Dag 11 Hawaii: Timeshare gedoe, snorkeen en een luau

Voor het eerst deze vakantie blijf ik liggen tot Ricks wekker afgaat.  We zijn gisteravond zo laat naar bed gegaan.  Maar het was het natuurlijk allemaal helemaal waard.  Mijn plan om voor onze afspraak van vanochtend nog te gaan sporten laat ik echter maar varen.

Bij het koffiestandje beneden bestellen we weer onze ijskoffies en ik heb weinig trek, dus neem een halve papaya als ontbijt.  Rick kan zijn enorme bak met ananas niet op en ik neem ook een paar stukjes daarvan. 

Precies op tijd  zijn we bij de concierge Yvonne.  We hebben een afspraak bij de meer naar het noorden gelegen Westin Villas om die te bekijken.  Yvonne heeft ons verzekerd dat het geen timeshare presentatie zou zijn, maar enkel een rondleiding om de villa's te bekijken voor een gratis nacht in een Starwood hotel.

Dom, dom, dom dat Rick en ik daarin zijn getuimeld!  Natuurlijk is het wel een timeshare iets.  Misschien niet de traditionele timeshare, want nu noemen ze het mooi "vacation ownership", maar het principe blijft hetzelfde.

Het klinkt ook allemaal prachtig, als je maar, na het betalen van een flink bedrag voor de "aankoop" ook nog eens $5000 per jaar wil ophoesten voor onderhoudskosten.  Daarvoor "mag" je dan wel in alle Starwood hotels in de hele wereld logeren, maar Rick en ik willen niet aan een merk vastzitten.  Kijkend naar deze vakantie alleen al hebben we in drie verschillende ketens gelogeerd en de Starwood hotels op de andere eilanden trokken ons niet zoveel als de Hilton en Marriott.

We zeggen dus meteen als we doorhebben dat het toch weer om een soort timeshare gaat dat we niet geinteresseerd zijn.  Dacht je dat we daarna gewoon door mogen gaan met vakantie vieren?  Nee, hoor, Carolyn lacht vriendelijk en zegt dat ze toch de hele presentatie moet doen. 

Rick ergert zich duidelijk steeds meer en als een van haar collega's ons nog eens met een of ander extra zoetmakertje probeert te vangen vraag ik vriendelijk maar beslist om terug naar het hotel te worden gebracht.  Rick stelt op weg daarheen voor meteen een lekker drankje aan de bar te halen.

Uit een oude palmboom gebeiteld

Dat doen we dan ook, de Westin heeft een drankmenu met "skinny" drankjes en ik bestel daar het komkommerdrankje van dat heel lekker en licht is.  Dan ga ik een half uur de frustraties eruit sporten in de Workout ruimte en Rick voegt zich bij de kinderen in het zwembad.

Na het sporten waar ik bovendien nog naar super goede muziek luisterde, ga ik ook een duik in het zwembad nemen.  Na even lezen is het alweer lunchtijd.  Dit keer gaan we die bij de Hula Grill nuttigen en dat blijkt een goede keuze te zijn.

De serveerder Daniel ziet dat we Nokia Lumia Windows telefoons hebben en blijkt een grote Windows fan te zijn.   Als hij hoort dat Rick bij Microsoft werkt, biedt hij ons meteen een gratis desssert aan.  Daar hebben we vanmiddag geen tijd voor, maar we krijgen dan een "rain check".  Als we hier nog eens gaan eten kunnen we met vertoon van onze bon dat dessert alsnog krijgen.  Heel netjes!

Het eten is ook ontzettend lekker.  De meisjes en ik bestellen allemaal de gado gado.  Katja en ik met garnalen, Saskia vegetarisch.  De pindasaus doet niet onder voor de Indonesische en de groentes zijn heerlijk knapperig en vers.

We moeten ons haasten met afrekenen, want de meisjes en Rick gaan vanaf de kust een duik doen, via het hotel geregeld.  Kai en ik gaan in datzelfde gebied snorkelen.  Helaas is het vandaag niet zo mooi als twee dagen geleden.  De zon laat zich niet zien en we zien ook geen schildpadden dit keer.  Toch zijn er nog genoeg mooie vissen te bewonderen, waaronder drie menselijke, die we onder ons door zien zwemmen met hun scubatanks.

Na een uurtje snorkelen krijgt Kai het koud.  Ik heb het met mijn shorty wetsuit nog niet koud, maar heb het ook wel gezien.  We lopen terug naar het hotel waar ik meteen naar het zwembad voor alleen volwassenen ga om nog even lekker te lezen in het water.  Ik bestel het lekkere komkommerdrankje nog eens en neem dat mee naar boven.

