Dag 7 Hawaii: Kalalau trail en snorkelen

Alweer zijn we vroeg uit de veren, want we willen alles uit deze laatste volle dag Kauai halen.  Helaas regent het als we opstaan, al gaan die buien hier snel voorbij, dus we hebben goede hoop dat het op gaat klaren.  We veranderen onze plannen van vandaag, de noordkust verkennen, er niet om.

In het hotel heb ik een koffiestandje ontdekt waar ze ook fruit, yoghurt en dergelijke verkopen.   Ik haal er ijskoffies voor Rick, Katja en mezelf en als ontbijt een halve papaya en twee gekookte eieren.  De anderen hebben ontbijt op de kamer.

Net na achten gaan we op weg.  Het is een prachtige weg naar het noorden.  In Wailua komen we langs het vervallen Coco Palms Resort.  Nostalgisch voor Rick en mij, want daar logeerden wij in 1988 tijdens onze huwelijksreis.  Helaas verwoestte orkaan Iniki in 1992 het hotel en het is daarna nooit weer geopend.

Het blijft regenachtig waardoor we onderweg de prachtigste regenbogen ooit zien.  Helaas telkens  net op punten waar Rick niet kan stoppen.  Foto’s nemen lukt dus niet, maar ze zullen in onze geheugens gegrift staan, zo mooi zijn ze.

We komen door leuke plaatsjes, voor Hanalei ziet er erg leuk uit en heeft een prachtige baai.  De regen zorgt ervoor dat we niet uitstappen maar doorrijden door het steeds jungle-achtig wordende landschap naar ons doel, Ke’e Beach.

Daar is het al vrij druk, maar we hebben geluk dat een truck net weggaat en we zo een parkeerplaats hebben.  Net als we onze spullen pakken begint het weer te plenzen.  We wachten die bui even af en dat blijkt gelukkig, op wat druppels na, de laatste van vandaag te zijn.

Het is dus droog als we op pad gaan.  We gaan een klimtocht maken en wel de eerste twee mijl van het elf mijl lange Kalalau Trail.  Dit schijnt het makkelijkste deel van dat pad te zijn, maar wij vinden het nog een flinke uitdaging. 

Door de regen is het pad modderig en glad geworden en vooral op de stukken naar beneden is dat uitkijken geblazen.  Katja gaat dan ook een keer onderuit, maar bezeert zich gelukkig niet.  Rick heeft mij een grote wandelstok gegeven en daar ben ik maar wat blij mee!

Onderweg worden we constant beloond met prachtige vergezichten van de Na Pali kust en de ongelooflijke mooi blauwe Grote Oceaan.  Ook de begroeiing is prachtig met allerlei wilde bloemen, zelfs paarse orchideeen.

Intussen kletsen we ook met een familie uit Californie en iedereen begroet elkaar op het pad en wisselt af en toe wat woorden uit.  Na ongeveer anderhalf uur zien we ons einddoel, een mooi strand, onder ons liggen.  Om daar te komen moeten we nog een enorm modderig stuk pad af en een beekje over.  Dat laatste voelt lekker koel en we nemen de gelegenheid waar de modder wat van ons af te wassen.

Op het strand eten we onze meegebrachte “lunch”,  voornamelijk proteine repen en bananen.  Dan lopen we wat het strand op en de grot, die er is, in.  De zee is hier niet geschikt om in te zwemmen.  De golven zijn er flink.

Tot mijn verbazing heeft die klim heel wat van mijn energie gevergd.  Dat terwijl ik zoveel sport, maar ik denk dat het komt omdat we eigenlijk te weinig water mee hebben genomen.  Het was koel toen we vertrokken, maar inmiddels is het flink warm en ik heb nog maar een half flesje.   Ik ga op een lavasteen in de schaduw zitten om wat bij te komen.

Na een half uurtje hebben Rick, Katja en ik het wel gezien en willen aan de weg terug beginnen.  Kai en Saskia willen dolgraag langer blijven en we spreken af dat zij niet later dan drie uur teruggaan.   Wij beginnen dus aan de klim terug.

Gelukkig is het pad inmiddels een stuk opgedroogd waardoor vooral de stukken naar beneden een stuk beter te doen zijn.  We doen er dan ook maar liefst een kwartier minder over om terug te zijn bij de parkeerplaats.

Daar rennen we praktisch naar de van om koude flesjes water te drinken.  Ik neem me voor voortaan ruimschoots water mee te nemen!  Rick en Katja hebben minder last van uitdroging, denkelijk omdat zij minder gewend zijn veel water te drinken dan ik.

De prachtige natuur maakte echter alles goed.  Het was weer een geweldige ervaring die we geen van allen hadden willen missen!  Wat een schitterend eiland is dit.  We hebben nu wel het gevoel het goed gezien te hebben, vanaf zee, uit de lucht en op het land.

Ke’e Beach staat ook bekend om het mooie snorkelen.  We pakken onze flippers en maskers en gaan het koele water in.  Dat voelt heerlijk aan na die hete tocht!

Jammer genoeg zien we niet heel veel vissen, maar die er zwemmen zijn mooi kleurrijk en anders dan die we in de Caribische Zee hebben gezien.  Kai en Saskia zijn om een uur of half vier ook terug en we genieten nog even van dit prachtige strand met de mooiste natuur erachter, die je je maar kunt bedenken.

Moe van de lange dag rijden we terug naar het hotel.  Daar zoeken we het zwembad op.  Katja, Rick en ik hebben trek en bestellen een paar sushi rolls.  Ook nemen Rick en ik de laatste twee gratis mai tai’s.  Ik zou hier zo in slaap kunnen vallen!

De hele dag al heb ik mijn Virginia Tech t-shirt aan en krijg daar allerlei commentaar op.  De Hokies zijn duidelijk alom bekend.  Hier in het zwembad loopt zelfs iemand, die in 1980 zijn diploma daar haalde.  Hij woont nu in Denver, maar vertelt nog ieder jaar naar tenminste een football wedstrijd in Blacksburg te gaan.

 

We delen ook nog een erg lekker chocolade dessert met zijn allen

 

We maken het makkelijk voor het avondeten en vragen weer een tafeltje bij Kukui’s in het hotel.  We krijgen er een met zicht op zee en het zwembad.  De bediening is ook heel erg goed en het eten lekker.  Ik neem weer verschillende soorten sushi, heerlijk!

Boven in de kamer pakken we alvast zoveel mogelijk in en daarna gaan de lichten uit.  We zijn allemaal doodmoe van alle buitenlucht.  We zullen vast allemaal als rozen slapen!

Foto's van vandaag staan hier.

PS: Hartelijk bedankt voor alle leuke reacties!  Helaas lukt het me op het moment niet om op iedereen persoonlijk te reageren.  Ik schrijf deze blogs telkens in gestolen momenten, maar blijf vooral reageren, ik vind het leuk om de commentaren te lezen en als er een vraag is probeer ik die te beantwoorden.