Dag 8 Hawaii: Naar Maui

De wekker is gezet voor kwart over zeven, maar ik ben ver daarvoor alweer wakker.  Na nog wat doezelen sta ik op en lees wat emails en Facebook voor de anderen wakker worden.  Om kwart over zeven gaat Ricks wekker en maak ik de kinderen ook wakker.

Gisteravond heb ik al mijn dingen, behalve toiletspullen, al ingepakt.  Terwijl de anderen hun dingen inpakken, ga ik weer ontbijt halen bij het koffiestandje.  Ik vind niets lekkerder dan verse papaya en dat is deze zeker. 

Na het eten ga ik de laatste baddoeken wegbrengen waar ik een kaart voor in de plaats krijgen.  Dan loop ik naar de lobby om uit te checken.  Ook dit was weer een heerlijk hotel!  De tijd gaat me veel te snel, maar de herinneringen van Kauai zullen ons lang bijblijven.

Iedereen is klaar met inpakken en we brengen al die bagage weer naar de van, die lekker dichtbij geparkeerd staat.  De rit naar het vliegveld duurt maar een minuut of vijf.  Rick zet ons weer met de bagage af en gaat de van terugbrengen naar Budget.

Ook hier zie ik weer een porter en “huur” die in.  Het inchecken gaat daardoor heel vlot.  We vliegen dit keer met Island Air en daar is alle bagage nog gratis.  Ik geef de porter zijn $20 fooi en loop terug naar de kinderen.

Daar zien we dat er een gigantische rij voor de veiligheidscontrole staat.  Rick is nog niet terug, maar we gaan er toch maar vast in staan.  Net als Rick er ook bijkomt, komt een medewerkster vertellen dat een tweede veiligheidscontrole zal worden geopend.  Die is ook veel dichter bij onze gate en we zijn er zo doorheen.

We zijn er even niet zeker van dat we bij de juiste gate zijn.  De vlucht op de monitor gaat namelijk naar Honolulu.  Rick checkt het vluchtnummer en dat blijkt hetzelfde als het onze.  Duidelijk zullen dus eerst weer een stop op het eiland Oahu maken.

Rick gaat op zoek naar water voor ons en komt met verse frangipani (hier plumeria genoemd) lei's voor mij en de meisjes terug.  Die kettingen met verse bloemen zijn om om je nek te hangen.  De mijne heeft vooral rode bloemen en een paar gele en de geur is heerlijk!  Ik doe hem meteen om en de meisjes ook.

 

Ongeveer twintig minuten voor vertrek kunnen we aan boord.  Hier hebben we geen toegewezen zitplaatsen en Rick en ik zijn als eersten aan boord dus nemen twee plaatsen naast elkaar voorin.  De kinderen zitten direct achter ons.

De bemanning van Island Air is supervriendelijk en spraakzaam.  Zelfs de piloot komt terwijl de bagage wordt ingeladen even gezellig meekletsen.  We moeten ook wachten op wat passagiers, die in die lange veiligheidscontrole rij vastzaten.

Dan stijgen we op en landen ook vrijwel meteen weer in Honolulu na een snelle kop koffie.  Daar kunnen wij in het vliegtuig blijven wachten.  Het wordt wel erg warm en we zijn dan ook dankbaar als er een koud doekje wordt uitgereikt.  Ook hier hebben we weer wat vertraging, maar dan zijn we op weg naar ons laatste eiland van deze reis, Maui.

Na een vlucht van 35 minuten komen we daar aan.  Rick gaat de huurauto ophalen, terwijl wij op de bagage wachten.  Die komt al snel en Rick in zijn Chevy Trailblazer ook.  Die lijkt enorm groot, maar heeft minder bagageruimte dan de minivan had.  Gelukkig past alles er met wat passen en meten toch in.

We rijden Kahului uit en dan de weg naar Ka’anapali op.  Opeens komen we stil te staan en dat blijft zo.  Er blijkt zo’n acht kilometer verderop een ongeluk gebeurd te zijn waardoor de weg is afgesloten.  Het duurt meer dan twee uur voor de politie het verkeer afwisselend langslaat.

Als we eindelijk langs de resten van het ongeluk rijden is het wel duidelijk dat dat een flinke klap was.  Van twee van de auto’s is niet veel over en wij vrezen voor inzittenden.  Later horen we dat er inderdaad een paar doden te betreuren waren. 

En, heel luguber, dat de enige lijkschouwer in heel Hawaii zich op het eiland Oahu bevindt.  Brrr, ik probeer het maar naast me neer te leggen, maar voel me schuldig dat wij alleen maar geergerd waren door de uren zwembad en ontspantijd, die ons ontnomen werden.

