Over vertraagde vluchten

We lagen er gisteravond vroeg in en als de wekker om vijf voor half vijf gaat zijn we allebei meteen wakker. 

Na mijn douche ben ik klaar om te gaan. Terwijl Rick zich klaarmaakt laat ik Orion uit. Dan laden we alles in Ricks auto en om klokslag vijf uur rijden we weg. 

We zijn ongeveer halverwege het vliegveld als ik een SMS krijg van United. Ons oorspronkelijke vliegtuig heeft mechanische problemen. 

Niet getreurd, ze hebben een ander vliegtuig, maar nu vertrekken we om acht uur in plaats van kwart voor zeven. Even overwegen we terug naar huis te gaan, maar dat heeft eigenlijk geen zin. 

In plaats daarvan gaan we naar de Starbucks in Reston, die gaat pas om half zes open, dus we moeten even wachten.

Dat geeft mij gelegenheid om hun WiFi te gebruiken en uit te vinden waarom mijn Pokémon Go update niet oplaadt. Ik moet de caches en data eerst legen. 

Om half zes gaat Rick naar binnen om onze drankjes te bestellen. De koffies doen ons goed! 

In een van de parkeergarages van Dulles hebben we enorm geluk met een parkeerplaats vlakbij de tunnel naar het vliegveld. 

We zijn zo in gecheckt en TSA Pre duurt ook maar een paar minuten. Dan nemen we de "people mover" naar de D terminal. 

Daar nemen we plaats aan een tafel van L'Atelier. We hebben tenslotte ruim de tijd om te ontbijten. 

Tot mijn genoegen is hun koffie lekker sterk, want daar kan ik nog wel wat meer van gebruiken. Rick bestelt de Benedict met zalm en ik met tomaat en spinazie.

We vragen die altijd zonder Hollandaise saus en ik  eet de muffin niet. Het is dus eigenlijk twee gepocheerde eieren met spinazie en tomaat voor mij. 

Na het eten zoeken we een oplaadpaal op bij de gate. Zo zijn onze telefoons weer 100%.  Eindelijk kunnen we om acht uur aan boord. 

Er is nog even vertraging vanwege het weer, maar dan vertrekken we meer dan twee uur later dan het schema. 

De vlucht naar Chicago verloopt vlot. Er is wat turbulentie, maar gezien het zware weer waar overheen vliegen valt het alles mee. 

Mijn buurman in de middenstoel en ik spelen Wordle. Hij wint, want hij heeft het woord in vier keer en ik had het in vijf. 

Voor we het weten landen we in Chicago, waar het sneeuwt. We lopen van de B vertrekhal naar de C   vertrekhal en komen zo door de kleurrijke gang.  Die is het enige wat ik leuk vind aan O'Hare. 

We hebben een overstaptijd van ongeveer drie uur. Een mooie gelegenheid om mijn passen voor de United Club te gebruiken. 

Daar ga ik me ontspannen met een glaasje prosecco en Rick gaat kijken of er ergens lekker eten is. Dat valt heel erg tegen. 

Het eten in de lounge is ook niet aantrekkelijk met mijn dieet. We gaan dus naar de Beaudevin wijnbar, waar ze volgens het verhaal een smakelijk menu hebben. 

Dat blijkt allerminst het geval te zijn. De charcuterie en kaasplankje waar we op hoopten zijn er niet. Ik probeer een verpakte chef salade, maar van de eerste is het ei duidelijk verrot. 

Eigenlijk wil ik daarna geen andere, maar de barman staat erop er een gratis te geven. Die is niet verrot, maar zo smakeloos dat ik er bijna niets van eet. 

Gelukkig is er een Saladworks en daar bestel ik een vers uitziende salade om in het vliegtuig te eten. Rick scoort ergens anders een broodje. 

Als we eindelijk in het vliegtuig zitten is er meer vertraging, want de vleugels moeten ijsvrij gemaakt worden. Wel interessant om te zien hoe dat gaat. De vleugels worden er groen van. 

De vlucht maar Omaha is maar anderhalf uur en om drie uur plaatselijke tijd landen we. Dat is bijna vier uur later dan we gepland hadden! 

We moeten even op de bagage wachten en gaan dan op zoek naar de huurauto. Eerst nemen we de verkeerde lift, maar dan vinden we Avis en de Toyota Corolla staat al klaar. 

De rit naar het hotel bedraagt maar een kwartiertje en we zien dat het vliegveld eigenlijk in Iowa ligt. Ik ben daar blij verrast door. 

Nebraska en Iowa zijn de twee staten van de vijftig, die ik heb bezocht, waar ik enkel ben geweest om te zeggen dat ik mijn voeten in de staat heb gezet. 

Nu breng ik er meer tijd door, want ik ben van plan morgen de Missouri Rivier over te steken naar Iowa. 

Dan kan ik met recht zeggen deze twee staten ook echt bezocht te hebben. Een kinderhand is gauw gevuld, ik weet het. 

We checken in bij het Marriott hotel en lopen dan naar de Embassy Suites waar Rick zich registreert voor zijn hackers conferentie, Kernelcon. 

Die lijkt me echt cool! De mannen, die Rick inchecken, zijn hip, Rick krijgt een T-shirt en andere leuke dingen. Ik ben benieuwd wat hij van deze "conferentie" gaat vinden. 

We zijn hier in de "Old Market" buurt van Omaha. Dat is het historische gedeelte en heel gezellig met allemaal restaurants. 

We lopen wat rond en nemen dan plaats aan de bar van M's Pub. We bestellen een drankje en na het bestuderen van het menu besluiten we hier ook te eten. 

De verse artisjok komt met heerlijke sausjes en Ricks gerookte zalm toast ziet er ook goed uit. 

Dan heb ik de spinazie salade met eend en dat is zo lekker! Ik zou willen dat die op een menu thuis zou staan. Rick smult van de lam saté. 

Al met al dus een zeer geslaagde maaltijd. Ik voel het heel vroege opstaan nu wel en we gaan terug naar het hotel. 

Daar schrijf ik mijn blog, maar Rick heeft meer energie en gaat er nog opuit. Natuurlijk heb ik meer tijd om te verkennen dan hij. 

Wat een dag was dit! Een avontuur op zichzelf, hoewel Rick baalt dat hij hier nu vrijwel geen tijd heeft om te ontspannen. 

Tegenwoordig kun je maar beter flexibel zijn, want we zagen heel wat boze mensen, vooral zakenlui. Het is nog lang niet zoals voor de pandemie in de luchtvaart industrie. 

Nog even wat leuke feitjes over Nebraska. De naam betekent vlak water naar de Platte rivier hier in de staat. 

Het is de 37ste staat in 1867 staat geworden. Nebraska staat bekend om mais en biefstuk, Omaha Steaks is over het hele land bekend. Ik ga de stad morgen meer ontdekken.