Happy New Year!!!
Recipe for a Happy New Year
Author Unknown
To leave the old with a burst of song
To recall the rights and forgive the wrong;
To forgive the thing that binds you fast
To the vain regrets of the year that's past;
To have the strength to let go your hold
Of the non-worthwhile of the days grown old;
To dare to go forth with a purpose true;
To the unknown task of the year that's new,
To help your brother along the road
To do his work and lift his load;
To add your gift to the world's good cheer,
Is to have and to give a Happy New YearTerwijl ik hier zit te wachten op onze eerste gasten is in Nederland het nieuwe jaar al begonnen! Ik heb mijn moeder en Petra al telefonisch Gelukkig Nieuwjaar gewenst, helaas was Wendy niet te bereiken. De rest van mijn lezers en lezeressen wens ik een heel fijn en gezond 2006 toe!
De laatste dag van het jaar begint al goed in huize Engle, want om negen uur rijdt een grote FedEx Express truck onze oprit op en daaruit kwomt, eindelijk, Kai's step! Rick en Kai hebben hem meteen in elkaar gezet en Kai is de koning te rijk ermee.
Eindelijk!
Intussen maak ik het oliebollen beslag van drie pakken Atlanta oliebollenmix en zet die in de oven om ze te laten rijzen. Het deeg van dit merk rijst enorm en er komen heerlijk luchtige oliebollen uit. In voorgaande jaren mixte ik er altijd vruchtjes doorheen, maar die werden niet lekker gevonden, dus heb ik ze dit jaar helemaal achterwege gelaten.
Ze zien er goed uit en smaken dat ook!Om toch nog wat beweging te krijgen vandaag stel ik mijn nieuwe GPS speeltje zo in, dat ik 5 km tegen een virtuele tegenstander moet rennen. Ik zet hem op een half uur en ik win met 20 seconden voorsprong! Met alle heuvels, die ik op mijn parcours had gekozen, ben ik heel blij met die uitslag!
De schorten gaan voor en de schalen komen te voorschijn en bijna drie uur lang zijn we met zijn vijven bezig met hapjes en slaatjes maken! Op het menu staan onder anderen:
- hamsalade, aardappelsalade, pasta salade en zalmsalade
- gerookte zalm, zure haring en "caviaar"
- spiesjes met mini tomaatjes en mozzarella bolletjes
Prikkertjes met:
- ham met asperge rolletjes
- meloen met rauwe ham
- salami met augurkjes
- bologna met druiven
- kaas met ananas
- dadels met cream cheese
- appel schijfjes met pate
- tortilla rolletjes met kalkoen en boursin
en ik ben vast nog wat vergeten!
Hopelijk komen er veel hongerige mensen om ons dit alles te helpen opeten! Ik hoop, dat iedereen een heel gezellige Oudejaarsavond heeft gehad en dat de kater morgen niet te erg zal zijn!
|
Back to nature!
Bij het opstaan heb ik gewoon zo'n gevoel, het valt niet te beschrijven, maar ik wil gewoon naar buiten. Weg uit de voorsteden, echt de natuur in! Ik heb geen zin om weer door de buurt te moeten lopen, die heb ik nu wel gezien, ik wil anders!
Rick is er ook wel voor te vinden, we hebben alleen Madison te logeren en om kwart voor tien zijn de meisjes nog niet wakker! Rick zorgt, dat ze dat wel zijn, door per ongeluk (althans, dat zegt hij!) het alarm af te laten gaan. Horen en zien vergaat als dat gebeurt! Ik hoop altijd maar, dat dat 's nachts niet zal gebeuren!
Om half elf komt Kirsten haar dochter ophalen en dan maken we ons klaar om naar de Shenandoah te gaan. Katja, Leah en Diana worden eerst bij
Tysons Corner afgezet, want de natuur is niets voor de tieners!
Het neemt ook wel even voor ik Saskia heb overgehaald (die vervolgens in het bos compleet geniet, natuurlijk), maar Kai is meteen klaar om te gaan!
Zonder enig verkeersprobleem komen we drie kwartier later in
Front Royal aan. Dit is een leuk frontierstadje aan de voet van de Blue Ridge Mountains. De weg erheen is ook altijd erg mooi, zelfs in de kale winter. Glooiende heuvels met rode schuren, donkerbruine stieren en overal rondcirkelende roofvogels.
Als we bij de ingang van het
Shenandoah National Park aankomen, blijkt dit gedeelte gesloten te zijn! Er ligt nog steeds sneeuw en ijs op de hogere gedeeltes van de weg en de National Park Service maakt de weg niet schoon. We maken dus rechtsomkeerts, maar parkeren een paar honderd meter verderop. Hier weten we van afgelopen jaren, dat er een mooi pad loopt langs een beekje met watervalletjes.
Het wordt een echte hike, in het begin klaagt Saskia steen en been. Maar als ze met Kai en Rick een nieuwe waterval gaat maken in de beek en er daarna als enige, omdat zij laarzen aanheeft, doorheen mag lopen, wordt het opeens interessant voor haar.
Het fijne van hier in de bossen lopen vind ik, dat je nooit iemand tegen komt! We lopen meer dan een uur zonder een ziel te ontmoeten. Dan zien we, dat de afgesloten weg een stuk boven ons loopt en Rick krijgt het onzalige idee om de beek over te steken en de super steile heuvel op te klimmen, zodat we gemakkelijk via de weg terug zouden kunnen lopen (dit alles met Saskia in gedachten).
Dus we klimmen over gladde rotsen om de beek over te steken, want natuurlijk is hij hier extra breed. Gelukkig halen we het allemaal, want het water lijkt me ijzig koud en ik kan me goed voorstellen hoe Saskia had geklonken als ze erin was gevallen!
Vervolgens lopen we door de wildernis naar de voet van de heuvel. In de zomer zou dit onmogelijk zijn! Dan zouden we ons zorgen moeten maken over teken en poison ivy met de dichte begroeiing hier.
Aan de voet van de heuvel vraag ik me af, wat Rick dacht??? Het ding is zo ontzettend steil en er zijn bijna geen houvast punten! Kai en ik gaan samen naar boven en ik ben de hele tijd bang een slang uit zijn winterslaap te wekken! Nu weet ik weer, waarom rots beklimmen mij niet aantrekt als sport! Jeetje, dit vergt echt concentratie en kracht!
Maar ja, ik wilde vandaag sporten en hier is het dan! Mijn hartslag (gemeten door de GPS, die alles bij houdt, terwijl ik bezig ben) gaat flink omhoog! Zonder slangen en zonder vallen (pff!) halen we het. Rick en Saskia doen wat voorzichtiger (Rick heeft ook niet de goede schoenen aan) en doen er langer over, maar uiteindelijk staan we allemaal op de weg.
Nu is Saskia helemaal in haar element en ze rent de hele weg naar beneden naar de auto. We zien onderweg wel wat sneeuw, maar waarom de hele weg daarom moet zijn afgesloten ontgaat ons. Al met al hebben we toch een heel leuke hike, dus we klagen niet.
Op de terugweg is er bij
Gainesville een naar ongeluk gebeurt. We zien ambulances af en aan rijden en wij staan stil! Als de file uiteindelijk oplost zien we niets meer van het ongeluk, het is heel efficient opgeruimd!
Al gauw zijn we weer thuis en springen allemaal onder de douche! Die klimtocht op de heuvel was vies!
Als afsluiting van een leuke dag besluiten we bij
Artie's hier vlakbij te gaan eten. Gelukkig bellen we om onze naam op de lijst te laten zetten, want er blijkt al een uur wachttijd te zijn!
Dit is een super populair restaurant en het is duidelijk waarom: de service is fantastisch (en het is er heel wat minder duur dan bij de Serbian Crown!) en het eten is uitzonderlijk lekker.
We genieten van onze maaltijd en gaan dan thuis de "
40 Year Old Virgin" kijken. Ik weet niets van die film, maar halverwege ben ik toch preuts genoeg, dat ik Rick zeg hem af te zetten. Dit is geen film, die voor 10 en 13-jarigen geschikt is. De taal alleen al! Misschien ben ik toch al erg Amerikaans, maar ik vind het niet kunnen!
Ik ga vanavond vroeg naar bed, zodat ik morgen op tijd op kan, want er is heel wat voor te bereiden voor het buffet en de oliebollen! Iedereen een heel prettige jaarwisseling toegewenst en al het beste voor 2006!
Natuurlijk heb ik een aantal filmpjes gemaakt van het uitstapje van vandaag.
Hier rijden we door Front Royal. We zien een aantal heel mooie watervalletjes,
hier is er een van.
Kai, Rick en Saskia proberen de stroom te verleggen en nieuwe watervallen te creeren. En Saskia heeft er soms
niet zo'n zin in, maar vindt dan wel een stok om mee te bonken.
|
Een grijze donderdag
Bij het opstaan wist ik het al: ik had gewoon in bed moeten blijven! Het regent en is mistig en ik weet, dat ik niet mag klagen, want de zon schijnt hier toch wel 90% van de tijd, maar: Jakkes!!!
Gelukkig maakt Rick lekker koffie en ontbijt en zitten we gezellig te eten. Als hij vervolgens zijn email checkt komen er niet te herhalen termen uit zijn mond. Eindelijk is er een "update" van
FedEx over Kai's step en die is, dat het pakket teruggezonden wordt naar de verscheper. Wat???
Na allerlei omwegen krijgen we eindelijk een lokaal FedEx persoon aan de lijn, die doodleuk vertelt, dat het pakket zodanig beschadigd is, dat het terug moet naar de zender.
Dit betekent, dat Kai dus deze hele Kerstvakantie niet van zijn cadeau kan genieten, tenzij wij heel wat extra geld besteden om het morgen of overmorgen bezorgd te laten worden. Ik probeer een supervisor bij FedEx zover te krijgen de overnacht verschepingskosten kwijt te schelden, maar krijg te horen, dat er eerst bewezen moet worden, dat FedEx de reden van de beschadiging is. Aangezien niemand anders dan FedEx het pakket in behandeling heeft gehad, lijkt me dat wel heel duidelijk! Ze antwoordt, dat als iedereen, die een beschadigd pakket had, hun verschepingskosten vergoed zou krijgen, FedEx wel op zou kunnen doeken. Ik ben inmiddels zo pissig, dat ik terugbijt, dat, als FedEx zoveel goederen beschadigt, ze inderdaad geen recht van bestaan hebben!
Wat een on-Amerikaans slechte service geeft dit bedrijf!! Ze zijn te groot geworden, kennelijk, maar van verschillende kanten heb ik al gehoord, dat wij bepaald niet de enige zijn met klachten over dit bedrijf! Op een gegeven moment gaat ze dat opbreken (hoop ik, sadistisch!).
Rick en ik beraden ons en besluiten toch de step te bestellen, zodat hij zaterdag bezorgd wordt. Het is flink duur, maar hopelijk kunnen we uiteindelijk die kosten toch op FedEx verhalen en zo heeft Kai tenminste nog twee vakantiedagen om hem uit te proberen. Wat een gedoe! Nu maar hopen, dat FedEx het dit keer wel voor elkaar krijgt!
Al met al zit ik de hele ochtend aan de telefoon hierdoor, want Rick laat mij zulk soort akkefietjes waarnemen. Hij weet, dat ik in de service industrie heb gewerkt en in mijn baan heel wat gunsten voor elkaar heb moeten krijgen. Dit keer stuit ik echter op complete onwil!
Later dan we wilden gaan we op weg naar
Wegmans. Ik ben dit jaar heel georganiseerd en heb de boodschappenlijst voor ons Nieuwjaarsbuffet op categorie gerangschikt. Nog doen we er in deze gigantische supermarkt bijna drie uur over om alles te vinden!
Nadat we al het lekkers (en het is veel, maar ja, we krijgen dan ook bijna 40 mensen!) naar de auto hebben gesleept, rammelen we van de honger. Het is ook al na tweeen! Binnen bestellen we een lekkere sandwich (ik een zalm BLT (bacon, lettuce and tomato) die heerlijk smaakt) en hebben even een rustige lunch samen (nou ja, rustig, Saskia belt er drie keer doorheen, waar we nou blijven?).
Thuis helpen de kinderen mee met wegzetten en dan komt Laura om mij een massage te geven. Au! Het zit allemaal goed vast! Ik weet, dat ik me er beter door zal voelen, maar ik ben blij, dat Laura zo aardig is, anders weet ik niet of ik die pijnigingen vol zou kunnen houden. Ik snap mensen, die massages lekker vinden, dan ook absoluut niet!
Saskia speelt de hele middag met Madison en natuurlijk komt de vraag voor een "sleepover". Aangezien we morgen niets bijzonders gaande hebben, stemmen we toe.
Katja gaat met een groep vrienden bowlen en Rick, Kai en ik gaan waarschijnlijk "
March of the Penguins" kijken, dat lijkt me een fantastische film!
|
"Zits"
Na al het lange uitslapen heb ik vanochtend zin om de dag op een redelijk normale tijd te beginnen. Ik sta dus om acht uur op en eet mijn bakje Fiber One cereal en mok met koffie in gezegende stilte.
Kai heeft Charlie te logeren en die twee zijn vast laat opgebleven, want ze sliepen in de basement, waar ook de nieuwe X-Box 360 staat. Saskia heeft Aoife te logeren en als ik bij hen in de kamer kijk liggen ze zusterlijk naast elkaar in diepe rust in Saskia's bed (wat maar een eenpersoonsbed is, dus veel ruimte zullen ze niet hebben!).
Soms vind ik het maar vervelend, dat ik iedere dag moet sporten, maar de afgelopen paar dagen ben ik met graagte gegaan! Vandaag besluit ik mijn GPS uit te proberen door te gaan joggen. Ik heb geen zin om weer meer dan een uur op weg te zijn, dus besloot harder te lopen, dan gewoonlijk en voor minder tijd. In een half uur loop 3,5 mijl, niet gek, dus!
Het is lekker weer om te lopen en ik moet zeggen, dat ik hoop, dat het nog even zo blijft. De sneeuw is wel spannend als het net gevallen is, maar het ijs, dat daarna nog weken bleef liggen, vond ik niets. Juist van dat buiten kunnen sporten geniet ik.
Thuis neem ik niet de tijd om te douchen en rijd meteen naar
Party City. We hebben op Oudejaarsavond een heel stel vrienden uitgenodigd en ik wil bordjes, servetjes en versieringen kopen. De keuze van verschillende "Happy New Year" en "2006" bordjes en versieringen is enorm! En de prijzen zijn veel beter, dan wat ik vorige week bij
Party Mania zag. We zullen het nieuwe jaar weer met veel toeters en bellen kunnen inluiden!
Deze hele muur is enkel en alleen Nieuwjaar's spullen!!Rick is intussen ook druk bezig en brengt mijn van naar de car wash. Dit was heel hard nodig, want hij was grijs van al het zout, in plaats van zijn gewoonlijke mooie blauwe Smurf kleur!
Voor de New Year's Party moet ik natuurlijk ook nette nagels hebben, dus rond het middaguur maak ik een afspraak met Thu bij de nagelsalon. Tijdens het schuren en lakken lees ik het stripboek van "
Zits", dat ik van Rick heb gekregen. Ik moet regelmatig moeite doen het niet keihard uit te schateren, zoveel herken ik in die strip!! Hij beschrijft het leven met een tiener zo goed! Na een uurtje sta ik weer met keurig gelakte nageltjes buiten, altijd een goed gevoel.
Met het hele gezin en Aoife rijden we vervolgens naar Tysons Corner, waar we bij de AMC bioscoop "
Cheaper by the Dozen 2" gaan kijken. Het is druk bij de mall en het theater zit bijna helemaal vol, waardoor we op de derde rij moeten zitten. Gelukkig zijn deze nieuwe bioscopen zo opgezet, dat je zelfs zo vooraan je nek niet hoeft te pijnigen!
Cheaper by the Dozen 2 is een ontzettend leuke, feel good, film en ik ben dol op Steve Martin! Saskia merkt na afloop op, dat ze de film te kort vond. We zijn het er allemaal mee eens, want we hadden graag nog meer over de Bakers gezien!
Aoife wordt, na bijna 24 uur met Saskia te hebben gespeeld, weer door haar vader opgehaald en we gaan ons allemaal verkleden om uit eten te gaan.
Achttien jaar geleden, we woonden voor het eerst samen, begon Rick onze traditie om naar het westen te rijden onze eigen Kerstboom om te kappen. Op de terugweg kwamen we langs
The Serbian Crown, een Russisch/Serbisch restaurant, waar Ricks ouders regelmatig aten. We konden ons een maaltijd daar eigenlijk niet veroorloven, maar maakten toch een reservering voor die avond. We zouden het eventueel wel afbetalen (we hadden toen grote schulden!).
Bijna ieder jaar daarna aten we op de avond na het kappen van onze kerstboom bij dit restaurant. Helaas zijn de prijzen tegenwoordig onevenredig hoog en de service onevenredig laag. We hebben gedurende de laatste vijf keer bij dit restaurant (niet alleen na het kappen van bomen) een zeer middelmatige ervaring gehad. Lekker eten, maar slechte service maakte de hoge rekeningen moeilijk te aanvaarden.
