Avonturen vanuit ons hoekje van de wereld

We zijn terug en hebben een heel leuke paar dagen gehad in Philadelphia, of om precies te zijn in Yardley, Pennsylvania, ongeveer een half uur ten noorden van Philadelphia.

Op donderdagochtend vertrokken Katja, Saskia en ik en kwamen na nogal slecht verkeer (wat gewoon is op Interstate 95) in de loop van de middag bij de Fitzpatricks aan. Ann en Kevin en hun kinderen Meghan, Kathleen en Sean (ja, de familie is helemaal van Ierse afkomst) zijn vorig jaar uit Vienna naar het noorden verhuisd.

Onze eerste reactie bij het zien van hun nieuwe huis, of een beter woord ervoor is "landgoed", was een welgemeend "Wauw!". Ze wonen in een enorm huis op een groot stuk land. De buurt doet nogal Engels aan en het is duidelijk een rijke buurt, hoewel ze volgens Ann in een "blue collar" (industriele banen) gebied wonen, terwijl Washington voornamelijk een "white collar" (kantoorbanen) plaats is.

Na een rondleiding genoten te hebben door hun heel mooi ingerichte huis zijn we gaan zwemmen. De kinderen vonden het zwembad prachtig, het was enorm groot en had allerlei hoogtes duikplanken. Het was ongeveer 3 keer zo groot als ons buurtzwembad hier.

Als avondeten haalden we Pizza Hut pizza. Ik realiseerde me hoe verwend wij zijn, dat we allerlei eten thuisbezorgd kunnen krijgen. Zij wonen zelfs te afgelegen voor Pizza Hut!

Na een lekker ontbijt van muffins en cereal gingen we de volgende ochtend met een van vol kinderen (de 3 van Ann en mijn meisjes) naar Philadelphia. Als eerste besloten we naar het Franklin Institute te gaan, waar een enorm standbeeld van Ben Franklin uitkijkt over alle in wetenschap geinteresseerde bezoekers van zijn museum. Kamer na kamer staat vol met interactieve proeven en testen. De kinderen waren er uren zoet en Ann en ik kregen goed de kans bij te kletsen.

Rond een uur of een werd iedereen hongerig en hadden we het museum wel gezien. Bovendien werd het enorm druk met allerlei kampgroepen. Zo druk, dat de kinderen nauwelijks meer ergens bij konden en dat ontlokte een flink gemopper van Saskia vooral.

We reden naar het centrum van de stad en parkeerden daar in een garage. In Philadelphia, zoals in Washington, moet je vaak je sleutel achterlaten bij de garagemedewerkers. Dit omdat de garages opvullen en zij auto's dubbel parkeren om er zo meer toe te laten. Ze moeten de auto's dus kunnen verplaatsen als dat nodig is. Het is altijd weer een heel vertrouwen om zo je hele auto over te geven aan complete vreemdelingen, maar ik heb nog nooit gehoord, dat er gestolen werd of iets anders mis was aan de auto.

Op de hoek buiten de garage vonden we al een buurtrestaurant, Midtown II. Daar hadden ze een uitgebreid menu met sandwiches. Tot afschuw van de rest van de groep bestelde ik een sandwich met sardines, mosterd en uien, hmmmm!!!

Gesterkt door de flinke Philadelphia steak and cheese subs, die de rest van de groep besteld had, liepen we het historische district in. Philadelphia heeft kwa geschiedenis heel wat te bieden, maar omdat we met zoveel kinderen waren en het flink warm was, beperkten we de te bezoeken plaatsen drastisch. We besloten de Liberty Bell in zijn nieuwe verblijfplaats te gaan bezoeken.

Onderweg liepen we langs Kevin's kantoor en bezochten hem daar. Hij werkt notabene voor een Nederlands bedrijf: Wolters Kluwer. Daarvoor schrijft hij medische publicaties en doet veel PR. Hij heeft een heel sjiek kantoor op de 7e verdieping met prachtig uitzicht over de stad.

Het was ook erg grappig, hoe je de kantoren daar binnen komt. Je ziet namelijk bij de receptie alleen een grote wand met boeken. Het blijkt dat een van die "boekenkasten" geen echte boeken huist, maar een deur is, die enkel door het naar voren trekken van een bepaald boek uit de kast ernaast, te openen is, een geheime ingang dus!

Na weer afscheid te hebben genomen liepen we verder langs Independence Hall naar de Liberty Bell. Omtrent de Liberty Bell is een heel museumpje met de geschiedenis ervan gecreeerd. Ann vertelde, dat alles vroeger door een park ranger werd verteld, nu staat het allemaal beschreven op borden met bijbehorende foto's.

Bij de Bell hebben we allerlei foto's genomen, de kinderen ook en werd ons herhaalde malen door buitenlandse toeristen gevraagd een foto van de familie met de bel te maken.

Inmiddels was het al na drieen en besloten we huiswaarts te gaan om het Philadelphia rush hour te missen. Helaas kwamen we alsnog in het verkeer vast te staan, het lijkt er wel bij te horen. Gelukkig was het oponthoud kort.

De kinderen wilden bij thuiskomst zo snel mogelijk weer naar dat leuke zwembad, maar het weer gooide roet in het eten. Het donderde en bliksemde, hoewel er geen drup regen viel. Maar in zo'n geval gaan alle zwembaden voor onbepaalde tijd dicht.

Toen Kevin thuiskwam was hij in een fantastische bui en bood aan alle kinderen mee naar de film te nemen, zodat Ann en ik lekker ergens konden gaan eten. We lieten ons dat geen tweede keer zeggen en reden naar de nabije Yardley Inn.

Het plaatsje Yardley is een schattig oud stadje met allerlei snuisterijen winkeltjes. Het ligt aan de Delaware rivier, de grens tussen New Jersey en Pennsylvania. Hier vlakbij was het ook, dat George Washington de Delaware overstak. Er is een historisch park dichtbij, dat "Washington Crossing" heet.

De Yardley Inn is een gezellig restaurant met interessante gerechten op het menu. We genoten van een cocktail en wat voorafjes, terwijl we gezellig bijkletsten.

