Ondanks het
tijdsverschil van drie uur en het late naar bed gaan gisteravond, omdat we nog
op de pizza moesten wachten, ben ik toch om half negen klaar wakker. Ik maak de rest ook maar meteen wakker, want
het is goed om alvast te proberen in het plaatselijke ritme te komen. Een van de redenen om hier in San Francisco
te stoppen is tenslotte om de jet lag een beetje te verminderen.
De kamer is heel
modern ingericht en in plaats van de zware gordijnen in de meeste hotels hebben
we hier een geel rolgordijn. Ik haal het
wat naar boven en zie tot mijn verwondering staalblauwe lucht en zon. Dat is heel ongewoon in San Francisco in de
zomer, meestal beginnen de dagen met een mistige bwolking.
Toen ik hier in
oktober was heb ik het Hollywood Cafe ontdekt.
We logeren daar nu weer heel dichtbij en gaan er ontbijten. Ondanks dat het een vrij klein restaurant is
en er zeker vijf wachtenden voor ons zijn, hoeven we maar een kwartiertje te
wachten. Precies genoeg voor Katja en
Kai om ook klaar te zijn.
We krijgen
bovendien een tafeltje buiten, dus helemaal goed. De anderen weten niet wat hun te wachten
staat als ze fruit in plaats van aardappelen kiezen bij hun gerechten! Ik heb natuurlijk in oktober al meegemaakt
dat je dan een bak met fruit voorgeschoteld krijgt, die meer is dan je
gewoonlijk in een week naar binnen krijgt!
En niet gewoon de
saaie meloen en enkele aardbei, zoals bij andere restaurants, maar twee soorten
kersen, bramen, bosbessen, sinaasappel, kiwi, appel, druiven, grapefruit en ik
ben er vast nog een aantal vergeten.
Daarbij zijn hun omeletten ook heerlijk en de echte San Francisco sour
dough toast ook. Het is alleen wel
allemaal veel te veel om op te kunnen, al doen we flink ons best.
Helemaal voldaan
beginnen we aan onze verkenning van de stad.
Ik voel me hier ook een beetje gids van het gezin, want zij zijn hier al
acht jaar niet geweest. Vooral Kai en
Saskia waren toen nog heel jong.
We beginnen bij
het eindpunt van de trolley op Powell Street.
Daar zien we hoe een van de trolley’s met de hand wordt omgedraaid. Bij de halte is het nog erg rustig en we
besluiten in te stappen. We zitten aan
de buitenkant en voor het grootste gedeelte van de rit ga ik staan met niemand
voor me. Daardoor kan ik onbelemmerd
fotograferen.
Het is bijzonder
om te zien hoe de chauffeur met de hendels werkt op de wel heel steile
heuvels! Een enkele reis met de trolley
kost trouwens $6 per persoon, voor de geinteresseerden, al zijn er ook passen,
maar wij hebben ons daar niet genoeg op voorbereid.
Bij Union Square
stappen we uit. Daar staan allerlei
standbeelden van harten met scenes uit San Francisco erop geschilderd. De kinderen poseren wat en ik neem foto’s. Rick heeft voor de zoveelste keer zijn SD
kaart in zijn laptop laten zitten.
Gelukkig vinden we meteen een souvenirwinkel, die ook camera’s verkoopt
en daarmee ook SD kaarten.
De focus van de
meisjes is meteen op de Victoria’s Secret winkel. Beiden hebben niet genoeg ondergoed mee voor
de hele reis en ik ga met ze mee naar binnen om wat nieuwe dingen te
kopen. Helaas is er geen Walmart of
Target hier en de meiden vertrekken met mooier en duurder ondergoed dan ik heb!
Chinatown
We besluiten door
Chinatown en Little Italy naar de Coit Tower te lopen. Dat heb ik in oktober ook gedaan (wel vanaf
de Victoriaanse huizen waar San Francisco zo beroemd om is) en ik heb toen ook
de Hop On Hop Off gedaan, die me nog vers in het geheugen ligt. Zo voel ik me dus
echt de gids van mijn gezin in deze stad en vertel ze over dingen, die we
onderweg zien.
Bij de Coit Tower is het
vrij druk, maar duurt maar een kwartier voor we met de lift naar boven
kunnen. We hebben intussen al door dat
er heel wat Europese toeristen zijn. De
mensen voor ons zijn Nederlands en we wisselen een paar woorden en Kai heeft ook al heel wat Duits opgemerkt.
