Over een drukke donderdag

Rick lijkt wel steeds vroeger op te staan, grap ik met hem. Het is al helemaal licht in de kamer, maar pas tien voor half zeven. Ik blijf tot zeven uur liggen en ga dan naar beneden.

De reden dat Rick zo vroeg opstond is dat hij leert voor een examen dat hij maandag moet doen. Ik merk dan ook verbaasd op dat het nieuws niet aanstaat. Ik vind het eerlijk gezegd wel rustig zo.

Het is alweer lekker warm buiten en ik geniet op het deck van mijn ontbijt. Terwijl Rick zijn toilet maakt krijg ik wat stappen bijeen, maar niet veel. 

We gaan veel vroeger dan gewoonlijk naar Starbucks en naar degene in het Pan Am Center. Rick heeft namelijk om acht uur een vergadering. Ik vind het altijd wel gezellig om naar Vienna te gaan om ook wat Pokemon Go te spelen, maar dit is vandaag ook voor mij prima. 

Zo kan ik mijn cardio afmaken voor ik naar personal training moet. Omdat ik ruimschoots de tijd heb besluit ik met een omweg naar Sharons huis te fietsen. Het is warm en vochtig, maar met een briesje goed te doen. 

Natuurlijk heeft Sharon weer een intensief half uur voorbereid. Zij gaat zaterdag op vakantie en wij volgende week, dus de komende twee weken zal er geen personal training zijn. Ik denk dat ik zonder ook genoeg beweging ga krijgen. 

Net als de afgelopen twee dagen haal ik nog voor twaalven een salade van Subway. Na die opgegeten te hebben loop ik naar het zwembad. Daar besluit ik mijn veertig banen in een keer te zwemmen, zodat ik niet wordt overvallen door een voorspelde onweersbui. Na veertig minuten zit kilometer drie van dit jaar erop. 

Het is maar goed dat ik dat gedaan heb, want ik lees nog maar net op mijn ligstoel als het wat begint te druppen. De radar is nog vrij schoon, maar nu zie ik hoe snel een onweer zich vormt. Nog geen tien minuten later horen we een flinke donderslag en die sluit het zwembad voor minstens een uur (wordt uiteindelijk de hele middag). 

We krijgen de ene na de andere flinke onweersbui over ons heen, maar gelukkig is er geen hagel zoals elders. Verder blijft onze stroom aan. Dat is niet overal het geval en er moeten ook mensen gered worden uit auto's op plotseling overstroomde wegen.

Gelukkig is het net droog als ik naar Pro Nails rijd. Ik heb dit keer eens een ander plan qua kleuren op mijn nagels. Voor het eerst in lange tijd worden het geen glitters, maar vrolijk geel en oranje. Het is al na vijven als ik klaar ben en ik besluit de vlindertjes er morgen op te plakken. 

Om half zes hebben Rick en ik namelijk on wekelijkse happy hour met Chuck en Christine. Chuck is er vandaag niet vanwege een onverwachte doktersafspraak, maar we praten gezellig met Christine. Zij gaan ook op reis, dus we zullen elkaar de volgende keer veel te vertellen hebben.

Het is alweer even geleden dat ik van Passion Fin heb besteld, dus dat wordt mijn avondeten. Rick gaat het zijne van een food truck bij het zwembad halen. Dat is Tex Mex eten en daar ben ik niet weg van. Natuurlijk is Japans zo ongeveer mijn favoriete eten, dus een taco kan daar niet bij tippen.

Nu kijken we naar de toespraak van President Biden. Ik krijg er tranen van in mijn ogen. Zoveel onschuldige levens verloren alleen omdat de Republikeinen de wapenwetten niet willen verscherpen. Het is een goede speech met veel vreselijke voorbeelden. Zal het helpen? Wij hopen het, maar voorheen werd er niets gedaan.