Meadowlark Gardens en stink bugs!

Oei, ik heb me toch een spierpijn, als ik wakker word! Van mijn gewichtenroutine met de apparaten op maandag in mijn benen en kennelijk gebruikt golfballen slaan (of althans doen alsof) ook allerlei spieren in mijn bovenlichaam. Toch is het "goede" pijn, hoe vreemd dat ook klinkt.

Toch besluit ik vandaag mijn plan om te gooien en geen gewichten te doen. Dat komt vrijdag wel weer. In plaats daarvan doe ik een uur interval op de stairmaster. Omdat ik alweer aan de ontknoping van een van mijn Kindle boeken toegekomen ben, vliegt de tijd voorbij. Ik dacht, dat ik het me verbeeldde, dat ik sneller lees op de Kindle, dan in een gewoon boek, maar Christine vertelde me, dat zij dat ook doet.

Het mag dan vandaag wel de laatste dag van de zomer zijn, maar het weer trekt zich daar niets van aan. Als ik een rondje met Cosmo ga wandelen, is het al 30 graden! Ik kleed me dus maar weer eens in een korte broek.

Tegen twaalven komt Natasja, we hebben afgesproken om te gaan lunchen en daarna te gaan fotograferen. Dat eerste doen we bij Maple Ave restaurant. We bestellen allebei een "tuna tartare", rauwe blokjes tonijn in een lekker sausje met wortel en radijs. Het is niet veel, maar wel erg lekker en genoeg voor onze lunch.

Na even snel getankt en water bij de Exxon te hebben gekocht, rijden we naar Meadowlark Gardens.

Hiervoor heb ik een jaarpas en mag dan een gast gratis meenemen, dus dat komt mooi uit. De tuinen zijn iedere keer weer anders, afhankelijk van wat er bloeit en (vooral) vliegt. Dit keer zijn er een stuk minder libelles, dan de vorige keer, dat ik er was.

Al rondlopend fotograferen we eens hier en daar. We zien een vrouw een gans voeren en krijgen een heel verhaal over hoe men in het park met de ganzen omgaat. Men wil niet, dat de ganzen broeden, want ze bezoedelen de vijvers en paden. Daartoe wordt er olie op hun eieren gesmeerd, waardoor die zich niet verder ontwikkelen.

Deze vrouwtjesgans, zo vertelt de dame, bleef eens zo lang op haar nest zitten, dat ze helemaal uitgemergeld was. Toen is zij de gans gaan voeren en die herkent haar nu iedere keer, dat ze naar het park komt.

Het is inderdaad duidelijk, dat ze de gans helemaal tam heeft gemaakt. Gewoonlijk vind ik het bepaald geen lieve dieren en deel eigenlijk de mening van het park wel. Maar een dier te laten verhongeren gaat me dan weer veel te ver!

In de schaduw is het lekker, maar in de zon druipt de transpiratie in mijn ogen. Sommige bomen verkleuren dan al wel en de pompoenen liggen weer in de winkels, maar een herfstgevoel hebben we geen van beiden op het moment!

Er staat een strakke wind, dus het is moeilijk scherpe foto's te nemen. Toch lukken er een aantal wel enigszins. Ik ben benieuwd, hoe het Natasja is vergaan. Na een uurtje hebben we genoeg gezweet en lopen terug naar de van.

Bij ons thuis drinken we nog even wat op het deck. Natasja vertelt me net over de stink bug plaag, die zij in en rond hun huis hebben, als ik ook zeker een dozijn van die verschrikkelijke insekten op ons huis zie zitten!!!

Deze beestjes zien er vrij onschuldig uit, maar ze vliegen zonder richting in je gezicht en in je haar en als je ze doodt komt er een vieze lucht uit. We hebben er opeens een ware plaag van! De hele middag vis ik ze met een plastic zakje van onze horrendeur, want ik wil ze niet binnen hebben en Cosmo opent die deur telkens met zijn neus!

In de verte hoor ik vervaarlijk gerommel en niet veel later bliksemt en dondert het van jewelste. Ik hoop op een lekkere onweersbui, die die stink bugs hopelijk zal verjagen. Maar er valt helaas geen enkele druppel! Onvoorstelbaar hoe plaatselijk de buien zijn, want aan de andere kant van de hoofdweg van Vienna heeft het wel geregend.

Na het avondeten, wat de overgebleven Mexican pie van gisteren met een salade wordt, komen drie buurvrouwen hier voor een kaas- en wijnavondje. Net als ik hebben zij alle drie dit jaar ook nog maar een kind thuiswonen, dus dat schept een band. Een ervan is Susan, Kais vriend Charlies moeder, en de andere twee, Freya en Kelly, ken ik van zo af en toe een praatje, maar via Facebook heb ik ze beter leren.

Bij Whole Foods heb ik een heerlijk romige brie gekocht met vijgenjam erbij op hun lekkere crostini. We zitten buiten en zien in de verte allerlei bliksem. Hier komt echter niets, wel staat er een mooie volle maan op ons te schijnen. Het gesprek is zo geanimeerd, dat het voor we het weten na tienen is. We hopen dit nu maandelijks te gaan doen.

De foto's van Meadowlark Gardens staan hier.