te wachten. 

Vandaag heb ik bijna twintigduizend stappen gezet, wat gaat dat toch makkelijk in de stad! Nu ben ik er wel aan toe om op mijn luie stoel mijn benen omhoog te doen! Ik ben zo blij dat we, weliswaar met mondkapjes op, weer zo makkelijk met de metro kunnen reizen. 

Voor mijn avondeten heb ik vanavond na de Japanse kersenbomen zin in Japans eten. We hebben nu Sushi Koji vlakbij en ik bestel daarvan. Rick gaat het nieuwe Mexicaanse restaurant in dat winkelcentrum proberen. 

Vroeger was Cedar Park een louche lokatie, waar nogal eens duistere types rondhingen. Nu is dat allemaal opgeknapt. Ik zou vaker naar het cafe daar moeten gaan, want het is binnen loopafstand. Rick is nu ook zeer te spreken over El Sabor en ik vind Sushi Koji altijd heerlijk. 

Nu is het tijd voor Jeopardy en dan wat kookshows. Ik ben moe, maar voldaan. Ik heb dit de afgelopen paar jaar erg gemist. Nu nog meer rondleidingen, maar dat komt ook langzaam op gang.