Maar ja, tradities zijn er om voort te zetten. Dus maakten we vanavond een reservering om met zijn vijven bij de Serbian Crown te gaan eten. Wat mij betreft was dit het laatste bezoek! (Ik weet, dat Rick er anders over denkt, want de Russische gerechten hebben nostalgische betekenis voor hem)
We kregen een leuke tafel en bestelden ons eerste drankje. Katja voelde zich misselijk en we vroegen om wat brood om dat misschien tegen te gaan. Dat bleek moeilijk, we moesten er drie keer om vragen!
Katja en Kai bestelden soda's, dus van zo'n machine, die verschillende priklimonades verschaft. Ze smaakten allebei raar, dus we vertelden de (Zuid-Amerikaanse) serveerder dat en vroegen om nieuwe drankjes. "Nee", zei hij (en dan gaan mijn haren al recht overeind staan, want ik heb jarenlang in de service industrie gewerkt en een ronduit "Nee" jaagt klanten tegen je in het harnas!), dat kon hij niet doen, want dit was het. Ok! Dus Kai bestelde melk en Katja maar water, want ze was misselijk.
Oh, als ik iemand door elkaar had kunnen rammelen, dan was het die serveerder wel!! Volgende vraag: kunnen we de gerechten halve portie krijgen voor de kinderen (heel gewoon in de meeste restaurants hier). Dezelfde serveerder lacht schamper bij die vraag en zegt dan: "En wat moeten we dan met de andere helft?". Oef, ik waan me echt in Europa! Als ik niet met Rick was geweest, was ik weggegaan. Katja voelde zich niet lekker en de serveerder is een jerk, waarom hier nog geld besteden?
Maar ja, Rick is dol op dit restaurant, dus we blijven, ook al voel ik me zieden. Wat denkt die vent wel? Uiteindelijk eten we lekker, maar als Rick naar de wc gaat krijg ik de kans de fooi te geven (op de bijna $300 (!) rekening). Die wordt minder dan 10% en dat gebeurt zelden met mij! Ik kan me er niet toe brengen meer te geven!
Als we naar buiten lopen komt de eigenaar op ons af. Ik vertel hem, dat we al 18 jaar hier komen en dat vanavond een grote teleurstelling was. Misschien ben ik verwend, want bij restaurants als Cafe Renaissance of Bonaroti is de eigenaar altijd aanwezig om te zien of iedereen het naar zijn of haar zin heeft. Deze eigenaar vertelt me, dat hij wel zag dat wij het niet naar onze zin hadden, maar dat we de volgende keer naar hem moeten vragen. Hmm, wat als er geen volgende keer is???
Echt jammer, dat een uniek Europees restaurant zichzelf zo laat gaan. Gelukkig voelt Katja zich iets beter en hebben we alles bij elkaar toch een leuke maaltijd met zijn allen. Maar eens te meer blijkt hoe belangrijk service in de hele ervaring is. Zeker 50% van de belevenis wordt bepaald door de service (voor ons althans!).
|
Bowlen
Om kwart over acht schrik ik wakker, "Ding dong ding dang" speelt het "Jingle Bells" deuntje van onze deurbel (we hebben er een, die je kunt instellen voor allerlei liedjes, waaronder Kerstliedjes). Ik spring uit bed en Rick ook, de schoonmaaksters, die anders vaak pas na twaalven komen, komen vandaag uitgerekend zo vroeg! Ik vraag ze in de basement te beginnen, maar trommel dan toch drie chagrijnige kinderen hun bed uit.
Het is werkelijk net een Mr. Clean wervelwind, die door ons huis gaat, als zij er zijn en ik ontsnap dus maar. Met mijn nieuwe Nordic Walking stokken en Garmin GPS ga ik erop uit. Het weer is werkelijk prachtig, stralend blauwe lucht, een beetje fris met een straffe wind, maar dat is ook wel goed om daar tegenin te moeten.
Al gauw heb ik door hoe ik met de stokken moet lopen en mijn GPS laat regelmatig 5+ mijl per uur zien! Dat is wel even sneller, dan ik zonder stokken loop (maximaal 5 mph, maar dan voelt het ook heel moeilijk en snel). Ook mijn hartslag gaat lekker omhoog, dus die stokken houden we erin!
Als ik een uur en een kwartier later weer de cul de sac in loop heb ik er zes mijl opzitten! Niet gek! En het is pas kwart over tien en ik ben klaar met sporten voor vandaag (althans, dat dacht ik).
De schoonmaaksters hebben inmiddels hun werk gedaan en het huis ziet er weer presentabel uit (de berg afval morgenochtend zal beschamend zijn, maar ja, wat wil je met de enorme dozen waarin alles wordt afgeleverd!). Rick heeft inmiddels
FedEx opgebeld en eindelijk gaan ze eens serieus op zoek naar Kai's step, die in het niets verdwenen lijkt te zijn.
Vorige week is er een lijst begonnen met mensen, die avondeten voor de Fishers, die net hun man en vader verloren hebben, kunnen maken en bezorgen. Vanavond is het onze beurt en ik heb besloten taco soep te maken. Dit is een gerecht, dat bij wijze van grote uitzondering iedereen in ons gezin lekker vindt, dus het lijkt me een veilige keuze. Bovendien is het erg gemakkelijk, alle ingredienten in de crockpot, op "low" en een aantal uren later is klaar. Zakje geraspte kaas en zak tortilla chips erbij en de maaltijd is compleet.
Bij
Safeway haal ik een aantal plastic
Ziploc bakken om de soep in te doen. Ze zijn heel handig, want het eten kan erin bevroren (als er te veel is) of in de magnetron in.
We hebben allemaal de binnenkant van ons huis weer lang genoeg bekeken en willen iets gaan doen. De keuze valt op bowlen. Hier vlakbij hebben we een enorm
bowling complex met 40 banen.
Het wordt zo gezellig, dat we maar liefst drie rondes spelen! De eerste ronde lukt het me absoluut niet om de bal uit de goot te houden. Maar met iedere ronde verbeter ik mijn score gelukkig. Ik gooi zelfs in de laatste ronde een strike!!
Rick heeft vroeger in een bowling league gespeeld en dat is nog steeds zichtbaar. Hij scoort ver over de honderd punten tijdens de eerste twee rondes, maar in de laatste ronde is hij moe en winnen Kai en ik bijna van hem! Saskia, die toch zoveel kleiner is dan wij, doet goed mee. Intussen snacken we van hun heel lekkere "steak fries" (frietjes waarbij de schil van de aardappel er nog aan zit) en drinken
Diet Coke.
Aan de filmpjes,
hier,
hier,
hier en
hier kun je wel zien, dat we veel plezier hebben! Mijn nieuwe fototoestelletje neemt veel betere foto's en filmpjes!
Thuis schep ik de taco soep, die intussen klaar is, in de Ziploc bakken en Katja (zij kent de familie ook goed) en ik rijden naar het huis van de Fishers. Daar denk ik even bij het verkeerde huis te zijn, want een onbekend iemand opent de deur. Maar het blijkt Freya's zus te zijn, die er tot dit weekend logeert. Helaas is Freya zelf niet thuis, want wij wilden onze condoleances nog eens in persoon overbrengen. Maar de soep wordt in dank aangenomen en Katja en ik nemen ons voor er volgende week, als ze allemaal weer alleen zijn, nog eens langs te gaan.
De post brengt vandaag een ware stortvloed aan Nederlandse Kerstkaarten, dus iedereen, die ons er een gestuurd heeft, heel hartelijk bedankt! Ze staan altijd erg leuk tussen alle Amerikaanse kaarten!
*Update*: "Fats", zoals de rode kater blijkt te heten, werd vanavond opgehaald door een heel blije baas. Hij was op de 23e ontsnapt en zij moesten op reis (een scenario, dat ons met Snickers ook niet onwaarschijnlijk lijkt). Vandaag kwamen ze thuis en zagen de bordjes op de palen, die Diana en Katja gisteren hebben opgehangen. Gelukkig! We wisten, dat hij bij iemand hoorde en nu is hij thuis. Een betere oplossing is er niet!
|
"Boxing Day"
Oh, dit is gevaarlijk! We slapen uit en uit! Ik droom over pinguins en over de film "March of the Penguins", die we aan Kai hebben gegeven. Raar, hoor! Maar om kwart voor negen weet ik mezelf uit bed te hijsen.
Beneden is het nog een grote bende en die moet echt voor dinsdag opgeruimd, want dan komen de schoonmaaksters (oh, wat ben ik blij, want het huis is flink vies met iedereen thuis en een extra kat!).
Een beetje Scrooge-erig beveel ik iedereen om op te ruimen. Het is allemaal leuk al dat spelen en vakantie houden, maar een beetje orde moet er wel zijn. Gelukkig ziet het er aan het einde van vandaag al een stuk beter uit.
Samen met Saskia maak ik op haar "
breimachine" een sjaal voor Laura. Jeetje, zeg, dat ding gaat echt snel! Binnen het kwartier hebben we een flinke sjaal af!
Rond elf uur komen Christine en Mallory, de laatste met al haar American Girl spullen. Saskia en Mallory verdwijnen naar boven en spelen met de American Girl poppen. Christine en ik gaan lopen, ik met mijn nieuwe GPS aan. Wat een fantastisch ding, zeg!! Hij houdt precies bij hoe ver we lopen, hoe snel we gaan, hoeveel calorieen ik verbruik en hoe lang we weg zijn. Precies wat ik leuk vind!
Thuis gekomen nemen Christine en Mallory afscheid, zij gaan de menigtes trotseren bij
Target en
Best Buy. Rick is al naar de mall geweest en is scheel kijkend weer teruggekomen, zo druk was het! Vandaag is "Boxing Day", dus veel mensen hebben nog vrij. Het is ook de dag om cadeautjes, die te klein, niet mooi genoeg, dubbel en wat dies meer zij, terug te brengen. Verder zijn alle Kerst dingen in de grote uitverkoop en dat alles draagt bij aan grote drukte bij de winkels!
Wij hebben ook een heel aantal dingen dubbel gekregen dit jaar (bij wijze van uitzondering, maar ik heb zelfs een dubbel boek!). Ik wacht wel een paar dagen of weken om die te gaan omruilen. Gelukkig zijn de winkels hier daar heel makkelijk mee, je hebt geen bon nodig. Als ze het artikel verkopen kun je een soortgelijk artikel ervoor uitzoeken.
Katja en Diana verspreiden pamfletten door de buurt om te proberen de eigenaar van de dikke rode kater, die hier al drie dagen te gast is, te vinden. Ik heb een deadline gesteld van vrijdag, daarna gaat hij naar de shelter. Hij kan het niet met onze dieren vinden en we hebben er meer dan genoeg!
Zelf werk ik de hele middag aan de muziek op mijn MP3 speler. Dat gaat nog moeilijker, dan ik denk en veel frustraties later geef ik het op. Mijn humeur wordt er niet beter op!
Het menu voor vanavond is weer heerlijk: crab cocktail, lamsboutjes, spinazie, wafel frietjes en zoete aardappel puree. We doen ons er enthousiast te goed aan!
Na het eten vertrekt Katja naar Leah en Kai gaat met de X-Box spelen. Rick, Saskia en ik spelen
Scene It op tv en ik ben er heel slecht in! Rick daarentegen weet alles! Wat ik leer van zo'n kwis is dat tv echt hier in de VS is begonnen! Ver voor wij in Nederland zelfs een tv hadden, waren er al series hier!
|
Merry Christmas!
Na een rusteloze nacht, waarin iedereen behalve ik de halve nacht wakker was, word ik om kwart voor negen door Kai op de schouder getikt. De rest ligt nog in diepe rust! Dat is nog eens andere koek, dan in de jaren, dat er om vijf uur al een opgewonden kind naast mijn bed stond op Kerstochtend!
Samen maken we Rick en de meisjes ook wakker en Santa Rick gaat naar beneden om koffie en thee te maken en de filmapparatuur neer te zetten (iedere Kerst wordt door hem uitgebreid gefilmd). De kinderen vinden hun traditionele Kerstversiering naast hun bed, Katja een feetje, Saskia een engeltje en Kai een dansende Kerstman. Ieder jaar krijgen ze zo'n versiering, zodat, als ze hun eerste eigen Kerstboom hebben, die niet leeg begint, maar met herinneringen uit hun kindertijd.
Wachten bovenaan de trapOngeduldig wachten we bovenaan de trap op het "all clear" signaal van Rick. Als dat er dan eenmaal is, wordt er naar beneden gestormd! Saskia is weer helemaal overtuigd van het bestaan van Santa, want ik had haar in niet mis te verstane woorden gezegd, dat ze geen
American Girl pop zou krijgen en daar lag die toch onder de boom!
De rode doos is de American Girl pop.Saskia profiteerde dit jaar van mijn nostalgie, want ik ben me terdege bewust, dat er nog maar een paar jaar "klein meisje" in haar zit!
Onder het genot van een stuk Kerst stol met boter en koffie met wat Amaretto erin (voor Rick en mij althans) pakken we langzaam de cadeautjes uit. We beginnen met de stockings. In de mijne vind ik lekkere
Lake Champlain chocola (de lekkerste chocola, die ik ken),
Victoria's Secret lotions en een
Starbucks kaart.
Katja bekijkt haar nieuwe fototoestelOnze traditie is om dat een voor een te doen, zodat de gever goed de kans krijgt de reactie bij het uitpakken te zien. Sommige mensen, zoals Ricks familie, geven iedereen zijn stapel cadeaus en scheuren maar. Binnen een kwartier is dan alles uitgepakt en je hebt geen idee of wat jij gaf op prijs werd gesteld. Niet mijn idee van leuk, dus.
Zou het de GPS zijn?We beginnen met wat de kinderen voor elkaar en voor ons hebben uitgezocht. Van Kai krijg ik 8 pond gewichten en van Saskia een leuk sportshirt met lange mouwen. Katja heeft er een heel thema van gemaakt: eerst krijg ik een potje nagellak, dan een tube footscrub spul, dan een paar leuke sokken en uiteindelijk een paar masserende sloffen. Heerlijk!
Rick heeft me schandalig verwend! Mijn grote wens was een
Garmin Forerunner GPS, om mijn workouts serieus bij te houden en die op de computer te kunnen zetten. En die is in vervulling gegaan! En met mijn nieuwe Nordic Walking stokken, ook al van "Santa" gekregen, zal ik overmorgen eens flink gaan sporten! Verder heb ik een MP3 speler gekregen en een mini digitale camera van Canon. Santa was heel goed voor mij!
Al met al pakken we bijna twee uur lang uit, want natuurlijk moet ieder cadeautje ook eerst uitgeprobeerd worden. Daarna gaat iedereen spelen, ik ook, want ik wil mijn muziek overzetten op de MP3 speler en mijn GPS instellen.
Als lunch eten we de restanten van het buffet van gisteravond. We bellen de hele wereld rond om alle familie een fijne Kerst te wensen en te bedanken voor hun cadeautjes.
Voor we het weten is de middag om en beginnen we aan ons Kerst diner: garnalen cocktail, ham, asperges en puree en Dulce de Leche ijs met slagroom en schuimpjes toe. Het smaakt allemaal heerlijk en we genieten van deze rustige Kerstdag. Andere jaren moesten we altijd of ergens anders heen of er was iemand bij ons, wat toch ook niet helemaal "eigen" voelt.
Met een spelletje Pictionary sluiten we deze heerlijke dag af!
|
Christmas Eve
Omdat ik weet, dat ik de komende dagen aardig wat lekkers over mijn lippen zal krijgen, dwing ik mezelf direct na het opstaan een fikse krachttraining te doen! De tijdschriften Fitness en Self hebben allerlei voorbeelden en het lukt me 45 minuten hard te trainen. Ik ben trots op mezelf, want zin had ik niet!
Na een snelle douche trotseer de Kerstdrukte in Vienna. Bij
Party Mania koop ik leuke Kerst bordjes en servetten voor vanavond. Ik heb gewacht tot vandaag in de hoop, dat ze afgeprijsd zouden zijn, maar dat is niet het geval.
Bij Whole Foods staat de hele parkeerplaats vol en moet ik aan de overkant parkeren! Ik kan nog net het laatste stuk jonge Goudse kaas bemachtigen en vind roggebrood, dat Rick zo lekker vind. He, he, helemaal klaar!
Het is zulk fantastisch weer, dat we allemaal naar buiten gaan. Ik heb het gewoon warm voor op het stoepje, terwijl ik mijn moeder in Nederland alvast een fijne Kerst wens. Wat raar toch, de ene week vriest het dat het kraakt, de volgende week is het lente achtig warm!
Katja belt, een vriendinnetje van haar heeft een verdwaalde rode kater gevonden en volgens haar weten ze van wie die is, dus kunnen wij die eventjes in ons huis houden? Erg happig ben ik daar niet op, vooral niet als blijkt, dat die kat andere dieren absoluut niet kan uitstaan. Maar ja, hopelijk komt de eigenaar hem gauw ophalen.
Katja gaat naar een gingerbread house versier party bij Leah en als ze om vier uur thuis komt verkondigt ze, dat ze toch niet weten van wie de kat is. Leuk! Zitten wij weer met een dier van onbekende origine! Ik bel de Vienna politie op om hem aan te geven, maar er is niemand, die een rode kater mist.
De hele middag komen er schattige buurkinderen allerlei lekkers langs brengen op leuke Kerst schaaltjes of in dozen. Ik vind het een heel leuke traditie om zelf gemaakt lekkers aan iedereen te geven.