Op zaterdagochtend kregen we een heerlijk Amerikaans ontbijt voorgeschoteld door Kevin. Hij en Sean hebben ook een groentetuin aangelegd en de tomaten daaruit werden gebruikt in het ontbijt, allemaal even lekker. Katja besloot, dat mijn ontbijten daar nooit bij haalden. Ik geef het ruiterlijk toe, ik kook enkel voor zeer bijzondere gelegenheden ontbijt.

Meghan en Kathleen waren inmiddels klaar met pakken en toen de auto was ingeruimd vertrok ik met 4 meisjes achterin weer richting Washington. Om 16 uur reed ik opgelucht Vienna weer binnen, want we hadden onderweg een paar gevaarlijke situaties overleefd en Kathleen had last van wagenziekte gekregen, waardoor we een tijdje bij een wegplaza in Maryland bleven rusten.

Twee uur nadat we thuis waren gekomen werden we bij de party van onze straat verwacht, waarvoor ik dus geen tijd had gehad een gerecht klaar te maken, ik had verwacht eerder thuis te zijn. Gelukkig had Kevin allerlei tomaten, paprika's, komkommers en meloenen uit zijn tuin meegegeven. Die heb ik gauw opgesneden en meegenomen, wat een uitkomst!

De party was erg gezellig, het was een zogenaamde "Potluck", waarbij iedereen iets meebrengt, zodat je een volledige maaltijd bij elkaar krijgt. Ook was er een moonbounce, zo'n opblaasbaar springding, voor de kinderen. Helaas lukt het maar eens per jaar zoiets te organiseren, want we hebben een heel leuke straat met mensen van nagenoeg dezelfde leeftijd en zo samenkomen wordt altijd dolgezellig!

posted by Kasaka @ 10:49 PM   ---

|

He, he, eindelijk is het weer lekker weer (ok, ik mag natuurlijk niet klagen, want het was maar gedeeltelijk bewolkt en regenachtig de afgelopen paar dagen en nog wel warm, maar toch). Je merkt meteen dat de luchtvochtigheid naar beneden is, grappig is dat toch.

Vandaag is wat wij Amerikanen een "errands" dag noemen. Ik moest allerlei kleine dingetjes doen, maar al met al namen ze flink wat tijd in beslag. Vooral omdat je soms zo verschrikkelijk ver moet rijden!

Zo moest ik Kai's gehuurde trompet terugbrengen naar Chantilly Music, maar liefst 30 kilometer verderop. Met druk verkeer, wat er in dit gebied vrijwel altijd is, nam dat een uur heen en een uur terug in beslag! Maar ja, hoe verder van de stad verwijderd, hoe goedkoper zelfs het huren van een trompet is.

Door de hitte overleven mijn plantjes op het deck het telkens niet. Ik koop iedere keer soorten, waarvan ze bij Cox Farm beweren, dat ze prima tegen hitte en zon kunnen, maar veel succes heb ik er niet mee.

Nu komt eind volgende week mijn zeer groene vingerige broer op bezoek en vond ik toch wel, dat ik mooi bloeiende plantjes moest hebben staan. Ik probeer het nu maar met gele strobloemen, die zijn al droog, dus hopelijk kunnen die echt tegen de heel sterke zon hier.

Morgen ga ik met Katja en Saskia naar Philadelphia. We gaan dan twee nachtjes bij vrienden logeren, die daar vorig jaar heen zijn verhuisd. Ik heb er erge zin in, ten eerste natuurlijk om die vrienden weer te zien, maar het is ook al lang geleden, dat ik in Philadelphia was. Op zaterdagochtend zullen we terugrijden en hun dochters, die de leeftijd van onze meisjes hebben, mee nemen voor een paar logeerdagen bij ons.

Rick zal met Kai twee vader en zoon dagen hebben, ook wel eens goed!

De rit erheen zal 3+ uur nemen langs saaie wegen en om Saskia bezig te houden hebben we een 5 tal video's gehuurd bij Blockbuster. Ik wil toch eens gaan uitzoeken, hoe we de videorecorder in de auto kunnen vervangen door een dvd speler, want er zijn nauwelijks meer video's te huur.

Vanavond ga ik met Christine en Mallory naar de theatershow "The Producers" in het Kennedy Center. Omdat Chuck geopereerd is, kan hij niet mee, dus heb ik mazzel en mag zijn ticket gebruiken. Ik zie er enorm naar uit, het Kennedy Center is een prachtig theater en de show staat goed bekend!

Ik zal proberen in Philadelphia de computer van onze vrienden te gebruiken om te schrijven, maar als dat niet lukt zijn we zaterdag weer present.

posted by Kasaka @ 4:47 PM   ---

|

Vanochtend werd ik gewekt door het geluid van een krekel in de verte. Nee, ik sliep niet met het raam open, het was een weerwaarschuwing op mijn computer van Weatherbug.com, van die site krijg ik live informatie van het dak van de school van de kinderen. "Flood watch for today" werd er doorgeseind. Het was inderdaad flink bewolkt en er vielen wat druppels vanochtend.

Christine en ik hebben toch een flinke wandeling gemaakt en kwamen doorweekt thuis, maar van het sauna achtige weer (dus zweten geblazen!) niet van de regen.

De hele middag was het prachtig zonnig, wel vochtig warm, maar in tegenstelling tot vele anderen vind ik dat juist erg lekker. Er werd maar regen verwacht en het was in geen velden of wegen te bekennen (gelukkig!).

Ik had vandaag eindelijk eens tijd om wat boodschappen te doen, dus begaf me met Kai en Saskia naar Safeway en Whole Foods.

Het is alweer een tijd geleden, dat ik met kinderen boodschappen ben gaan doen en ik was aangenaam verrast! Vroeger was het gezeur om snoep en koekjes niet van de lucht, nu hielpen ze echt met dragen en uitpakken en geen gezeur (de cassiere pakt de boodschappen bij het afrekenen voor je in). Jee, ze worden echt groot!

Kai, Saskia en ik en een vriendinnetje van Saskia besloten vanmiddag naar het National Air and Space Museum bij Dulles Airport te gaan. Daar wilden we de IMAX "Adrenaline Rush, the Science of Risk" zien. Het was werkelijk een heel mooie en indrukwekkende film over extreme parachutespringers. Ze probeerden de eeuwenoude tekening van een parachute van Leonardo da Vinci uit. Dat lukte natuurlijk, maar het was een machtige film!

