Dag 10 Hawaii: Zonsondergang op Haleakala

Alweer lekker vroeg om half acht zijn Rick en ik na een heerlijke nacht wakker.  We gaan naar beneden om koffie en ontbijt te halen.  Vandaag weer een ijs-Americano, dit keer met een extra shot, en als ontbijt bestel ik een heel lekkere smoothie met acai, aardbei, banaan, appel en yoghurt.  Rick neemt hun ontbijt croissant.

 Bij de idyllische vijver met flamingo’s (die door een paar kinderen onder toez icht van hun ouders granola gev oerd worden, lijkt me niet goed voor ze), zwanen en koi vissen eten we het op ons gemak op. 

Dan gaat Rick een stuk hardlopen en ik naar de fitnessruimte.  Ik wil eigenlijk weer de elliptical doen, maar alle trainers zijn bezet.  Dan maar op de loopband al is dat verre van mijn favoriet.  Na negen minuten denk ik een van de ellipticals open te zien, maar die persoon blijkt alleen even wat te zijn gaan drinken.

Eigenlijk zou ik gewichten moeten doen en berust me er dan maar in dat ook braaf te doen.  Ik stel mijn timer in op vijf rondes interval van veertig secondes “werk” en twintig secondes “rust” en bedenk twee keer vijf oefeningen om een routine van twintig minuten vol te maken.

Tijdens een van de pauzes zie ik Kai en Saskia ook op de loopband bezig.  Die twee zijn deze vakantie ook goed bezig met sporten.  De twintig minuten gaan toch best snel, maar daarna heb ik geen zin meer om binnen te blijven.  Ik besluit een stuk op het pad langs het strand te gaan lopen.

We zijn tot nu toe alleen nog aan de rechterkant van het hotel geweest, dus ik sla eens linksaf.  Kaanapali Beach is een lang strand waar een heel aantal resorts aan liggen.  Het Westin ligt ongeveer in het midden. 

Nu kom ik langs de Marriott, Alii en Hyatt Regency.  Het zijn allemaal mooi aangelegde hotels, maar ik vind dat ons hotel verreweg het mooiste zwembad heeft.  Prachtig vind ik ook de prachtige exotische bloemen overal. 

Na ongeveer anderhalve kilometer bereik ik het einde van het pad en maak rechtsomkeerts.  Terug bij het hotel zie ik Rick en Katja bij het zwembad.  Maar, geloof het of niet, het is mij te koel om te zwemmen. 

In plaats daarvan ga ik op het balkon met het mooie uitzicht mijn blog schrijven.  Het is altijd weer leuk even nagenieten van de prachtige dagen als ik het schrijf.  Gisteren was ook weer zo mooi met al die regenbogen!

Tegen de tijd dat ik klaar ben is het alweer tijd om ons klaar te maken te gaan lunchen.  Dat doen we vandaag vroeg, want we hebben vanmiddag van alles gepland.  Dit keer valt de keuze op Leilani’s, ook een restaurant vlak aan het strand.  Het eten is er erg lekker.

Het dichtstbijzijnde plaatsje bij ons hotel is Lahaina.  Dat heeft een leuk, en toeristisch, oud centrum waar we even gaan shoppen.  De kinderen vinden alle drie dingen bij Del Sol en dan zie ik Pandora staan bij een van de juweliers.  Daar moet ik natuurlijk even kijken wat voor Hawaiiaanse bedels zij hebben.

Maar eerst wordt mijn aandacht afgeleid door een paar heel  mooie oorbelletjes met drie frangipani bloemetjes, die hier overal bloeien, van Denny Wong.  Rick ziet hoe verliefd ik daarop ben en koopt ze voor me.  Ik heb geen oorbellen in en ze gaan meteen aan.

Ook met de bedels slagen we.  Katja kiest de lei en voor mij wordt het een bedel , die door een lokale artist is gemaakt.  Het is een ovaal met een primitief getekend mannetje en vrouwtje erop en op de achterkant het Hawaiiaanse woord voor echtpaar.  Die vind ik wel erg toepasselijk vanwege de reden voor deze reis.

