Een prachtige rondleiding en Vaderdag

Zaterdag

Voor ons doen vroeg op een weekendmorgen staan we op.  Voor de tweede week achtereen heb ik een zaterdag rondleiding.  We halen ontbijt bij Starbucks en daar is het druk en duurt het langer dan gewoonlijk.  Bovendien maken ze mijn ijs Americano niet zoals ik heb gevraagd en staan erop het over te doen, terwijl ik best eens met vanille smaak en zonder melk wil drinken.

Rick vindt mij duidelijk overdreven nerveus, maar ik ben graag vroeg voor een afspraak en niet precies op tijd.  Gelukkig ben ik dat laatste wel, maar F. en N. zitten al op me te wachten.  We maken kennis en ik vertel zoals altijd over de vroege geschiedenis van de stad.

N. en F. hebben hier twee volle dagen, maar hebben al gezien dat er veel meer te doen valt.  Hopelijk kunnen ze nog een keer terugkomen.  Het valt me keer op keer op hoeveel bekender steden als New York, Boston en Chicago in Nederland zijn dan Washington, terwijl het aantal toeristen hier zelfs sinds ik met de rondleidingen begon twee jaar geleden enorm is toegenomen.

Het is grappig hoe er vaak meteen een klik is en dat is vandaag ook zo.  N. en F. komen uit het gedeelte van Nederland waar ik ook vandaan kom en zijn gezellige en praatgrage mensen.  Dat maakt de dag voor mij al meteen leuk.  Het is ook gelukkig nog niet voorgekomen dat dit niet het geval was, hoor, daar niet van.  Een rondleiding waar ik blij ben dat hij is afgelopen moet nog gebeuren.

We lopen langs de Smithsonian musea, twee waarvan in de top drie van drukst bezochte musea ter wereld staan, naar het Capitool.  F. en N. hebben daar gisteren al een rondleiding binnen gedaan en ik geef ze nog wat informatie over de buitenkant van het gebouw. 

Het is schitterend weer vandaag, lage luchtvochtigheid en maar tegen de dertig graden.  Voor Nederlanders is dat natuurlijk een enorm warme dag, zoals F. en N. ook zeggen, voor ons is het een lekkere late lentedag.  De lucht is daardoor ook staalblauw wat foto's met het witte Capitool prachtig maakt.

Na de nodige foto's lopen we door naar de Library of Congress.  Dit gebouw verveelt nooit, hoe vaak ik er ook al in ben geweest.  Altijd zijn er weer nieuwe spreuken op de muren te ontdekken en vandaag vind ik eindelijk het Maagd sterrenbeeld in de vloer.  Of liever, eerder liepen we niet aan deze kant van de zaal.

We bekijken de twee vijftiende eeuwse bijbels (Mainz en Gutenberg) nog even en verlaten het pand dan weer.  Het Supreme Court, hooggerechtshof van de Verenigde Staten, ligt naast de bibliotheek.  Op het moment staat het gebouw in de steigers, maar een doek daaroverheen laat zien hoe het er gewoonlijk uitziet.  Ik vertel hoe deze rechtbank ongeveer werkt en dan lopen we verder voor langs het Capitool.

Wat een andere rondleiding is dit weer dan die van maandag.  Toen hielden we angstig de wolken in de gaten in afwachting van zwaar weer.  Vandaag is er letterlijk geen wolkje aan de lucht.  We bekijken de voorpagina's van kranten uit alle 50 staten bij het Newseum  en lopen dan naar Chinatown.

 F. en N. komen net uit New York en de Chinatown hier is niets daarbij vergeleken.  Er zijn namelijk vrijwel geen Chinezen meer.  De winkelborden hebben de naam in het Chinees, er zijn nog een paar Chinese restaurants en de grote Chinese boog, naar verluid zelfs de grootste ter wereld.  Tegenwoordig is het een bruisende buurt met veel winkels en restaurants en het Verizon Center.