Na de film liepen we het museum in. Het aantal enorme vliegtuigen dat daar staat is werkelijk heel indrukwekkend! Je hebt niet eens het gevoel, dat de hangar zo groot is, maar als je nagaat, dat er een space shuttle, een concorde, een atoombomwerper en zeker 30 andere vliegtuigen instaan, is dat toch heel wat!

Kai en Laura, Saskia's vriendinnetje, gingen in de simulator "Wings". Saskia was daar te bang voor, dus bleef ik met haar buiten wachten.

Rond 5 uur waren we weer thuis en deden we ons tegoed aan een heerlijke maaltijd van Whole Foods. We konden buiten eten! Maar helaas, halverwege Rick's gras maaien kwam eindelijk het vermaledijde onweer. Links en rechts bliksemschichten en de zondvloed! We hebben al de hele avond geen televisie, want de bewolking is zo dicht, dat er geen satelietsignaal is.

posted by Kasaka @ 9:16 PM   ---

|

Lichamelijke beweging, iets wat hoog in mijn vaandel staat, maar wat zo moeilijk is te verkrijgen voor kinderen hier. Nu is de tijd om de kinderen op te geven voor de verschillende na schoolse activiteiten. Bekend is, dat een groot aantal Amerikaanse kinderen te kampen heeft met overgewicht en mijn kinderen lopen ook risico.

Kai en Katja krijgen op school iedere dag een uur lichamelijke oefening. Waarom daarmee gewacht wordt tot middle en high school is me een groot raadsel! Op Saskia's lagere school krijgt ze slechts 1 uur per week gymles!

Voor Saskia vind ik het dus het belangrijkst, dat ze ook nog iets na school doet. Helaas heeft zij bar weinig interesse daarin. Overal weet ze wel iets te noemen, waardoor een sport of activiteit voor haar niet interessant is. Ik moet toegeven, ik ben ietwat ten einde raad, want ze heeft aanleg om dikker te worden en ik wil ook niet, dat ze veel dikker wordt.

Dilemma dus, wat te doen? Haar dwingen een activiteit te beginnen en er een of twee keer per week een gevecht over hebben om erheen te gaan. Of hopen, dat ze genoeg beweging krijgt met buiten spelen en kind zijn. Ik ben er nog niet uit.

Vandaag kregen we gelukkig een paar uur de zon te zien, dus heb ik meteen iedereen naar buiten gebonjourd. Mallory was de hele dag hier, de operatie van haar vader duurde langer dan verwacht.

Van Leah, het meisje dat mee naar Atlanta ging, kregen we een heel leuke bedankkaart. Amerikanen zijn heel precies met bedankbriefjes en kaarten. Na verjaarspartijtjes krijg je een bedankkaartje voor het komen en het cadeautje, als je iemand te eten hebt gehad idem. Laatst kwam een vriendin uit Philadelphia langs en bestelden we spontaan pizza. Hup, bedankbriefje. Ik moet toegeven, dat ik er zelf nog niet zo attent mee ben. Of dat ooit zal komen, weet ik niet. Maar attent vind ik het wel als ik er een ontvang.

Ikzelf ben vanochtend naar de sportschool gegaan en heb een stepklas gedaan. Daarna flink gekletst met bekenden daar. Hier in Amerika is de kerk een grote sociale trekpleister. Veel mensen hebben hun vriendenkring en sociale leven daar.

In onze buurt is "men" minder religieus dan in andere delen van het land en zijn wij niet ongewoon omdat we 's zondags niet naar de kerk gaan. Maar hoe dan een sociaal leven opbouwen? Voor mij is dat via de sportschool en de school van de kinderen en ik denk, dat ik daar niet alleen in ben.

Op zaterdag heb ik onze schoonmaakster ontslagen. Ze vroeg te veel geld ($135!) om ons huis schoon te maken en bleef korter dan afgesproken en maakte niet goed schoon. Gelukkig zijn er veel schoonmaakbedrijven, dus ik heb morgen alweer een nieuwe. We moesten we de sloten van de deuren laten veranderen, want zij heeft de sleutel nog. Baldino's zond een heel goede slotenmaker, nu hebben we een "servants" sleutel en een gewone sleutel. De servants sleutel past slechts op een slot, terwijl de andere op 3 sloten past. Zo hoeven we in zo'n geval voortaan maar een slot aan te passen.

Vanavond had Rick zin om uit eten te gaan, dus probeerden we een nieuw Japans restaurant uit in Vienna. Het was erg lekker, we zijn allemaal dol op sushi, dus dat helpt! Japans is een populaire keuken hier, we hebben nu 6 Japanse restaurants binnen een straal van 5 mijl!

Na het eten kregen de kinderen nog een ijsje van Baskin Robbins (ze hebben allemaal Shrek smaken!) en nu zit ik dit bij het getsjirp van de krekels te typen.

Nog een goede observatie over de verkiezingen: http://www.nos.nl/nieuws/achtergronden/amerikakiest/heimweenaarbubba.html.

posted by Kasaka @ 8:14 PM   ---

|

Nou, ik merk wel, dat ik helemaal niet tegen sombere dagen kan! Gelukkig hebben we er hier weinig, maar na 2 dagen geen zon heb ik het alweer helemaal gehad. Hoe mensen dat in Nederland doen met wekenlang slecht weer weet ik niet!

Vandaag deed me ook een beetje aan een Nederlandse zondag in mijn herinnering denken. Alles was toen dicht, dus als het slecht weer was gingen we uit louter verveling toch maar een stuk wandelen.

Vroeger had ik een hekel aan die verplichte wandelingen, "frisse neus" zoals mijn vader die noemde. Natte neus zul je bedoelen! Maar nu merk ik, dat ik het zelf ook doe. Lekker even naar buiten in de regen met Brynna, die maar al te graag mee gaat snuffelen. Kan haar die nattigheid schelen!

Ook de eekhoorntjes en vogels leken door de regen niet aangedaan. Integendeel, het was drukker dan gewoonlijk. Spechtjes op de bomen, een hele familie goudvinken en een stel spelende chipmunks maakten de dag alweer wat minder grijs.

