Dag 2 Hawaii: Lava die in zee vloeit

Alweer zijn Rick en ik lekker vroeg op, net na zevenen.  We lopen even naar het koffiestandje vlakbij onze kamer.  Daar bestellen we beiden een ijskoffie met macademia notensyroop.  Die noten zijn specifiek Hawaiiaans en erg lekker.  De koffie smaakt dan ook prima.  Als ontbijt eet ik een Kind reep.

Dan grijpen we gauw onze snorkelspullen en lopen naar de lagune om met schildpadden te zwemmen.  Later op de dag is het daar druk en zijn er kayakken en paddle boards, maar nu is er nog vrijwel niemand.

Al gauw vinden we onze eerste schildpad, maar het water blijkt erg troebel te zijn.  Ik herken dat troebele nog van jaren geleden in Mexico.  Het is brak water, zoet en zout water mengen zich hier wat dat troebelende effect heeft.  Wel erg jammer, want zo is het natuurlijk moeilijk mooie foto's van de schildpadden te maken.  Hopelijk zijn er een paar gelukt.

Intussen hebben de kinderen veel aan elkaar, nu ze alle drie min of meer volwassen zijn.  Zij willen een halve marathon gaan lopen en beginnen vandaag met trainen.  Alleen hebben Saskia en Kai hun hardloopschoenen vergeten en gaan op blote voeten.  Dat is een minder goed idee en we besluiten vandaag een sportzaak te vinden om schoenen voor ze te kopen.

Na het snorkelen doe ik een half uur cardio op de elliptical trainer in de cardio kamer.  De machines hier zijn mooi nieuw en modern, maar wel saai zonder enige ramen.  Nou ja, ik lees en speel Word Feud en dan is dat halve uur ook zo voorbij.  Ik ben dus Inferno aan het lezen, goed tot nu toe, maar het is nog niet zo ver dat ik het niet meer weg kan leggen.

Tegen tienen zijn we allemaal klaar om op pad te gaan.  Vandaag staat een dag eiland verkennen op het programma.  Hawaii is een vulkaaneiland en we hopen later vandaag de lava van een van de actiefste, zo niet de actiefste, vulkanen ter wereld te zien vloeien.

Eerst stoppen we voor drankjes en snacks bij de dichtstbijzijnde supermarkt.  Daarna beginnen we de rit naar Hilo aan de oostkant van het eiland.  Behalve de door de mens aangelegde resortgebieden bestaat het deel van het eiland waar zij zitten voornamelijk uit kaal lavalandschap.

We kiezen de weg dwars door het midden van het eiland en komen zo langs een van de grootste ranches in de Verenigde Staten.  Het landschap is hier bedekt met een deken van gele bloemen, erg mooi.  Links van ons zien we de hoogste berg ter wereld als je het gedeelte onder water meerekent, Mauna Kea.  Behalve wat wilde kalkoenen is het hier verder helemaal leeg.

De weg loopt gaandeweg omhoog en als we over het hoogste punt zijn verandert het landschap opeens.  Opeens lijkt het wel een jungle.  We zijn duidelijk aan de regenkant van het eialnd aangekomen, al is het vandaag gelukkig droog.

Hilo ziet er dus heel anders uit dan de bewoonde wereld waar wij zitten.  Het is er groen en mooi.  Ook is dit de grootste plaats op het eiland en we vinden hier dan ook een Sports Authority waar Kai en Saskia hardloopschoenen kopen. 

Intussen heeft Katja afgesproken met Meg, een van haar beste vriendinnen op de basisschool, die wij ook goed kennen natuurlijk.  Zij gaat met ons lunchen.  We halen haar op bij een winkelcentrum en hebben intussen via Yelp een restaurant gevonden dat leuk en goed klinkt.

Het Hilo Bay Cafe stelt allerminst teleur.  Er is een leuke atmosfeer en het menu is heerlijk!  Saskia en ik nemen beiden de zwarte quinoa salade met onder anderen feta kaas.  Het is leuk Meg weer te zien en te horen over de bijzondere baan, die zij hier heeft.

Ze is kampleidster voor een kamp voor moeilijke tieners tussen de 13 en 17.  Die worden door hun ouders van over de hele wereld naar zo'n kamp gestuurd.  Het is een elite kamp wat $500 per dag kost!  De "klanten" zijn dan ook veelal kinderen van rijke mensen en ook regelmatig van bekende Amerikanen.

Na de lunch nemen we afscheid van Meg en gaan op zoek naar het Isaac Hale Beach Park.  Omdat dat niet via GPS te vinden is hebben we een uitgebreide routebeschrijving mee.  De weg erheen is prachtig, we komen onder anderen langs een mango plantage.