Enkele van de lekkernijen uit de buurtTraditiegetrouw maken we een foto voor de Kerstboom en openen daarna de pakjes van de verre (in afstand, dan) familie leden. Ik word goed verwend, mooie nieuwe handschoenen, twee boeken (helaas wel hetzelfde, dus die moet ik volgende week bij
Barnes and Noble ruilen, gelukkig gaat dat hier heel makkelijk) en een lekkere warme fleece sportbroek.
Dan is het tijd om de schalen voor het buffet op te maken. We houden het heel makkelijk: verschillende vlees- en kaassoorten, gerookte zalm, zure haring, rauwe groentes met dip, gehaktballetjes en kleine worstjes en crackers en brood.
Chuck en Christine komen en het wordt een heel gezellige avond. De kinderen volgen Santa constant op de computer en als hij in de VS is aangekomen vertrekken Chuck en Christine om thuis hun Kerst op te zetten. Katja gaat met Leah en haar familie naar de kerk, maar mijn plan om mee te gaan laat ik varen, ik ben te moe. Wij pakken onze pijama's uit, die iedere Kerstavond onder de boom liggen en trekken ze aan.
De kinderen vertrekken naar boven (maar niet om te slapen, want Saskia is volgens Rick om half drie nog wakker!) en Santa en Mrs. Claus, alias Rick en ik, vullen de stockings en zetten de Santa cadeaus op, onder het genot van een glaasje Bailey's.
Santa's werk is weer gedaan en de koekjes en melk zijn op (zie onderaan rechterhoek foto)Helaas is die van Kai inderdaad niet aangekomen, dus die krijgt een mooi gedicht met een plaatje van de scooter.
Daarna duik ik doodmoe mijn bed in en zie vreselijk uit naar de blije reacties morgen!
|
Kerstverlichting
Gisteravond laat zijn Rick en ik door de buurt gereden en hebben Kerstverlichting bekeken. Hieronder wat van de meest opvallende huizen en een paar filmpjes: hier, hier en hier. Allemaal een heel prettige Kerstavond gewenst!
|
De FedEx Grinch?
Wat is het lekker om uit te slapen, vanochtend! Rick en ik staan heel lui pas om 9 uur op. Saskia volgt al snel en kondigt aan, dat het vandaag Christmas Eve eve is. Inderdaad en wat is ze opgewonden, ze kan werkelijk bijna niet wachten!
Christine komt en we lopen anderhalf uur, we hebben heel wat te kletsen, want we hebben elkaar maar liefst een hele drie dagen niet gezien. Onvoorstelbaar wat er in zo'n korte tijd allemaal voorvalt in onze levens! Het voelt buiten lente-achtig aan, de zon brandt warm en ik doe mijn jas uit. Vreemd, want er ligt nog overal ijs op de stoepen en sneeuw in de tuinen.
Mallory en Christine zijn helemaal in de ban van breien en mijn meisjes willen ook weer beginnen. Van Christine krijg ik een heel leuke felblauwe zelf-gebreide sjaal, die zal leuk op mijn zwarte jas staan.
De meisjes smeken me om naar
Michael's te gaan om wol te kopen en ik geef maar toe. Saskia wil voor Laura nog even op de valreep een sjaal breien, maar dat blijkt moeilijker dan ze dacht en ze komt niet verder dan een paar rijen.
Zal
FedEx dit jaar Kai's
Grinch worden? Het begint er wel op te lijken! Onze traditie is, dat Santa (natuurlijk) in de nacht van Kerst avond op bezoek komt. Hij vult dan de stockings en laat een groot cadeau achter voor iedereen.
Voor Kai zou dat cadeau een electrische step zijn, iets waar hij al jaren om vraagt, maar waarvoor we hem nu pas oud genoeg vinden. We zagen zo uit naar zijn reactie op Kerstochtend, maar FedEx heeft hem nog niet bezorgd, ondanks het feit, dat hij op tijd verscheept is volgens hun website.
De Grinch, alias FedEx!Rick en ik proberen allebei aan de telefoon informatie te krijgen van FedEx agents, maar we komen niet ver. Hij probeert eerst en krijgt wel een behulpzame dame aan de lijn, maar de lijn valt dood, als ze hem op hold zet. Dan probeer ik het en krijg een lomperd aan de telefoon, die ronduit zegt, dat de step niet voor Kerst bezorgd zal worden en vervolgens ophangt. Goede service van een bedrijf, dat er zo prat op gaat op tijd af te leveren! Gelukkig is de volgende dame aardiger en vindt tenminste uit, dat er morgen ook nog bezorgd zal worden, al klinkt ze allerminst zeker, dat de step daarbij zal zitten.
Gelukkig is Kai oud genoeg om het te begrijpen, als de elven van Santa wat langer over zijn cadeau doen. We zullen, als het niet op tijd komt, een gedichtje schrijven met een foto van de step erbij, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als de "real thing". Hopelijk lukt het FedEx morgen toch te bezorgen, anders heeft het bedrijf voor mij wel afgedaan en zal ik voortaan altijd
UPS gebruiken.
De temperatuur wordt vanmiddag zo lekker, dat ik mijn grote achterstallige stapel tijdschriften mee naar buiten neem en heerlijk in het zonnetje ga zitten lezen. Het is toch grappig, de ene dag vriest het dat het kraakt en dan zit je zo op 23 december buiten! Al had ik graag een witte Kerst gehad, dit vind ik toch ook wel heerlijk!
De deurbel gaat en er staat een groepje Carolers voor de deur. Ze zingen "
It Came Upon a Midnight Clear" en we zijn gelijk weer in de stemming! "Merry Christmas" wensen we elkaar. Dit vind ik ook zo'n leuke traditie!
Saskia is weer hard aan het breien, ze wil een sjaal voor een van Laura's speelgoeddieren breien. Ze houdt het de hele avond vol en er zijn wel wat gevallen steken, maar het geheel ziet er toch goed uit.
De kaarsjes gaan aan en we gaan gezellig met zijn allen spelletjes spelen. Nog twee nachtjes slapen, maar de
sugar plums dansen vannacht al in Saskia's hoofd, dat is zeker! Morgen zullen we via de computer weer volgen waar
Santa al is!
|
Kerstvakantie!
Rick is vanaf vandaag vrij tot en met twee januari en de kinderen hebben hun laatste schooldag. Samen lopen we Saskia naar school, die trots haar cadeautje voor de juf mee draagt: een zelf gemaakte Kerstkaart met een doosje boterbabbelaars en een cadeaubon voor
Barnes and Noble. Juf heeft het verdiend, want het is een zo veel meer ontspannen schooljaar tot nu toe! Iedere dag gaat Saskia met graagte naar school en ik merk, dat mijn stress er ook een stuk minder door is!
Gisteren kwam Rick heel blij thuis, want hij heeft een X-Box 360 gewonnen! Ik had hem zo'n systeem voor zijn verjaardag beloofd, maar ze zijn al maanden compleet uitverkocht. Begin deze week bleek iemand van zijn werk er meerdere gekocht te hebben en die stelde ze met een $50 opslag voor de moeite beschikbaar. Rick zou die morgen gaan ophalen, maar toen won hij er een en bespaarde ons zomaar even $500!!
Hij springt dus gauw in de auto om zijn prijs op te halen, zodat Kai en hij er deze vakantie fijn van kunnen genieten. Ik heb nu wel het gevoel, dat ik hem helemaal geen verjaarscadeau heb gegeven, maar ik weet ook, dat ik het met Kerst weer allemaal goedmaak.
Kirsten komt om half elf om te gaan lopen. Ik varieer onze route altijd, dus ik weet nooit precies hoe ver we gaan. Gelukkig heb ik mijn
online meter en het blijkt, dat we 8,5 kilometer hebben gelopen. Het is een flink heuvelachtig parcours en na afloop voel ik mijn benen flink! Alleen als je hardloopt realiseer je je hoe heuvelachtig Vienna is!!
Precies tegelijk komen Rick en ik weer thuis. Ik neem een snelle douche en dan gaan we op weg naar
Wegmans. Rick is nog nooit bij deze gigantische supermarkt geweest en Christine en Chuck noemden hem al gekscherend een "Wegmans virgin".
Het is zo druk, dat we even moeten "cirkelen" om een parkeerplaats te vinden, maar dan hebben we geluk en krijgen een prima plaats. We beginnen met een lunch, want we hebben allebei honger! We kiezen twee verschillende stokbroodjes met beleg en eten ieder een helft, zodat we twee van de bijzondere combinaties kunnen proberen. Ik drink er een
Arizona iced tea bij.
Daarna beginnen we aan onze boodschappenlijst. Het is druk, maar goed te doen, en we vinden uiteindelijk alles (zelfs Leidse kaas!), maar geen gewone Goudse kaas. Daarvoor en voor vers stokbrood moet ik er zaterdag dus nog op uit, maar dat is dus niets. Rick is erg onder de indruk van de keuze en grootte van Wegmans en de lamsbouten komen zelfs met voorbereidings instructies. Het is echt een prachtige supermarkt, maar wat maakt al dat geslenter moe! Bij de kassa kan ik even niet meer staan, alles doet pijn, gelukkig staat er een bankje, waar ik ga zitten en Rick rekent af. Soms lijkt het wel of er een muur wordt opgetrokken en dan kan ik opeens niet meer! Gelukkig helpen de kinderen thuis mee met naar binnen dragen en wegleggen!
De rest van de middag heb ik met mijn benen omhoog gezeten en *niets* gedaan! Kai en Rick speelden de nieuwe X-Box, Saskia speelde buiten en Katja paste op bij de buren.
Nu zitten we gezellig met zijn allen, we gaan een van de dagelijkse Kerstfilms kijken en Katja zit huiselijk te breien. Het leven is goed en morgen hoeven we niet om kwart over zes op! Dat is nog het beste van vakantie!!!
Dit tafereel zit er voor ons dit jaar niet in, opeens wordt het weer warmer!
|
Klaar!!
Een heel andere ochtend, dan gewoonlijk, want ik heb vandaag bewust besloten niet te gaan sporten. Kai moet om half negen bij de orthodontist zijn. Mijn haar ziet er nog prima uit van de kapster gisteren, dus ik neem gewoon een snelle douche en kleedt me aan, niet in sportkleren zoals gewoonlijk, maar in mijn Grumpy Holidays trui en kerstsjaal.
Rick rijdt Saskia naar school en ik rijd met Kai naar de orthodontist. Daar lees ik het
Ouders Online forum weer eens bij op mijn mobieltje. Dit forum is heel mobiel vriendelijk en makkelijk te lezen. In de rubriek "Opvoeden in het buitenland" loopt een discussie over hoe mensen, die in het buitenland wonen, nu over Nederland denken. De discussies zijn interessant, alleen is het moeilijk met zo'n telefoontje te reageren. Daarom snap ik de SMS rage niet, dat gepieter met een miniem telefoontje! Niets voor mij!
Kai komt al gauw weer boven water en mijn zusje belt me als we onderweg naar zijn school zijn. Gelukkig voor Kai, want ik wilde hem net vragen over zijn vrijwilligers uren, die hij dus nog niet klaar heeft!
Thuis zie ik, dat Katja, mijn vriendin, heeft gebeld. We zouden elkaar om elf uur ontmoeten in
Tysons Corner, maar haar zoontje voelt zich niet zo lekker. Ik bel haar terug en we spreken af, dat ik na mijn winkelen bij de mall haar kant op zal komen.
Gelukkig ken ik de mall goed en weet waar te parkeren, want het is razend druk! Het is nooit zoals in Hoog Catharijne, waar je nauwelijks vooruit komt, maar voor onze begrippen is het druk! Maar iedereen is zo vrolijk!
Bij
L.L. Bean koop ik voor Rick een broodnodige nieuwe toilettas. Hij is echt "cool" met allemaal vakken. Er staat een flinke rij bij de kassa, maar iedereen grapt en kletst met elkaar en voor ik het weet ben ik aan de beurt.
Coup nummer een is gelukt! De volgende stop is helemaal aan de andere kant van de mall:
Barnes and Noble. Daar vind ik voor ieder kind een boek. Leesmateriaal vind ik essentieel, vooral voor Kai, die niet zo'n lezer is.
Inmiddels heb ik honger gekregen en strijk neer bij de sushi bar van
Pauli Moto's. Dit restaurant is opgezet door de
Iron Chef en is erg interessant. Ik bestel iets wat Robotayaki heet, garnalen, zalm en groentes op een stokje Japans gemarineerd en gegrild met drie sauzen. Het smaakt erg lekker en ik heb een leuk gesprek met mijn sushi bar compagnon, een zakenman, die mooi uitziende sushi bestelt.
Voldaan ga ik verder. Ik koop stocking stuffers en een grote verrassing voor Saskia: een ochtendjas. Daar zeurt ze al maanden om en ik zag eindelijk een leuke, niet zo dure in haar kleuren. Die gaat onder de boom en mag ze op Kerstavond openmaken. Als er iemand uitziet naar Kerst is zij het wel. Het klassieke rammelen en voelen aan cadeautjes wordt door madammeke dagelijks uitgevoerd. Zij heeft het voordeel van mijn nostalgie, want ik heb nu sterk het gevoel, dat zij nog maar even "klein" blijft, dus heel wat kinderlijke wensen zullen zondag vervuld worden.
Net als ik denk mijn lijst afgewerkt te hebben bedenk ik me, dat ik een cadeaubon bij Barnes and Noble voor Saskia's lerares vergeten ben! Ik loop gauw het hele end terug (en het is echt ver, de mall is enorm!) en haal de cadeaukaart in de vorm van een credit card.
Net voor enen ben ik klaar en ik bel Katja, dat ik nu haar richting op kom. Het verkeer staat helemaal vast en er zijn allerlei vreselijke ongelukken gebeurd. Mensen hebben duidelijk hun hoofd niet bij de weg en dat resulteert helaas in tragedie. Gelukkig ga ik de andere kant uit en kom een kwartiertje later bij Katja aan.
Onder het genot van een paar koppen thee kletsen we bijna drie uur vol! Zo gezellig en haar vierjarige is een knuffeltje! Dan belt Katja (de dochter), dat ze van school opgehaald wil worden, dus neem ik gauw afscheid. Katja (vriendin) gaat vrijdag naar Turkije, naar haar schoonfamilie, dus ik wens haar een fijne Kerst en jaarwisseling.
Op weg naar Katja's school zie ik een prachtige vos oversteken. Hij kijkt me nieuwsgierig aan als ik voor hem rem. Prachtig zo'n beest!
Katja heeft nog spullen nodig voor feestjes op school morgen en we stoppen bij
Safeway om bordjes en koekjes te kopen. Nog een dag en dan is het Kerstvakantie!! Heerlijk, 11 dagen vrij!
|
Christmas Cheer
Het is zo bitterkoud 's ochtends, dat ik gewoon niet buiten kan sporten. Met -5 temperaturen en harde wind is het niet mogelijk, hoe graag ik het ook zou willen. Ik heb er de kleding ook niet voor, hopelijk kan ik wat warmers vinden.
Min of meer gedwongen begeef ik me naar de sportschool in Centreville en doe met Christine een fikse routine met gewichten. Het is natuurlijk goed, maar ik ben veel liever buiten!
Op de terugweg stop ik bij de
Dive Shop om Ricks grote kerstcadeau te kopen. Hij wil zo'n vest, waar je gewichten in kunt doen. Omdat ik geen duiker ben laat ik me helemaal adviseren door de mannen daar. Ze proberen zelfs het vest aan en zijn heel behulpzaam. Hopelijk zal dit voor Rick ook een grote verrassing zijn. Het vest ligt voorlopig in Katja's kamer, want Rick zal daar geen stap in zetten!
Thuis neem ik gauw een douche en ga dan naar de kapper.
Mona knipt mijn haar erg leuk en kleurt het ook weer mooi, zodat ik vanavond kan pronken. Ze is nog steeds hard bezig haar "business" op te zetten, dus ik neem wat kaartjes mee om uit te delen.
Om een uur sta ik, keurig gekapt, weer buiten. Ik besluit allerlei dingen in Vienna te gaan doen. Ten eerste benzine tanken, ik zwaai mijn Speedpass en bij de Mobil geeft me dat een volle tank.
De volgende stop is
Whole Foods en daar vind ik een echte Kerststol met spijs. Er zijn ook allerlei hapjes te proeven en daar maak ik graag gebruik van!
Bij
Big Planet Comics haal ik wat Donald Ducks voor Kai en Supermans voor Rick voor hun stocking en bij de ernaast gelegen
ABC Store (Alcoholic Beverage Control Store) wat kleine likeurflesjes, Bailey's voor Rick en Di Saronno voor mij, voor de Kerstochtend koffie. Hier in Virginia kun je alleen wijn en bier bij de supermarkt kopen, andere alcohol alleen bij zo'n staatswinkel. De wetten omtrent de verkoop van alcohol zijn in iedere staat verschillend en vroeger was de leeftijd, waarop je alcohol mocht kopen, ook anders per staat. Maar zo'n vijftien jaar geleden is dat landelijk 21 jaar geworden.