Langs het Ford's Theatre waar Lincoln werd vermoord en het hoofdkwartier van de FBI lopen we richting Witte Huis.  Voor de lunch hebben we nog even tijd om het kerkje van de presidenten te bezoeken.  We zien hier ook een Amerikaanse familie foto's nemen in pak en nette jurken.  Volgens N. typisch Amerikaans, zoals zij zich dat voorstelt, en ik ben het met haar eens, allemaal een beetje stijf en formeel.

Precies op tijd voor onze reservering komen we bij de Old Ebbitt Grill aan.  We krijgen dan ook meteen een tafeltje.  Nadeel van in het weekend hier lunchen is dat we een brunch menu krijgen.  Veel zware gerechten met ei erin en een aantal van de lekkerste gerechten van het gewone menu staan er niet op.

Hopend dat ik de ravioli van maandag nog eens kan bestellen, vraag ik of dat mogelijk is, maar dat is niet het geval.   Dan is mijn keuze tussen de linzenburger en de French dip sandwich.  Om de een of andere reden heb ik geen zin in linzen, dus wordt het de French dip.

F.  bestelt die ook en N. de Senator sandwich met kalkoen en ham.  Die French dip is erg lekker al blijft het vlees tussen je tanden steken.  De bedoeling is om de baguette met rosbief en kaas in de bouillon, die erbij geserveerd wordt, te dopen.  Dat is erg lekker, maar waarom het "French" heet zal ik nooit begrijpen.  Ik heb zoiets nog nooit op een Frans menu gezien, of het moet de baguette zijn.

Na een lekkere lunch en even rust voor de voeten zijn we klaar om verder te gaan.  We bekijken de voorkant van het Witte Huis, waar het een drukte van jewelste is.  Ik zie een Secret Service agent in de tuin staan en weet dan dat de familie ook thuis is.  Het zijn van die kleine seintjes, die je na langere tijd langskomen opmerkt.

We mogen ook inderdaad niet dicht bij de achterkant van het huis komen.  Waarschijnlijk vertrekt de president binnenkort ergens heen daarvandaan.  Iedere keer hier vraag ik me af hoe het voor de kinderen is om daar te wonen.  Het is echt een gouden kooi.

Hun huis wordt door allerlei toeristen bekeken en zij kunnen niets spontaan doen.  Die kinderen kunnen niet zomaar even hun hond in de enorme tuin uitlaten.  Dan moet de Secret Service eerst het publiek ver van het hek leiden, zoals vandaag.  We maken foto's van verre en lopen dan door.

Tijd voor de monumenten, die stuk voor stuk weer indruk maken.  Het Washington Monument ziet er nu bijna helemaal uit alsof de steigers enorme stenen zijn.  Bij het Tweede Wereldoorlog Monument staan allerlei bordjes dat er niet pootje gebaad mag worden in de fonteinen.  Duidelijk luisteren veel toeristen daar niet naar, want veel voeten vinden er verkoeling.

Wij lopen door en maken een paar foto's met een reflectie van het Lincoln Memorial in de Reflecting Pool.  Niet de beste, want het waait wat.   Bij het Vietnam Veterans Memorial zien we weer een groep veteranen van de Honor Flight. 

Als ik over dit monument vertel zeg ik altijd dat er hier regelmatig veteranen zijn, die moeten huilen.  Vandaag zien we zo iemand, die door zijn kleinzoon (denk ik) wordt getroost.  Ik moet toegeven dat ik iedere keer als ik zo'n volwassen oudere man zie huilen ook altijd even flink moet slikken. 

Bij het Lincoln Memorial is het een drukte van jewelste.  We banen ons een weg door de vele toeristen, die op de trappen uitrusten.  Na het bezichtigen van de binnenkant van het monument lopen we er nog omheen, wat niet veel mensen doen.  Ik wijs ze waar Arlington Cemetery is en het Iwo Jima Memorial (we kunnen dat niet zien, maar het ligt naast het Nederlandse carillon).

De volgende stop is Korea en hier zien we weer een groep veteranen.  Ik kan heel goed begrijpen waarom deze monumenten belangrijk zijn voor de veteranen.  Zij hebben in de, zoals een Korea veteraan het vorig jaar tegen ons verwoordde, hel gevochten en hun heldendaden, hoe de oorlog ook af is gelopen, worden hier geeerd. 

