Rondleiding en kayaken op de Potomac

Zaterdag

Een beetje jammer vind ik het wel nu Katja een weekendje thuis is, maar ik heb vandaag een rondleiding te boek staan, dus het is relatief vroeg uit de veren voor een weekenddag. 

Misschien maar goed ook, want zo kunnen we Saskia nog wat laatste raad geven.  Zij gaat voor het eerst alleen een lange afstand rijden en met Lawrence naar Kings Dominion.  Het is maar goed dat mijn gedachten elders zullen zijn, want ik vind het maar eng!

Bij Starbucks werken onze bekende barrista's Tom en Gabe en zo gaat de bestelling vlot.  Omdat ik niet de hele tijd naar de wc wil moeten gaan neem ik dit keer een "tall" Americano (hun kleinste maat).  In de auto eten en drinken we het allemaal op.

Precies om half tien zet Rick mij bij het Smithsonian metrostation aan de mall af en mijn gezelschap van vandaag wacht me al op.  Het zijn twee Belgische stellen uit Aalst.  We maken kennis en het is meteen heel gezellig.  Ik merk alleen wel altijd dat ik even nodig heb mijn oor op het Vlaams in te stellen, al zijn ze heel goed verstaanbaar.

We lopen richting het Capitool en zien opeens allerlei stapels met mensenbotten liggen.  Het blijkt om een kunstwerk te gaan, One Million Bones.  Gelukkig zijn de botten niet echt, maar door kunstenaars gemaakt uit allerlei materiaal. 

De leidster van het kunstwerk is ermee begonnen om aandacht te trekken voor de genocides in Afrika.  Wij zijn hier voor tienen, dus alles ligt nog in stapels.  De bedoeling is al die botten over de Mall te verspreiden.  Hopelijk ga ik dat maandagochtend zien, dan heb ik weer een rondleiding.

Wij lopen verder naar het Capitool en dan door naar de Library of Congress. Terwijl we daar in de rij staan stelt een praatgrage Amerikaan voor ons een aantal vragen over het gebouw, denkend dat wij daar het antwoord niet op weten.  Dat heb ik echter wel en kan hem nog een aantal leuke feitjes erbij vertellen.  Dat wordt zeer gewaardeerd.

Niemand verwacht hoe mooi dit gebouw van binnen is, ook mijn gezelschap van vandaag niet.  We bekijken de grote leeszaal en de twee 15e eeuwse bijbels en er wordt naar hartelust gefotografeerd.  Ooit wil ik toch eens een kaart aanvragen en in de grote leeszaal iets gaan lezen.  Dat staat op de "bucket list"!

Buiten ziet het er erg grijs uit, ondanks de lekkere temperatuur.  Inderdaad moeten we als we langs het Capitool lopen de paraplu's openen en regenjassen aantrekken.  De 40% kans op een bui is 100% geworden, helaas.

Gelukkig regent het niet hard en als we Chinatown inlopen is het alweer droog.  Deze buurt heeft altijd zo'n andere sfeer dan het gebied rond de Mall, een van de redenen waarom ik mensen hier graag heenneem.  Natuurlijk is daar ook de Chinese boog, cadeau van China (Beijing is de zusterstad van Washington) en de wijdste Chinese boog ter wereld naar verluid.

Via Ford's Theatre waar Lincoln werd neergeschoten, Madame Tussaud's en het Hard Rock Cafe, komen we bij het FBI gebouw aan en weer terug op Pennsylvania Avenue. 

Net twee dagen geleden werd aangekondigd dat Donald Trump hier definitief een luxe hotel gaat maken van het Old Post Office Pavilion.  Gelukkig blijft de klokkentoren zoals nu gratis toegankelijk voor het publiek en van de National Park Service.

Het is nog wat vroeg voor de lunch, dus we bekijken de voorkant van het Witte Huis nog even.  Helaas zal bij het kerkje van de presidenten net de dienst begonnen zijn.  Die bewaren we dan maar voor na de lunch.  Het regent inmiddels ook weer, dus perfect om het restaurant op te zoeken.

Bij de Old Ebbitt Grill is het iets minder druk dan door de week en we krijgen meteen een tafel voor vijf personen (of eigenlijk zes).  Door de week krijgen we dan vaak een tafel voor vier met een stoel erbij gezet.

Vandaag bestellen de dames, waaronder ik, een lekkere pinot grigio en de mannen een biertje.  Ook qua gerecht zijn de dames eensgezind, het wordt de crab cake met jicama salade (erg lekker en fris) en wafelaardappeltjes.  Erg lekker en precies genoeg voor een lunch.  De heren hebben andere gerechten en zijn daar ook erg over te spreken.

Na de koffie zijn we weer klaar om verder te gaan.  Onvoorstelbaar dat het regende, toen we het restaurant binnen gingen!  Het is nu helemaal opgeklaard, zelfs geen wolk meer te zien.  De temperatuur is ook heel aangenaam, niet te warm, prima voor een rondje monumenten.

We lopen eerst naar het kerkje van de presidenten en gaan daar binnen.  Dit kerkje is zo anders dan wat je in Europa zou vinden en zo Amerikaans, want typisch voor die periode hier.  Toch grappig, want de mensen, die het bouwden, kwamen nog vrij vers uit Europa. 

De voorkant van het Witte Huis hebben we voor de lunch gezien, dus we lopen door naar de achterkant.  Dat valt nog niet mee. Zoveel is afgezet dat het een flinke wandeling is daarheen. Zeker een kwartier neemt het om van de voorkant naar de achterkant van het Witte Huis te lopen!

