Charleston verkennen

Stralend weer lacht me tegemoet als ik de gordijnen van de hoge ramen in de hotelkamer opentrek.  Gauw maak ik me klaar en pak in, check uit het hotel en geef dan de bagage af aan de bellman.  Die houdt die tot later vanmiddag voor mij in bewaring.

Online heb ik een ontbijttentje vlakbij gevonden dat goede recensies kreeg op Yelp.  Another Broken Egg ligt maar een blok verderop bij de oude stadsmarkt.  Ik krijg een stoel aan de bar en meteen een lekker sterke kop koffie voorgezet.  Ik bestel hun omelet met diverse groentes en dat smaakt prima.

Nu ben ik klaar voor mijn wandeling door Charleston.  Ik begin met Meeting Street wat Charleston's Museum Mile wordt genoemd.  Hierlangs staan allerlei musea, kerken en andere historische gebouwen, die te bezoeken zijn.  Tijd om veel ervan te zien heb ik niet, maar ik loop wel een oud kerkhof op om het graf van Charles Pinkney, een van de ondertekenaars van de Amerikaanse Constitutie (grondwet), te bekijken. 

Al foto's nemend loop ik naar het Nathaniel Russell huis.  Er is mij verteld dat als ik een huis in Charleston wil bezoeken dit het meest interessante is.  Ik koop een kaartje en zie dat er een combinatie mogelijk is met een ander huis verderop in de stad.  Dat lijkt me leuk om vanmiddag te doen, dus ik koop de combi, die $4 goedkoper is dan twee aparte kaartjes.

Inderdaad is het een heel mooi en bijzonder vroeg 19e eeuws huis.  De bouw is weer heel anders dan de landhuizen uit die tijd in onze buurt.  Duidelijk had deze meneer flink wat geld!  Hij liet ook een houten spiraaltrap bouwen, die zeer ongewoon is en zelfs in deze tijd moeilijk na te maken. 

Zoals vrijwel altijd mag er hier binnen niet worden gefotografeerd.  Jammer, want ik zie allerlei prachtige potentiele foto's.  Ellen, de oudere dame, die ons rondleidt, let echter met argusogen op dat ik mijn camera niet gebruik.  Als ik hem even verhang, zodat ik mijn jas uit kan doen, komt er meteen "No photography!" van haar.   Ze vertelt wel interessant over het leven in dit huis in de 19e eeuw.

De rondleiding duurt zo'n drie kwartier en daarna zet ik mijn wandeltocht voort.  Ik loop naar de Battery waar nog steeds kanonnen uit de Burgeroorlog staan, gericht op Fort Sumter verderop in de haven.  Bij dat Fort begon in 1861 de Amerikaanse Burgeroorlog. 

Hier zijn ook weer prachtige huizen van voor de Burgeroorlog te zien, "antebellum houses" genoemd hier in het Amerikaanse zuiden ("antebellum" is Latijn voor "voor de oorlog").  Duidelijk maakten de rijst- en katoenplantages de eigenaren zeer welvarend.  Dit waren hun stadshuizen, terwijl ze op het platteland meestal een meer bescheiden boerenhuis hadden.

Via Rainbow Row loop ik naar het Waterfront Park.  Dit is een mooi aangelegd park met zicht op Fort Sumter.  Ook ligt er vandaag, zoals iedere dag tot nu toe, een cruiseschip.  Verder zijn er twee fonteinen waarvan een in de vorm van een ananas.  Daar moet natuurlijk ook een foto van nemen.

Intussen loopt het al bij enen en ik sms Melanie, die gisteravond liet weten misschien tijd te hebben samen te lunchen.  Dat is niet het geval, maar ze schrijft terug dat ze tegen tweeen klaar hoopt te zijn.  Prima, ik vind alleen lunchen ook niet erg.

Door het gezellige French Quarter loop ik Queen Street af.  Hier heb ik gelezen over een paar gezellige restaurants, Husk en Poogan's Porch.  De menu's bekijkend kies ik Poogan's Porch.  Zoals meestal als ik alleen ga eten neem ik plaats aan de bar. 

Daar zitten nog een paar "alleeneters" en genietend van mijn spinaziesalade met zalm raak ik in gesprek met de vrouw en man naast mij.  We blijken nota bene allemaal uit Noord-Virginia te komen, de man zelfs uit Reston, de plaats naast Vienna!  Kleine wereld is het weer.  Het wordt zo een gezellige lunch en ik blijf langer dan ik had gedacht.

Als ik afscheid heb genomen en net weer naar buiten stap sms-t Melanie dat ze klaar is.  Ik ben vlakbij haar kantoor dus loop erheen om haar op te halen.  Melanie heeft de rest van de middag vrij en we hebben nog een paar uur voor ik naar het vliegveld moet.

Aangezien ik vanochtend een kaartje heb gekocht voor een rondleiding in het Aiken-Rhett House stel ik voor daarheen te gaan.  Dat vindt Melanie ook een erg leuk idee, want ze speelt maar weinig toerist in eigen stad en heeft veel van dit soort rondleidingen nog niet gedaan in de twintig jaar dat ze in Charleston woont.

In het huis krijgen we een apparaatje met een koptelefoon.  Daarop staat een rondleiding van drie kwartier.  Dit huis stamt uit 1806 en hier zijn slavenverblijven uit die tijd nog te bekijken.  Niets aan dit huis is gerestaureerd wat het extra interessant maakt.  Je voelt gewoon de sfeer van de negentiende eeuw overal. 

We leveren de apparaatjes weer in en lopen dan terug naar mijn hotel.  Het is echter nog te vroeg om te vertrekken, want in uren op het vliegveld zitten heb ik geen zin.  We besluiten op het gezellige dakterras van Henry's een drankje te gaan drinken.  Het is vandaag wel een stuk koeler dan de afgelopen dagen, maar in het zonnetje is het goed vertoeven.

Omdat we rekening moeten houden met het spitsuur nemen we ruim de tijd om naar het vliegveld te gaan.  Ik haal mijn bagage op, terwijl Melanie de auto haalt.  Echt heel fijn dat ze me weg kan brengen, dat is natuurlijk veel leuker dan een taxi!

Het valt alles mee met het verkeer en ruim twee uur voor vertrek komen we op het vliegveld aan.  Dan is het toch echt tijd om weer afscheid te nemen van Melanie.  Het was echt of alle jaren dat we elkaar niet zagen wegvielen deze week.  Ik hoop dan ook dat we nu weer meer regelmatig contact zullen houden.  Het is in ieder geval wel zo'n vriendschap waarbij het duidelijk niet uitmaakt hoe vaak of juist niet we elkaar zien.

Bij het restaurant op het vliegveld bestel ik een kippanini.  Ik zit weer aan de bar en raak in gesprek met een Afrikaans-Amerikaanse man uit Charleston.  Het wordt een heel interessant gesprek over racisme. 

Mijn vlucht vertrekt gelukkig netjes op tijd en we landen zelfs vroeg in Washington.  Rick wacht me al op en mijn bagage komt vrijwel meteen op de band.  Het was een superverjaarscadeau van Rick en ik heb volop genoten, maar ik ben ook weer blij thuis te zijn.

Foto's van vandaag staan hier