Indiaans festival

Al zo lang ik me kan heugen ben ik gefascineerd door de geschiedenis en cultuur van de Amerikaanse Indianen. Vooral die van Virginia en het Noord-Oosten, specifiek de Algonquian stammen, hebben mijn interesse.

"Algonquian" heeft te maken met de taal, die die stammen spraken. De meest bekende van die stammen zijn de Irokezen, die, samen met een aantal andere stammen, de oudste democratie ter wereld vormden.

Maar ook hier in Virginia, onder de bekende chief (werowance in de taal van de stam) Powhatan, spraken de stammen in het oosten de Algonquian taal. Twee van die stammen, de Pamunkey en de Mattaponi (die het dubieuze "genoegen" hebben een van de oudste reservaten in het land te bezitten), horen bij de acht stammen, die in de staat Virginia worden erkend. Er zijn nog tientallen andere stammen, die erkenning zoeken, maar het tot nu toe niet hebben gekregen.

Interessant is, dat de stammen uit het westen van Virginia Siouan spraken en vijanden waren van de oostelijke stammen. De Monacan stam bijvoorbeeld, die tussen Richmond en de Blue Ridge Bergen woonden (en wat ervan over is, woont er nog). Nu is van die vijandigheid niets meer te merken, natuurlijk, en zijn de stammen verenigd om erkenning te krijgen van de regeringen, waar ze kunnen. Geen van de stammen in Virginia geniet Federale erkenning, al wordt daar heel hard aan gewerkt.

Dit jaar wordt het 400-jarig bestaan van Jamestown gevierd, natuurlijk een bitterzoete viering voor de Indianen, die met de komst van de Engelse kolonisten hun doem tegemoet gingen. De machtige Powhatan had niet kunnen voorzien, dat zijn hulp aan Captain John Smith en de andere verhongerende Engelsen die eerste winter hier uiteindelijk desastreuze gevolgen voor zijn volk en honderdduizenden andere oorspronkelijke bewoners zou hebben.

De geschiedenis van de Indianen in Virginia is interessant en uitgebreid, maar helaas zijn er nog maar schimmen over van wat het ooit is geweest. Gelukkig wordt er tegenwoordig hard aan gewerkt om deze culturen weer tot leven te brengen. Hiervoor worden powwows en festivals gehouden, waarbij de bezoekers een kijkje nemen in de traditionele gewoontes van de diverse stammen.

Vandaag is er zo'n jaarlijks festival hier in de buurt in het Riverbend Park aan de Potomac rivier. Al drie jaar wilde ik er graag heen, maar iedere keer viel het op de dag, dat we mijn verjaarsfeest hadden. Vandaag zie ik mijn kans schoon.

Kai logeert bij Charlie, Katja slaapt uit en Saskia wil absoluut niet mee (hoewel ze het wel heel leuk had gevonden, denken Rick en ik achteraf). Dus wordt dit een gezellige "date" met zijn tweeen.

Nadat Mary Ellen en ik Cosmo mee hebben genomen voor een wandeling van 3,5 mijl neem ik een snelle douche. Rick is al klaar en net na elven gaan we op weg. Riverbend Park ligt maar een paar mijl van Great Falls verwijderd, maar ik ben er nog nooit geweest.

Als we eenmaal van de Beltway af zijn wordt de weg prachtig! Georgetown Pike is niet voor niets een Virginia Scenic Byway! En tussen de bomen zien we de mooiste landgoederen.

Eenmaal bij het park aangekomen moeten we langs de weg parkeren. Een oudere Fairfax County politieagent wijst ons de weg. We betalen de $8 per persoon entree en lopen dan een lange weg af naar beneden.

Waarom we niet dichterbij mochten parkeren is ons een raadsel, maar deze weg is ook prachtig, dus ik klaag niet. Al gauw zien we de Potomac voor ons liggen, die hier buitengewoon stil is. Moeilijk voor te stellen, dat een paar kilometer verderop wilde watervallen zijn (hoewel die nu waarschijnlijk niet zo wild zijn, want we hebben een serieuze droogte).


We kijken als eerste bij het voedsel gedeelte. Hier wordt vlees (hert en beer!) gerookt en gedroogd (voor "jerky") en maispannenkoekjes gebakken. Een Pamunkey dame legt uit, hoe het allemaal gaat en vertelt, dat ze veel verschillende soorten mais kenden. Wij kennen alleen de gele en de witte mais, maar vroeger hadden ze zeker tien soorten, van heel klein tot heel groot. Ook hadden ze al popcorn (vind ik leuk om te horen, want ik dacht, dat dat een vrij nieuwe "uitvinding" was).


Er hangt van alles te drogen



Het witte spul is "hominy" en de strips in het midden zijn beer jerky! Daar had ik graag wat van geproefd!



Pamunkey vrouw

Bij de gereedschappen probeert Rick de boor. Dit is een heel vernuftig gemaakt instrument van een tak met daaraan een scherpe in pijlvorm geslepen steen. Een leren touwtje wat je eromheen draait en het werkt perfect als boor!


Rick hard aan het boren

Bij de Rappahannock zijn een heel stel mensen prachtig in klederdracht. Helaas zijn de dansdemonstraties pas later op de dag, maar de chief (die ongegeneerd met mij flirt, tot Ricks vermaak (en mijn verlegenheid)) poseert grif voor allerlei foto's.




Rappahannock vrouw in volle dracht



Hoofdtooi van de chief



De veren op zijn rug (let op de kippenpoten bovenaan, die geluk moeten brengen!)



De Mattaponi laten zien hoe de fluit belangrijk is in hun cultuur en bij de Monacan kun je boogschieten en speerwerpen (als je ouder dan tien bent, althans). Iedereen vertelt heel interessant over hun leven en cultuur en ik zou nog uren meer willen horen.


Een Mattaponi indiaan bij hun collectie prachtige fluiten (en het geluid, dat eruit komt is nog mooier!)

Na zo'n anderhalf uur hebben we alles wel gezien en lopen weer terug naar boven naar de auto. Terwijl we daar lopen komen een brandweerwagen en ambulance met gillende sirenes naar beneden. Hopelijk is er niets ernstigs gebeurd!


We hadden eigenlijk gehoopt onze lunch bij het festival te eten, maar daar waren geen Indiaanse gerechten te krijgen, enkel een stuk pizza. We besluiten onderweg bij Cafe Deluxe te gaan eten. Hier kunnen we buiten op het terras zitten en de salade van gegrilde kip met vijgen en tomaten smaakt super! Eigenlijk doen Rick en ik dit veel te weinig, zo samen op weg zijn! We genieten er beiden met volle teugen van.

Het weer is alweer heerlijk warm, zo'n dertig graden. Bij thuiskomst voel ik me loom van de wijntjes bij de lunch en ga met een kussen en een boek in de hangmat liggen. Cosmo komt me daarbij gezelschap houden. Ik krijg er een vakantiegevoel van!


Tegen etenstijd komen Kai en Saskia ook weer eens bovenwater en met zijn vieren gaan we Indiaas eten bij Jaipur (Katja moet vanavond werken). Dit restaurant is vlakbij ons, maar we zijn er nog nooit geweest. Het blijkt een heel aangename verrassing!

Het decor is gezellig met allerlei Indiase kunst. De stoelen zijn zeer comfortabel en de bediening voorkomend. Het beste aan dit restaurant is, dat zowel Saskia als Kai iets zien op de kaart, dat ze lekker vinden! En dat zonder kindermenu, dat zegt heel veel.

Thuis kijken we een nogal stomme Eddy Murphy film, Norbit. Hij is zo raar en dom, dat ik wel blijf kijken!