Zonder oponthoud vinden we het park en zijn nog te vroeg voor onze lava boottoer.  De golven hier blijken het beste voor surfen te zijn van het eiland Hawaii.  We vermaken ons met het kijken naar de surfers.  Sommigen zijn heel goed!

Om vier uur komt de lavaboot aanrijden.  Er kunnen acht passagiers mee en behalve wij gaat er ook een Duits echtpaar mee.  Kai neemt meteen de gelegenheid waar om zijn Duits weer even te oefenen.  De kapitein heet Kos en zijn assistant Lane.

Nadat we allemaal aan boord zijn gegaan wordt de boot het water in gereden.  We krijgen ieder een lekker zachte stoel, die we ook wel nodig hebben, want de zee is zo ruig dat de boot regelmatig een flink klap maakt op de golven.  Ik ben blij dat ik Dramamine heb ingenomen!

De bootrit naar de lava van de Kilauea volkaan duurt ongeveer veertig minuten.   In de verte zien we de stoom van de lava al van de berg af komen en dichter bij de enorme stoomwolk waar de hete aarde het koude water van de oceaan raakt.

Dan beleven we een van de uniekste dingen van ons leven.  De boot vaart tot vlakbij de vloeibare lava.  We zien hoe een continue brandende stroom lava in zee valt.  Het is prachtig, indrukwekkend, angstaanjagend en toch schitterend, ik vind het moeilijk te beschrijven.  Wat een natuurfenomeen is dit!

 

We gaan nog naar een paar andere locatie en Kos vertelt dat de lava actiever is dan vanochtend.  Hebben wij even geluk!  Het is natuurlijk ook onvoorspelbaar dus hij houdt de boot constant paraat om ervandoor te gaan.  Hij heeft een keer meegemaakt dat een stuk lava opeens explodeerde. 

Kos doet deze bootexcursies naar de lava al alle (dit jaar precies) dertig jaar dat Kilauea uitbarst.  Hij heeft dus al het een en ander meegemaakt en weet ook dat de lava zich opeens kan verplaatsen.  In 1990 heeft het zo een heel dorp overspoeld.

Veel te snel voor mijn smaak beginnen we aan de terugweg.  Die is zo mogelijk nog ruiger dan de heenweg!  We vermaken ons met het kijken naar de vele vliegende vissen.  En die vliegen ook echt, zo'n afstand zelfs dat ik eerst denk dat het vogels zijn.

Niets te snel voor Rick en Saskia zijn we weer terug aan land.  Ricks maag hield het maar net en hij heeft spijt geen Dramamine te hebben genomen.  Saskia heeft hoofdpijn van het gehobbel en geschud.

In het dichtstbijzijnde stadje Pahoa kopen we bij de General Store gauw wat Advil.  Alweer via Yelp hebben we hier ook een leuk restaurant voor het avondeten gevonden.  Kaleo's is een echt Hawaiiaans tentje met live Hawaiiaanse muziek.

Het is ook populair en we hebben geen reservering, maar gelukkig kunnen we nog terecht op het terras.  Ook hier staat weer allerlei lekkers en gezonds op het menu.  Katja en ik nemen hetzelfde, de ahi poke (rauwe tonijn met groentes) en een orzo salade met feta en tomaat. 

Het is erg lekker, maar de serveerster had ons wel kunnen vertellen dat die porties enorm groot zijn.  Katja en ik hadden met gemak een portie van ieder kunnen delen en dan nog over gehad.  Helaas kunnen we het ook niet mee terug nemen.  Les geleerd: volgende keer weer naar de grootte van de porties vragen.

De serveerster heeft intussen gehoord dat wij nog terug naar de andere kant van het eiland moeten rijden.  We waren van plan dezelfde weg terug te nemen, maar dat raadt zij van harte af.  Vanwege de hoogte van die weg ligt die meestal op deze tijd van de dag in de wolken waardoor je geen hand voor ogen kan zien.  Dat gepaard met het feit dat het bijna donker is doet ons dan maar besluiten de kustweg, die ietsje langer is, te nemen.

Die weg is vast prachtig, maar in het donker zien we er natuurlijk weinig van.  Wel zien we de heel heldere sterrenhemel waar dit schaars bevolkte eiland beroemd om is.  De Grote Beer heeft er nog nooit zo groot uitgezien.

Terug in het hotel wacht ons een grote verrassing.  Er staan een enorme fruitschaal met allerlei tropisch fruit en een fles champagne.  Er zit een kaartje bij van de general manager, die ons feliciteert met ons 25-jarig huwelijk.  Rick herinnert zich niet er bij dit hotel iets van gezegd te hebben, dus het is ons een raadsel hoeze hiervan op de hoogte waren (een raadsel dat morgen opgelost zal worden).

Moe van de dag lezen we nog wat en zetten onze foto's online.  Dan gaat het licht uit en hopen we morgen weer vroeg van de partij te zijn.

Foto's van vandaag staan hier.