Thuis leg ik alles gauw weg en als de kinderen thuis zijn gaan we met zijn vieren naar
Target. Daar zoeken zij hun cadeautjes voor de rest van het gezin uit. Ik vind het lief om te zien hoeveel moeite ze doen. Kai en Katja gaan er alleen op uit en ik help Saskia. Het is zo'n heerlijke winkel, die werkelijk alles heeft.
Als ze allemaal geslaagd zijn en afgerekend hebben rijden we naar
PetSmart, want natuurlijk mogen de dieren met Kerst ook niet vergeten worden!
Thuis vind ik al allerlei emails over het regelen van maaltijden voor Freya en haar gezin de komende weken. Fantastisch vind ik het altijd hoe de buren in nare tijden zo voor elkaar klaar staan!
Vanavond is de jaarlijkse "Christmas Cheer" bijeenkomst van alle bekenden in de buurt bij het
That's Amore restaurant. Vrienden van ons, Michael en Denise, nodigen dan iedereen, die ze in de buurt kennen, uit om (op eigen kosten) een drankje te komen drinken. Een heel leuk initiatief en het is altijd druk bezocht.
Rick en ik eten eerst heerlijk bij
Le Canard, een goed Frans restaurant in hetzelfde shopping center als That's Amore. Hoewel Le Canard bekend staat om, je raadt het al, zijn eendenborst gerechten, kiezen we allebei iets anders. Vooraf een ontzettend lekkere geflambeerde spinazie salade en als hoofdgerecht heb ik een precies goed voorbereide filet mignon en Rick een schnitzel. Vorig jaar hebben we hier ook net voor de Kerstn party gegeten, dus dit wordt al een leuke traditie.
Als we That's Amore binnenlopen is het al gezellig druk en we gaan als laatsten rond tien uur weg! We waren zo leuk in gesprek met Aoife's ouders, dat we ze voor ons feestje met Oudjaar hebben uitgenodigd. Haar vader, Niall, is Iers en een ontzettend spontane vent, terwijl haar moeder, Serena, wat rustiger is, maar ook heel erg aardig. Leuk, altijd, zo'n nieuwe kennismaking! Natuurlijk zag ik ze al vaker met het ophalen van Aoife hier, maar op zo'n avond leer je elkaar toch beter kennen.
|
Leuke ontmoeting
Oh, wat is het vandaag moeilijk om op te staan! Ik blijf echt tot het laatste moment liggen, ik ben helemaal toe aan een vakantie! De kinderen hebben hetzelfde probleem, merk ik, het wordt steeds moeilijker op tijd naar school te gaan. Het is bewolkt en ik hoop van harte, dat het later op de dag zonniger wordt, want ik heb vanmiddag afgesproken naar Great Falls te gaan.
Als we de cul de sac uitlopen zien we net Aoife voorbij lopen, dus loopt Saskia met haar op. Aoife vertelt haar, dat hun buurman is overleden dit weekend. Ik ben geschokt, want ik ken die mensen ook, niet goed, maar hun dochter is een van Katja's vriendinnen en ik zie Freya, zijn vrouw, iedere ochtend bij de school!
Bij de school zie ik Serena, Aoife's moeder, en vraag haar naar de details. Gordon had hart problemen en werd daar al een jaar voor behandeld met een pacemaker. Maar het heeft niet geholpen en op zaterdag is hij overleden. Hoe vreselijk! Hij laat een 11 jarig zoontje en 13 jarig dochtertje achter en natuurlijk zijn vrouw.
Onder de indruk loop ik verder. Tot mijn verbazing zie ik Freya ook vandaag weer "gewoon" naar school lopen met haar zoon. Ik vertel haar hoe erg ik het voor haar vind en ze kan zich duidelijk met moeite goed houden. Onvoorstelbaar, wat een leed! En dat zo vlak voor de feestdagen (niet dat er ooit een "goede" tijd is voor zulke dingen)! Wat moet je zeggen in zulke situaties? Woorden schieten toch absoluut te kort?
Het is bijtend koud en ik ren de lange weg terug naar huis net iets sneller dan gewoonlijk! Christine belt, dat ze liever later wil gaan lopen, vanwege de kou en dat vind ik prima! Ik neem van de tijd gebruik door naar
Safeway te gaan en kaarten te kopen. Allereerst zoek ik een Marjolein Bastin condoleance kaart uit voor de Fishers. Dan zoek ik naar een Spaanstalige Kerstkaart voor onze schoonmaaksters, maar die hebben ze niet. Dus maar een gewone "money holder", even zelf de Spaanse wensen erin schrijven.
Starbucks ligt naast Safeway en daar koop ik een kaart voor in Rick's stocking. Hij is dol op hun drankjes! Als ik er dan toch ben, in die warme, gezellige winkel (ik wou, dat ik er even kon gaan zitten en relaxen!), tracteer ik mezelf ook op een tall, non fat, no whipped cream Gingerbread Latte. Jammie!!
Thuis voltooi ik de nodige huishoudelijke taken, veel leuker gemaakt door het lekker Gingerbread drankje.
Snickers "helpt" met inpakken 
Om elf uur is Christine er en gaan we door Vienna lopen. Al heel gauw blaast de snijdende wind door mijn dunne broek en ik hou mijn handen op mijn achterste om nog een beetje warm te blijven! We lopen anderhalf uur en het duurt een kwartier voor ik in een heel hete douche weer opgewarmd ben! Er wordt hier in werkelijke temperatuur en in windchill gemeten en die windchill was laag vanochtend! Absoluut onder het vriespunt!
Saskia komt thuis en vraagt Laura om mee te gaan. Om twee uur halen we, samen met Brynna, Arjen en Carla op van de Metro. Dit zijn twee studenten, die ik via het
AllesAmerika forum heb leren kennen. Zij zijn een week in Washington en we spraken af elkaar te ontmoeten. Aanvankelijk zouden we naar Tysons Corner gaan, maar toen bedacht ik me, dat zij geen auto hebben en dat
Great Falls National Park wel heel bijzonder is en niemand zonder auto daar kan komen. Dus spraken we af naar Great Falls te gaan.
Bij de Metro zien we Carla meteen staan, Arjen blijkt bij de andere uitgang te staan. Ik had wel geschreven waar ik zou komen, maar dat was niet doorgekomen. Al gauw zitten we alle vijf en ga ik op weg naar het park.
De weg gaat zoals gewoonlijk, maar net als ik het stadje Great Falls wil binnen rijden, staan er twee obstakels op de weg. Ik rij er omheen, maar een paar honderd meter later staat er een serieus obstakel: een enorme vrachtwagen van
Virginia Power, die aan de electriciteit aan het werken is. Nonchalant wuift de werker ons toe om te keren. Oh, ok, kennelijk waren de obstakels bedoeld om de weg af te sluiten, duidelijk was het niet!
Oeps, een andere weg ken ik eigenlijk niet en ik heb twee gasten in de auto! Gauw bel ik Rick, die mijn vermoedens bevestigt wat betreft de snelste weg nu. We rijden de mooie Georgetown Pike en komen al gauw bij het park. Laura en Saskia genieten van al het ijs en Arjen en Carla zijn onder de indruk van de mooie natuur. De watervallen zijn prachtig, er is precies genoeg "geweld" in de rivier om veel water en vallen te hebben. Er wordt uitgebreid gefotografeerd en Brynna blijft geduldig beneden wachten, ze is te oud om te klimmen.
Dit park fascineert me, de watervallen zijn altijd anders! Het weer is inmiddels gelukkig stralend. En vandaag cirkelen tientallen gieren boven het water, een indrukwekkend gezicht. IJspegels hangen van de rotsen, waar de zon niet schijnt overdag en we genieten allemaal van het uitzicht, de zon net hoog genoeg om de watervallen te verlichten.
Nadat we de watervallen uitgebreid bekeken hebben, lopen we een stuk door het bos. Brynna lijkt het goed te doen, maar in de auto geeft ze toch over. Het stemt me een beetje somber te weten, dat ze bijna twaalf is en het echt niet lang meer gaat maken. Ze heeft een tumor op haar buik, die ik na de feestdagen ga laten nakijken en ze is zo stram. Wat naar toch, dat huisdieren zo relatief kort leven!
De meisjes zijn net een stel klimgeitjes!Helemaal verkleumd komen we weer thuis en ik maak gauw thee (Pickwick Tropical Fruit). Arjen en Carla maken kennis met Katja en Kai en we kletsen gezellig. Als Rick thuiskomt gaan we met zijn vieren naar
Glory Days Grill, de kinderen blijven thuis en maken zelf wat te eten.
De maaltijd bij Glory Days is erg gezellig, het is een echt Amerikaanse sportsbar. Als "voorafje" bestellen we nachos, met alles erop en eraan, heerlijk! Arjen en ik nemen een crab cake, hun specialiteit en heel erg lekker en bijna te veel. Na het eten zetten we ze af bij de Metro. Morgen vliegen ze terug naar Ohio. Ik hoop, dat we ze een klein stukje Amerika hebben kunnen laten zien!
|
't Was the last weekend before Christmas...
Gisteren was een gezellig sociaal dagje. Het was werkelijk heerlijk weer en ik heb het gevoel, dat ik de hele dag gelopen heb, want 's ochtends heb ik met Christine anderhalf uur gelopen en 's middags nog eens anderhalf uur met Claudia! Ik had mijn beweging weer binnen!
Tussendoor hebben we cadeautjes ingepakt, het ziet er al aardig bevolkt uit onder de Kerstboom!
's Avonds kwamen Karin en haar twee meisjes en zijn we met zijn allen naar Christine en Chuck gereden. Voor Karin en Christine had ik zakjes met potpourri met kerstlintjes versierd, die kunnen ze aan een deur hangen. Dit vind ik een van de leukste dingen van deze tijd van het jaar: alle knutseltjes en zelf gemaakte lekkernijen! Ik wil er voor mezelf ook nog een maken en dan zal ik een foto maken, want het is een leuk cadeautje en heel makkelijk in elkaar te zetten.
Christine had een maal gekookt, waar we als wolven van gegeten hebben. Het was ontzettend malse varkenshaas met een sausje met creme de cassis erin. Vooraf hadden we toastjes met brie en Christine's zelfgemaakte ananas chutney en als dessert had Karin trifle meegebracht. Het werd zoals altijd dolgezellig!
Vanochtend staat Rick om 7 uur al op, want hij heeft online gelezen, dat
Best Buy een lading nieuwe X-Box 360's binnen zal krijgen vandaag. Hij trommelt Kai uit zijn bed en in de hoop, dat niet iedereen hiervan af weet, vertrekken ze. Maar helaas, op de parkeerplaats staan zelfs tenten en Best Buy ging om 8 uur al open vanochtend. Er is geen X-Box meer te bekennen! Ik voel me wel een beetje schuldig, want dat zou Rick's verjaarscadeau zijn en nu moet hij er zo lang op wachten. Maar ja, als hij hem dan eenmaal heeft, zal het extra speciaal zijn.
Voor de verandering heb ik eens helemaal geen zin om te gaan sporten, maar ik wil wel even van het lekkere weer genieten. Ik krijg Kai zo ver om mee te gaan en een stuk met Brynna te gaan wandelen. Zo krijg ik eens te horen, wat zijn grootste wensen zijn voor Kerst.
Na de lunch gaan Kai en Rick naar
King Kong, een film, waar ik absoluut geen interesse in heb. Ik blijf met Saskia en Laura thuis en we gaan lekkernijen maken om rond te brengen naar de buren en zelf op te peuzelen. Voor hij weggaat helpt Kai nog even de candy canes te verpulveren met de hamer. Die gaan door de gesmolten witte- en melkchocolade en dat maakt dan "peppermint bark" (pepermunt bast).
De kransjes versierenDe meisjes helpen me goed de
cornflakes kerstkransjes maken en ook de
Cocoa Puffs pindakaas repen (het recept heeft het over Rice Crispies, maar die hadden we niet, maar de Cocoa Puffs zijn een heel goede vervanging, want bij dit schrijven zijn ze al op!) lukken goed en smaken ontzettend lekker. Als laatste maken we
Heath bar crunch (Heath toffee chips met melk chocolade).
Het resultaat van ons werkDan gaan we naar
Michael's om iets uit te zoeken om de snoepjes voor de buren in te doen. Ik vind heel leuke sneeuwman waxine lichtjes houders voor de halve prijs, want de meeste Kerst dingen zijn al in de uitverkoop.
Een paar van de "sneeuwmannen"Thuis doen we een papieren Kerst servetje in de sneeuwmannen en vullen ze met hartjes, pepernoten en de dingen, die we net gemaakt hebben. Saskia en Laura brengen ze vervolgens rond in de cul de sac en ik ga met een voldaan gevoel verder met inpakken.
Mijn vader gaat deze Kerst en Oud en Nieuw voor het eerst weg van huis naar mijn zus en broer, dus hij komt vanavond bij ons een vervroegde Kerst vieren. We worden allemaal flink verwend door hem. Het is leuk, zo'n vroege Kerst! En zo ziet hij ook hoe wij zijn cadeaus vinden, in plaats van te wachten tot Kerst als hij hier niet is. Katja krijgt een
Furby en kletst erop los met het beest. Saskia krijgt een hele koffer vol make up (oy!) en Kai een machine, die de sterrenhemel op zijn plafond zal schijnen.
We eten gauw van
Tequila Grande en haasten ons dan naar de
Vienna Baptist Church hier tegenover. Daar wordt vanavond een "Live Nativity" (Levende Kerststal) gespeeld: het Kerstverhaal met Maria en Josef en het kindje Jezus en engeltjes, herders, de drie koningen en een echt ezeltje, schapen en geiten. Het hoort helemaal bij onze Kerst. Helaas werd het vorig jaar afgelast omdat het te koud was, dit jaar hadden we net geluk, het is koud met sneeuw op de grond, maar niet bitterkoud.
Maria, Jezus en de Engel
Opa aait een schaap en probeert Saskia ook zover te krijgenEen paar filmpjes (wel heel donker, maar dat was het ook), de
eerste de drie koningen komen op bezoek en de
tweede de engelen, die zingen.
De baby, die Jezus speelt, vindt het maar niks, echter en huilt de hele tijd. De dame naast mij zingt luidkeels en vals de liedjes mee. Maar dat mag de pret niet deren, het is een leuke traditie en na afloop kletsen we even met mensen uit de buurt, die we kennen. Nog zeven nachtjes slapen!
Wat we zien als we de cul de sac binnenkomen
|
Bezoekje van Santa
Katja tikt me om zes uur op mijn schouder, ze heeft erge buikpijn, dus wil liever thuisblijven. Ok, prima, en ik draai me weer om. Met schrik word ik om zeven uur wakker, Ricks wekker is niet gegaan en Kai slaapt nog!! Hij moet eigenlijk om zeven uur weg, anders mist hij de bus.
Rick zegt, dat hij hem wel naar school zal brengen, dus ik draai me alweer om en doezel nog een half uurtje. Als ik mijn ogen weer open staan er een luid lachende Rick *en* Kai voor mijn neus. Rick zegt: "Ik heb Kai naar school gereden en hij was ontzettend op tijd: de scholen beginnen twee uur later vandaag!".
Het blijkt, dat de regen van gisteravond en het opvriezen vannacht de wegen spekglad heeft gemaakt. Overal worden ongelukken gemeld, de ergste een FedEx truck, die van een viaduct op een andere snelweg is gegleden. Gelukkig wacht Rick verder even met naar zijn werk gaan!
Dit soort onregelmatige schooltijden gooien mijn sportschema door de war, dus ik besluit boven een gewichtenroutine uit
Fitness Magazine te doen. Nou, dat blijkt echt een fikse inspanning, dus ik voel me er goed bij! Dit tijdschrift is fantastisch! Iedere maand is er een nieuwe uitdagende routine te doen.
Als ik om half elf Saskia naar school loop is het nog steeds verradelijk glad. Saskia en ons buurmeisje vallen allebei en gaan met een vrij natte broek de school binnen. Er is geen tijd meer om terug naar huis te gaan om te verkleden.
Omdat ik Rick heb moeten beloven niet hard te gaan lopen vanochtend neem ik Brynna mee het lange blok om (zo'n twee kilometer). Ze geniet volop! Misschien komt het door de koudere temperaturen, maar ze lijkt het ook goed vol te houden. Ze is zo stram en langzaam tegenwoordig, bijna twaalf en te zwaar. Maar van zo'n wandeling kan ze zo heel duidelijk genieten.
Ondanks de late start van school gaat Artsmart vandaag wel door. Om half een meld ik me om samen met Pamela, Noah's moeder, over
Keith Haring te onderwijzen. Dit is wat ik zo leuk vind aan dit programma: er komen artiesten aan bod, waar ik nooit van gehoord heb en allerlei verschillende kunstrichtingen. Deze artiest maakte popart en maakte krijttekeningen in de New York Subway. Hij ging vroeg dood (aan Aids), maar aan het einde van zijn leven verdiende hij honderdduizend dollar per tentoonstelling.
Voor de les van vandaag moesten de kinderen een "handtekening" bedenken, niet geschreven, maar getekend. Dus iets wat hen afscheidt van de anderen. De lerares noemt een voorbeeld van een van de klasgenoten, die helemaal gek is van paarden. Deze artiest was ook nog eens een minimalist, dus zijn tekeningen waren heel eenvoudig.