Rick is al klaar om naar beneden te gaan en gaat een biertje aan de bar drinken, terwijl ik me klaar maak.  Om half zes moeten we ons melden voor de luau.  Geen Hawaiiaanse vakantie is compleet zonder zo'n eet- en dansfestijn. 

De luau hier in het Westin hotel is geen authentieke (we hebben geprobeerd die in Lahaina te boeken, maar die was tot half augustus uitverkocht), maar wel een heel goede show.  Het enige wat mist wat ik me van 25 jaar geleden herinner is het hele varken dat uit de grond wordt gehaald. 

We hebben een beetje extra betaald voor een gereserveerde tafel vooraan en komen daar met twee stellen uit Texas te zitten.  Beiden heel aardig en de sfeer aan tafel is al meteen goed.  We kunnen uit drie verschillende welkomstcocktails kiezen en ik neem de Blue Hawaiian, al zijn ze me alle drie te zoet.  Ik drink dan ook lang niet het hele glas.

Online had ik gelezen dat de luau binnen zou zijn.  Ik ben dus verbaasd als onze tafel buiten in de felle zon staat.  Ik heb last van mijn ogen de afgelopen paar dagen en zonder zonnebril is het hier voor mij niet uit te houden.  Gelukkig heeft het supermarktje in het hotel heel goedkope zonnebrillen, want ik wil niets van het festijn missen, natuurlijk!

Katja en Kai waren nog bezig met hun toilet toen wij onze tafel kregen, maar zijn er inmiddels ook.  We worden gemaand in de rij te gaan staan voor foto's.  Die is vrij lang en Saskia bestelt intussen een cadeautje voor Lawrence.  Het is een uit hout gesneden Hawaiiaans beeldje en achterop kun je een eigen berichtjein  laten beitelen.  Saskia kiest een hartje en L + S, leuk persoonlijk.

Na de foto's komt er een Hawaiiaanse cabaretier, die heel leuk is  Hij opent een kokosnoot met behulp van een toeschouwer en na zijn show wordt hij de commentator.  Er worden vanavond allerlei Polynesische dansen opgevoerd, terwijl wij genieten van het luau buffet.

In mijn herinnering was het eten bij de luau, die wij tijdens onze huwelijksreis bezochten, allerminst lekker.  Hier zien we dan wel niet het traditionele varken uit de grond halen, maar het eten is goed. Vooral de salades vind ik lekker.  Ik dwing (nou ja, ze hebben natuurlijk de keuze te weigeren) Katja en Kai de poi te proberen. 

Die brei is gemaakt van de taro plant waar ook zoveel andere lekkere dingen van komen, zoals chips en broodjes.  Poi is echter een smakeloze brei met de consistentie van lijm.   Maar ja, bij een luau hoort dat gerecht er echt bij.  Saskia ontsnapt de boot, want zij zit al te eten en heeft ondanks eerdere bedenkingen toch van alles naar haar gading gevonden.

Intussen zien we allerlei Polynesische dansen.  Het is een heel leuke show en de tijd gaat snel.  Tegen het einde moeten alle mensen, die hier zijn voor een huwelijksverjaardag opstaan.  Daarna degenen, die op huwelijksreis zijn, en vervolgens iedereen, die gelukkig getrouwd is. 

Dan volgt de Hawaiiaanse huwelijksdans, een hula danseres leidt die en wij dansen.  Het is leuk om te zien hoe Katja en Kai het speciaal vinden dat hun ouders zo lang bij elkaar zijn.  Zij maken allerlei foto's.  Saskia is daar nog te jong voor of misschien zijn wij nog te "gewoon" voor haar, omdat ze nog thuis woont.  Allemaal begrijpelijk.

Als laatste krijgen we een spectaculaire vuurdans te zien.  Michael, onze serveerder, komt nog een keer langs voor een rondje drankjes.  Ik moet zeggen dat hij daar bovenop zat.  Zodra mijn waterglas leeg was, kreeg ik een nieuwe en hij kwam zeer regelmatig langs voor de andere dranken.  Al met al een superleuke ervaring waar we allemaal van genoten hebben.

We gaan nu vroeg slapen, want morgen hebben we weer een lange dag voor de boeg met hopelijk heel veel moois als het is zoals Rick en ik ons herinneren.  Voor vanavond zeg ik dus: "Aloha!"

Snorkelfoto's staan hier

Luau foto's volgen later, ik ga slapen :)