Chicago dag 1

Rick staat al om zeven uur op, maar ik blijf nog een half uurtje liggen. Dan moet ik voor mijn doen ook vroeg op.  Het weer ziet er wat dreigend uit, maar het is droog en online staat er dat de vlucht op tijd zal vertrekken.

De koffie staat al klaar en gauw lepel ik een yoghurtje naar binnen.  Dan pak ik mijn laatste spullen in en neem afscheid van Saskia.  Rick gaat me naar het Ronald Reagan National Airport brengen.  Het verkeer valt alles mee en ruim anderhalf uur voor mijn vlucht zal vertekken komen we bij het vliegveld aan.

Onderweg hadden we de radio aan en er werd gezegd dat er een schietpartij bij Navy Yard in Washington was geweest.  Het wordt niet meteen duidelijk hoe erg die was en hoe of wat.  We vinden het natuurlijk erg, maar besteden er nog niet zoveel aandacht aan.

Na van Rick afscheid genomen te hebben en mijn tas bij de porters te hebben afgegeven, loop ik naar de veiligheidscontrole.  Ook die gaat altijd heel snel bij dit vliegveld en binnen het kwartier nadat Rick me afzette zit ik al bij de gate.

Daar heb ik uitzicht op de rivier en aan de overkant daarvan  zie ik ontzettend veel helicopters vliegen.  Dat is waar Navy Yard is.  Op de televisie staat het nieuws aan en zie ik dat zich daar een drama van grote proportie heeft afgespeeld en nog bezig is  (nu is bekend dat 13 mensen, inclusief de schutter, het leven hebben gelaten, verschrikkelijk!). 

Zo'n half uur voor ons vertrek wordt er omgeroepen dat er een grondstop is vanwege de situatie aan de overkant van de rivier.  Vliegtuigen mogen wel landen, maar niet opstijgen.  Denkelijk vanwege de vele helicopters, die in de buurt rondvliegen. 

Met ongeveer een half uur vertraging vertrekken we uiteindelijk toch.  Het regent als we vertrekken, maar gelukkig is het in Chicago, twee uur vliegen later, lekker zonnig.  De vlucht verliep voorspoedig en ik ga op zoek naar de baggage claim.

Daar zie ik Karin meteen al zitten, maar moet haar een paar keer roepen voor ze mij ziet.  Het is zo leuk weer iemand met wie ik het al jaren virtueel heel goed kan vinden in persoon te ontmoeten!  Alsof we elkaar al jaren kennen is het meteen. 

Mijn tas komt al heel snel op de band en dan lopen we naar de overkant.  Daar is Karins man general manager van het Hilton hotel.  Iedereen daar kent Karin dan ook duidelijk.  We geven mijn bagage tijdelijk af bij de vriendelijke bellman en lopen naar het restaurant.

Ook hier worden we weer als belangrijke gasten ontvangen.  Het doet mij een beetje denken aan hoe ik bij de Old Ebbitt Grill wordt ontvangen.  Terwijl we zitten te bedenken wat te bestellen, komt Karins man, Laurens, ook even kennismaken en praten.  Erg leuk om ook hem te ontmoeten!

Karin en ik bestellen hetzelfde gerecht, een sandwich met in prosciutto gegrilde zalm.  Het smaakt bijzonder goed en het is heel gezellig!  De serveerder maakt ook nog een speciale koffie voor mij, allemaal heel leuk. 

Na de lunch gaat Karin naar huis en ik neem een taxi naar de stad.  Daar logeer ik in de Chicago Hilton, dankzij Laurens en Karin ook weer.  Dit is een mooi historisch hotel en enorm groot!  Het is er ook heel erg druk, duidelijk is er een congres gaande. 

Het inchecken gaat heel vlot en ik krijg een kamer op de veertiende verdieping.  En wat voor een kamer!  Het is een hoekkamer en door het ene raam heb ik uitzicht op het Michigan Meer en de Buckingham fontein en uit het andere op de wolkenkrabbers en Millennium Park.  Super!!

 

Helaas heb ik ook veel pijn en besluit eerst maar wat Advil te nemen in de hoop dat wat te verminderen.  Ik blijf een half uurtje in de kamer wachten tot dat werkt en ga dan op verkenning uit.  Het is koel buiten, al schijnt de zon, en ik ben blij dat ik mijn winddichte jack aan heb.

Als eerste ga ik naar de Buckingham fontein, een prachtige fontein, vanmiddag nog mooier vanwege de regenbogen, die de zon erin creeert.  Daarna loop ik door allerlei mooie parken en tuinen naar de Cloud Gate, in de volksmond ook de "Boon" genoemd.  Een enorme reflecterende poort in de vorm van een boon is het.  Daar neem ik ook weer de nodige foto's.

Dan besluit ik een stuk langs de bekende Michigan Avenue te lopen.  De architectuur van de wolkenkrabbers hier is fascinerend.  Sommigen zijn ouder, anderen juist weer heel modern.  Natuurlijk zijn wolkenkrabbers voor mij sowieso altijd bijzonder aangezien die in Washington niet te vinden zijn.

Een half uurtje voor ik voor het avondeten heb afgesproken ben ik terug op mijn kamer.  Ik fris me even op en bel Rick om mijn avonturen te vertellen.  Hij logeerde ongeveer anderhalve maand geleden nog in precies dit hotel.

Om precies zes uur loop ik het Mercat A La Planxa restaurant binnen.  Bij dit Spaanse tapa's restaurant heb ik afgesproken met twee Amerikaanse dames waar ik ook al sinds Saskia's geboorte, dus bijna achttien jaar, via een emaillijst mee correspondeer. 

Het is dus alweer alsof we elkaar al jaren persoonlijk kennen, zo makkelijk vloeit het gesprek.  Het eten is ook superlekker.  Allemaal kleine gerechtjes en gelukkig hebben we ongeveer dezelfde smaak.  Mijn favorieten zijn een quinoasalade met yoghurt en de Spaanse inktvis. 

We delen ook nog een enorm lekker dessert en dan is de gezellige maaltijd alweer voorbij.  Lisa moet nog een heel stuk naar huis rijden en ik vind het al heel bijzonder dat ze helemaal naar de stad is gekomen om mij na bijna achttien jaar eindelijk in persoon te ontmoeten.  Zij en Grace wonen nota bene niet zo ver bij elkaar vandaan, maar dit was ook voor het eerst dat zij elkaar ontmoetten.

Het restaurant ligt letterlijk naast het hotel dus ik ben zo weer terug op de kamer.  Daar zet ik de tv aan en ga mijn blog schrijven.  Om een uur of negen gaat de telefoon.  Het is roomservice, of het een goede tijd is om wat langs te brengen.  Natuurlijk, maar nu ben ik helemaal nieuwsgierig, want ik heb niets besteld!

Tien minuten later wordt er geklopt en een bord met fruit, kaas, amandelen en anders lekkers gebracht.  Wauw, ik voel me gewoon een VIP hier!!  Er is ook best wel weer ruimte in mijn maag voor een snack, mmmm!!!  Ik denk dat ik hier morgen ook mijn ontbijt mee ga doen, zo lekker is het allemaal!

Straks tijd om te slapen en dan twee volle dagen om deze mooie stad te verkennen met Karin!

Foto's van vandaag staan hier.