Wij lopen verder naar het Martin Luther King Jr. Memorial.  Daar vertelt een Park Ranger dat men nog steeds niet weet wanneer de controversiele spreuk van "I was a Drum Major..." weggehaald zal worden, maar dat gaat in ieder geval gebeuren.  Ik zorg er dus voor dat F. en N. er een foto van nemen, want die spreuk zal er een volgende keer niet meer zijn.

Omdat zij vanmiddag ook nog naar het Air and Space Museum willen, lopen we niet helemaal rond het Tidal Basin.  Ik vertel over het Jefferson Memorial met zicht daarop vanaf het Martin Luther King Memorial.  Dan lopen we naar het laatste monument van vandaag, dat voor Franklin D. Roosevelt.

Dit bestaat uit vier kamers, iedere kamer heeft zijn eigen karakter afhankelijk van de economie of Franklin's persoonlijke leven.  N. en F. zeggen dit het meest indrukwekkende of mooiste monument te vinden en daar ben ik het gedeeltelijk mee eens.  Het is zeker het monument met de meeste symboliek, maar de oorlogsmonumenten vind ik persoonlijk indrukwekkender.

Wij lopen terug naar het Smithsonian metro station.  Daar nemen we afscheid en lopen zij door naar het Air and Space Museum. Rick is al onderweg om me op te halen, dus ik hoef maar een minuut of tien te wachten voor ik in zijn auto (of althans, nog steeds, leenauto) kan stappen.

Voor vaderdag geef ik Rick een nieuw snorkel/duik masker.  Dat kan ik natuurlijk niet voor hem uitzoeken, dus we gaan samen naar The Dive Shop, die vlakbij ons huis is.  Rick vindt al gauw het masker dat hij wil en we kopen ook wat nieuwe tassen voor onze snorkelspullen, want de oude ritsen zijn helemaal verroest. 

We proberen Saskia mee te krijgen voor het avondeten, maar zij is druk met vrienden.  We besluiten te gaan kijken of we een tafeltje op het terras van Sweetwater Tavern kunnen krijgen.  Het is nog vroeg, dus wie weet.  En inderdaad, onze "beeper" gaat al na een minuut of tien af.

Tot mijn enorme vreugde staat vandaag de Yucatan garnalencocktail op hun menu.  Ik weet meteen wat mijn bestelling gaat zijn, want die bestel ik altijd bij Coastal Flats, een ander restaurant in deze keten.  Deze "cocktail" is groot genoeg voor een maaltijd en ik bestel er zoete aardappel frietjes bij, omdat Rick denkt dat die cocktail te weinig is.  Ik kan echter maar een paar van die frietjes op.

Rick heeft een fajita met biefstuk en kip en dat is ook veel te veel voor hem.  Het smaakt allemaal echter heel erg goed en zo lekker in het zonnetje buiten zitten is ook helemaal niet verkeerd.  We genieten daar nog even wat langer van en vragen dan de rekening. 

Thuis treffen we Saskia en een hele groep vrienden aan, waaronder buurjongen Cameron, die vrijdag zijn graduation van high school had.  We kennen een heel aantal kinderen in de buurt, die net een jaar ouder zijn dan Saskia en gisteren "graduated" zijn.  Al die kinderen kennen we al van heel jong af aan en nu gaan ze al naar college.  Waar blijft de tijd toch?

Zondag

Rick wil voor zijn vaderdag ontbijt van Starbucks, dus gaan we dat na lekker uitgeslapen te hebben halen.  Het is alweer heerlijk weer en op het deck nuttigen we onze lekkernijen.

Zin om echt te sporten heb ik vandaag niet.  Ik bel Mary Ellen om te kijken of zij tijd heeft voor een wandeling, maar haar zoon had ook zijn high school graduation en ze heeft veel familie op bezoek.  Dan lijn ik Cosmo maar aan en ga alleen met hem een lange wandeling door de buurt maken.

Rick plant intussen zijn pompoenen in de tuin.  Die bloeien al en hopelijk krijgen we er dit jaar mooie grote vruchten aan.  Vorige jaren aten de vogels en eekhoorns ze op voor de pompoenen de kans kregen te rijpen.