Het uitzicht van
boven over de stad is prachtig, zeker op een heldere dag als vandaag. Zelfs de Golden Gate Bridge is voor het
grootste deel zichtbaar. Alleen de
toppen ervan zitten een beetje in de mist.
Het is wel bijzonder om die mist zo te zien hangen.
Eenmaal weer
beneden lopen we Lombard Street af, heuvel op en neer, om de “crookedest street
in the world” te gaan bekijken. Daar
komt een eindeloze stroom auto’s van het met hortensia’s omlijnde zigzaggende
straatje naar beneden. In 2005 hebben
wij dit straatje ook gereden.
Vandaag lopen Rick, Kai en ik de 239 treden naar boven. De meisjes blijven onderaan staan. Katja voelt zich vandaag helaas niet zo lekker en Saskia houdt haar gezelschap. We spreken bij de kruising van Leavenworth en Chestnut, een blok dichter bij het water, af elkaar weer te ontmoeten.
Vandaag lopen Rick, Kai en ik de 239 treden naar boven. De meisjes blijven onderaan staan. Katja voelt zich vandaag helaas niet zo lekker en Saskia houdt haar gezelschap. We spreken bij de kruising van Leavenworth en Chestnut, een blok dichter bij het water, af elkaar weer te ontmoeten.
Inmiddels is het
al na enen en zelfs na dat enorme ontbijt rommelen de magen. We lopen naar The Cannery en vinden daar het
Blue Mermaid restaurant. Dat heeft een
gezellig terras en er is nog plaats voor vijf.
Het is een duidelijk visrestaurant, maar Saskia vindt de salade met
geitenkaas lekker op het menu.
Katja en ik delen
een enorme schaal met allerlei schaaldieren.
Er zijn oesters en clams (weet ik niet hoe ze in het Nederlands heten),
garnalen, een halve Dungeness crab en heerlijke gerookte mosselen. Het lijkt veel, maar is heel licht en perfect
voor de lunch. Al onze vitamines hebben
we verder vanochtend al binnen gekregen, althans zo redeneren we.
Na de lunch gaan
we even terug naar het hotel, vooral om de verschillende telefoons even op te
laden. Bovendien heb ik een aanvraag
voor een rondleiding waar ik meteen op wil reageren. Het is er een van een gezin dat mij op
aanraden van een gezin dat ik vorig jaar heb rondgeleid heeft gevonden. Dat is natuurlijk extra leuk, als een van
jullie hier meeleest: hartelijk dank voor de reclame!
Volgende week
gaat een drukke week worden met rondleidingen van maandag tot en met woensdag
en nog een vrijdag. Ik bestel ook meteen
nieuwe Teva sandalen. Ik heb uitgerekend
dat ik zo’n vijfhonderd mijl op mijn ouwe getrouwe heb gelopen inmiddels en
bedenk met dat de vering er daarmee wel uit zal zijn. Hopelijk komt het nieuwe paar op tijd voor
mijn rondleiding donderdag.
Na deze pauze
gaan we er weer op uit. Het is heerlijk
weer, zonnig en een graad of 21. In de
zon warm genoeg zonder jas, maar in de schaduw en met de wind te koel voor
korte mouwen. De jassen gaan dus aan en
uit. Dat is wel een van de redenen dat ik hier niet zou willen wonen, mij te
koel in de zomer, vooral als de mist er bijna de hele dag hangt.
We lopen langs
Fishermans Wharf waar Saskia gruwelt van de vislucht. Zij is de enige reden dat we hier niet zijn
gaan lunchen. Verser kan het namelijk
niet. Maar ja, er is niets vegetarisch
te bekennen.
Overal staan
advertenties dat er nu otters zijn in het aquarium. Wij zijn dol op zeeotters en in Seattle is
dat altijd een van mijn favoriete dingen om te bezoeken. De kinderen zijn al heel lang niet in een
aquarium geweest en reageren enthousiast om erheen te gaan. De entreeprijs is niet mis, $21,95 per persoon,
maar we krijgen dan ook met zo’n kaartje 15% korting bij het restaurant waar we
vanavond gaan eten.
Wij zijn
natuurlijk verwend met het aquarium in Baltimore niet ver weg en ik ben ook in
het grote aquarium in Chattanooga, Tennessee, geweest en nog vele anderen in
het land, maar we zijn niet erg onder de indruk van dit aquarium. Ja, de tunnels met zoals het er onder water
in de baai hier uit zou zien en verschillende haaien zijn leuk.
Er zijn wat
bakken met zeesterren, roggen en dergelijke, die je aan kunt raken. Katja en ik raken daar voor het eerst een
luipaard haai aan. Ook de kwallen zijn
mooi en we zien een inktvis. Verder is
er weinig en de otters blijken rivierotters te zijn (die we in de dierentuin
van Washington ook hebben, sterker nog, de foto’s zijn gemaakt in de National
Zoo) en slapen helaas.
Nou ja, het was
goed voor een half uurtje vertier, maar aan mensen die San Francisco en
omgeving bezoeken raad ik het Monterey aquarium aan. Dat is ouder, maar maakte veel meer indruk
dan dit.
We hebben wel Nemo en Dory gevonden
Wij gaan verder
en de volgende stop zijn de zeeleeuwen bij Pier 39. Althans dat blijkt vandaag een enkele
zeeleeuw te zijn. Wat een verschil met
toen ik hier vorig jaar was en ze elkaar van de houten vlonders
verdrongen.
Op een bord lezen we dat
vrijwel alle dieren in de zomermaanden vertrekt om te paren. Slechts de enkele alleenstaande zeeleeuw
blijft over. Nou ja, er is er tenminste
een en die krijgt ruimschoots aandacht.
De kinderen geven hem zelfs een naam, “Spud” (slang voor aardappel),
omdat hij daar zo liggend op lijkt.
We hebben
allemaal dorst gekregen en zien dat Bubba Gump een mooi uitzicht over de baai
heeft. We krijgen inderdaad een perfecte
tafel daarvoor. Op het menu staat een
Blue Hawaiian zoals ik me hem herinner (ik had er een in Hawaii die erg
kokosnootachtig was) en die bestel ik om het af te leren. Ook Rick en Katja
nemen een van de lekkere cocktails. We
bestellen er vis hush puppies bij, die gretig aftrek vinden bij de kinderen.
De Blue Hawaiian
Pier 39 heeft
natuurlijk ook een ruime keuze aan winkels en vooral de meisjes kunnen niet
wachten om die te bekijken. Er worden
(ook door mij, want ik vind een paar superlekkere sportsokken) sokken gekocht
bij Sock Heaven.
In de chocolade
winkel vindt Kai de reep van Ritter waar hij in Duitsland zo dol op was. Saskia koopt er een aantal heel pure (86%)
chocolade repen van Ghirardelli en Katja lekkernijen, die ook plaatselijk
gemaakt zijn.
De tijd vliegt en
voor we het weten is het tijd voor onze reservering bij het Fog Harbor
restaurant. Daar heb ik in oktober ook
met onze buurman Chuck gegeten en staat de hele Dungeness crab op het
menu. Gisteren heb ik hiervoor vanuit
Maui al gereserveerd wat in de zomer echt moet, ondanks de vele mist is dit
duidelijk hoogseizoen in San Francisco, in ieder geval een heel stuk drukker
dan in oktober.
We krijgen een
tafel met uitzicht op de Golden Gate Bridge, maar na een kwartiertje doet het
restaurant zijn naam al eer aan. De brug
verdwijnt uit zicht door de inrollende mist.
Waar het vanochtend allemaal mooi zonnig en helder was is het nu een en
al mist. Ik had nog gehoopt de zonsondergang
te zien, maar de zon verdwijnt achter de wolken en er zijn nog slechts wat
slierten van kleur te zien.
Katja en ik
bestellen weer eens precies hetzelfde.
Twee oesters als voorafje en de hele Dungeness crab als
hoofdgerecht. Voor Katja is dit voor het
eerst en ze vindt het maar niets als de serveerder de papieren slab om haar nek
knoopt, ha ha. Dat vraagt natuurlijk om
een aantal foto’s!
De anderen zijn
minder avontuurlijk. Rick neemt de clam
chowder en een salade met garnalen. Kai
en Saskia laten de vis helemaal links liggen.
Kai vindt zijn filet mignon wel heel erg lekker, knap van een
visrestaurant. Saskia heeft de pasta met
groentes, die ze ook lekker lijkt te vinden.
Na het eten
zetten we onze winkeltocht vrolijk voort.