We kijken nog wat verder rond en Kai en ik proberen de Hawaiiaanse shave ice.  Dat is geschaafd ijs met verschillende smaken fruitsiroop erop en wij nemen het nog met gecondenseerde melk eroverheen.  Ik ben helemaal verbaasd over hoe lekker ik het vind!

Saskia klaagt intussen over buikpijn en misselijkheid en wil liever terug naar het hotel.  Wij zetten haar daar af en beginnen dan aan de rit naar Haleakala.  Die duurt ongeveer twee uur en we klimmen naar een hoogte van 3055 meter.

Het is een mooie weg met heel veel haarspeldbochten.  Ook komen we een paar keer in de wolken terecht, maar komen op een gegeven moment boven de wolken uit.  Het is een bizar gezicht zo over het de wolken heen te kunnen kijken.

We lopen een kort pad met een uitkijkpunt en stoppen dan bij het bezoekerscentrum.  Dat is helaas al gesloten, maar er zijn wc’s, die we intussen allemaal nodig hebben.  Ook hier lopen we een kort pad met mooie uitzichten.

Daarna rijden we door naar de top.  Daar is het opeens flink koud!  Gelukkig hebben we daar rekening mee gehouden en de vesten en jassen en in mijn geval zelfs een sjaal gaan aan.  Nu de zon nog schijnt gaat het nog wel, maar zodra die achter wolken verdwijnt is het bitterkoud, ik schat een graad of vijf met harde wind.

We kijken wat rond en maken foto’s van de bijzondere silver sword planten.  Dit is een plant, die alleen op de hellingen van Haleakala groeit en bijna uitgeroeid was.  De National Park Service heeft nu een hek van vijftig kilometer om het park gezet, zodat de geiten en varkens de plant niet meer kunnen eten.  Deze plant bloeit eens in de vijftig jaar en gaat dan dood.

Dan is het tijd om naar de zonsondergang te gaan kijken.  Deze vulkaan is beroemd om zijn zonsopgangen en die hebben Rick en ik 25 jaar geleden gezien, maar dit keer hebben we erom gestemd en de meeste stemmen waren voor zonsondergang.  Voor de zonsopgang hadden we om half drie ’s nachts op gemoeten!

Om de zonsondergang te bekijken lopen we allemaal naar de rand van de berg.  Ik vind een lava steen, die een perfecte stoel maakt.  Vele foto’s later hebben Katja en ik het zo koud dat we wel even in de van moeten gaan opwarmen.  Ik heb spijt mijn handschoenen, die ik wel meeheb, niet te hebben meegenomen.  Ik verwachtte niet dat het net zo koud zou worden als met zonsopgang.

Even later zien we zulke mooie kleuren dat we toch maar weer naar buiten gaan om te fotograferen.  We blijven nog even genieten en beginnen dan aan de rit terug.  Die is makkelijker dan naar boven, maar in het donker en door wolken rijden is minder geslaagd.  Gelukkig is Rick een ervaren chauffeur en navigeert ons veilig de berg af.

Intussen hebben Kai, Katja en ik onze ramen open om de prachtige sterrenhemel te kunnen zien.  Die is hier zo helder!  Het lijkt wel of we de Grote Beer kunnen grijpen.  Daarvoor moet je toch wel een flink aantal kilometers uit ons gebied thuis rijden om dat te zien.

Het is al met al natuurlijk best laat en we moeten nog avondeten eten.  Na enig overleg besluiten we dat zo dicht mogelijk bij het hotel te gaan doen in Lahaina.  Online (wat deden we ooit zonder internet?) zie ik dat Kimo’s daar tot half elf open is.

Om kwart voor tien komen we eraan en bestellen zo snel mogelijk eten.  Katja en ik nemen twee voorafjes.  Beiden de tonijn met advocado “toren” en Katja de varkensvlees sla wraps en ik de bruschetta met gerookte vis.  Die laatste twee delen we en alles smaakt heerlijk.  Ricks steak en Kai’s vleesbrochette verdwijnen ook als sneeuw voor de zon.

Doodmoe toch wel (maar minder dan als we voor de zonsopgang zouden zijn gegaan) rijden we terug naar het hotel.  Daar is de gratis parkeerplaats vol, maar de valet blijkt dan ook gratis te zijn.  Heel netjes!  Op de kamer nog even een night cap en dan slapen!

Foto's van vandaag staan hier.