Voor zijn vaderdag lunch wil Rick graag bij Panera gaan eten.  Daar zijn we niet de enigen in, maar we vinden nog een tafeltje.  Ik kan het weer niet laten de boerenkool met bonensoep en een tonijnsalade sandwich op tomaat-basilicum brood te bestellen.  Dit is zo'n restaurant waar ik bijna altijd hetzelfde bestel.

Thuis ontspannen we een paar uurtjes en lezen op het deck.  Ik ben in het eerste boek van David Baldacci begonnen, eens kijken of die populaire lokale schrijver iets voor mij is.  Zo ja, dan heb ik nog een heel oeuvre te lezen, zag ik.

 

De bijen zijn ook heel blij met onze tuin

Rick zou Rick niet zijn als hij niet ook graag een film zou willen gaan kijken tijdens zijn vaderdag.  Zijn keuze valt op "This is the End".  Online zie ik dat die ontzettend slechte recensies krijgt, maar ja, het is Ricks dag dus ik ga gezellig mee.

Nou, ik moet zeggen dat die slechte recensies niets teveel zeiden!  Ik houd het iets langer dan een uur vol, regelmatig maar naar mijn knieen kijkend in plaats van het gore op het scherm.  Op een gegeven moment wordt het nog erger en fluistert Rick me toe dat ik wel een drankje kan gaan drinken bij T.G.I. Friday's, want hij ziet ook wel dat dit niets voor mij is.

Even denk ik nog verder de lieve vrouw te zijn en Rick gezelschap te houden, maar als ik misselijk word van wat zich op het scherm afspeelt neem ik zijn aanbod toch maar aan.  Aan de bar bij T.G.I.Friday's bestel ik een Corona Light en heb die bijna op als Rick naar buiten komt.  Hij geeft toe dat ik het einde van de film helemaal bizar zou hebben gevonden.  In ieder geval heeft Rick hem wel leuk gevonden en het grootste gedeelte niet alleen hoeven zien.  Leer mij mannen kennen!

Helaas voelt Saskia zich misselijk en dat is geen goede combinatie met een restaurant.  Voor het eerst in lange tijd gaan Rick en ik dus samen zijn vaderdagsmaal eten.  Rick heeft hiervoor Chef Geoff's uitgekozen, want die hebben een goede selectie Belgisch bier.

Het restaurant is gezellig en hun menu interessant.  We bestellen om te beginnen gevulde eieren en garnalen en varkenshaas dumplings, beiden licht en lekker.  De special voor vandaag is soft shell crab met een lichte salade van waterkers en tomaat, ik hoef al niet meer de rest van het menu te bekijken.

Rick bestelt wat hij denkt een biefstuk en die komt wel heel doorgebakken en er wit uitziend.  Het blijkt om varkenshaas te gaan, die ze een biefstuk naam (Porterhouse) hebben gegeven.  Een misverstand, dus, dat zeer netjes wordt opgelost door de manager en Rick geniet alsnog van een perfect bereide steak.

Alle drie de kinderen zijn vaderdag vandaag ook niet vergeten.  Katja schreef een heel lief berichtje op Facebook en belde vanmiddag.  Zij had een moeilijke nacht met haar rescue squad, want ze hadden een hartstilstand van een man en konden hem niet doen herleven.  Deze man was ook vader, dus het trof Katja nog eens extra.  Ik vind het echt heel knap dat zij dit werk kan doen!

Kai beleefde vandaag zijn laatste dag in Duitsland.  Morgenavond komt hij thuis.  Onvoorstelbaar hoe snel die maanden zijn gegaan!  Het lijkt wel gisteren dat ik het toch niet droog kon houden toen hij vertrok! Kai praat met ons beiden via Skype.  Hij zal het daar enorm missen, maar zal ook blij zijn ons weer te zien.

Saskia voelt zich schuldig dat ze zich niet lekker genoeg voelde om mee uit eten te gaan.  Ze heeft wel een erg leuke kaart en een Starbucks cadeaubon voor Rick.  Die is dol op Starbucks, een goede keuze, dus.  Al met al denk ik dat Rick van zijn vaderdag heeft genoten.