Over knuffelen met ons kleindochtertje

We zijn er vroeg bij vanochtend en al om acht uur op weg naar Starbucks. Onderweg luisteren we naar een telefoongesprek van Ricks werk. Ze gaan vandaag allemaal sporten voor Ainsley's Angels. Dat is een liefdadigheidsorganisatie, die eraan werkt dat mensen met een lichamelijke beperking ook aan hardloop races mee kunnen doen. Microsoft geeft een bedrag gebaseerd op de tijd dat iedereen gesport heeft. 

Zodra we met onze koffies thuis zijn gaat Rick zijn bijdrage leveren. Hij heeft zijn wekelijkse vergadering en al pratend loopt hij vijf kilometer. Ik doe mijn gewoonlijke cardio thuis en ga dan inpakken. 

Dan vertrek ik naar Vienna waar ik eerst bij Cocoa Vienna een doosje chocola voor Katja's verjaardag koop. Bij Greenheart om de hoek kies ik vier sappen om mee naar Katja te nemen: de twee nieuwste en de twee, die ze altijd het lekkerst vindt. 

Bij de bank pin ik het verjaardagsgeld en als laatste haal ik mijn lunch op van Zoe's Kitchen. Thuis zet ik die in de keuken. Orion komt even met me mee naar buiten als ik de koffers in de auto laad. Dan gaat hij op eigen houtje naar binnen terwijl ik de sappen in onze koelbox doe.

Dat had een alarmbel moeten laten rinkelen, vooral als Orion heel ongewoon niet op me afkomt als ik binnenloop. De reden is al gauw te zien: meneer heeft mijn lunch van het eiland gestolen en eet die nu lekker op het tapijt (natuurlijk altijd op het tapijt, gr) op. 

Gelukkig heb ik nog wat dingen in huis, die ik bij elkaar kan rapen, want we willen om twaalf uur vertrekken. Ik warm wat mosterdsoep op en heb daar gerookte zalm en een paar tomaatjes bij. Rick komt met zijn salade van Cava en we eten snel.

Keurig om twaalf uur rijd ik de oprit af. Rick heeft een telefoontje met klanten, dus ik chauffeer het eerste deel van de rit. Zoals gewoonlijk kom ik op de Washington Beltway (ringweg) herhaalde malen in langzaamrijdend verkeer terecht, maar eenmaal op de I-95 gaat het vlot. 

Zoals altijd maken we een pit stop bij het Biden Center. Dan neemt Rick het stuur over voor de rest van de rit. 

Na de Delaware Memorial Bridge zijn we in New Jersey. Dat laatste stuk lijkt nog best ver, want Katja en Kevin wonen in het noorden van de staat. 

Om kwart voor vier zijn we bij ons hotel. We checken in en brengen de bagage naar binnen. Dan rijden we naar Fiona's kinderdagverblijf. Dat blijkt een best grote peuterschool te zijn. De babies zijn in het kleine gebouwtje ervan. 

We wachten even op Katja en begroeten onze oudste baby dan enthousiast. We mogen mee naar binnen en Fiona's gezichtje licht op als ze Katja ziet. Een van de leidsters laat ons trots zien waar Fiona slaapt, eet en speelt.

Katja is alleen niet zo blij als ze ziet hoe weinig Fiona heeft gedronken en geslapen. Vooral dat eten is belangrijk, want Fiona moet in gewicht aankomen. Daar gaat Katja maandag wat van zeggen. 

Rick neemt onze auto en ik ga met Katja mee. Ik ga achterin naast Fiona zitten. Die weet volgens mij niet zo goed wat ze van mij moet denken. Ik krijg wel af en toe een lachje, maar dan begint Fiona te huilen. Katja zegt dat ze dat wel vaker doet als ze moe is. 

Thuis is het weer helemaal over. Daddy krijgt een enorme glimlach en ik mag een flesje geven. Dan komen de cadeautjes voor Fiona tevoorschijn. Ik heb rompertjes en broekjes mee, maar het speelgoed vindt Fiona natuurlijk veel interessanter. 

Eerst geef ik haar ons uit Aruba meegebrachte Nijntje speeltje. Dat is meteen een succes, al zal het nog even duren voor Fiona de vormpjes erin kan krijgen. Ook Flappin' Fiona, een grappige flamingo met flapperende vleugels, valt in goede aarde. 

Fiona kruipt en klautert en loopt zelfs al wat aan de hand. Zo interessant toch dat een baby opeens weet welke beweging ze moet maken om vooruit te komen. Het is wel uitkijken, want madam is snel en voor we het weten speelt ze in Django's waterbak of heeft ze een stukje hondenvoer in haar mondje!

Omdat Fiona bij het kinderdagverblijf zo weinig heeft geslapen is ze tegen zevenen helemaal op. Ze valt bijna in slaap, dus Katja en Kevin maken haar klaar om naar bed te gaan. 

Intussen gaat Rick ons eten halen van een Thais restaurant. Als hij terug is ligt Fiona al in diepe rust. Het eten is erg goed en weer anders dan we bij onze Thaise restaurants kunnen krijgen. Ik heb een gerecht met garnalen, kreeft en St. Jacobsschelpen en heel veel groente. Zeer smakelijk is het!

Het is al na achten als we klaar zijn. Katja had gehoopt nog een spelletje te spelen, maar Rick en ik zijn moe van de lange dag. Misschien morgenavond als Saskia en Riley er ook zijn. Nu even ontspannen in de hotelkamer en dan is het bedtijd.