Eindelijk komen we tegen vieren bij het Westin hotel, waar we ook tijdens onze huwelijksreis logeerden,  aan.  Daar worden we heel vriendelijk begroet en iedereen is op de hoogte van onze uren in de file. 

Bij het inchecken wacht ons nog een minder plezierig bericht.  Rick dacht dat hij een suite had geboekt, maar het blijkt een gewone kamer met uitklapbare sofa te zijn waar we de komende week met zijn vijven in moeten bivakkeren

Het hotel is uitverkocht, dus er zit niets anders op.  Gelukkig is het een heel ruime kamer en hebben we als iedereen uitgepakt is genoeg plaats.  Er kan zelfs een extra bed bij, maar krap is het wel.  Het uitzicht is wel weer perfect en de enige, die echt klaagt is Katja.  Niets aan te doen en zoveel tijd besteden we toch ook niet in de kamer.

We hebben sinds het ontbijt niets meer gegeten, dus de magen knorren.  Beneden is er een leuke bar met een lekker menu.  We bestellen drankjes, voor mij een passievrucht “screwdriver” met Maui wodka waar ik in het vliegtuig over las dat die met ontzout water uit de oceaan wordt gemaakt.  Het smaakt heerlijk.

Omdat het al zo laat is bestellen we een lichte maaltijd, zodat we nog trek in het avondeten zullen hebben.  Katja en ik nemen de ahi poke, rauwe tonijn in een pittige saus met sushi rijst, die we in repen zeewier wikkelen.  Erg lekker en genoeg om de honger even  te stillen.

Als iedereen klaar is gaan de kinderen terug naar de kamer.  Rick en ik lopen naar Whalers Village.  Daar kijken we wat rond in souvenirshops, vooral voor een bedeltje voor mijn Pandora armband.  Er is een Pandora zaak, maar hun specifieke Hawaiiaanse bedels zijn uitverkocht.  Ze kunnen die wel verschepen, maar dat vind ik niet hetzelfde en ik vind ze sowieso niet zo bijzonder. 

Bij de ABC Store kopen we wat snacks, drankjes en Saskia’s ontbijt voor morgen.  Wij gaan denkelijk ergens ontbijten, want we hebben hier een aantal restaurants ontdekt, die normale prijzen voor een omelet of iets dergelijks vragen.

Als we uit de ABC Store komen, zie ik nog een winkel met bedels, die ook op Pandora armbanden passen.  Rick wil de boodschappen naar de kamer brengen en we spreken af dat ik bij het restaurant op hem en de kinderen wacht.  Deze bedels blijken allemaal hier op Maui gemaakt te zijn en zijn ook erg leuk.  Ik ga me erop beraden welke ik graag wil hebben, al denk ik dat het wel weet.

Bij het Tropica restaurant wacht ik in een van hun gemakkelijke stoelen op de anderen.  Terwijl ik daar zit, hoor ik dat het groepje naast mij Italiaans is.  Een van hen vraagt of ik hun foto kan nemen en ik antwoord dan maar in het Italiaans.  Daar zijn ze helemaal verbaasd over, natuurlijk.

Met zo weinig gelegenheden om de talen te gebruiken, neem ik de gelegenheid meestal meteen waar.  Ik vind het trouwens verbazingwekkend hoeveel Europeanen hier zijn.  Denken wij dat wij van verre komen, zij hebben een twaalf uur tijdsverschil!

Bij Tropica krijgen we een tafel met zicht op de zonsondergang.  Hier zijn we weer aan de westkant van het eiland en de zonsondergang is prachtig.  Katja neemt foto’s van Rick en mij en ik neem foto’s van haar.  Helaas doen die de kleuren niet echt deugd, maar er zijn nog zes avonden te gaan.

 

Het eten is erg lekker.  Katja en ik hebben de gegrilde gamba’s met een salsa van mango, papaya, jalapenos en pinda’s.  Toe krijgt iedereen een enorme suikerspin met appelsmaak, waar Kai en ik ons te goed aan doen.

Moe van de dag gaan we naar boven.  Rick vertrekt nog naar het zwembad, hij zag daar al de hele middag naar uit.  De rest van ons ligt op bed te computeren.  Eerlijk gezegd (laat het de anderen niet horen) vind ik het wel heel gezellig zo met zijn vijven op een kamer.  Wanneer gaat dat nog voorkomen?

Foto's van vanavond staan hier.