Alweer lekker
vroeg om half acht zijn Rick en ik na een heerlijke nacht wakker. We gaan naar beneden om koffie en ontbijt te
halen. Vandaag weer een ijs-Americano,
dit keer met een extra shot, en als ontbijt bestel ik een heel lekkere smoothie
met acai, aardbei, banaan, appel en yoghurt.
Rick neemt hun ontbijt croissant.
Bij de idyllische vijver met flamingo’s (die
door een paar kinderen onder toez icht van hun ouders granola gev oerd worden,
lijkt me niet goed voor ze), zwanen en koi vissen eten we het op ons gemak
op.
Dan gaat Rick een
stuk hardlopen en ik naar de fitnessruimte.
Ik wil eigenlijk weer de elliptical doen, maar alle trainers zijn
bezet. Dan maar op de loopband al is dat
verre van mijn favoriet. Na negen
minuten denk ik een van de ellipticals open te zien, maar die persoon blijkt
alleen even wat te zijn gaan drinken.
Eigenlijk zou ik
gewichten moeten doen en berust me er dan maar in dat ook braaf te doen. Ik stel mijn timer in op vijf rondes interval
van veertig secondes “werk” en twintig secondes “rust” en bedenk twee keer vijf
oefeningen om een routine van twintig minuten vol te maken.
Tijdens een van
de pauzes zie ik Kai en Saskia ook op de loopband bezig. Die twee zijn deze vakantie ook goed bezig
met sporten. De twintig minuten gaan
toch best snel, maar daarna heb ik geen zin meer om binnen te blijven. Ik besluit een stuk op het pad langs het
strand te gaan lopen.
We zijn tot nu
toe alleen nog aan de rechterkant van het hotel geweest, dus ik sla eens
linksaf. Kaanapali Beach is een lang
strand waar een heel aantal resorts aan liggen.
Het Westin ligt ongeveer in het midden.
Nu kom ik langs
de Marriott, Alii en Hyatt Regency. Het
zijn allemaal mooi aangelegde hotels, maar ik vind dat ons hotel verreweg het
mooiste zwembad heeft. Prachtig vind ik
ook de prachtige exotische bloemen overal.
Na ongeveer
anderhalve kilometer bereik ik het einde van het pad en maak
rechtsomkeerts. Terug bij het hotel zie
ik Rick en Katja bij het zwembad. Maar,
geloof het of niet, het is mij te koel om te zwemmen.
In plaats daarvan
ga ik op het balkon met het mooie uitzicht mijn blog schrijven. Het is altijd weer leuk even nagenieten van
de prachtige dagen als ik het schrijf.
Gisteren was ook weer zo mooi met al die regenbogen!
Tegen de tijd dat
ik klaar ben is het alweer tijd om ons klaar te maken te gaan lunchen. Dat doen we vandaag vroeg, want we hebben
vanmiddag van alles gepland. Dit keer
valt de keuze op Leilani’s, ook een restaurant vlak aan het strand. Het eten is er erg lekker.
Het dichtstbijzijnde
plaatsje bij ons hotel is Lahaina. Dat
heeft een leuk, en toeristisch, oud centrum waar we even gaan shoppen. De kinderen vinden alle drie dingen bij Del
Sol en dan zie ik Pandora staan bij een van de juweliers. Daar moet ik natuurlijk even kijken wat voor
Hawaiiaanse bedels zij hebben.
Maar eerst wordt
mijn aandacht afgeleid door een paar heel
mooie oorbelletjes met drie frangipani bloemetjes, die hier overal
bloeien, van Denny Wong. Rick ziet hoe verliefd ik
daarop ben en koopt ze voor me. Ik heb geen
oorbellen in en ze gaan meteen aan.
Ook met de bedels
slagen we. Katja kiest de lei en voor
mij wordt het een bedel , die door een lokale artist is gemaakt. Het is een ovaal met een primitief getekend
mannetje en vrouwtje erop en op de achterkant het Hawaiiaanse woord voor
echtpaar. Die vind ik wel erg
toepasselijk vanwege de reden voor deze reis.
We kijken nog wat
verder rond en Kai en ik proberen de Hawaiiaanse shave ice. Dat is geschaafd ijs met verschillende smaken
fruitsiroop erop en wij nemen het nog met gecondenseerde melk eroverheen. Ik ben helemaal verbaasd over hoe lekker ik
het vind!
Saskia klaagt
intussen over buikpijn en misselijkheid en wil liever terug naar het
hotel. Wij zetten haar daar af en
beginnen dan aan de rit naar Haleakala.
Die duurt ongeveer twee uur en we klimmen naar een hoogte van 3055
meter.