Eerlijk gezegd zijn er maar twee kinderen, die die boodschap echt door hebben: Scott (met een skateboarder in de trant van de artiest) en Saskia (die een heel simpele gymnaste tekende in de trant van de artiest). Maar iedereen doet zijn of haar best en ze komen met vier tegelijk op het zwarte papier tekenen met wit krijt. Het resultaat is erg leuk! Ieder hoekje van het grote zwarte bord zit vol met heel individuele tekeningen. Ik vind dit een heel leuke klas, er zijn wat "moeilijke" kinderen, waardoor er vandaag maar liefst vier leerkrachten aanwezig waren. Maar juist die "moeilijke" kinderen vind ik aandoenlijk, hun emoties liggen meer aan de oppervlakte, maar hun tekeningen zijn ook erg interessant. Ik merk, dat ik nu al alle namen weet, terwijl mijn partner alleen die van haar zoon kent. Kinderen reageren erop als je ze bij de voornaam noemt. Al met al is het een succesvolle les.
Iedereen doet zijn best met zijn of haar "handtekening"De les is over om half twee, dus ik heb nog even tijd om "wat" te doen. Ik besluit nog wat Kerstinkopen te gaan doen. Bij
Penn Camera koop ik de rest van Katja's cadeautjes en bij een idioot druk
Toys R Us nog een
My Scene pop voor Saskia. Gelukkig ken ik die zaak goed, want de gewone kassa's staan vol, vol, vol! Maar in het electronisch gedeelte staan ook drie caissieres en dat gaat veel sneller. Ik sta dus snel weer buiten, gelukkig (ik ben niet zo geduldig, laat dat duidelijk zijn!).
Saskia heeft piano les en Katja wordt opgehaald om voor mijn Nederlandse vriendin Katja te babysitten. Intussen gaat de telefoon, iemand heeft een pakketje voor ons gekregen. Zijn adres is 106 Kingsley Rd SW en dat klinkt best als het onze. Ik beloof het nadat ik Saskia heb opgehaald te komen halen.
Ik zoek dus naar 106 Kingsley Road en Saskia en ik vinden dat huis prima. Er hangen gezellige Kerst lichtjes en we kloppen aan de deur. Maar niemand komt. We kloppen weer, geen gehoor. Ik weet niet wat te denken, want ik heb net met die meneer gesproken! Gelukkig komt er iemand thuis en die mevrouw weet ons te vertellen, dat we in SE (SouthEast) zijn en het huis waar we naar zoeken is SW (SouthWest), aan de overkant van de straat zowat!
De meneer met wie ik gesproken heb blijkt al klaar te staan met ons pakket. Hij wenst ons een Merry Christmas en overhandigt het door het raam. Achter mij wachten mensen geduldig tot ik me weer uit de uitrit keer. Gelukkig, want anders hadden we daar nog wel even gestaan met het spitsverkeer!
Thuis blijkt het van Aunt Sue te komen, die altijd allerlei lekkers stuurt. Mijn favoriet is de
Chex Mix, ik neem er meteen een bakje van. De anderen doen zich te goed aan het bananenbrood.
Terwijl we genieten horen we overal opeens sirenes. Omdat er vandaag zoveel ongelukken zijn gebeurd, denken we, dat dat weer het geval is. Maar al gauw dringt het tot ons door, dat het de jaarlijkse rondgang van "Santa" is. De kinderen rennen naar buiten en ik klets eindelijk weer eens met mijn buurvrouw Jeanne.
We horen overal de sirenes, maar ze lijken wel weg te gaan. Jeanne moet met haar kinderen naar basketbal, maar de rest van de kinderen houdt hoop. En jawel hoor, om half acht rijden ze de cul de sac binnen. Ieder kind krijgt een candy cane en mag Santa's hand schudden. En dan zijn ze (Santa en zijn helpers, de EHBOers van Fairfax County) weer weg. Ze laten bijna 20 heel enthousiaste kinderen achter!
Als ik weer zit belt mijn zusje. Ze heeft nog maar een klein deel van onze cadeaus aangekregen, dus check ik
Amazon.com. Wat?!?! Hun cadeaus moeten tot februari wachten!! Nee, hoor, dat klopt niet, dus ik annuleer de bestelling en zoek gauw dezelfde cadeaus op andere websites. Een nadeel van online bestellen, dat is zeker! Maar het gaat allemaal goed komen, de moderne technologie staat voor niets (je moet er alleen wel extra dollars voor over hebben!)!
|
Slip sliding away...
"Is de school dicht vandaag?", vraagt Saskia bij het wakker worden, ze raakt al gewend aan de gedachte, dat dat mogelijk is. Maar ik moet haar teleurstellen en er is ook geen vertraging, want het "doet" nog niets buiten.
Het is wel waterkoud en bewolkt, dus het gaat zeker wat doen! Ik bel gauw Kirsten om te zeggen, dat we maar beter vroeg kunnen gaan lopen, want op ijzel rennen lijkt me niets. Ze belooft om klokslag tien uur te komen.
Intussen rijd ik naar
Safeway door de sneeuw, die inmiddels is begonnen. Ik wil vanavond Italian chicken (kippenborst met Italian dressing, gemengde groenten en Ierse aardappeltjes) maken in de crockpot en koop daar de ingredienten voor. Het is een heel goed koud weer maal, dat de hele familie lekker vindt (altijd fijn!).
Voor mijn jaarlijkse
peppermint bark zoek ik candy canes, maar de heel vriendelijke winkelmanager legt me uitgebreid uit, dat ze door het verbouwen van de zaak hun Kerst snoepjes bestelling niet hebben gekregen. Hij raadt me aan naar
CVS te gaan, waar ik ze inderdaad vind.
Kirsten en ik lopen bijna een uur door de dichte sneeuw. Als we thuiskomen zijn mijn wangen bevroren en hangen er ijspegels aan ons haar! Maar het was zo mooi! Er is iets met vallende sneeuw, het is vredig, mooi, rustgevend. Ik heb genoten van het buiten zijn, vooral in het bos, met de hoge, kale bomen en de stil vallende sneeuwvlokken.
Na een lekkere douche trek ik mijn fleece Kerstpinguins broek aan, ik ben niet van plan nog naar buiten te gaan in dit weer! Om half elf besloten
Fairfax County Public Schools om twee uur eerder dicht te gaan. Dit is altijd een moeilijke beslissing, want hij moet op tijd gemaakt worden, zodat de schoolbussen op weg kunnen en hij wordt niet licht gemaakt, want veel werkende ouders worden erdoor in de problemen gebracht.
IJzige KerstlichtjesKatja komt dus om half een al thuis en Saskia als laatste om half twee. Heerlijk vinden ze het, zo'n onverwachte twee uur vrij!
Om twee uur komt Laura voor mijn massage, die vandaag broodnodig is en die me vreselijk moe maakt. Ik besluit Saskia's piano leraar op te bellen en te vragen haar les uit te stellen tot morgen. Dan hoef ik er echt niet meer uit vandaag, heerlijk!
Inmiddels heeft Saskia Aoife te spelen en Kai Michael. Dat wordt altijd in elkaars vaarwater zitten, dus ik geef Saskia en Aoife een project: de gingerbread boom in elkaar zetten, die Saskia voor haar verjaardag heeft gekregen. De meisjes zijn een paar uur geconcentreerd bezig en het resultaat is indrukwekkend. De kinderen worden echt groot, want ze ruimen het grootste deel van de keuken zelf weer op.
Geconcentreerd bezig met decoreren
Het eindresultaatTerwijl zij bezig zijn, kijk ik naar het plaatselijke nieuws. Daarin komt een verhaal naar voren, dat mij meteen aan de uitdrukking "De een zijn dood, de ander zijn brood" doet denken! De
Maryland crab industrie heeft een gouden seizoen achter de rug. Waarom? Omdat er veel minder crabben uit het Golf van Mexico gebied kwamen door de orkaan Katrina. Tja.
Maryland staat bekend om zijn crabben en de competitie met de zuidelijke staten bedreigde de lokale crabvissers. Die competitie is nu tijdelijk gestaakt. Het zet me wel aan het denken, want ik weet, dat het de afgelopen jaren steeds slechter ging met de Maryland vissers. Ik gun ze dus zeker een prima jaar. Aan de andere kant heeft die orkaan ook zo ontzettend veel leed veroorzaakt. Ik ben dol op crab, die je in Maryland in een echt crabrestaurant met handenvol op je tafel krijgt gegooid. Tot voor kort ging Rick een mand crabben halen bij de haven voor mijn verjaardag. Heerlijk! Maar omdat mijn vader cholesterol problemen heeft doen we dat niet meer. Helaas.
Intussen wordt er aangebeld en geklopt door onze
UPS en
FedEx vrienden, want vriendelijk zijn ze echt! De cadeautjes stromen binnen, Grandpa en tantes en ooms zijn druk bezig geweest.
Verder heb ik vanmiddag eindelijk mijn online Kerstkaart gemaakt:
Allemaal heel prettige feestdagen en een gelukkig en vrolijk 2006 toegewenst!
|
Brrrrrrrrrrr!!!
Het is onvoorstelbaar koud voor december, -12 als we vanochtend opstaan! Droge kou, alles voelt droog, huid, haar, neus en alles is statisch, we schokken elkaar regelmatig. Saskia komt me lachend haar haar laten zien, nadat ze haar trui heeft aangetrokken, het staat vrijwel recht overeind! Dit weer laat zich meestal niet tot midden januari hier zien.
Als we, dik ingepakt, naar school lopen zien we verder niemand op straat, terwijl we toch ruim op tijd zijn. Iedereen rijdt zijn kinderen naar school in dit weer, maar ik vind dat onzin voor die paar honderd meter. Ze krijgen ook al geen speelkwartier als de temperatuur onder het nulpunt is, dus die kinderen komen op dagen als deze nauwelijks tot niet buiten.
Mijn probleem met buiten lopen in deze temperatuur is, dat ik last heb van het
Raynaud's fenomeen en met koude vingers soms urenlang niets kan doen. Om tegen te gaan, dat ik hier last van krijg, neem ik handwarmers mee in mijn handschoenen en doe ik niet alleen een maillot, maar ook twee paar sokken aan in mijn sportschoenen.
Het is zo verleidelijk om meteen van de school naar huis te rennen, maar ik zet door! Met mijn handwarmers, driedubbele sokken en een mond/voorhoofd ding aan, waardoor je alleen mijn ogen nog ziet, loop ik bij elkaar 45 minuten door de buurt. Tot mijn verbazing kom ik toch nog andere wandelaars tegen. Stuk voor stuk begroeten we elkaar met "Morning! Isn't it a cold one??", het schept saamhorigheid, want we zijn duidelijk de "die hards"!
Terwijl ik loop treft het me, dat ik een typisch Amerikaans straatbeeld zie: een typisch Amerikaans
postwagentje doet Kerstkaarten en rekeningen in een typisch Amerikaanse
brievenbus en verderop staat een
schoolbus met het rode stopbord uit en lichten aan en er stappen koude kinderen in (een paar dagen geleden zag ik een auto doorrijden langs een schoolbus, een strafbaar feit).
Het wordt een koude maar toch ook lekkere wandeling. Bij thuiskomst vind ik email van de tandartsassistente, die Kai en Katja volgende maand wil zien. De tandarts is dus ook in het digitale tijdperk beland, want voorheen werden we hiervoor opgebeld. Prima, ik vind het net zo makkelijk om het via de computer af te handelen!
Om kwart voor tien staat Karin voor de deur en rijden we samen naar Christine. We hebben besloten vandaag Leesburg eens te gaan verkennen. Dit is een leuk oud plaatsje zo'n half uur rijden hiervandaan en ik heb op het internet een interessant uitziend restaurant in een oude molen uit 1899,
Tuscarora Mill, gevonden.
Na wat zoeken vinden we het restaurant en het blijkt echt een vondst! Het is er heel gezellig binnen, nog helemaal de atmosfeer van de oude molen en het menu is uniek. Nadat Karin en ik van Christine allerlei zelf-gemaakte lekkernijen hebben gekregen (hete chocolade mix, zoete en gekruide nootjes en in chocola gedoopte lepeltjes) maken we een keuze uit het
menu. Het is niet makkelijk en Christine en Karin besluiten hun gerechten te delen.
Het hoofdstraatje in Leesburg ziet er gezellig uitZij kiezen twee pasta gerechten, maar ik ben niet zo'n pasta fan, dus ik ga voor de butternut squash soep en het voorgerecht met brioche, tomaat en camembert. Het is verschrikkelijk lekker en gezellig! Zeker een plek om naar terug te keren.
Het oude gerechtshof in LeesburgNa het eten trotseren we de vrieskou en lopen de hoofdstraat op en neer. Daar zien we nog een stel leuke restaurantjes en lopen om op te warmen een van de vele snuisterijen winkeltjes binnen. Boven zit een winkeltje met allerlei grappige spulletjes voor honden en katten. Je kunt er Kerst sjaaltjes en halsbanden kopen en allerlei ander spul. Ik koop een bot voor Brynna, want die is daar zo dol op, het is schattig, ze draagt het overal met zich mee!
Mijn tenen zijn inmiddels gevoelloos geworden en de andere twee vergaan ook van de kou, dus lopen we terug richting auto. En "what to our wondering eyes should appear", maar een Santa Claus zomaar op straat! "Ho ho ho, ladies!", roept hij, en wil met Christine en Karin op de foto. Zo, dat maakt het allemaal helemaal echt!
Om een beetje een idee te geven, heb ik twee video's online gezet (voor de tweede moet je je hoofd op 90 graden houden, tja, ik ben nog aan het leren):
hier en
hier.
Geen Kerst uitje is compleet zonder Santa!Koud, maar voldaan, stappen we in de van en ik doe meteen de verwarming hard aan. Ik kan gewoon niet warm worden!
Net als we Christine hebben afgezet bellen Katja en Leah, dat ze op school moeten worden opgehaald. Met Karin haal ik ze op, natuurlijk weer gewoon in hun sweatshirts, geen winterjassen! Als we naar de school rijden, zien we zelfs een paar meisjes in slippers en met blote voeten in sandalen! Het is moeilijk te aanvaarden, dat de winter echt hier is!
Met Kai en Saskia race ik daarna naar de orthodontist. Kai moet "spacers", om plaats te maken voor nieuwe haakjes, dus die zal zijn mond weer even voelen.
Nu zijn de kaarsjes aan en hoop ik weer warm te worden! Het lukt me gewoon niet! Vooral handen, voeten en neus zijn Koud!! Morgen is er een winter weather advisory, allerlei viezigheid zal de lucht uit komen vallen. Als het sneeuw is is het leuk, maar sneeuw, ijzel en regen, bah! Dat wordt weer glibberen!
|
Colonial Day
Brrrr!!! Het is ijzig koud als we opstaan, ik wil mijn bed niet uit! Het vriest 7 graden en nog dragen Katja en Kai geen winterjassen naar school!
Saskia kleedt zich in haar Coloniale kostuum, want het is vandaag Colonial Day op school. Ze doen 's ochtends allerlei Coloniale knutsels en 's middags zingen en dansen ze. Saskia heeft er enorm veel zin in en loopt, ondanks de barre kou, zingend naast me naar school. In de vierde klas leren ze hier in Fairfax County de geschiedenis van Virginia en natuurlijk hoort het Coloniale tijdperk en Jamestown en Pocahontas daar helemaal bij.
Dik ingepakt met sneeuwlaarzen aan (waar ik later spijt van heb, want ik kom thuis met enorme blaren!) en fototoestel mee begin ik aan een vrieswandeling door besneeuwd en versierd Vienna. Ik loop zoveel liever buiten, al vriezen mijn oren er bijna af en moet ik regelmatig op de straat lopen, omdat de stoep te ijzig is. Er is zoveel te zien, dat de tijd gewoon omvliegt en voor ik het weet heb ik anderhalf uur gelopen!
Dit huis is favoriet bij de kinderen
Snel douche ik en loop dan naar Saskia's school. Ik kom net op tijd voor de lunch aan, die bestaat uit boontjes, aardappelpuree en een kippenboutje. Toe zijn er tientallen pies, ik kies een stuk
French silk pie, ontzettend slecht voor de lijn, maar oh zo lekker!
Saskia en Aoife met "bonnets" op tijdens de lunchNa het eten gaan de kinderen weer terug naar het gymlokaal, waar ze twee Coloniale liedjes zingen. Er zijn heel wat ouders aanwezig, veel van de moeders zelf ook in Coloniale kleding gehuld. Mij wordt gevraagd waarom ik niet verkleed ben, maar ik antwoord, dat het nu hun beurt is, want dat mijn Volendams kostuum met International Night genoeg verkleden is voor mij.
Luisteren naar de Virginia Reel instructies
Oh jee, mijn partner is wel een jongen!Als einde van de dag wordt er door iedereen de Virginia Reel gedanst. Saskia zag hier enorm tegenop, want stel je voor, dat ze met een jongen zou moeten dansen! Natuurlijk moet ze dat uiteindelijk wel, maar ze heeft pret voor tien!
Mijn overbuurvrouw geeft me een lift terug naar huis, want tijdens dat kleine 900 meter stukje was ik op de heenweg al helemaal verkleumd! Bij binnenkomst struikel ik over de kartonnen dozen! Mijn bestelde cadeautjes stromen binnen, ik moet dus eens aan inpakken gaan denken! Dit is absoluut niet mijn favoriete bezigheid, dus ik wil het in etappes doen.