In deze buurt is erg veel burgeroorlog geschiedenis en op de vreemdste plekken kom je kleine kerkhofjes uit die tijd tegen. Twee straten verderop, tussen twee huizen in en helemaal niet opvallend, ligt zo'n kerkhofje. Ik ben er honderden keren langs gelopen, maar vandaag nam de nieuwsgierigheid de overhand.

Ik zette Brynna vast aan de (vorige week weer mooi rood geschilderde) brandkraan en klom op het stenen muurtje dat toegang geeft naar het kerkhof.

Eenmaal daar voelde het toch een beetje eng (kinderen gaan hier met Halloween heen vanwege de spookachtige omgeving). Ik moest door woekerende planten een weg banen naar de ijzeren poort. De twee graven zijn omgeven door een stenen muur, waar je niet overheen kunt kijken. Door de poort kun je zien, dat het om de graven van dokter Hunter en zijn vrouw gaat. Dr. Hunter moet een arts geweest zijn tijdens de burgeroorlog. Hij werd geboren in 1805 en stierf in 1867, net na de burgeroorlog dus. Zijn vrouw overleefde hem met 30 jaar! Toen ik daar zo stond probeerde ik me het leven in Vienna in hun tijd voor te stellen. Hoe anders moet dat geweest zijn!

Dit alles maakte de wandeling meer dan de moeite waard en dat maar een paar stappen van ons huis!

Vanavond kwamen Chuck en Christine om Mallory te brengen voor een "sleepover". Morgen moet Chuck een operatie ondergaan en dus blijft Mallory hier tot hij weer thuis is.

posted by Kasaka @ 8:24 PM   ---

|

Op sommige dagen is ons leven helemaal niet avontuurlijk en breek ik er mijn hoofd over wat ik nu eens zal schrijven in mijn blog. Dit weekend is dat zo. Het is tot nu toe een ongewoon koel en regenachtig weekend en omdat we zoveel gereisd hebben de laatste tijd is het een rondlummel en huishouden weekend geworden.

Natuurlijk is schrijven over hoe ik de kattenbakken heb uitgeschept, de kattennageltjes met Softpaws heb bekleed en de was heb gedaan absoluut niet interessant.

Gisteravond zijn we bij Christine en Chuck gaan eten en het was gelukkig lekker genoeg weer om buiten te zitten. Zij hadden een smoker gekocht en we hebben heerlijke gerookte varkenshaas en gerookte zalm gegeten. Je kunt in zo'n smoker van alles maken, sommigen zijn zelfs groot genoeg om een heel varken in te doen! Vooral in het zuiden zijn de smokers populair om er de echte bbq in te maken. Chuck is een ware Texaan en genoot duidelijk van zijn nieuwe speeltje.

Verder heb ik net mijn foto's uit Atlanta net online gezet, ze zijn hier te bewonderen. Ik heb een nieuw account moeten aanmaken bij Webshots, omdat het oude bijna aan de limiet van 3000 foto's zat!

De rest van de middag ga ik me bezighouden met het naar het Engels vertalen van mijn reisverslagen. We hopen morgen de zon weer te zien!

posted by Kasaka @ 11:51 AM   ---

|

Wat is de natuur hier toch vaak interessant. Zit ik hier op mijn laptop te tikken, zie ik opeens een heel kolonne vleermuizen uit een van de bomen aan de overkant vliegen! Het is ietwat donker buiten, want er dreigt onweer, dus misschien werden ze vervroegd opgeschrikt? Het is een heel grote en wijde boom, maar ik had nooit verwacht, dat er tientallen vleermuizen in sliepen! Je verwacht dat gewoon niet in zo'n stedelijk gebied.

Noodgedwongen werd vandaag een relaxed dagje thuis. Kai werd namelijk met een flinke koorts wakker, 103 Fahrenheit, dus 39 Celsius, erg hoog voor 's ochtends. Gek genoeg had hij verder alleen een beetje hoofdpijn en met ibuprofen was de temperatuur een paar uur later normaal.

Maar hij bleef moe, dus bleven we rustig thuis, hij en ik. Katja ging zwemmen en Rick nam Saskia mee naar zijn werk, waar ze een prima dag had. Ze zijn bij de Cheesecake Factory gaan lunchen en ze heeft de Sims gespeeld op de computer daar. Voor mij was het wel even lekker zo'n rust, ik heb op het deck mijn achterstallige Margrieten uitgelezen.

In de media wordt er weer hard gewaarschuwd voor nieuwe terreuraanslagen, vooral nu de Democratische conventie in Boston dit weekend begint. Ik probeer er doof voor te zijn, want we kunnen er toch niets aan doen, maar natuurlijk hoor ik het wel en het maakt me toch altijd wat nerveus.

Verder heeft 9/11 commissie aangeraden meteen te gaan werken aan de nationale veiligheid, dus hopelijk wordt dat serieus genomen.

En net nu ik dit schrijf, vind ik in mijn inbox een artikel van Charles Groenhuijsen, onze buurman in Maryland, over hetzelfde onderwerp. Daarin beschrijft hij precies hoe ik me over dit alles voel, misschien moet je in het gebied rond Washington wonen en 11 september hebben meegemaakt om je flink unheimisch te voelen na dit 9/11 report.

posted by Kasaka @ 7:23 PM   ---

|

Kwam er vanochtend toch op CNN Headline News "Dutch remain tallest people in the world" over het beeld glijden! Geen wonder, dat ik hier zo'n moeite had een man te vinden, die langer is dan ik (en dan nog maar 5 centimeter). En voor Nederlandse begrippen ben ik niet eens zo lang met mijn 1 meter 75! Toch altijd grappig om nieuws over Nederland voorbij te zien komen.

Het was vandaag flink warm en vochtig, heerlijk dus voor mij! Ik ben anders dan de meesten, het kan me niet warm genoeg zijn en de vochtigheidsgraad neem ik op de koop toe.

