Over herten en hoera!

Mijn eerste actie bij het opstaan is Lufthansa bellen. Iedere keer dat ik dat de afgelopen weken probeerde kreeg ik te horen dat ze geen telefoontjes aannamen. Ik hoop dat zeven uur 's ochtends niet zo'n drukke tijd is en daar krijg ik gelijk in.

Eindelijk krijg ik iemand aan de telefoon om onze zitplaatsen van Lyon naar Frankfurt te reserveren. Volgens mij is de dame in training, want het duurt meer dan een half uur om dat voor elkaar te krijgen. Maar goed, we hebben nu zitplaatsen voor alle vluchten en dat geeft altijd een gerust gevoel.

Rick wil zoveel mogelijk kunnen studeren voor zijn examen vanmiddag om half vier. Direct na mijn ontbijt vertrekken we dus naar de Starbucks in Vienna. Opeens komen er een paar herten uit een tuin vlakbij. Ik blijf dat zo speciaal vinden, gewoon midden in de buurt op een maandagochtend. 

Met de koffies keren we terug en Rick sluit zich op in zijn kantoor. Ik doe mijn cardio, breinspelletjes en Franse lessen. Ik ben benieuwd in hoeverre de dagelijkse lessen gaan helpen met mijn Frans spreken. 

Om half twaalf komt Rick even boven water en we halen samen lunch. Mijn salade staat al klaar bij Subway en Ricks bij Cava. We eten gezellig samen en dan gaat Rick verder studeren. 

Met dit schitterende weer is een middagje zwembad weer heerlijk. Ik moet even moed bijeen rapen om het koude water in te gaan. Dat is beduidend koeler dan gisteren, maar na een paar baantjes is het erg lekker.

Als ik mijn veertig baantjes, vijf en een halve kilometer nu dit seizoen, heb getrokken heb ik het omgekeerde gevoel. Het is lekker in het water, maar er staat een koele bries. Ondanks de 27 graden maakt die het toch wat fris als je nat bent. Heel ongewoon voor mij ga ik in de zon zitten om op te drogen. 

Mijn boek is leuk en ik klets bij met Saskia, die een beetje een dip heeft nu de drukte van het afgelopen jaar voorbij is. Dat is te begrijpen, want opeens is er geen schema meer. Ze zorgt ervoor dat ze veel buiten is en heeft een paar leuke reisjes met Riley voor de boeg.

Om kwart over vier begint het zwemteam te trainen en al die zwemmende kinderen maken flink wat lawaai. Ik loop naar huis, was mijn haar en pak wat laatste spullen in. Ik heb Orion bij me, zodat hij niet blaft terwijl Rick nog aan zijn examen werkt. 

Om half zes hoor ik Rick bezig en als ik beneden kom zie ik een heel opgeluchte man. Hij is met vlag en wimpel geslaagd! Dat is natuurlijk een heel fijn iets om de vakantie mee te beginnen.

Rick trakteert zichzelf op The Cheesecake Factory, maar daar zie ik niet veel van mijn gading. Ik laat mijn eten van The Four Sisters brengen. Hun Vietnamese eten is verrukkelijk en vandaag smul ik van biefstuk, waterkers, tomaat met een pittige limoensaus.

We moeten morgen super vroeg op en ik ben van plan rond 21 uur naar bed te gaan. Of ik dat ga halen? Hopelijk komt het volgende blog uit Londen. 

Nog even een paar foto's van een baby, die dol op eten is: