Naar San Francisco

Om zeven uur worden we gewekt door een telefoontje van United Airlines.  Ik vrees het ergste na het neerstorten van het vliegtuig in San Francisco gisteren, maar gelukkig is het slechts om ons een vertraging van meer dan een uur te vermelden.  Daardoor zullen we later dan we hoopten in San Francisco aankomen, maar beter dan nog een nacht hier op Maui blijven, al is dat natuurlijk ook geen straf (maar wel erg duur).

Door die vertraging hebben we wel lekker de tijd voor we weg moeten.  Nu we toch wakker zijn staan Rick en ik ook meteen maar op.  We gaan koffie halen bij Starbucks en Rick neemt ook weer een van hun sandwiches.  Ik koop nog zo’n “Renewa” bowl met granola, aardbei en banaan als gisteren.  We eten het aan een tafeltje naast de flamingo’s op.  Echt idyllisch is dit hotel.

 

Afscheid van onze favoriete kakatoe, Keoki

 

Rick is gistermiddag voor het hotel gaan snorkelen en vond het daar ook erg mooi.  Ik kan het niet laten, nu we meer tijd hebben trek ik toch mijn shorty weer aan en neem mijn flippers en masker mee.  De zee is kalm zo ’s ochtends vroeg en ik zie een heel aantal vissen.  Vooral de Hawaiiaanse staatsvis, Humuhumu…., is ruimschoots aanwezig.  Het water is echter weer koud en na een half uur heb ik het ook wel gezien.

De natte spullen pak ik in plastic zakken en neem dan een douche en kleed me in vliegtuigkleding.  De anderen zijn inmiddels ook klaar en we wegen alle tassen weer.  Die draagbare weegschaal is deze vakantie wel heel handig!

Zonder oponthoud, de laatste beelden van Maui nog in ons opnemend, rijden we naar het vliegveld.  Daar gaat Rick de huurauto terugbrengen en neem ik een porter, ook genaamd Kai, in de arm voor al onze bagage. 

 

Nog een keer langs de mooie bomen

 



Een laatste blik op Lanai

Opeens moeten we voor drie in plaats van twee tassen betalen.  Ik snap er niets van, maar ja, niets aan te doen.  Pas nadat de porter Kai mij vier instapkaarten overhandigt herinner ik me dat onze Kai een aparte reservering heeft, want hij reist op een gratis ticket.   Kai mocht ook een gratis tas mee, dus ik heb voor een teveel betaald.

Bij de United balie waar de porter me heen stuurde om het recht te zetten kan men mij niet helpen (of liever, ik krijg het gevoel dat hij niet wil helpen).  Ik moet thuis naar United.com en zo proberen de extra $35 terug te krijgen.  Op hoop van zegen, want ik ziet dat niet gebeuren.  Dinsdag moeten we dus echt zorgen dat Kai’s reservering er ook bij geteld wordt voor de vlucht naar Washington.

De veiligheidscontrole gaat snel en het is inmiddels weer lunchtijd.  Bij Sammy’s Grill vinden we een tafeltje en bestellen tonijnburgers, althans Rick, Katja en ik.  Kai neemt de chili en Saskia haalt wat eten bij Pinkberry.  Zij heeft aangekondigd dat ze na de vakantie weer veganistisch wil gaan eten, ze voelt zich toch niet goed met vegetarisch.

Op de monitors zien we dat onze vlucht opeens vijf minuten eerder gaat vertrekken.  Nadat de kinderen nog wat souvenirs voor deze en gene van hun vrienden hebben gekocht, haasten we ons naar de gate.  Daar is het aan boord gaan al begonnen.

Rick en ik hebben weer Economy Plus en de kinderen zitten twee rijen achter ons in gewone stoelen.  Helaas is er iets mis met de brandstofmeter en moeten we wachten tot dat gemaakt is.  Om kwart voor twee Hawaiiaanse tijd stijgen we eindelijk op.  In San Francisco is het drie uur later en daar zullen we rond 21 uur aankomen.

Tijdens de vlucht lees ik Inferno van Dan Brown uit.  Niet zijn beste werk wat mij betreft.  Daarna schrijf ik mijn achterstallige blogs en begin aan een voor mij nieuw boek van David Baldacci, The Winner.  Ik ben benieuwd.  Katja is nu Absolute Power aan het lezen en vindt dat ook een fantastisch spannend boek.

Om een uur of kwart over negen landen we in San Francisco.  Natuurlijk kijken we allemaal of we het gisteren neergestorte vliegtuig zien.  Anderen aan onze kant van het vliegtuig zeggen het gezien te hebben, ik zal alleen veel lichten en grote stellages, waarschijnlijk om te onderzoeken waardoor de landing fout ging.  Bizar om een dag later precies op dit vliegveld aan te komen.

Waarschijnlijk doordat dit vliegveld gisteren een tijd gesloten was is het er een gekkenhuis zo druk.  Onze bagage komt gelukkig wel snel, althans dat denken we.  Vijf van de zeven tassen komen meteen, maar om de een of andere reden komen de twee tassen van de kinderen pas op het laatst.

Er staat ook een grote rij voor taxi’s, maar gelukkig gaat die vrij snel.  De San Franciscan voor ons in de rij vertelt dat het gewoonlijk niet zo druk is.  De BART, het openbaar vervoer in de stad, staakt.  Dat had ik inderdaad al gehoord.

We hebben twee taxi’s nodig met al die bagage en Katja en ik nemen de eerste.  Onderweg wijs ik haar alle dingen, die ik in oktober zag.  Voor Katja, Kai en Saskia is het negen jaar geleden dat ze in San Francisco waren.

Het is al kwart voor elf als we in het hotel aankomen.  We hebben nog geen avondeten gehad en vlak voor onze neus sluit het restaurantje van het hotel.  Gelukkig heeft de receptioniste ook foldertjes voor pizza restaurants, die tot 3 uur ’s nachts bezorgen.

De pizza is lekker en Saskia en ik delen een vegetarische.  Daarna is het razendsnel naar bed, want we willen morgen van deze stad genieten.