Vandaag hebben we ook geluk en mogen dicht bij het hek komen.  Na de nodige foto's lopen we door naar het Washington Monument.  Dat staat nu helemaal in de steigers en ze zijn bezig die mooier te maken door het grote stenen te doen lijken.  Uiteindelijk zal het er vast zo uit gaan zien.  Hier een interessant artikel over de restoratie.

Bij het Tweede Wereldoorlogmonument zien we een enorme groep veteranen uit Nebraska.  Zij zijn hier met de Honor Flight.  Er zijn veteranen van de Tweede Wereldoorlog, maar ook Korea en Vietnam, die iets jonger zijn.  Het is zo'n grote groep dat het hier nu erg druk is.

Na de muur voor de Vietnam oorlog en het Lincoln Memorial zien we weer een grote groep veteranen van de Koreaanse oorlog bij het Koreaanse oorlogsmonument.  Onvoorstelbaar waar deze mannen doorheen zijn gegaan. Nu zijn ze oud, hun armen die een saluut geven gerimpeld.  Ik zie ze als jonge mannen daar door de jungle lopen, net zo bang als de 18 roestvrij stalen soldaten bij dit monument kijken. 

Het is vandaag overal heel druk.  Ik dacht dat het begin juni nog wel mee zou vallen met de toeristen in de stad.  Ik bedenk me hoeveel toeristischer deze stad is geworden de afgelopen tien jaar. De volle "boot" van DC Ducks met zijn kwakende deelnemers, die net langskomt, bevestigt dat helemaal!

Bij het Tidal Basin lopen we eerst door het Martin Luther King Jr. Memorial.  Daarna geef ik het gezelschap de keuze om hier over het Jefferson Memorial aan de overkant van het Tidal Basin te vertellen of erheen te lopen.  Het loopt al tegen vieren en er wordt besloten na het Franklin D. Roosevelt Memorial terug te lopen.

We hebben hier goed zicht op het Jefferson Memorial en ik vertel over de bijzondere man voor wie dit monument is.  Daarna lopen we door het weer heel andere FDR monument en dan weer terug naar de Mall.

Hier neem ik afscheid en ga wachten op Rick, die mij op komt halen.  Thuis ligt Katja lekker in de hangmat te lezen.  Saskia stuurt foto's van achtbanen bij Kings Dominion.  Lawrence en zij hebben het duidelijk ook naar hun zin daar.

Katja zou Katja niet zijn als ze niet om een sushi maaltijd zou vragen.  Die gaan we bij Sweet Ginger eten, een Aziatisch restaurant, maar niet specifiek Japans.  Rick kan zo een Thais gerecht bestellen, terwijl Katja en ik ons helemaal tegoed doen aan de sushi en sashimi. 

Na een lekkere (en heel snelle!) maaltijd gaan Rick, Katja en Saskia naar de bioscoop voor de late voorstelling van The Great Gadsby.  Dat is mij allemaal te laat en ik ben moe van de rondleiding.  Ik blijf dus thuis tv kijken en ga voor zij thuis zijn naar bed.

Zondag

Wanneer de anderen thuiskwamen weet ik niet, maar we slapen in ieder geval allemaal lekker uit.  Katja wil vanochtend ook graag een Starbucks ontbijt.  Rick en ik gaan het halen en we eten buiten op het deck.

Katja wil heel graag gaan kayaken op de Potomac en na wat huishoudelijke taken rijden we naar Georgetown.  We parkeren bij het Thompson Boat Center en huren een eenpersoons en een tweepersoons kayak.  Rick wil niet veel peddelen vanwege zijn rug, dus hij en ik nemen een kayak samen en ik peddel het meest. 

We gaan eerst naar de Key Bridge en varen daar onderdoor.  De meest mooie jachten en verscheidene toerboten komen intussen langs ons varen.  Ik wil mijn voeten wat rust gunnen tussen twee rondleidingen in, dus dit is de perfecte beweging.

Na nog naar het Kennedy Center gevaren te hebben brengen we de kayaken na bijna een uur op het water weer terug.  Het is een leuke manier om op de rivier te zijn.  Met deze warmte is het opspringende water van de rivier op ons ook lekker fris.

Het is inmiddels lunchtijd en de terrassen van de Washington Harbour liggen vlak naast het botenhuis.  We vragen een tafeltje bij Nick's Riverside Grill en genieten van mensen en boten kijken.  Ik bestel de drie soorten tomaten met mozzarella salade, die precies goed is voor een lichte lunch.

Heerlijk is het en ik zou hier wel uren kunnen zitten, maar Rick en Katja willen thuis nog van alles doen.  Ook geen straf, we genieten buiten op het deck nog verder van het mooie weer.  Helaas worden er voor morgen (onweers)buien voorspeld.  Hopelijk gaat dat meevallen.

Katja's telefoon heeft al een tijd een gebroken scherm en we gaan naar de Microsoft Store in de mall om die te laten vervangen.  Katja heeft gevraagd om bij Seasons 52 te eten vanavond en daar hebben we dus gereserveerd.  Saskia moest eigenlijk werken, maar heeft vervanging gevonden, zodat zij deze laatste avond van Katja thuis ook mee kan.

Mijn ceviche

Gelukkig wordt het dit keer geen lang afscheid, want Katja zal de 21e alweer naar huis komen om mee op vakantie te gaan.

Foto's van vandaag en gisteren staan hier.