Het is een mooie
weg met heel veel haarspeldbochten. Ook
komen we een paar keer in de wolken terecht, maar komen op een gegeven moment
boven de wolken uit. Het is een bizar
gezicht zo over het de wolken heen te kunnen kijken.
We lopen een kort
pad met een uitkijkpunt en stoppen dan bij het bezoekerscentrum. Dat is helaas al gesloten, maar er zijn wc’s,
die we intussen allemaal nodig hebben.
Ook hier lopen we een kort pad met mooie uitzichten.
Daarna rijden we
door naar de top. Daar is het opeens
flink koud! Gelukkig hebben we daar
rekening mee gehouden en de vesten en jassen en in mijn geval zelfs een sjaal
gaan aan. Nu de zon nog schijnt gaat het
nog wel, maar zodra die achter wolken verdwijnt is het bitterkoud, ik schat een
graad of vijf met harde wind.
We kijken wat
rond en maken foto’s van de bijzondere silver sword planten. Dit is een plant, die alleen op de hellingen
van Haleakala groeit en bijna uitgeroeid was. De National Park Service heeft nu een hek van
vijftig kilometer om het park gezet, zodat de geiten en varkens de plant niet
meer kunnen eten. Deze plant bloeit eens
in de vijftig jaar en gaat dan dood.
Dan is het tijd
om naar de zonsondergang te gaan kijken.
Deze vulkaan is beroemd om zijn zonsopgangen en die hebben Rick en ik 25
jaar geleden gezien, maar dit keer hebben we erom gestemd en de meeste stemmen
waren voor zonsondergang. Voor de
zonsopgang hadden we om half drie ’s nachts op gemoeten!
Om de zonsondergang
te bekijken lopen we allemaal naar de rand van de berg. Ik vind een lava steen, die een perfecte
stoel maakt. Vele foto’s later hebben
Katja en ik het zo koud dat we wel even in de van moeten gaan opwarmen. Ik heb spijt mijn handschoenen, die ik wel
meeheb, niet te hebben meegenomen. Ik
verwachtte niet dat het net zo koud zou worden als met zonsopgang.
Even later zien
we zulke mooie kleuren dat we toch maar weer naar buiten gaan om te
fotograferen. We blijven nog even
genieten en beginnen dan aan de rit terug.
Die is makkelijker dan naar boven, maar in het donker en door wolken
rijden is minder geslaagd. Gelukkig is
Rick een ervaren chauffeur en navigeert ons veilig de berg af.
Intussen hebben
Kai, Katja en ik onze ramen open om de prachtige sterrenhemel te kunnen
zien. Die is hier zo helder! Het lijkt wel of we de Grote Beer kunnen
grijpen. Daarvoor moet je toch wel een
flink aantal kilometers uit ons gebied thuis rijden om dat te zien.
Het is al met al
natuurlijk best laat en we moeten nog avondeten eten. Na enig overleg besluiten we dat zo dicht
mogelijk bij het hotel te gaan doen in Lahaina.
Online (wat deden we ooit zonder internet?) zie ik dat Kimo’s daar tot
half elf open is.
Om kwart voor
tien komen we eraan en bestellen zo snel mogelijk eten. Katja en ik nemen twee voorafjes. Beiden de tonijn met advocado “toren” en
Katja de varkensvlees sla wraps en ik de bruschetta met gerookte vis. Die laatste twee delen we en alles smaakt
heerlijk. Ricks steak en Kai’s
vleesbrochette verdwijnen ook als sneeuw voor de zon.
Doodmoe toch wel
(maar minder dan als we voor de zonsopgang zouden zijn gegaan) rijden we terug
naar het hotel. Daar is de gratis
parkeerplaats vol, maar de valet blijkt dan ook gratis te zijn. Heel netjes!
Op de kamer nog even een night cap en dan slapen!
Foto's van vandaag staan hier.
Foto's van vandaag staan hier.
5 reacties:
Prachtige foto's weer en inderdaad een mooie serie juwelen. Vooral de ketting met bloemetjes vind ik zelf prachtig.
Weer een super dag!
Annemiek
Mooi die bloemetjes.
Saskia heeft wel wat gemist hoor, wat een schitterende foto's van de zonsondergang! Hadden jullie genoeg lucht op die hoogte?
Groetjes Anja L.
Hallo
Wat een mooie dag weer en geweldig boven de wolken te staan en dan de zonsondergang te zien. Ik weet niet of ik wel om 2.30 me bed uitkon. Arme sas dat ze zo iets moois mist, maar even lekker relaxen op de kamer is ook fijn.
En hebben de kinderen nog van bed geruild?
Het plaatsje deed me een beetje an de fisherman's wharf denken.
Liefs Naomi
Wat een gave foto's en wat een top reis! Heel veel plezier nog,
Groetjes, Evelyn
Een reactie posten