De Palm Island

Om vijf uur word ik gewekt door een donderklap. Even weet ik niet waar ik ben (iedere andere vakantie op Aruba hebben we op zijn hoogst een paar spatjes regen gehad), maar een enorme bliksemflits krijgt me helemaal bij mijn positieven. Gauw haal ik mijn fototoestel binnen (ik laat het buiten staan, omdat anders door de airconditioning de lens condenseert in het begin). Het wordt een formidabel onweer en ik kan niet meer slapen.

De anderen zijn er ook door gewekt en Rick en ik staan al om zeven uur op en gaan ontbijten. De kinderen hebben daar geen zin in en blijven nog liggen. We waarschuwen ze wel, dat ze voor negenen op moeten.

Het weer blijft somber en regenachtig. Rick en ik lopen wat en schrijven Saskia en Katja in voor de zwembad introductie duik van zaterdag. Saskia heeft gisteren tijdens het snorkelen besloten ook te willen gaan duiken en Katja wil haar daar graag mee helpen.

Voor vandaag staat De Palm Island op het programma en omdat dit de enige dag nog is, waar we niets anders gaande hebben, besluiten we toch te gaan. Als we terug op de kamer zijn, zijn de kinderen wonder boven wonder klaar! Ook zij willen graag gaan, want er is een nieuw waterpark en het snorkelen daar is hoe dan ook bijzonder.

Al met al komen we toch pas om half twaalf bij het kantoortje aan. Voordeel is dan wel, dat we $15 per persoon besparen, omdat we nu maar halve dag tickets hoeven te kopen. Het bouwen van het waterpark heeft ze kennelijk heel wat gekost, want de prijs is een astronomische $65 per volwassene (Saskia is gelukkig nog halve prijs). Dit is wel alles inclusief, dus ook lunch en drinken, waarbij voor Rick en mij ook alcoholische dranken horen.

Net na twaalven arriveert het veerbootje en worden we op het eiland afgezet. Ze hebben er heel wat aan verbeterd en veranderd in een jaar! Er staat inderdaad een compleet zoetwater park met zeker vijf verschillende glijbanen en ander vertier. Verder zijn de huisjes kleurig geverfd, is er een restaurant bij aan het water en heel wat meer plaats en stoelen om op te liggen.

Vanwege de dreigende luchten kiezen we stoelen onder een afdekje van palmbladeren. Later blijkt dat een mindere keus, want die palmbladeren lekken bruin regenwater door. Als eerste gaan we lunchen. Er zijn twee buffetten, de ene met dingen, die de kinderen niet lusten, de ander met friet, rauwkost en hamburgers en hot dogs. We kiezen voor de laatste en, hoewel we het aanbod voor de ticketprijs erg simpel vinden, het smaakt goed.

Dan gaan we het waterpark uitproberen. Het water is nogal koud, dus ik doe twee hoge glijbanen, maar hou het dan voor gezien. Ook Rick vindt het wel erg koud. De kinderen vinden het daarentegen prachtig, zelfs Katja heeft grote lol en is weer even helemaal kind.

Rick en ik gaan snorkelen en mijn shortie helpt goed tegen de kou (hoewel de rits stuk blijkt te zijn, dus er komt water via mijn rug binnen). Het water is veel kalmer, dan andere keren, dat we hier waren en er zijn veel minder andere snorkelers (vanwege het waterpark?). Hierdoor is het lekker helder en we zien weer van alles moois. Vooral de enorme blauwe papegaaienvissen zijn hier ruim aanwezig, maar ook de stoplicht papegaaienvissen en heel veel butterfly vissen (vlindervissen?). Terwijl we in het water zijn regent het, maar ja, we zijn toch al nat, dus dat deert niet. Een vis"vriendje" volgt me overal, hij is paars met geel en heeft een uitstekende tand. Hij is zo nieuwsgierig, ik moet hem soms opzij duwen om andere vissen te zien, heel grappig. Uren kan ik hiermee bezig zijn, ware het niet, dat ik het toch koud krijg, ondanks extra protectie.

De kinderen hebben inmiddels ook gesnorkeld en gaan weer terug naar het waterpark. Rick en Katja studeren voor hun “advanced” duikbrevet. Op zaterdag moeten ze hiervoor hun huiswerk inleveren. Ik “verdiep” me in de Prive en Story. Ik vermaak me altijd hoe anders de verslaggeving is, dan hier in bijvoorbeeld People magazine. Vooral de stukjes over de koninklijke familie komen overdreven gemaakt zoetig over.

Veel van de bekende Nederlanders zeggen me niet veel, maar ik kan nu verder met de wetenschap, dat Patrick Kluivert geen goede discipline houdt met zijn zoontjes, want ze hebben zich in een restaurant ernstig misdragen. Verder nog een paar enge verhalen over vermoordde kinderen. Maar het leukste vind ik altijd de kritiek op de kleding van de sterren (vind ik in People ook). Het is in ieder geval goed ontspannend leesvoer en ik heb er nog een paar te gaan.

Het blijft bewolkt en is een aangename temperatuur. Ook alweer anders, dan gewoonlijk op dit eiland, want we zijn de vorige keren altijd door de hitte vroeg vertrokken. Met zijn allen snorkelen we nog iets meer dan een uur en voor we het weten is het vijf uur en gaat het park dicht! Als je dan een bewolkte, regenachtige dag in Aruba moet doorbrengen is De Palm Island erg leuk, met je hoofd in het water heb je toch geen last van het water, dat uit de lucht valt!

Het veerbootje brengt ons weer aan land en we herzien onze plannen voor het avondeten. Omdat er vanavond geen mooie zonsondergang te zien valt, besluiten we Marina Pirata naar morgen te verschuiven en maken in plaats daarvan een reservering bij Papiamento.

Dit restaurant ligt in en rond een oude Cunucu, een typisch Arubaans huisje. We krijgen een tafeltje buiten bij het zwembad. Hoewel hun eten ieder jaar erg goed is geweest, was de service altijd erg langzaam. We verwachtten dus uren bezig te zijn. Maar dit keer was het precies goed!

We krijgen een drankje en bestellen dan onze voorgerechten. Katja en ik nemen het typisch Arubaanse gerecht “Keshi Yena”. Dit is een mengelmoes van gehakt, garnalen, druiven en kruiden met een laagje Goudse kaas eroverheen gebakken. Heerlijk!!

Mijn hoofdgerecht, mahi mahi en garnalen met pittige papaya saus op een hete steen gegrild is ook fantastisch! Iedereen geniet en, hoewel de rekening flink is, dit blijft een van onze favoriete restaurants op Aruba. Het is zo uniek en echt klasse.

"Pictures speak louder than words", dus De Palm Island vandaag:



Het eiland zelf



Papegaaienvissen







Mijn vriendje