Vanochtend vroeg kwam Peapod onze al in Atlanta bestelde boodschappen bezorgen. Toen ik gisteren op hun website nog wat laatste dingen aankruiste zag ik dat de manager daar Angelique Wouters heet. Als dat geen Nederlandse is weet ik het niet meer! Kan ook goed kloppen want Peapod is net als de Giant supermarkten, waar de produkten vandaan komen, van Ahold.

Na opgeruimd te hebben en de video's van onderweg weer naar Blockbusterte hebben gebracht, kwamen rond 11 uur Christine en Mallory langs. Christine en ik hebben zwetend een paar mijl gelopen, van schaduw naar schaduw sprintend, want als je je inspant is het eigenlijk wel te warm, 34 graden met een vochtigheidsgraad van 70%.

Toen Christine en Mallory weer naar huis waren, heb ik alle kinderen hun zwempakken doen aantrekken en ze mee naar het zwembad genomen. Dit wel onder protest wat Katja betreft, maar dat gehang thuis, dat is niet goed. We hebben 3 uur lang met een bal gegooid in het water en "monkey in the middle" gespeeld. Hoe dat spelletje in het Nederlands heet, weet ik niet, je speelt het met zijn drieen, degene in het midden probeert de bal te vangen, die over en weer wordt gegooid.

Ondanks het protest van de tieners vermaakten ze zich prima met hun oude moeder. Ze vertrokken net met Rick naar de "I, Robot" film en Katja zei met een grote glimlach: "Dag pool mate". Zo merk ik, dat het toch stiekem best leuk gevonden wordt allemaal.

Saskia en ik zijn nu dus alleen thuis. Ik peins me suf over hoe ik een email moet beantwoorden. De man van de Nederlandse schrijfster heeft een baan aangeboden gekregen hier in Washington. Ze zijn hier nog nooit geweest en proberen natuurlijk van alles uit te vinden. Ik vind het bar moeilijk om uit te leggen, hoe anders het wonen en de woongelegenheid, de salarissen en de verzekeringen hier zijn. Als ik zoiets voorgelegd krijg merk ik pas goed hoe veramerikaanst ik ben. Alles is "gewoon" voor mij en als ik erover na moet gaan denken wordt het pas gecompliceerd. Alleen de huisvesting al, condominiums, townhouses, single family homes, twee onder een kap ken je hier eigenlijk niet. Je woont of in een rijtjeshuis met meerdere woningen of in een vrijstaand huis.

Maar goed, ik ga me maar eens concentreren op het antwoord, want ik hoop wel behulpzaam te zijn, tenslotte is het niet even wat om naar een ander continent te verhuizen!

posted by Kasaka @ 8:56 PM   ---

|

Flink gaar van de toch wel lange rit van bijna 8 uur vandaag zijn we weer terug in ons eigen huis. Ik heb altijd een beetje een blah gevoel als ik van een reis terugkom, maar het is toch wel lekker thuiskomen met 35+ graden en zonneschijn en nog meer dan een maand schoolvakantie voor de boeg.

Helaas heeft Rick wat minder nieuws te horen gekregen in Atlanta, namelijk, dat zijn huidige baan misschien wordt opgeheven. Microsoft is daar nogal sterk in: ze beginnen iets nieuws en ontwortelen dan verscheidene medewerkers en na een paar maanden of soms jaren wordt er dan besloten, dat het toch niet werkte. Begrijpelijk van zakenstandpunt, maar knap vervelend voor Rick, die nu al voor de tweede keer in dit parket zit. Hij is optimistisch, dat hij weer wat anders zal vinden binnen het bedrijf, maar intussen weet hij dus niet wat of waar. Naar Redmond, Washington verhuizen, waar de meeste Microsoft banen te vinden zijn zit er niet in. Hoewel het een prachtige omgeving is, vinden we geen van beiden het klimaat leefbaar, het is er erg regenachtig. Met mijn fibromyalgie klachten, die erg weersgebonden lijken te zijn, zou dat voor mij een regelrechte ramp zijn. Maar goed, komt tijd, komt raad.

Vanochtend stonden we best laat (8:45) op. Ik had vreselijk geslapen, kon eerst de slaap niet vatten en daarna werd onze buurman heel vroeg wakker en zette zijn tv keihard aan.

Maar na een ontbijtje bij de Jack in the Box en wat koffie van Starbucks, waren we om 10 uur weer op weg naar het noorden.

Onderweg ging ik voor de grap eens naar de website van Jack in the Box om te kijken hoeveel calorien er in ons ontbijt hadden gezeten (ieder fast food restaurant heeft deze informatie op zijn website staan). Tot Leah's en Kai's schrik bevatte hun sausage, egg and cheese biscuit maar liefst 970 calorien! Hoe krijg je zoveel vet in een broodje met beleg?!? Ze hebben van de weeromstuit met de lunch een salade besteld.

Als je veel buitenshuis eet, zoals wij, leer je wel bepaalde dingen te vragen om de calorien zelf wat in de hand te houden. Zo vragen we de saladesaus altijd "on the side" en in feite verder alle sauzen. Ook komen de meeste sandwiches met mayonnaise en/of boter, dus "no mayo" en "no butter" is ook standaard bij het bestellen. Als je je hier niet aan houdt verorber je zonder je het te realiseren enorme hoeveelheden vet.

Na ongeveer 2 uur passeerden we de grens met South Carolina. Hier is vuurwerk verkopen het hele jaar legaal en dat is meteen te zien aan alle vuurwerk warenhuizen langs de snelweg. Wij stopten al gauw bij een, want we hadden onze kans gemist met 4 juli. We kopen dan nl. altijd vuurwerk voor Oud en Nieuw, maar waren dit jaar in Californie. En Oud en Nieuw zonder vuurwerk, dat is voor mij niet hetzelfde!

Natuurlijk waren Rick en Kai als een "kid in the candy store" zoals we hier zeggen en vergaapten zich aan de prachtige pakketten met soms voor duizenden dollars aan vuurwerk. Gelukkig wist Rick zich in te houden (de beperkte ruimte in de auto werkte daar ongetwijfeld ook aan mee) en kocht een groot pakket wat onder de autobank paste en nog een zak met ander spul.