Straks als Rick thuiskomt gaan we naar de
fotowinkel in Tysons Corner om Katja's grote Kerstcadeau te kopen. Daarna gaan we proberen een tafeltje te krijgen bij
Coastal Flats, zodat we Ricks vorige maand verkregen bon voor $50 kunnen gebruiken.
|
Toch maar binnen
Net als in Nederland wordt er hier ook getracteerd als een kind jarig is (geweest). Vroeger ging ik de klassen rond en had ik lekkers mee voor de lerare(sse)n en leerlingen. Hier wordt alleen de klas zelf getracteerd en gewoonlijk zijn het cupcakes. Jarenlang bakte ik die zelf en versierde ze dan met snoepjes als
appels, baseballs en meer.
Maar die tijd ligt achter ons en Saskia houdt helemaal niet van cupcakes. Voor school begint rijden we naar
Safeway en daar kiest ze Kerst koekjes uit om te tracteren. Die koekjes krijgen de kinderen na hun lunch als dessert. Er zijn er vier over als Saskia uit school komt!
Gisteren ben ik tijdens mijn wandeling met Christine een paar keer bijna op mijn bek geklapt (dankzij mensen, die weigeren hun stoepen schoon te maken!), zoals mijn broer het zou zeggen en het is vandaag net zo ijzig buiten. Ik bel haar dus en vraag, of ze gezelschap wil bij de sportschool. Nou, dat wordt zeer enthousiast met "YES!" beantwoord! Ik zet Saskia af bij school en rijd dan naar Centreville naar
Lifetime Fitness.
We zijn lid van een prachtige sportschool, die van alles te bieden heeft. En toch heb ik het afgelopen jaar herhaalde malen overwogen het lidmaatschap op te zeggen, want ik kwam er nooit. Hoewel we vorige winter best koud weer hadden, lukte het me toch vrijwel iedere dag buiten te sporten.
Het begin van deze winter is veel strenger en ijziger en ik bedenk me nu, dat ik, ondanks dat ik
ijzige schoendingen heb besteld, misschien wel gedwongen zal worden binnen te sporten gedurende de wintermaanden.
Christine is pas 17 pond afgevallen en heeft speciale sportroutines. Ik volg haar helemaal en het is een rigoureuze workout! Ik had thuis al been- en borstgewichtsoefeningen gedaan en daar heb ik nu spijt van. Morgen zal de spierpijn niet mis zijn! Maar het is tenminste de goede pijn.
We gaan er anderhalf uur hard tegenaan, doen dan wat flexibiliteitsoefeningen en gaan huiswaarts. Thuis gooi ik de ingredienten voor taco soep in de crockpot, dit is een grote favoriet hier en heerlijk op koude avonden.
Saskia is vandaag vroeg uit school en het geld, dat ze voor haar verjaardag heeft gekregen, brandt een gat in haar zak, zoals we hier zeggen. Ze wil dolgraag naar
Toys R Us en ik neem onze "Angel" Bradley ook mee, zodat we ook wat meer voor hem kunnen uitzoeken.
Saskia kiest maar liefst drie Barbies uit en daarmee besteedt ze net het geld, dat een van haar grootvaders haar heeft gegeven! De rest bewaart ze, ongetwijfeld voor felbegeerde wensen, die Santa haar niet zal brengen. Het is toch heerlijk kind te zijn!
Voor Bradley koop ik een Batman speeltje en dan rijden we naar
Tysons Corner. Bij
Hecht's vinden we een paar broodnodige sweatshirts voor Saskia, want die heeft iedere dag hetzelfde aan! Ze heeft allerlei kleren, maar voelt zich niet zeker in velen ervan. Nu kan ze weer wat afwisselen, tenminste! Voor Bradley zoeken we een leuke broek en trui uit en dan geven we de tas met cadeaus terug aan de Salvation Army. Ik denk, dat hij een fijne Kerst zal hebben.
Op weg terug naar de auto vraagt Saskia mij, wat "gay" echt betekent, want waarom zingen ze "Don we now our gay apparel"? Ik bedenk me, hoe taal toch verandert en hoe heel normale woorden opeens een beladen betekenis krijgen. Ik leg uit, dat het "vrolijk" betekent, maar met de jaren ook "homosexueel" is gaan betekenen. Snappen doet ze het niet, maar ja, hoe leg je zoiets ook echt uit?
Als we terugkomen is Kai thuis en we stappen meteen in de auto, want hij wil voor het eerst in ongeveer een jaar naar de kapper!!! Mijn kapster knipt hem precies zoals hij wil, maar hij weigert op de foto te gaan. Ik moet dus helaas mijn lezers teleurstellen, een foto zal clandestien op een later tijdstip genomen moeten worden. Maar we kunnen zijn ogen weer zien en die zijn mooi groen gekleurd!
Vanavond heb ik geprobeerd om wat video te nemen van de kerstlichtjes in de cul de sac.
Het beeld is maar heel klein, maar geeft misschien een beetje een idee.
|
Tien jaar geleden...
11 december 1995: Om zes uur staan we op voor de grote dag! De geboorte van ons derde kind zal vandaag plaatsvinden! We weten niet wat de sekse zou zijn en ik voel me opgewonden, maar ook heel rustig.
Nadat Kai met een nood-keizersnede ter wereld kwam hebben we met de gynecoloog besloten ons volgende kind met een geplande keizersnede geboren te laten worden.
In het moderne Vrouwen en Kinderen gedeelte van
Fairfax Hospital, dat al gezellig voor de Kerst versierd is, checken we een uur later in. Er moet nog allerlei bloedwerk gedaan worden en dan krijg ik mijn ruggeprik. Vreselijk vind ik het, met zo'n dikke buik proberen je rug bol te maken en dan zo'n naald in je rug!
Al gauw werkt de verdoving en word ik de operatiekamer binnen gereden. Het gaat allemaal zoveel gemoedelijker en blijer toe, dan met Kai, dat ik me helemaal ontspan. Deze dokter is zoveel beter, dan degene, die de andere twee kinderen op de wereld heeft gezet, ik vertrouw hem helemaal.
Rick mag er ook bij zijn, maar vanwege nieuwe regels van het ziekenhuis mag hij dit keer de geboorte niet filmen. Hij laat echter wel het geluid aanstaan, zodat we later wel de gesprekken en het eerste huiltje kunnen horen.
Binnen de kortste keren begint dr. May met de operatie en een paar minuten later houdt hij een prachtig meisje omhoog: Saskia Marjolein! Ik ben buiten mezelf van blijdschap, want heel stiekem had ik op nog een meisje gehoopt en daar was ze!
Dat ze een flink temperament heeft merkten we meteen, want in plaats van moe zijn en slapen na de geboorte, zette ze een flinke keel op en bleef een paar uur heel boos, dat ze in deze koude wereld verder zou moeten!
Alles met deze geboorte liep zoveel fijner, dan met die van Kai. We kregen al heel gauw een kamer toegewezen, een prive kamer, zoals we gevraagd hadden. Omdat de twee oudsten bij mijn ouders logeerden kon Rick blijven slapen en de sfeer op de afdeling was zo vrolijk en Kerst-achtig! Twee dagen mochten we blijven en daarna ging ons pukkie mee naar huis.
En nu zijn we opeens tien jaar later! En Saskia is een vrolijke, sociale pre-tiener. Onvoorstelbaar, het lijkt zo te zijn omgevlogen, maar aan de andere kant is er natuurlijk ook ontzettend veel gebeurd in die tijd. Denk alleen aan alle vooruitgang in technologie! Toen ik zwanger was van Saskia begon het internet pas! Mobiele telefoons waren er nog nauwelijks.
En onze tienjarige is absoluut een kind van haar tijd, ze MSN-t en Yahoo-t er lustig op los, met vriendjes en vriendinnetjes vlakbij en ver weg. Ze vroeg voor haar verjaardag een MP3 speler en kreeg de
Zen Neeon.
Met haar vriendinnetje Laura is ze vandaag de hele middag bezig geweest muziek van het Internet daar op te laden. Ze is al echt een tiener in spe!
Met Laura blazen we ook de tien kaarsjes op haar ijstaart uit en zingen luidkeels "Happy Birthday". Het ijs is erg lekker en de meisjes eten een enorm stuk!
Opa komt om vier uur ook feliciteren en gaat daarna mee om het verjaarsmaal te verorberen. De jarige heeft hiervoor het fondue restaurant "
The Melting Pot" gekozen, een grote favoriet van alle kinderen. Daar wacht haar een boeket ballonnen en een plak chocola om fondue van te maken.
Het eten smaakt zoals altijd voortreffelijk en het is zo gezellig zo rond de fondue pannen. Het is een heel goede afsluiting van een groots verjaarsweekend!
|
Christmas party
Om half acht hoor ik de dametjes al beneden giechelen en achter de katten (die altijd een grote trekpleister zijn) aanrennen. Volgens Saskia hebben ze wel geslapen, maar lang kan dat niet geweest zijn. Om half twee hoorde ik Rick nog naar beneden gaan om ze tot stilte te manen!
Bij een verjaardagslogeerpartij horen natuurlijk donuts. Alle meisjes hebben zeer specifieke wensen, dus ik neem een hele lijst mee: Boston cream pies, chocolade met sprinkles, aardbeien frosting, noem maar op!
Het is druk bij
Dunkin Donuts en ik moet zeker een kwartier wachten. De donuts lijken ook op, maar gelukkig worden er nieuwe schalen bij gehaald. Met achttien donuts kom ik weer thuis, waar de meisjes als wolven aanvallen! Alle zoetigheid verdwijnt binnen de korste keren achter hun kiezen!
Ze zien er ook wel erg lekker uit!Zelf moet ik niets van donuts hebben (behalve verse, warme
Krispy Kremes, dan!), dus ik bewaar mijn eetlust voor de brunch bij Chris, waar ik vanochtend uitgenodigd ben.
Ieder jaar nodigt zij de vrouwen uit de buurt, die ze kent, uit voor een Kerstbrunch. Ze serveert verschillende soorten quiche, mini bagels met cream cheese en zalm en mini muffins. Het wordt vreselijk gezellig en ik blijf veel langer, dan ik van plan was.
Met dit groepje vrouwen kan ik het heel goed vinden en we hebben allemaal kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar als we samenkomen is het ook altijd weer hartstikke leuk.
Pas om een uur ben ik weer thuis en ik zie net het laatste meisje vertrekken. Rick en ik nemen de basement onderhanden, want daar is het een bende van jewelste en Saskia gaat op de bank tv liggen kijken. Als we weer boven komen ligt ze in diepe slaap en slaapt verder de hele middag! Doodmoe was ze van al het gefeest!
Al dat feesten is flink vermoeiend!De jaarlijkse Microsoft black tie Christmas party wordt vanavond voor de derde keer in het gebouw van de
Chamber of Commerce gehouden. Rick en ik willen er vroeg zijn, want ze hebben altijd heerlijke hors d'oeuvres en drankjes voor het diner.
Zoals ieder jaar worstelt Rick met zijn smoking! Ik help hem met de knoopjes en hij doet zijn Kerst band en strikje aan. Ik vind zo'n pak altijd weer prachtig staan! Maar wat gemak betreft hebben wij vrouwen het toch beter, ik hoef alleen maar in mijn jurk te stappen en de rits omhoog te trekken en ik ben aangekleed!
In vol ornaat
Katja neemt een paar foto's van ons en dan gaan we op weg. Zoals altijd op zaterdagavond in dit seizoen is de interstate een zee van rode remlichten, dus we besluiten een bijweg te nemen. Daar is weinig verkeer en we maken goede tijd.
Opeens vraagt Rick me, of ik kaarten voor Saskia heb gekocht voor morgen. Oeps, nee, dat ben ik vergeten! Hij ook, dus we besluiten even bij
CVS te stoppen. Net als Rick uit de auto wil stappen realiseert hij zich, dat hij helemaal geen geld bij zich heeft! Ik ook niet!
Gelukkig is de party helemaal gratis, maar we zullen wel fooi moeten geven aan de dames van de garderobe en de valet parkeerders. Rick besluit een van zijn collega's te vragen hem wat geld te lenen. We besluiten, dat $20 handig zou zijn, want dan kunnen we alsnog op de terugweg bij de CVS, die 24 uur per dag open is, de kaarten kopen.
We geven om kwart over zes de auto af en lopen het mooi versierde gebouw binnen. We blijken de eerste gasten te zijn! Onder het genot van een glas champagne kijken we, wie er verder binnenkomt en om te beginnen kent Rick helemaal niemand ervan.
De verleiding is groot om in de slee te stappen!Gelukkig verandert dat al gauw en we kletsen gezellig met Cliff en Angie, die we vrij goed kennen. Cliff leent ons de nodige $20 na Rick even flink geplaagd te hebben. Het eten is een buffet met rosbief, kalkoen en ham, zalm, verschillende salades en een heel leuk uitziend buffet met allerlei mini cakejes en koekjes als dessert.
Rond middernacht nemen we afscheid, halen de kaarten bij CVS en rollen thuis doodmoe ons bed in! Zoals altijd was het de moeite waard om ons op te doffen!
|
Sneeuwvrij!
Om vier uur word ik wakker van een schrapend geluid. De sneeuwschuiver komt langs! Een blik naar buiten laat inderdaad een witte wereld zien. Katja heeft haar wekker voor half zes gezet , de tijd, dat de scholen beslissen of ze al dan niet gaan sluiten vanwege de weersomstandigheden. Ze kondigt blij aan, dat ze vrij hebben vandaag en gaat (tot half twaalf!) weer terug naar bed.
Het lukt me niet weer in slaap te vallen en ik sta om zeven uur op. Ik zie, dat er bovenop de ongeveer vijf centimeter sneeuw ook nog een dikke laag ijzel is gevallen. Geen wonder, dat de scholen dicht zijn, want met ijs op de straten hebben de gemeentes wel even nodig om alle zijstraten schoon te krijgen.
De beijsde boomtoppen glinsteren in de ochtendzon
Een ijzige lamp!Na een warme kop koffie kleed ik me dik aan en ga de oprit schoon schuiven. Een aantal andere buren zijn daar ook al mee bezig. Sneeuw is altijd een goede manier om elkaar weer eens te spreken in de winter. 's Zomers is iedereen buiten, maar 's winters zien we elkaar niet zoveel.
Die sneeuw is echt zwaar!Het sneeuw ruimen is ontzettend zwaar door de laag ijs er bovenop en het duurt meer dan een half uur, voor ik de oprit en stoepen schoon heb. Poeh, ik heb verder geen sporten meer nodig vandaag!
De kinderen maken igloos in onze tuin en ik zie ze urenlang niet. Dan komt Saskia kleddernat binnen en moet ze zich verkleden, want we hebben haar partijtje, dankzij de vrije dag, een uur eerder gezet.
Rick heeft via
Movietickets.com alvast kaartjes gekocht voor
The Chronicles of Narnia om half vijf. Dit wordt een enorm populaire film en we willen het risico niet lopen, dat hij uitverkocht is. De vier vriendinnetjes, die Saskia heeft uitgenodigd arriveren met slaapzakken en pijama's om drie uur.
Omdat hij nog een vergadering had vanmiddag zal Rick ons bij de bioscoop ontmoeten, dus ik rijd de meisjes naar
Tysons Corner. Bij de
AMC bioscoop probeer ik de tickets op te halen, maar ze blijken daar Rick's credit card voor nodig te hebben. Toch nog maar even op hem wachten, dus. Gelukkig is hij er snel en kunnen we naar binnen.
De zaal zit inderdaad goed vol, maar we vinden nog een rij met zeven plaatsen, die niet te ver vooraan is. De kinderen worden door Rick van popcorn en een drankje voorzien en dan kunnen we genieten van de film. Want genieten doen we! Het is meer dan twee uur fantasie, een ontzettend leuk en spannend verhaal gebaseerd op de boeken van C.S. Lewis. De speciale effecten zijn prachtig, de heks heel gemeen, de leeuw ontzettend nobel en lief, ademloos kijkt iedereen en er is applaus als het (helaas) afgelopen is. Gelukkig zijn er vijf boeken en komen er meer films!
Het plan om na de film te eten laten we varen, want niemand heeft honger. Ik geef elk meisje $15 en dan kan de shopping spree beginnen. Linea recta leidt Saskia haar gasten naar
Claire's, waar er minstens een half uur gekeken en gekozen wordt. Sommigen geven hier hun $15 helemaal uit, anderen besluiten nog wat achter de hand te houden.
Bij
Limited Too vindt niemand wat en dan stoppen we bij de "Angel tree" van het Leger des Heils, waar de meisjes "Bradley", een vijfjarig jongetje, uitkiezen als "Angel". Met het kaartje met zijn wensen in handen lopen we de
Disney Store binnen. Het jongetje heeft actiefiguren als wens staan en de meisjes kiezen een prachtige Buzz Lightyear uit voor hem.
We vinden er ook nog een mooi hockey shirt voor Bradley en de rest ga ik volgende week kopen. De cadeautjes moeten voor vrijdag bij de mall worden afgeleverd. Het is aandoenlijk hoe serieus de meisjes dingen voor dit onbekende jongetje uitzoeken. Een paar zeggen, dat ze hun ouders ook gaan vragen of ze zo'n Angel mogen uitkiezen. Het zou fijn zijn, als ze dat doen, want de boom hangt nog vol genoeg, helaas.
