Het onweer van gisteravond heeft alle zomerhitte weggeblazen. Ik zie al dat er geen zon schijnt als ik voor het eerst mijn ogen open. Het is koel en miezert zelfs een beetje als ik Cosmo uitlaat. Geen ontbijt op het deck dus vanochtend, helaas.
Rick heeft de koffie al gezet voor hij naar zijn werk ging. Daarbij neem ik een Smart One kaas en ei muffin. Om de een of andere reden heb ik maar heel weinig energie en veel pijn. Wat zou het makkelijk zijn om maar niets te doen.
Maar dat is uitgerekend op zulke dagen geen goed idee! Ik bedenk me dat andere mensen om me heen ook prettig zal zijn en rijd dus naar de sportschool. Daar zie ik Sharon en Tom en klets even bij, maar vandaag zijn gewichten iets wat ik beter niet kan doen.
Een uur cardio helpt mijn spieren meer. Dat doe ik dan ook intussen lezend. Vandaag is het wel echt afzien, de energie is er gewoon niet, maar de pijnen zijn wel beter na afloop. De zon is intussen ook weer aanwezig en het is een graad of 25, korte mouwenweer dus weer.
Er komen een paar gelegenheden om wat plaatselijke cadeautjes te geven en ik wilde eigenlijk naar Old Town Alexandria gaan om die te kopen. Dat gaat vandaag niet lukken, dus ik probeer de winkel in de Freeman Store in Vienna. Daar vind ik inderdaad een paar leuke dingen. Ik bedenk me ook dat het weer eens tijd wordt om naar Alexandria te gaan, maar niet deze week.
Het is intussen weer lunchtijd en ik besluit een asperge, champignons en ei dunne bagel te halen bij Manhattan Bagel. Het eten is hier lekker, maar het personeel nogal nors. Ik kom hier toch bijna wekelijks en er is nooit eens een teken van herkenning. Het is er helaas ook nooit druk, hopelijk blijft de zaak bestaan, want ik ben dol op die dunne bagels!
Thuis ruim ik de dingen van gisteravond op en doe meer huishoudelijke dingen, die tijdens de lekker warme dagen zijn blijven liggen. Daarna ga ik op het deck zitten lezen en wachten tot Saskia thuiskomt, reden waarom ik niet helemaal naar Alexandria wilde.
Saskia en Kaylee willen morgen de Color Run in Richmond lopen. Die begint vroeg dus de dames gaan vannacht bij een vriendin, die bij VCU studeert, logeren. Ze pakken gauw in en dan neem ik afscheid. Honderdzestig kilometer rijden en op vrijdagmiddag is het op de I-95 enorm druk, ik vind het niet niks.
De meisjes nemen ieder hun eigen auto mee, want Kaylee wil langer blijven. Niet alleen had ik natuurlijk op mijn 17e nog geen rijbewijs, maar zo'n afstand ging ik toen al zeker niet rijden. Saskia lijkt nog maar zo'n klein meisje in dat autootje! Maar volgend jaar zal ze wel meer zo'n afstand gaan afleggen, dus goede oefening.
Ze gaan eerst nog Vienna in om wat proviand te kopen. Ik druk Saskia op het hart gauw op weg te gaan om het ergste spits- en weekendverkeer voor te zijn. De gewoonlijk een uur durende rit naar Fredericksburg, ongeveer halverwege, kan op vrijdagen wel drie keer zo lang duren!
Gelukkig komt er een paar uur later een sms-je dat ze veilig zijn aangekomen. Ze zijn in de dining hall, cafetaria van VCU, Kai's school, waar Saskia zich ook gaat aanmelden om te studeren. Ik ben benieuwd of Saskia daar ook veganistische gerechten gaat vinden. VCU is wat dat betreft denk ik een van de universiteiten met meer keuze, veel artistieke studenten en een grote stad.
Rick komt thuis en wil een nieuw restaurant in de buurt proberen, Open Road. Het is er druk, altijd een goed teken, en voor een tafel zouden we een half uur moeten wachten. Gelukkig is er plaats in de enorme bar. Dat is ook altijd gezellig, dus Rick en ik nemen plaats op een paar van de stoelen met zicht op de bedrijvige bar.
Het menu is beperkt en het meeste is me te zwaar. Ik bestel een kleine pizza met wilde champignons en spinazie. Die is best lekker, al vind ik de korst te zoet en weinig kruiden verder. Ik eet, zoals gewoonlijk als mijn enige keuze pizza is, vooral wat erop zit op.
Na nog een paar uurtjes ontspannen tv kijken gaan we bijtijds naar bed. Morgen hoop ik op een mindere fibromyalgiedag. De wisselingen in weerstemperatuur voel ik toch wel erg.
4 reacties:
Zo, ik ben weer bijgelezen. Ik kan het me voorstellen dat je niet blij was dat Saskia zo ver moest rijden, gelukkig is alles goed gegaan. Leuk om in je vorige bericht over Reston te lezen!
Fijn dat Saskia goed is aangekomen. Ik hoop dat je vandaag lekker weer hebt. Hier begint de dag in ieder geval grijs.
Prettig weekend.
Anja L.
Dag Petra,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een reactie naliet. Gewoon wegens vakantie en daarna te druk...
Spijtig dat je weer van die pijndagen hebt, laten we hopen dat je je vlug beter voelt!
Vreemd hoor dat ze bij die Bagel zaak je nog steeds niet herkennen! Herkenning is toch een blijk van aandacht voor jou als klant en het bewijs dat je voor hen geen nummer bent.
Wat een lange afstanden moeten jouw kinderen ( en waarschijnlijk alle Amerikaanse studenten) toch afleggen. Ik kan me goed voorstellen dat je blij bent bij het 'verlossende' sms-je of belletje dat ze goed aangekomen zijn. Telkens spannend toch weer, maar gelukkig blijken ze toch voorzichtig te rijden.
Het nieuwe restaurantje zou ook niet direct mijn keuze zijn, alhoewel het er wel leuk en stoer uitziet op de foto...ik hou ook meer van de lichtere keuken.
Hier moeten de universiteits-studenten pas tegen het eind van de maand terug starten.
@Anja - Ja, jullie gaan het heel leuk krijgen in Reston!
@Anja - Hopelijk krijgen jullie toch ook nog een beetje een lekkere nazomer.
@Brin - Inderdaad, het zijn de afstanden en grote vrachtwagens, die me telkens toch weer wat zorgen brengen. Niet dat ik iedere minuut dat ze op weg zijn op mijn nagels zit te bijten, hoor, dat ook weer niet.
Een reactie posten