Over afscheid en de terugreis

Ricks wekker gaat om zeven uur. We douchen en moeten een baddoek delen, want om de een of andere reden is er geen tweede achtergelaten. 

Dan pakken we in en doen de spullen in de auto. Vervolgens gaan we op de tram van Raquel en Kai wachten. Die komen keurig om drie voor acht aan. 

Wij krijgen een kaart overhandigd om ons te bedanken en Rick een fijne Vaderdag te wensen. Het is erg leuk gedaan met plaatjes van de afgelopen week. 

Bij gebrek aan andere opties komen Kai en Raquel bij ons in het hotel eten. Zij doen zich met veel enthousiasme tegoed aan het uitgebreide buffet. 

Er zijn weer allemaal super lekkere kazen en mijn ontbijt bestaat daar voornamelijk uit. Zo zacht en romig heb ik ze bij Whole Foods nog niet gevonden. 

Na het eten maak ik mijn schaduwen themafoto. Kai heeft laten weten dat hij met Kerst wil komen. Hopelijk kan Raquel mee. Dat is alvast een fijn vooruitzicht. 

Om het moeilijke moment van afscheid maar gedaan te hebben brengen we Kai en Raquel weer naar de tram. Natuurlijk is het weer even flink slikken. Toch is het zo ietsje makkelijker dan op het vliegveld. 

Rick en ik halen nog even wat drankjes bij de Casino en gaan dan op weg naar het vliegveld. Een uurtje later komen we aan bij Sixt. 

Rick laat de schade, die we bij de parkeergarage in Saint Etienne opliepen, zien. De medewerker is super aardig en we zijn verzekerd dus geen probleem. 

De volgende stap is wachten op de bus naar de terminal. Die komt al snel en vier uur voor vertrek checken we onze bagage al in. 

De veiligheidscontrole is ook snel gedaan en dan zoeken we een bankje met stopcontact om onze apparatuur op te laden. 

Om de beurt verkennen we het vliegveld. Drie jaar geleden haalden we bijna onze vlucht niet vanwege een onbegrijpelijke paspoortcontrole. 

Of die is er niet meer of onze gate is anders, want als Rick het gaat vragen weet niemand waar hij het over heeft. Ook krijgt hij onze gate te horen (wordt officieel pas 45 minuten voor vertrek vermeld). Die blijkt stappen van waar we zitten te zijn. 

Bij Delices de Lyon koop ik wat lekkernijen voor onze buren, die voor de dieren hebben gezorgd. Als lunch neemt Rick een baguette en ik een soort poke bowl. 

Wij zijn als eerste bij de gate, maar het duurt eeuwig voor we aan boord kunnen. Daardoor verliezen we onze vertrektijd en lopen een half uur vertraging op. 

Dat is niet fijn met een overstap van maar een uur. We komen ook nog bij een A gate aan en moeten rennen naar de Z gates. Ik zie ons al in Frankfurt overnachten. 

Gelukkig zijn we nog op tijd en bezweet en moe zijgen we in onze stoelen neer. Deze 767 heeft 2-4-2 rijen, dus we zitten naast elkaar zonder iemand anders. 

Het eten valt vies tegen. Het is de geijkte kipfilet met aardappelpuree en drie erwtjes en boontjes. Het ijsje is gesmolten en super zoet. Maar goed, behalve het ijsje eet ik het maar. 

De vlucht duurt iets meer dan acht uur. Ik koop wifi en dan gaat de tijd best snel. Een uur voor landing krijgen we een warm broodje met kaas en kalkoen. Lekker! 

We landen om vijf over acht, maar er is iemand onwel geworden, dus we moeten wachten tot die wordt behandeld. 

Daarna gaat alles heel vlot met Global Entry en iets a meer dan een half uur na landing zitten we al in de taxi naar huis. 

En zo zijn we weer terug bij Orion en Zorro. Beiden zijn heel blij ons te zien. Buiten zie ik de vuurvliegjes dansen. Het is fijn om weer thuis te zijn.