De meisjes en ik zijn vooral geinteresseerd in Harry Mason. Deze unieke juwelier verkoopt spiraal
oorbellen en veel meer. Van die spiralen
heb ik er al een aantal, dus ik kies eens iets anders. Het is een oorbel, die op mijn oorlel “ligt”
en van achteren hangen kettinkjes. Moeilijk te beschrijven, maar ik ben er
helemaal blij mee.
Ook Katja en
Saskia vinden dingen naar hun smaak.
Intussen zijn Rick en ik echt doodmoe, maar Kai en Saskia hebben de
puzzelwinkel naast Harry Mason ontdekt.
Daar doen zij allerlei puzzels en willen daar een paar van kopen. Ze proberen Rick en mij nog zover te krijgen
ook te spelen, maar daar bedanken we vriendelijk voor.
Het is al negen
uur als we klaar zijn om terug naar het hotel te lopen. Duidelijk gaat Pier 39 ook om negen uur
dicht, vroeg, vinden wij, voor zo’n toeristische bestemming. Zelfs Tysons Corner bij ons in de buurt is
later open!
Onderweg stoppen
we nog in een Seven Eleven voor drankjes en wat medicijn voor Katja. Dan vallen we letterlijk op onze bedden in de
hotelkamer! Rick gaat nog naar de
receptie om vervoer naar het vliegveld te regelen.
Dat blijkt niet
makkelijk, want je kunt hier geen taxi’s van tevoren bestellen om naar het
vliegveld te gaan zoals ik in oktober ook al ondervond. Taxi’s zijn ook enorm
duur! Wij waren geschokt hoeveel de rit
van het vliegveld naar het hotel kostte, terwijl het minder ver is dan van ons
huis naar het vliegveld. Uiteindelijk
weet Rick iets te regelen, hopelijk groot genoeg om al de bagage ook mee te
nemen!
Mijn doel om
meteen op westkust schema te zijn heeft gewerkt. Ver voor middernacht gaan de lichten uit en
ligt iedereen in diepe rust. Ik ga het
samenzijn met ons vijven zeker missen, maar realiseer me ook dat dit een
bijzondere vakantie was en het in de toekomst steeds minder voor zal komen dat
iedereen mee kan.
Wat me heel blij
stemt is de sterke band, die we als gezin hebben. We zijn tweeeneenhalve week heel veel samen
geweest en behalve een enkele irritatie, die te verwachten valt, heeft iedereen
genoten en heb ik de kinderen ook weer nader tot elkaar zien komen. Meer kan ik niet wensen.
2 reacties:
Hallo
In welk hotel zaten jullie deze keer? Oh ook in november hebben wij 1x hier ontbeten wat een belevenis en wat onwijs lekker. We hebben beide onze omelet met ananas en onze bak fruit op en dan ook nog een glas jus d'orange. Heerlijk maar best duur om daar elke dag te ontbijten.
Wat leuk dat je met de cabelcar naar union square bent gelopen en vanaf daar door chinatown en little Italy terug en dan behoorlijk pittig de heuvel bij Coit tower omhoog. Wij vonden de prijs best duur voor de korte tijd boven uitzicht mooi maar kleine raampjes wel geweldig om alle punten te zien.
Dan de andere kant de heuvel weer op om door Lombard street te lopen heerlijk. En dan nog genieten van de Fisherman's wharf en pier 39. Groot gelijk om even een rust in te bouwen is toch een vermoeiende dag maar raar dat het nu koeler was dan dat wij hadden in november. Echt aantal dagen ruim 25 graden.
Wat een dure entree voor dat aquarium en jammer dat me vriendjes de zeeleeuwen nu zoveel weg waren in november echt flink vol. Leuk dat jullie allemaal nog oorbellen hebben gekocht leuk hoor. Ik vondt vooral de kerstwinkel zo genieten op de pier.
En dan aan het einde heerlijk gegeten bij Fog Harbour ook daar hebben wij heerlijk gegeten.
Ik kan je zeggen volgens mij hebben jullie echt het maximale uit je dagje SF gehaald. Ik heb weer heerlijk mee genoten en hoop straks nog op je foto's.
Nou ook al ben ik de enige reactie vandaag maar hij is wel lekker lang voor je.
Liefs Naomi
Superleuk om dit logje te lezen. We hebben jullie cht net gemist! :-)
Een reactie posten