South Carolina en Georgia staan verder bekend om hun perziken en ik vond toch wel, dat we vers geplukte perziken gegeten moesten hebben. Dus stopten we bij een van de standjes van boerderijen langs de weg. We kochten voor ieder een perzik, die werkelijk ongekend lekker was! En voor Lauren als dank voor het passen op het huis een pot met perziken salsa.

Grappig was, dat vlak naast die perziken stand, een vuurwerk stand stond. De twee produkten van South Carolina naast elkaar.

Rond 13 uur aten we lunch bij Wendy's, de kinderen toch weer wat voorzichtiger met wat ze bestelden. Gelukkig heeft Wendy's van alle fast food restaurants een van de gezondste menu's (Arby's is mijn tweede favoriet wat dat betreft). Thuis mijdt ik fast food compleet als het even meezit. Ik vind het ook zo moeilijk iets op het menu te vinden, dat me aanstaat, dat dat helemaal geen probleem is.

Na de lunch nam ik het stuur van Rick over en reed bijna constant 80 mijl per uur (ongeveer 130km). Het is onvoorstelbaar hoeveel mijlen en mijlen in North Carolina en Virginia uit dicht woud bestaan. Het maakt de weg best saai, hoewel Rick plagend vroeg of ik liever bruin dan groen had gezien. Maar terwijl je naar het noorden toe van ons uit leuke boerderijen met velden gewas en koeien te zien krijgt, is het naar het zuiden voor lange tijd alleen maar bomen.

Ergens tussen die bomen liggen wel stadjes, maar dichtbevolkt is het in die delen van de staten niet. En waarom je daar ook zou willen wonen?? Dat laatste vraag ik me trouwens wel vaker af in de afgelegen gebieden waar we soms doorheen rijden.

Maar bij Richmond, ongeveer 2 uur rijden bij ons vandaan, werd het al flink wat drukker en hoe dichter we bij Washington kwamen, hoe drukker het werd. Om kwart over zes reden we ons pleintje weer op, weer een reis veilig volbracht.

Nu is het uitpakken en wassen geblazen!

posted by Kasaka @ 5:13 PM   ---

|

Vandaag zijn we met Rick mee op zakenreis naar Atlanta gegaan.  We zullen de 21e terug zijn.  Voor onze avonturen in Atlanta kun je hier meelezen.

posted by Kasaka @ 10:27 PM   ---

|

Pff, het neemt ontzettend veel tijd om mijn Californie foto's up te loaden bij Webshots!  Ik wil het vandaag gedaan krijgen, zodat ik mijn CF kaarten leeg kan halen voor Atlanta.  Hopelijk kan ik aan het einde van dit blog een linkje plaatsen.
 
Na de stormen van gisteren was het vandaag een ongekend koele dag voor de maand juli, "slechts" 27 graden met een lage vochtigheidsgraad.  Heerlijk wandelweer dus en Christine en ik maakten er dankbaar gebruik van.  Ik vind dit zo'n heerlijke buurt met al zijn parken, want er zijn eindeloos wandelgelegenheden zonder de hele tijd hetzelfde te moeten zien.  Ook is het flink heuvelachtig, dus echt wel een flinke onderneming zo'n wandeling van anderhalf uur.
 
De kinderen vermaakten zich de hele dag goed met vriendjes en vriendinnetjes, Kai en Katja aten bij die families en Saskia logeert er zelfs.  Een rustige dag dus voor mij om in te pakken.  Wel heb ik vanmiddag Kai en John (zijn vriendje) naar de fotowinkel genomen, zodat Kai zijn fototoestel kon kopen voor we morgen naar Atlanta vertrekken.  Hij voelt zich heel wat met zijn nieuwe aanwinst, zelf bij elkaar gespaard!
 
Ik zie ernaar uit dit weekend weer een nieuwe stad te verkennen!  De mensen, die er geweest zijn, zijn enthousiast over Atlanta en zo te lezen heeft het heel wat te bieden.
 
Lauren zal voor het laatst op ons huis komen passen en ons plan is rond het middaguur weg te rijden, zodat we zoveel mogelijk het drukke verkeer op I-95 vermijden.  Natuurlijk neem ik mijn laptop mee, zodat ik mijn blog daar ook bij zal kunnen houden.
 
Inmiddels staat de foto's online en zijn hier te bekijken, de eerste 3 albums.

posted by Kasaka @ 10:31 PM   ---

|

Na een ontzettend wilde weer middag zit ik hier naar een van de mooiste zonsondergangen te kijken, die ik hier gezien heb! Hier in Virginia zitten we vaak precies op de grens van de warme, vochtige lucht uit het zuiden en de koelere, drogere lucht uit het noorden. En als zo'n noordelijk koufront dan langskomt, zoals vanmiddag, dan is het natuurlijk vuurwerk geblazen! Ik was een tijdje bang voor een tornado bij ons, zo hard waaide het en de bliksem en donder volgden elkaar zonder ophouden op. Saskia was er flink bang van. Het is altijd heel spectaculair, zulk weer. Niet ver hier vandaan was er een "tornado warning", wat betekent, dat de kans groot is, dat een tornado zich zal vormen. De temperatuur viel van 92 graden Fahrenheit (33 graden Celsius) naar 69 graden F (21 graden C) binnen het half uur! Morgen moet het prachtig weer worden, 28 graden met lage vochtigheidsgraad, dankzij het natuurgeweld van vandaag. Ik herinner me nu nog mijn eerste onweer hier in Virginia 20 jaar geleden! Ik had nog nooit zoiets meegemaakt in Nederland!

Na het onweer heb ik Kai en Saskia meegenomen, Vienna in. Kai spaart hard voor een digitale camera en heeft nog maar een paar tientallen dollars nodig. Er is hier een winkel, EBGames, die gebruikte Gameboys en Gameboy spelletjes terugneemt en daarvoor (minimaal) betaalt. Kai had heel wat spelletjes, die hij uitgespeeld had en ook een paar oude Gameboys. Tot onze verbazing ving hij daar bijna $60 voor! Nu heeft hij dus genoeg voor zijn beoogde camera de Canon SD10. Ik ben trots op hem, want hij heeft hier jaren voor gespaard.