De volgende stop is
Haagen Dazs voor een ijsje als dessert. Er is wel geen avondeten geweest, maar ach, popcorn heeft ook voedingswaarde.
Het is inmiddels bijna 21 uur en Rick en ik hebben nog niet gegeten en ik ben doodop van het slenteren door de mall. Maar Saskia is nog niet klaar met winkelen!
Dry Ice staat als laatste op het programma. Deze winkel gaat weg uit Tysons Corner en alles is voor 50 tot 70% in de uitverkoop. De meisjes vinden er van alles van hun gading en komen helemaal happy de winkel weer uit.
Nu mogen we naar huis! Rick en ik halen nog gauw wat te eten in het Food Court en met vijf kwekkende meisjes rijden we terug. Daar kleden de meisjes zich in pijama en gaan ze, met alweer een bak popcorn, de film "
The Polar Express" kijken. Saskia geniet zichtbaar, we kunnen terugkijken op een succesvol feestje voor haar tiende verjaardag!
|
Het komt eraan!
Aan mijn pijn te voelen krijgen we vannacht inderdaad de enorme storm, die voorspeld wordt. We hebben een "winter storm warning" en er wordt, afhankelijk van waar je naar luistert of leest, van 7 tot 15 centimeter sneeuw voorspeld. Maar er zullen, zoals altijd in dit gebied, waar we net op de rand van noord en zuid zitten, ook tijden met warmere lucht zijn, waardoor er ijzel bij kan komen. Jakkes, jakkes, jakkes!!! Ik wil de lekkere dagen van vorige week terug!
Gemiddeld krijgen we hier op 12 januari onze eerste sneeuw en dit zal al de derde meetbare sneeuwval van het seizoen zijn! De eerste was op 24 november, Thanksgiving, toen wij in Nederland waren. Is dit een voorbode van een heel strenge winter? Dat hoeft ook weer niet, want we hebben al eerder sneeuwerige begin decembers gehad, gevolgd door een warmere periode aan het einde van de maand.
In ieder geval verwachten we morgen tenminste weer een twee uur vertraagd begin van de scholen, als ze niet helemaal gesloten worden.
Met dit alles in mijn achterhoofd heb ik vandaag dus maar zoveel mogelijk voor het weekend voorbereid. We zullen namelijk zondag Saskia's tiende verjaardag vieren en daar heeft ze al maanden naar uitgekeken! We duimen, dat het morgen niet zo erg wordt, dat haar feestje bij Tysons Corner niet door kan gaan. Het kan natuurlijk wel uitgesteld worden, maar ze ziet er zo naar uit!
Bij
Baskin Robbins bestel ik haar favoriete ijstaart voor zondag (onder Designs en Birthdays is het de Ice Cream Cone Cake). Mijn kinderen zijn vreemd, ze houden niet van gewone taart (hebben ze van mij), maar ijstaart gaat er goed in!
Kirsten komt om elf uur om te gaan lopen. Het is ijzig koud! Ik heb nadat ik Saskia bij school had afgezet al een mijl gelopen, of liever gerend, want ik bevroor zowat! Gelukkig worden we door het hardlopen al gauw wat warmer en we raken zo in gesprek, dat het uur zo voorbij is! Ik heb haar een lijstje met vijf advocaten gegeven, hopelijk belt ze er een, want dat het zo niet verder kan is duidelijk.
Tussen het bomen door neem ik toch even een paar foto's, want we lopen langs interessant versierde huizen. Eentje te veel van het goede en de ander heel leuk en origineel, naar mijn mening, de derde vind ik gewoon een heel leuk huis.
Leuk en heel origineel!
Behalve Frosty de sneeuwman staan aan de andere kant van de auto's nog vier van die enorme opblaas figuren! Maar Santa heeft de schoorsteen tenminste gevonden.
Zo'n torentje lijkt me nu echt fantastisch!Thuis bel ik Kai's school op, hij moet toch echt dit weekend bijwerken, als hij volgende week niet eindeloos bezig wil zijn! Een vriendje zal werk mee naar huis nemen.
Na de lunch ga ik naar de Vietnamees, zoals
Petra de nagelsalon vanavond op MSN accuraat noemde. Daar krijg ik mooie rode nagels en probeer haar te helpen met haar
burgerschapstest.
Wie zijn onze senatoren voor Virginia? Pff, dat is even goed in het geheugen graven, maar we komen eruit (John Warner en George Allen)! Zes jaar geleden deed ik deze test en hoefde de Engelse test niet eens te doen. Mijn manicuriste hopelijk wel, want communicatie in het Engels is vrijwel onmogelijk! Ik lees dus ook maar een van de leuke Kerst tijdschriften tijdens het vijlen, anders is het te saai!
Vandaag is de eerste dag, dat het publiek
de baby panda in de National Zoo mag bekijken. Gisteren kregen we te horen, dat we het wel konden vergeten tot januari, maar nu zijn er dagelijks 60 wie het eerst komt, die het eerst maalt tickets te verkrijgen. Niet dat wij zelf plannen hebben om te gaan, ten eerste is het te koud en ten tweede wil ik dan ook echt wat zien en niet over de hoofden moeten kijken!!
Maar ik kan niet wachten, tot wij ook een kans krijgen! Helaas zijn de panda's nog altijd eigendom van China en laatst zag ik een programma over hoeveel ze kosten. Veel meer, dan wat ze aan toeschouwers opbrengen! Bovendien behoren de eventuele babies ook aan China, dus heeft de VS geen "eigen" panda's, ook al zijn broed programma's, zoals in Washington en San Diego succesvol dankzij Amerikaanse specialisten. Hoe lang de panda's dus nog in dit land te bezichtigen zullen zijn is onzeker.
Tai Shan zal hier blijven tot hij twee jaar oud is en voor die tijd moeten de kinderen en ik toch de kans krijgen hem te zien!
Het is tijd om de finale van
The Apprentice met Donald Trump te kijken. Dit is weer een interessante ronde en ik hoop, dat de vrouw wint.
"Better sleep in tomorrow!" is het advies, wat we dus lekker gaan volgen!
|
Gezellige lunch
Met schrik wordt ik wakker van Ricks deodorant spray! Het is pas kwart over zes en ik moet even bedenken, wat er ook weer gaande is. Hij moet om half zeven weg naar het vliegveld Dulles om een vlucht om half tien naar Charlotte, North Carolina, te halen. Vanavond rond negen uur komt hij weer terug.
Saskia en Kai blijven nog thuis, vooral de laatste is nog niet veel beter. Het vriest buiten en de sneeuw is nog lang niet weg, dus ik besluit een lange wandeling te maken. Brr, het duurt even voor ik opgewarmd ben, maar dan loop ik 6,5 kilometer. Ik geniet van hoeveel kleur de winter toch ook heeft: de rode Kardinaaltjes en blauwe Blue Jays waren verborgen door de bladeren van de zomer, maar zijn nu weer volop te zien. Boven me zie ik zelfs een paar red tail hawks cirkelen. Dit paar heb ik nu al enkele keren gezien hier vlakbij, dus daar wonen ze kennelijk. De vrolijke kerstversieringen overal glinsteren in de zon.
Nu heb ik het wel koud, maar het haalt nog niet bij het midden westen! Het is maar goed, dat we deze zomer naar Yellowstone zijn gegaan, want de plek, waar wij logeerden in West-Yellowstone, Montana, registreerde een temperatuur van -43 vanochtend!!!
Nadat ik de kinderen van natjes en droogjes heb voorzien ga ik naar Fairfax. Daar ontmoet ik Christine bij de grote
Ann Taylor Loft winkel. Zij vindt daar een hele nieuwe garderobe, terwijl ik met lege handen wegga. Hun broeken zijn te kort voor mij en de truien vind ik niet leuk genoeg om er de $60 voor te betalen.
Als Christine heeft afgerekend rijden we naar
Fair Oaks Mall, waar we Karin ontmoeten voor een gezellige lunch bij de
Corner Bakery. Iedereen is overal in prima stemming, er wordt vriendelijk gegroet, deuren worden extra lang open gehouden, er hangt een leuke Kerstsfeer in de mall. Persoonlijk vind ik deze mall mooier versierd, dan Tysons Corner, met zijn levensgrote noordelijke dieren en "directe lijn" naar de Noordpool, waar de kinderen hun wensen in kunnen doen voor Santa.
Enkele Mall versieringenNa de lunch gaan we nog even winkelen. Karin zoekt naar de wine charms, die ze dit weekend bij mij zag, dat zijn leuke cadeautjes om mee naar Nederland te nemen. Natuurlijk zie je ze gewoonlijk overal, maar nu vinden we enkel een paar heel saaie.
Gelukkig slagen we wel op ander gebied. Bij
Bath and Body Works vinden Christine en ik allerlei stocking stuffers voor onze meisjes en ik tracteer mezelf op een "shimmering spray", die glittertjes op je huis achterlaat.
Bij
The Limited vind ik een mooie broek, die eindelijk lang genoeg is voor mij! Een vriendelijke mevrouw geeft me een coupon, zodat ik maar de helft van de originele prijs hoef te betalen! 't Is the season to be kind!
Niet veel tijd over om te shoppen!!Karin slaagt bij Banana Republic met een mooi zeegroen jasje, ook al ver afgeprijsd en voldaan nemen we na een paar uur afscheid.
Terwijl ik terugloop naar de auto moet ik toch bij alle Kerstvreugde denken aan alle mensen en kinderen, die dit jaar of geen Kerst zullen hebben, of Kerst ergens anders moeten vieren, omdat ze nog niet naar huis terug kunnen na de orkanen van dit jaar. En alle andere families, die het financieel niet goed hebben.
Bij iedere supermarkt staat een "bell ringer" van het
Leger des Heils en ik geef iedere keer wat, maar veel is dat natuurlijk niet. Als het vrijdag lukt naar de mall te gaan, zullen we een "Angel" adopteren van de Angeltree in
Tysons Corner. Dan kunnen we tenminste een kind een fantastische Kerst bezorgen.
Snickers heeft een nieuwe favoriete plek, zo af en toe gaat de poot even richting Kerstboom!
Hij is ook mooi, die Kerstboom, een kattendroom!Het is koud in huis en ik haal mijn speciale klomp pantoffels tevoorschijn, tot grote hilariteit van de kinderen. Vooral als er iemand aanbelt en ik met die pantoffels aan de deur open liggen ze dubbel. De UPS man moet er ook wel om lachen, ze staan niet bepaald elegant! Maar ze zijn zo heerlijk warm!
Ze zijn toch best leuk?Er is voor morgenavond weer een winter storm watch, hopelijk wordt het niet te erg, want Saskia's partijtje is vrijdag middag!
|
Mysterieuze uitslag
"Mammie, ik heb vreemde bultjes op mijn rug en armen!", zei Kai gisteravond. Hij heeft nog steeds flinke koorts, hoest en keelpijn en nu een gemeen uitziende uitslag. Ik besluit meteen vandaag naar de dokter te gaan, want soms is zo'n uitslag bacterieel.
Vanochtend verkondigt Rick om half zeven, dat de scholen twee uur later zullen openen. Heerlijk! Ik keer me nog eens (meerdere malen) om! Het is zoveel civieler op deze manier: Katja hoeft pas om tien over half negen naar de bus!
Als Saskia opstaat hoor ik "Mammie, ik heb vreemde pukkeltjes!". Oh jee! Haar uitslag ziet er net zo uit als die van Kai.
Om tien over negen kan ik een afspraak bij de
kinderarts krijgen. Er zijn hier wel familie dokters, maar de kinderarts functioneert min of meer als huisarts voor kinderen.
Door sneeuwerig Vienna race ik naar de praktijk, we zijn natuurlijk veel te laat, want om iedereen aangekleed te krijgen is een hele uitdaging. Gelukkig kan ik een parkeerplaats vooraan vinden, gewoonlijk is dat onmogelijk! We zien een heel jonge en vriendelijke
Physician's Assistant (geen arts, maar bevoegd tot het uitschrijven van recepten). Ze herkent de uitslag niet, maar een strep bacterie test is bij beide kinderen negatief, dus bepalen we, dat het een virus is.
Thuis lever ik de kinderen af en loop een half uur met gewichten door een prachtig besneeuwd Vienna. Deze acht centimeter sneeuwval is precies goed: mooi om te zien en niet genoeg om alles vast te doen lopen!
Mijn arme sickies hebben zin in kippensoep met sliertjes en laten we dat nu net niet meer hebben. Ik heb ook van de dokter twee recepten gekregen voor Kai. Dus laat ik ze weer alleen om naar Safeway te gaan. Daar koop ik ook gelijk
Gatorade, het drankje, dat altijd meteen als ze ziek zijn wordt "besteld".
Na de lunch ga ik naar het postkantoor om postzegels voor de Kerstkaarten te kopen, de speciale
Kerstzegels zijn heel leuk (sorry, alleen voor kaarten binnen de VS!). Bijna 100 kaarten liggen nu in onze postbus om opgehaald te worden morgen, rood vlaggetje omhoog en de postmevrouw weet, dat er iets mee te nemen valt.
Op de terugweg tank ik benzine. Wat een verandering in prijs! Het kost nu maar $2,13 voor een gallon, een paar maanden geleden was dat meer dan $3! De van drinkt zomaar 23 gallon! Maar daar rijd ik dan ook meestal bijna een maand van.
Twee van de strengen gekleurde lichtjes buiten begaven het gisteren weer, dus ik duik nog even
Michael's in. De kinderen maken het goed, ik heb net gebeld, dus ik geef mezelf nog even tijd om te snuffelen in die winkel, die ik zo leeg zou kunnen kopen!
Karin en Christine bewonderden zaterdag mijn Kerst "wine charms". Dit zijn ringetjes met een bedeltje eraan, die je om de steel van een wijnglas doet, zodat je je herinnert, welke van jou was. Bij Michael's vind ik knutseltjes, waarmee je zelf Kerst wijnbedeltjes kunt maken. Met Saskia maak ik die vanmiddag, heel makkelijk en ontzettend leuk!
Thuisgekomen zie ik tot mijn ergernis, dat mijn lichtjes witte snoeren hebben, in plaats van groene! Nou ja, het staat niet bijzonder mooi, maar in het donker maakt het toch niet uit.
Liggend kijken we allerlei Kerstshows op tv, vanavond.
Charlie Brown is de eerste.
|
Sinterklaas sneeuw!
Arme Kai wordt vanochtend met maar liefst 40 graden koorts wakker! Die gaat lekker zijn bed weer in en ik bel de school om hem af te melden.
Rick blijft thuis werken, want hij heeft allerlei mensen "besteld" om aan het huis te sleutelen. Althans, de eerste ploeg komt om het vijvertje schoon te maken, zodat de vissen de winter kunnen overleven. We hebben dit vijvertje nog niet zo lang en ons oude vijvertje bevroor altijd en dan stikten de vissen, zielig natuurlijk! Dit is veel beter opgezet en het bedrijf is gespecialiseerd in vijvers. Ze zijn een paar uur bezig en tellen maar liefst veertig vissen! Die hebben niet stil gezeten deze zomer, want we begonnen met vijf!
Christine komt en we rennen nog gauw voor de sneeuw komt door Vienna. We gaan het mooie gedeelte in, waar mensen hun huizen prachtig versierd hebben. Daar moet ik over een paar dagen eens met mijn camera langs!
Rond een uur begint het te sneeuwen en al gauw ligt er een laagje. Saskia en haar vriend(innet)jes uit de buurt glijden de heuvels in onze tuin en die van de buren af.
Rick werkt in de basement met andere Rick om onze geluidsinstallatie, die de muziek voor het hele huis verzorgt, te maken. Als ze klaar zijn kunnen we eindelijk naar Sinterklaas liedjes luisteren. Net op tijd voor ons heerlijk avondje!
Ondanks Kai's ziekte wordt het erg gezellig. Iedereen krijgt een cadeautje met gedichtje en we eten het overgebleven snoepgoed. Mijn Rick Sint geeft me een koptelefoon met microfoon voor mijn laptop. Jippie, kan ik eindelijk met iedereen over de hele wereld converseren!
Buiten is het prachtig wit, het sneeuwt nog steeds en we hopen op tenminste een twee uur verlate schoolopening. Ik neem gauw het fototoestel naar buiten om plaatjes te schieten, er is niets mooiers, dan versgevallen sneeuw met de Kerstlichtjes!
Ons huis (links hangt in Kai's raam ook een versiering, maar hij sliep al)
Ons huis links, ons buurhuis rechts
|
Sinterklaas en Kerst in een weekend
ZaterdagOm half acht zitten Rick en ik al beneden. Hij kon niet slapen door zijn verkoudheid en ik had opeens inspiratie voor Franks gedichtje! Ik, als zijn Sint, zou hem een reisorganizer geven. In mijn gedicht vergelijk ik hem met Zoef, de Haas en een Duveltje in een doosje. Beide zijn termen, die aan de Amerikanen onder ons zullen ontgaan, maar het beschrijft Frank zo goed! Zo is hij er, zo is hij weer op reis!
