Over nog een dag bloeiende bloesems

Het valt vanochtend niet mee uit bed te komen. Ik lig veel te lekker, maar wil ook vrij vroeg op pad. Als Alexa haar deuntje begint te spelen dwing ik mezelf dan ook op te staan. 

Als ik beneden kom gaat Rick net naar boven voor zijn douche. Ik maak ontbijt en als ik dat opheb is Rick klaar om naar Starbucks te gaan. Ik neem mijn koffie mee naar boven en maak me klaar voor de dag.

Dan zet Rick me af bij de metro. Om kwart over negen zit ik al in de trein. Ik wil vanochtend vroeg in de stad zijn, want nu schijnt de zon nog en het schijnt vanmiddag bewolkt te worden. Ik kan merken dat het toeristenseizoen begonnen is, de trein wordt steeds voller met dagjesmensen. 

Bij het Smithsonian station stap ik uit en loop naar het Smithsonian kasteel. Daar bezoek ik de toiletten en loop even de door mooie tuin. Gewoonlijk staan daar prachtige magnolia's in bloei, maar die bloemen zijn, net als de onze, allemaal kapot gevroren, zo zonde!

Vandaag loop ik niet meteen naar het Tidal Basin, maar naar plekken waar ook groepen Japanse kersenbomen staan. Ik loop echt door een blos van bloesems, zo mooi! Bij een van de bosjes zie ik nog net de bovenkant van het Witte Huis. 

Dan steek ik over naar een grote vijver waar mooie weerspiegelingen van het Washington Monument in te zien zijn. Het valt me op dat er veel vrouwen in roze of witte lange jurken foto's maken. Verder zijn er een aantal (van oorsprong) Japanse dames in prachtige kersenbloesem kimono's. 

Tijd om over te steken naar het Tidal Basin, waar het nog vrij rustig is. Ik moet van mezelf tienduizend stappen gelopen hebben voor ik een bankje op kan zoeken. Het gaat niet zo snel, want ik stop toch weer telkens om foto's te maken. Mijn hartslag gaat dan ook niet bepaald omhoog, maar zo erg is dat niet voor een dagje. 

Tegen half twaalf trilt mijn Fitbit eindelijk dat ik mijn doel bereikt heb. Ik zoek een bankje in het FDR Memorial op en kijk uit op onderstaande spreuk: "More than an end to war we want an end to the beginnings of all wars". Zoals bijna alle spreuken hier is het (helaas) weer helemaal actueel. 

Mijn maag begint wat te rommelen en ik ga eens kijken wat er in het gedeelte met de standjes en food trucks voor het National Cherry Blossom Festival zoal te krijgen is. 

Ten eerste loop ik de paar winkeltjes met enkel kersenbloesem souvenirs binnen. Bijna koop ik onderstaande tas, maar ik heb al zoveel boodschappentassen. Hij is wel erg leuk! Misschien dat ik hem later toch nog wil hebben. Ik ga erover nadenken. 

Zonder veel hoop ga ik kijken of er wat te eten is van mijn gading. Het is voornamelijk gefrituurd en zoet, maar op het menu van de Small Bites truck zie ik een broodje gegrilde zalm met kersen bbq saus staan. 

Die laatste klinkt wel wat zoet, maar zo hoef ik niet helemaal naar een van de restaurant gedeeltes te lopen. Ik bestel een broodje en heb er geen spijt van. De zalm is perfect gegrild en de saus minder zoet dan gevreesd. Het broodje zelf eet ik niet, maar de tomaat en sla erop wel. 

Na het eten loop ik verder richting het Jefferson Memorial. Volgens het weerbericht zou het nu bewolkt moeten zijn, maar niets is minder waar. Het is ruim twintig graden met een warme zon. Ik ben eigenlijk wat te warm gekleed.

Vandaag loop ik tot aan het Jefferson Memorial en dan terug. Ik zoek een plekje op het muurtje waar ik gisteren ook zat en ga verder genieten van de bloesems en het onverwacht mooie weer. Het is naar mijn gevoel drukker dan gisteren en eergisteren, maar daar heb ik op mijn muurtje geen last van. 

Opeens zie ik dat er best veel bijtjes net zo van de bloesems genieten als ik. Ik probeer er een paar op de foto vast te leggen. Een van die foto's lukt heel goed. 

Opeens hoor ik allerlei mensen roepen en het blijkt dat een vrouw haar sandaal in het water heeft laten vallen. Gelukkig voor haar blijft het ding drijven. Er zijn heel veel fietsbootjes op het water en het lukt ze de aandacht van een daarvan te trekken. Die komen helpen en zo heeft de dame haar sandaal weer terug. 

Met wat tegenzin, want het is zulk mooi weer en de komende dagen zullen minder worden, loop ik tegen vieren terug naar het Smithsonian station. Het schema op de site van WMATA klopt absoluut niet en ik moet een kwartier wachten op mijn trein. 

Als ik om vijf uur het Vienna station uitloop staat Rick me al op te wachten. We rijden eerst even naar Greenheart voor een nieuwe fles Rooster sap voor mij. Ik ben blij dat ik er nog een op de kop kan tikken, want er zijn nog maar drie flessen. 

Rick laat weten dat hij zin heeft in kabobs van Friends Kabob voor het avondeten. Ik heb niet altijd zin in mediterraans eten en heb enorme zin in mu shu kip van de Chinees. Dat is veel roergebakken groente en kip met lekkere kruiden. 

Na dit smakelijke maal zit mijn dag erop. De komende dagen slaat het weer om, maar ik hoop tenminste vrijdag nog eens te gaan. Al die bloemen zijn zo goed voor mijn mentale gezondheid (en fysiek met al dat lopen)!