Na het tanken met mijn Speedpass bij Mobil (de benzine is hier beduidend goedkoper, dan in Californie, daar betaalden we $2,25 per gallon, hier is het $1,96!) was de volgende stop Blockbuster's om video's voor de autoreis naar Atlanta uit te kiezen. Je kunt er zoveel huren als je wilt, wij dus 10, ze moeten allemaal volgende donderdag voor 12 uur terug zijn, aangezien wij woensdag thuis zullen komen precies goed. Het wordt wel steeds moeilijker om video's te vinden, bijna alles is nu dvd. Misschien moeten we de videorecorder in de van laten vervangen door een dvd speler, die neemt ook nog eens minder plaats in.

Zodra ik thuiskwam moest ik Katja en Leah naar de bioscoop rijden. Daar gingen ze naar White Chicks met een paar jongens (geen officiele vriendjes, maar beiden zijn "in trek" so to speak). Ik zal nog mijn handen vol hebben met ze in Atlanta! De hormonen zijn in volle gang en het zijn beiden bijzonder leuke meisjes om te zien! Katja's review over White Chicks was overigens maar so so.

Iedereen vermaakt zich op het moment, dus is het een prima moment voor mij om lekker in bad te gaan (we hebben een whirlpool bad). Rick heeft laatst een flat screen tv gewonnen, die hij in de badkamer heeft opgehangen, dus ik kan heerlijk tv kijken terwijl ik baad. Hmmmm!!!

posted by Kasaka @ 8:36 PM   ---

|

Deze week is echt even een week om bij te komen. We leven allemaal nog een beetje op San Francisco tijd, dus 3 uur vroeger. De kinderen gaan veel te laat naar bed en staan ook flink later op. Vooral Kai, van hem ben ik gewend, dat hij een ochtendkind is, maar de afgelopen paar dagen heb ik hem om 12 uur uit zijn bed moeten trommelen!

Ik vind het wel best dat de kinderen wat relaxen thuis. Het is tenslotte vakantie en als we op reis zijn doen we echt veel. En vrijdagochtend is het weer zo ver, dan gaan we richting Atlanta met ons 5-en en Katja's beste vriendinnetje Leah ook mee.

Dit is ook de tijd, dat kapster en nagel specialiste ook op vakantie gaan, dus gauw deze week afspraken daarmee gemaakt. Mijn kapster gaat een maand naar Libanon (haar thuis) en mijn nagel specialiste (wat een vreemd idee eigenlijk, maar goed) gaat een maand naar Vietnam (haar thuis). En beiden vroegen mij waarom ik niet een maand naar Nederland ging. Tja... Te veel om uit te leggen, maar een bezoek aan Nederland met 5 personen in hoogseizoen is te kostbaar voor ons en het niet waard. Er zijn nog zoveel andere plaatsen in de wereld te verkennen. Dat neemt niet weg, dat ik vind, dat we binnen 2 jaar weer eens naar Nederland moeten, de kinderen moeten hun wortels ook kennen. Maar nu, met een middle scholier en een high scholier zal het nog moeilijker zijn buiten het hoogseizoen te reizen.

Kai en Saskia, die me gisteravond nog beloofden mee te gaan fietsen, bleken vanochtend te moe daarvoor, dus ging ik er maar alleen op uit. Het was goed fietsweer, bewolkt en een windje, hoewel het flink vochtig was. Ik was al laat en zag daarom nauwelijks dieren, maar het blijft zoveel leuker buiten te sporten, dan in de zweterige sportschool!

Met lunchtijd was ik weer thuis en maakte de favoriete vakantie boterhammen voor de kinderen: fluffernutters. Dat is een sandwich met pindakaas (Jif of Skippy, hier in huis is Skippy favoriet) en marshmallow fluff. De combinatie is inderdaad heel erg lekker, dus misschien leuk voor mensen om op vakantie hier te proberen.

Na mijn bezoek aan de kapster, die mij vertelde, dat de vermaarde en verschrikkelijk dure "Franse" kapper Alexandre de Paris , die alle klanten op zijn "Frans" een kus geeft, in werkelijkheid Libanees is en dat verloochent, haalde ik Katja op om naar Tysons Corner te gaan.

Zij had hard een zwempak nodig en we vonden er een bij Water, Water, Everywhere. Daarna probeerden we nog bij Hecht's, maar het badpak, dat Katja leuk vond was $106! Iets te duur, dus.

Op de terugweg hebben we bij Whole Foods eten gehaald. Die hebben een heerlijke etensbar, met verse zalm, meatloaf, allerlei salades en sushi. Katja vond nog een heel stel andere lekkernijen, het fijne van deze zaak is, dat alles gezond en organisch is, dus ik hoef niet "nee" te zeggen!

Het smaakte vanavond allemaal voortreffelijk! Na het eten hebben we lekker met de Amerikaanse football gegooid en de vuurvliegjes bekeken en geprobeerd te vangen. Ah, summer!

posted by Kasaka @ 9:14 PM   ---

|

We zijn net terug van een gezellig etentje bij McCormick and Schmick's. We hebben onze vriendin Lauren, die jarenlang voor ons op de kinderen en het huis heeft gepast, mee uit eten genomen, want ze gaat op 22 juli naar San Diego verhuizen. We zullen haar ontzettend missen en niet alleen vanwege het babysitten en dergelijke, maar gewoon omdat ze een heel positief en vrolijk iemand is, die ontzettend veel om onze kinderen geeft. Het is werkelijk bijzonder, de relatie die ze met Katja, Kai en Saskia heeft. Maar goed, dan hebben we weer een reden om naar de westkust te vliegen!

Als voorafje bestelden we twaalf rauwe oesters uit verschillende delen van Canada en de VS. Lauren had nog nooit oesters geprobeerd, dus introduceerden we die bij haar, ze vond ze erg lekker. Ik ben op een oester kick, in Californie heb ik ze ook eindeloos gegeten.

Verder ben ik vandaag met Kai en Saskia naar Best Buy, Borders en Toys R Us geweest, want beiden zijn uitgenodigd voor zwembad verjaarspartijtjes van vriendjes en vriendinnetjes volgende week. Kai is bovendien aan het sparen voor een digitale camera, maar zag bij Best Buy, dat hij nog even door moet sparen voor degene, die hij wil.

