Over St. Patrick's Day

Alexa wekt me weer met haar Disney deuntje en ik zie dat het buiten maar druilerig is. Dat lokt niet erg, maar ik sta toch maar op en maak mijn ontbijt. Rick heeft een vroege vergadering, dus we gaan direct na mijn eten naar Starbucks. 

Het scheelt wel tijd om naar de Pan Am Center Starbucks te gaan, maar is niet zo gezellig. In de drive thru kletsen Rick en ik vaak over van alles. Toch vind ik het vandaag wel fijn, want nu kan ik het grootste deel van mijn cardio afmaken voor ik naar personal training moet. 

Dat is vanaf vandaag op zowel maandag als donderdag om kwart voor tien. Dat vind ik fijn, want half elf betekende dat mijn hele ochtend aan sporten opging. Sharon heeft altijd weer nieuwe dingen te doen en dat maakt het halve uur met gewichten nooit saai. Het enige dat altijd hetzelfde is, is eindigen met een minuut planken. 

Thuis maak ik mijn cardio af en week dan de etiketten van een blauwe sake fles. Dat valt niet mee, maar met wat moeite lukt het me. Van andere wijnflessen weken de etiketten er zo af, maar de Japanners gebruiken kennelijk een andere soort lijm. 

Rick heeft nog eten over van gisteravond voor zijn lunch. Ik ga mijn gewoonlijke salade van Subway halen. Onderweg zie ik dat de "peren"bomen bloeien. Deze Bradford peren (pyrus callyerana) zijn een invasieve plantensoort hier in Virginia, maar ik vind hun bloesem wel erg mooi. 

Na de lunch vertrekt Rick naar zijn pijndokter. Gelukkig is hij sinds zijn injectie pijn vrij. Ik begin aan de kersenbloesemboom op de blauwe fles. Mijn vriendin Nhu wilde er graag een. Hij is weer anders (natuurlijk, want handwerk) dan de mijne, maar ik ben er tevreden over. 

Als Rick thuiskomt van de dokter moeten we ons al klaar gaan maken voor onze St. Patrick's Day viering. Ik heb natuurlijk geen druppel Iers bloed in me, maar Rick is een kwart Iers. Daar komt het rode haar van Kai en Saskia vandaan. 

Zoals altijd gaan we naar The Old Brogue. Vorig jaar was alles buiten, maar dit jaar weer gewoon in het restaurant. Er is een kwartet dat Ierse muziek speelt en we kunnen een voorafje en hoofdgerecht kiezen. 

Veel ervan is mij te zwaar, maar de gerookte zalm op "boxty's" (aardappelpannenkoekjes) en de zalm en spinazie en croute vind ik heerlijk! Rick neemt de gerookte zalm ook en dan de Guiness stew. 

Intussen luisteren we naar de live muziek. Er zijn liedjes bij, die we (althans ik, want om de een of andere reden ken ik een aantal Ierse liedjes) meezingen. Het valt ons op dat alle liedjes verdrietig zijn. Iemand of meerdere mensen gaan dood en toch klinken ze vrolijk. 

We krijgen een cake met Ierse whisky erover en vanille ijs als dessert. Ik neem er een paar hapjes van, maar het is mij veel te zoet! Ik merk echt dat het weinig suiker eten mijn smaakpapillen heeft veranderd, want Rick vindt het helemaal niet zoet. 

Na een paar uur wordt er subtiel gesuggereerd dat we kunnen vertrekken om ruimte te maken voor de latere groep. Het was weer een leuke avond en ook een lekkere manier om deze Ierse feestdag te vieren. Er zijn Amerikaanse steden, waar veel meer Ieren en afstammelingen wonen, dan hier in Washington en omgeving. Zo kleurt de rivier in Chicago ieder jaar groen. 

Ook ons kleine pukje vierde St. Patrick's Day. Ze droeg het "My First St. Patrick's Day" setje dat ik voor haar kocht. Verder aten zij corned beef (Amerikaanse Ieren vonden dat uit) met wortels en aardappelen, waar "little mess" (een woordspeling van Katja) van genoot. Fiona's tweede naam, Riley, is Iers. 

Een van de grappigste dingen is dat Django voorheen helemaal geen interesse in menseneten had. Tot Fiona kwam, nu weet hij dat ze dingen laat vallen en wacht om het op te eten. Zo ontzettend grappig! Orion zou trouwens niet wachten, die zouden we in zijn bench moeten doen.