Volgende week zaterdag is Ricks black tie Kerstparty van zijn werk en Christine komt om 10 uur om jurken te keuren. Over de jaren heb ik er een aantal verzameld en de keuze is tussen een glitterende goudkleurige jurk en een heel mooie donkerblauwe. Rick en Saskia keuren eerst en Rick kiest de goudkleurige, maar alleen als ik hem laat vermaken. Hij wijkt namelijk in de buste en dat staat niet mooi. Maar geen kleermaker zal tijd hebben hem voor zaterdag klaar te krijgen! Saskia kiest de blauwe jurk.
Christine keurt de goudkleurige ook af en ik voel me er ook minder zelfverzekerd in. Dus de blauwe wordt het en de goudkleurige gaat naar de kleermaker om vermaakt te worden, want het is wel een mooie jurk.
Hierna lopen Christine en ik door Vienna, dat steeds meer voor Kerst versierd wordt. Overal zijn mensen bezig met lichtjes, rendieren in elkaar zetten en kransen ophangen. Zoals ieder jaar zijn er huizen, die er zowel overdag als 's avonds heel smaakvol uitzien en huizen, die zoveel niet bij elkaar passende versieringen hebben, dat je er gek van wordt. Ons huis zit daar zo'n beetje tussenin.
Rick en ik werken de rest van de dag als gekken om onze buitenverlichting klaar te krijgen. Ik doe het spul achter ons huis en Rick klimt op de ladder om "ijspegels" aan te brengen. We zijn blij met het resultaat.
Om vijf uur arriveren de Sinterklaas vierders. We doen ons te goed aan Christine's verse artichokken met dip en maken dan tomatensoep met verschillende soorten worstjes en brood. Bratwurst, hot dogs en kippenworstjes met artichokken en olijven, verschillende pepers en kruiden smaken prima!
Al gauw na het eten gaan we, met bakjes met pepernoten, borstplaat, marsepein en chocoladeletter voor ons, in de family room zitten en beginnen met uitpakken. Het ene na het andere zeer geestige gedicht, half Nederlands, half Engels, wordt voorgelezen. De kinderen, vooral die van Karin (je kunt zien, dat die toch meer Sinterklaas gewend zijn, dan de onze), hebben ook erg hun best gedaan. Christine bleek mijn "Sint" en ik kreeg het boek "
The Best American Travel Writing", wat ik al op het oog had om te kopen.
Intussen "sleet" het buiten flink. Hoe dit in het Nederlands heet, weet ik niet. Het lijkt op hagel, maar is meer een soort ijsregen. Gelukkig zijn de wegen (nog) niet glad! We kunnen terugkijken op een heel gezellig Sinterklaasavondje! Erg leuk ook, dat we twee bevriende families zo dichtbij hebben wonen, die het met ons willen vieren!
ZondagOef, het is wat moeilijker om vanochtend mijn bed uit te kruipen! Het was koud vannacht en werd laat gisteravond. Maar vandaag staat de grote kerstboom op het programma. Gewoonlijk wachten we hiermee tot na Saskia's verjaardag, maar Rick heeft een vermoeden, dat we daarom toch vaak achter het net vissen wat mooie bomen betreft. Hij wil dus een week vroeger dit jaar.
Om tien uur trommel ik iedereen uit bed, want voor de boom moeten we naar de bergen in het westen rijden, tenminste een uur hiervandaan. Het is koud weer, maar droog en de zon probeert door te breken, prachtig kerstboom snij weer, dus.
Binnen de korste keren zitten we allemaal in de van, die weer fantastisch stuurt. Gisteren heb ik hem opgehaald en maar $100 hoeven betalen. Mijn grote (maar natuurlijk slechts vriendelijk doch dwingende) mond van donderdag heeft geholpen. De manager had naar onze "case" gekeken en besloten, dat ik gelijk had: de eerste klacht kwam, toen de van nog onder de garantie zat. Die $100 is het eigen risico van de verlengde garantie. Daar kan ik goed mee leven, want anders was het meer dan $500 geweest!
We rijden naar Middleburg, dat gezellig voor Kerst is versierd. Daarna gaan we een landweggetje op, waar de natuur weer zo adembenemend mooi wordt! We rijden langs glooiende heuvels met boven ons hoofd cirkelende roofvogels. Beekjes kabbelen langs de weg en er zijn eindeloos veel bomen. Zo af en toe geeft een typisch gevormde rode of groene schuur wat kleur. Bij de opritten naar de boerderijen, die in dit gebied voornamelijk Angus vee houden, staan leuke borden met de namen van de boerderijen. Na Nederland, met zijn keurig rechte weilanden en slootjes is dit zo'n heel ander gezicht. Vee hier heeft ontzettend veel plaats om te grazen!
Na zo'n tien mijl komen we bij "Christmas Tree Lane" aan en rijden dat onverharde weggetje op naar de
Middleburg Christmas Tree Farm. Deze Kerstboom boerderij wordt al jaren gerund door een (ex-)Nederlander. Ieder jaar komen we er (behalve vorig jaar, want toen sloten ze hun deuren direct na Thanksgiving) en ieder jaar is hij verbaasd, dat wij Nederlands praten. Wat dat betreft doet hij niet goed aan klantenwerving, maar ik vind het toch altijd wel bijzonder, dat Frans Kok zo'n grote kerstboomboerderij in Virginia heeft.
Het is niet erg druk, als we aankomen, maar ja, hij heeft ook een berichtje uitgezonden, dat er dit jaar nog steeds niet zoveel bomen zijn. Maar als we aankomen wordt ons verteld, dat er honderden bomen boven de twee meter zijn.
Lol met het karretjeWe nemen een karretje en lopen de heuvels op. En we lopen en lopen en zien alleen maar ukkige boompjes! Maar ja, we hebben ook mensen naar boven zien lopen met mooie bomen, dus we houden vol. Opeens is er een vlakte met bomen van de hoogte waar we naar zoeken. We vinden (gelukkig) al gauw een boom, waar we het allemaal over eens zijn (behalve Katja, maar die heeft vreemde ideeen over hoe een kerstboom eruit moet zien).
Onze Kerstboom!
Zagen maar!Rick zaagt hem om, Kai staat klaar met het wagentje, zodat de boom er meteen op kan vallen. Maar de boom heeft andere gedachten en valt bovenop Rick! Oeps! Gelukkig is hij niet zo zwaar!
Oei, de verkeerde kant opgevallen!
Aan mij om hem de heuvel op te slepenWe slepen hem op de kar en ik trek hem naar boven. Ik heb vandaag nog niet gesport, maar dat wandelingetje naar boven is plenty inspanning! De boom wordt in plastic gewikkeld en een van de medewerkers helpt Rick hem op de auto te binden. De kinderen en ik wachten intussen bij het brandende vuur. Heerlijk warm!
Lekker bij het vuurHet is inmiddels lunchtijd en we besluiten om bij de
pub in Upperville te gaan eten. Daar is een lekker buffet met allerlei Engels en Iers eten, waar we van smikkelen. Het is wel net iets lekkerder dan "pub grub"! Vooral de pecan pie (Amerikaanse invloed) vind ik niet te versmaden!
Na gedane arbeid hebben we honger!Saskia heeft om half vier een verjaarspartijtje en Katja heeft bij de mall afgesproken met vrienden. Dus we racen (voor zover dat gaat in dit dicht bevolkte gebied) naar huis.
Een vrolijk versierd huis wacht onsRick neemt (de naar later blijkt zieke) Kai mee naar
Giant, waar ze allerlei lekkere winter spullen kopen. We eten vanavond runder-groente-barley soep met stokbrood en spaghetti met gehaktballetjes.
Intussen versieren Rick en de kinderen de kerstboom. Hij staat mooi! Kai heeft 102,2 graden (39 graden) koorts, maar doet toch mee. Katja klaagt ook over keelpijn, dus hopelijk wordt niet opeens de hele familie ziek! Ik slik me te pletter aan vitamines, want ik wil gezond blijven!!!
Morgen wordt er wat sneeuw voorspeld en het is lachwekkend om te zien hoe het hele plaatselijke nieuws daar opgewonden over is en volgens Rick was bij de supermarkt van alles uitverkocht. Alsof we dagen ingesneeuwd zullen zijn! Maar een beetje sneeuw voor Sinterklaas is natuurlijk wel heel leuk!
|
Lichtjes en Harry Potter
Brrr!!! Met verlangen denk ik terug aan dinsdag, toen ik het te warm had in mijn trui! Het is bitter koud met een snijdende wind vandaag en natuurlijk staan de buiten versieringen op het programma!
Maar ik heb er zin in en dus loop ik bij wijze van uitzondering niet verder als ik Saskia bij school afzet, maar meteen terug naar huis. Daar staan de zakken met snoeren en draden en lampjes al klaar, het zijn er heel wat!
Met handschoenen, oorwarmers en sjaal aan en een laddertje erbij begin ik. Eerst even alle verlengsnoeren aanbrengen en dan kijken of alles nog werkt, voor ik het ophang. Anderhalf uur werk ik verwoed door en het begint er al goed uit te zien.
Ik zet de nieuwe plastic "kerstboompjes" neer, die natuurlijk zonder gebruiksaanwijzing komen en dus probeer ik een haakje ergens in te wurmen, waar het niet in past: "Krak!", haakje eraf! Dat is even balen, maar vindingrijk als ik ben, lukt het me toch het boompje op te zetten. Ze zien er wel leuk uit, zo met zijn drietjes.
Om kwart over tien komt Kirsten om te gaan hardlopen. Gisteren heb ik al een lang gesprek met haar gehad, want het gaat helemaal niet goed in haar huwelijk. Ik had daar al een tijd zo'n vermoeden van, maar dat het zo erg is als ze me tijdens het lopen verteld, daar tuiten mijn oren van! Ik zal de details achterwege laten, maar dat ze al die jaren in zo'n relatie heeft kunnen blijven is me een groot raadsel!
En nu staat Kirsten voor een groot dilemma. Haar man wil namelijk, dat het hele gezin naar Californie verhuist en zij wil dat per se niet. Maar ze is bang voor het alternatief, want ze vreest, dat hun oudste zoon voor haar man zal kiezen en ze wil het gezin niet opsplitsen. Ik heb vreselijk met haar te doen! Het enige wat ik haar kan aanraden is een advocaat in de arm te nemen en tenminste uit te vinden, wat haar rechten zijn. Ik voel me maar weer eens heel gelukkig, dat ik een man als Rick getroffen heb!
Thuis eet ik gauw lunch en ga dan naar
Michael's. In deze tijd van het jaar kan ik daar wel uren doorbrengen! Ze hebben er ook allemaal blaadjes met de leukste Kerst-knutsel projectjes hangen, zo verleidelijk, maar ik weet, dat ik er geen tijd voor zal hebben. Dus gauw alleen zoeken, waar ik voor gekomen ben!
Ik koop een zak geurende denneappels voor bij de voordeur, zodat het huis al bij binnenkomst lekker ruikt en een "denne" slinger om de brievenbus mee te versieren. Alles is op het moment "on sale", dus ik neem ook nog een leuk verlicht beeldje voor in de tuin en twee grote zijden Kerststerren mee. Die laatsten zet ik buiten voor het huis, want ik kan nergens de mini-Kerstboompjes vinden, die ik er eigenlijk wilde neerzetten. De kerststerren staan ook erg mooi, dus zijn een goed alternatief.
Nog even leg ik laatste hand aan de versieringen en neem dan een hete douche om warm te worden. Die wind gaat door merg en been, niet goed voor mijn spieren, maar aan de andere kant geeft het ook dat hele frisse rode wangetjes gevoel.
Rick komt om vier uur thuis en we gaan naar Tysons Corner om daar de
Harry Potter film te gaan zien. Saskia is een beetje nerveus, want ze houdt niet van enge, intense films, maar ze slaat zich hier goed doorheen! We genieten allemaal van de film, die vol actie zit.
Als we weer uit de bioscoop komen is het al half acht. De restaurants in de mall zitten met alle Kerstwinkelaars propvol en de minimum wachttijd is een uur. Daar hebben we geen zin in en strijken dus bij La Provence vlakbij ons neer. Dit is een restaurant, dat om de een of andere reden nooit vol zit, het eten is er echter goed en de bediening ook.
Opeens denk ik de man aan het tafeltje naast ons te herkennen als een oude Deense kennis van ons, die al jaren geleden terug naar Denemarken is gegaan. Zijn oudste dochter was op de kleuterschool Katja's beste vriendinnetje, maar sindsdien zijn we het contact met hen verloren.
Als ik Rick zeg, dat ik hem zo op Benny vind lijken, kijkt Rick eens goed naar zijn vrouw en dochter en jawel, hoor, ze zijn het! Het blijkt, dat ze tijdelijk terug zijn in de VS en nu proberen permanent te kunnen blijven. Wat is het toch een kleine wereld!
Als we de cul de sac inrijden zie ik eindelijk hoe mijn ijver van vandaag er in het donker uitziet. Natuurlijk is er een reeks lichtjes toch uit, maar verder ziet het er, al zeg ik het zelf, puik uit!
|
Officiele Kerstboom
Omdat ik een druk dagje voor de boeg heb, loop ik nadat ik Saskia bij school afzet, maar een half uurtje met Brynna. Ik heb de beweging nodig, nu het buiten opeens fiks kouder is, maar vind, dat een half uur voldoende moet zijn.
Als eerste op mijn "to do" lijstje staat een bezoek aan de garage. Mijn van kreunt zo bij het nemen van bochten, dat ik hem "Moaning Myrtle" (naar een karakter in Harry Potter) heb gedoopt! De afgelopen paar keer, dat ik hem voor service heb gebracht, heb ik ze hier over verteld, maar telkens werd er gezegd, dat het gewoon bij de motor hoort. Nou, het wordt zo luid, dat ik de muziek harder moet zetten, dus het lijkt me helemaal niet gewoon.
Gisteren heb ik de garage gebeld en gevraagd of er vanochtend iemand met mij mee kon rijden, zodat ik het geluid kon laten horen. Het wordt erger naarmate de auto warm wordt en met warmer weer. Natuurlijk is het vandaag koud en hoor ik het geluid nauwelijks, hoe frustrerend!
Een heel beleefde monteur komt met me mee en ik kan maar nauwelijks laten horen, wat ik bedoel, stomme van! Hij zegt, dat hij de pomp van de stuurbekrachtiging zal nakijken. Binnen vind ik uit, dat mijn garantie maar tot 48.000 mijl liep en de auto heeft nu 52.000 mijlen gereden. Dat stemt me absoluut niet blij, want ik heb dit probleem dus al twee keer, binnen de garantietijd, aangekaart. De pomp zal meer dan $500 kosten, niet bepaald een uitgave, waar we op zitten te wachten! Ik ga dus een brief schrijven naar Ford, want ik vind, dat ik door de nalatigheid van hun monteurs nu moet betalen!
Er wordt een leen rode Ford Focus voor me schoongemaakt (nou ja, gestofzogen, want verder is het maar een vies autootje) en ik rijd naar
Old Navy, waar ik even zoek naar de traditionele Kerst pijama's. Ze zijn al aardig uitverkocht, dus ik bestel ze online. Ik kan nu al uitzien naar de heerlijk warme fleece broek en v-nek trui, die ik voor mezelf onder de boom zal leggen.
Christine en ik hebben na haar kappersafspraak bij
Target afgesproken. Met haar erbij vind ik opeens allerlei Kerst cadeautjes! Zelfs zowaar twee voor Kai, die ik de moeilijkste vind om voor te kopen.
Natuurlijk maakt winkelen hongerig en we hebben een gezellige lunch bij de
Blue Iguana. We voelen ons zo bevoorrecht!
Na het eten gaan we ieder onze eigen weg. Ik zoek naar twee kleine kerstboompjes om voor het huis te zetten, maar kan ze nergens vinden. Misschien moet ik maar een alternatief verzinnen.
Voor de Nederlandse dames avond vanavond is het mijn beurt om dessert mee te nemen. Ik haal een perzik-frambozen pie bij de
Pie Gourmet. Die zaak heeft werkelijk de lekkerste pies, die ik ooit heb gegeten! En het is altijd zo moeilijk kiezen welke fruit combinatie!
Thuis moet ik eerst even opwarmen, want het is me toch koud! Ik heb geen zin meer om buiten met de lichtjes te beginnen. Misschien niet zo slim, want de vooruitzichten gaan van koud naar kouder, maar morgen is er weer een dag!
Laura komt om me een massage te geven en ik betaal haar voor het zorgen voor de poezen. Ze doet dat met zoveel overgave, het is echt fantastisch voor de dieren! In die ene week is ze vier keer gekomen en bleef dan meer dan een uur bij ze. Ze is dan ook helemaal dol op ze, vooral op Snickers, het mannetje.
Vanavond steekt President Bush de nationale Kerstboom bij het Witte Huis aan en daarmee begint het Kerstseizoen officieel. Saskia en ik hebben al prachtig versierde huizen hier in de buurt gezien. Binnenkort moet ik er maar met mijn fototoestel en statief op uit!
Over foto's gesproken, mijn Nederland foto's staan
hier online. En hieronder foto's van de Kerstversieringen hier binnen. Het is moeilijk het geheel op de foto weer te geven, maar misschien geeft het tenminste een idee.
Family room foto's (waar de linker stoel nu staat zal de kerstboom komen te staan)
De schoorsteenmantel
De eethoek
De nette eetkamer
De trap
De foyerPS: De webcam wordt gerepareerd, hopelijk is hij over een paar dagen weer online.
|
CompUSA Coupon