Katja besloot vandaag zich te gaan vervelen. Echt een tiener! De hele reis klaagde ze, dat we haar de hele tijd van haar vriendenkring wegnemen door zo vaak op reis te gaan en de eerste dag terug verveelt ze zich! Ik heb haar er eens flink mee geplaagd, maar het heeft me ook gesterkt in mijn overtuiging, dat de excursies en reizen nodig zijn om hun breinen wakker te houden tijdens de wel heel lange zomervakantie hier!

Het weer blijft compleet zomer: heet met onweersbuien. Als ik zo de weerberichten en klaagzangen uit Nederland lees voel ik me wel zeer bevoorrecht!

Intussen wordt er steeds meer over de Democratische conventie bericht, die 26 juli in Boston van start gaat. Nu Kerry een "running mate" heeft gekozen zijn de analyses niet van de lucht en worden er van beide kanten pijlen gegooid. Het zal nog wat worden! Nu heeft Kerry de voorsprong, maar er kan nog van alles veranderen.

Mijn zusje werkt in Boston (woont een uur erbuiten) en zegt helemaal gek te worden van alle veiligheidsmaatregelen! Ze zullen die week niet normaal naar hun werk kunnen gaan.

Het laatste nieuws is dat Ron Reagan, Ronald Reagans zoon, bij die conventie een speech zal houden over het onderzoeken naar de stamcellen van embryo's (ik hoop, dat ik dat goed vertaald heb). De Reagans zijn het helemaal niet met de Bush regering eens wat dat betreft. Toch interessant, dat de zoon van een pas overleden Republikeinse president bij de Democraten gaat spreken.

posted by Kasaka @ 10:16 PM   ---

|

Daar zijn we dan weer, terug in "hot and muggy" Virginia, met de klank van donder op de achtergrond terwijl ik dit schrijf. "Muggy" is zo'n typisch Amerikaanse uitdrukking voor stomend heet. Het was vandaag een typisch zuidelijke dag: heel vochtig en warm, muggy, dus.

En nu verwachten we zwaar onweer en morgen meer. Maar het is toch weer heel lekker om terug te zijn in de hitte! Ik zou in San Francisco niet willen wonen, het is er te koud voor mij met mijn fibromyalgie. Maar dat wil niet zeggen, dat ik het geen fantastische stad en omgeving vond!

Natuurlijk is de eerste dag terug van een reis er altijd een van uitpakken en opruimen. We hebben een beetje jet lag, want we sliepen vannacht pas om 2:30 en vanochtend om 10 uur belde Christine ons wakker.

Zij en ik hebben door de hitte 2 uur lang gelopen, helemaal bijgekletst zijn we. Een week zonder beste vriendin is best lang!

Met lunchtijd hadden we natuurlijk niets in huis, hoewel we dachten op tijd bij Peapod te hebben besteld belden die al vroeg op, dat ze meer dan een uur achter liepen op hun schema. Maar niet getreurd, Subway is dicht bij en we kregen heel gezonde roast beef wraps.

Helaas vonden we uit, dat we te laat waren om vuurwerk voor oud en nieuw te kopen! Voor 4 juli zijn er altijd allerlei vuurwerk verkoop standjes, maar die zijn nu al dicht en verder wordt er in Virginia geen vuurwerk verkocht! Oh jee! Nu hoop ik, dat op weg naar Atlanta of op de terugweg volgende week iets kunnen vinden, want een oud en nieuw zonder vuurwerk is niet hetzelfde! In het ergste geval rijden we t.z.t. naar West Virginia, waar je het wel het hele jaar door kunt krijgen.

posted by Kasaka @ 9:33 PM   ---

|

Wij zijn tot en met 10 juli in Noord-Californie. Ik houd daar zo vaak als het lukt ook een blog bij. Klik hier om daarheen gezonden te worden.

posted by Kasaka @ 10:22 AM   ---

|

Morgenochtend om 7:15 is het zover! Lauren zal ons (hopelijk, want ik heb net uitgevonden, dat de tijden van onze terug vlucht zijn veranderd en nu komen we na middernacht aan!) naar het vliegveld brengen vanwaar onze vlucht om 10:05 zal vertrekken.

Vandaag stond natuurlijk voornamelijk in het teken van inpakken. Het was heerlijk warm buiten, wel wat vochtiger dan voorafgaande dagen, wat het helemaal warm deed voelen. Christine en ik liepen er zo'n 10 kilometer door en kwamen flink bezweet weer thuis. Vienna is zo'n heerlijk plaatsje om doorheen te wandelen en je gaat heuvel op heuvel af, dus een flinke oefening!

Omdat dit een nogal saaie dag was voor mijn blog, hier een verhaal over oude wetten in Virginia. Dit is een typisch voorbeeld van kapitalisme, natuurlijk. Een Virginia senator had alleen maar goede bedoelingen toen hij een wet, die werken op zondag verbood, besloot af te schaffen en er een nieuwe wet voor schreef. De goeverneur vond het ook een goed idee en ondertekende de wet.

Met het afschaffen van die wet werden echter ook een heel stel uitzonderingen voor bedrijven geschrapt.

Hierdoor kwam een andere oude wet terug, die allang over het hoofd was gezien: de "day of rest" wet, waarin wordt gesteld, dat iedere werknemer zaterdag of zondag vrij moet krijgen, als dat zijn dag van "Sabbat" is. De werknemer moet de werkgever dan schriftelijk op de hoogte stellen van zijn behoefte om een van die dagen vrij te hebben.

In een land waar veel bedrijven 24 uur lang ploegen draaien is dit natuurlijk een nachtmerrie. Iedereen wil wel zaterdag of zondag vrij hebben, zeker in een religieus land als de VS. Maar voor bedrijven is dit desastreus, ze zullen dan tijdelijke krachten moeten inhuren of 3 keer het gewone salaris moeten uitbetalen.

Nu wordt er hard gewerkt aan een oplossing, wat een probleem kan blijken, aangezien de Virginia Senaat en Huis van Afgevaardigden pas in januari 2005 weer bij elkaar komen.

Meer binnenkort vanuit de andere kant van het continent!

posted by Kasaka @ 9:36 PM   ---

|