Een herfstrondleiding en vliegeren

Zaterdag

Saskia doet vandaag haar laatste poging tot een hoge score voor de SAT.  Dit keer kan ze de test gewoon bij haar school doen.  Toch zie ik dat ze al heel vroeg op is en net na zevenen komt ze Rick om wat geld vragen.  Hopelijk wordt dit de hoogste score van de drie pogingen.

Ruim voor ik op moet staan ben ik dus al klaarwakker.  Toch blijf ik nog tot acht uur liggen .  Rick is al een kwartiertje eerder opgestaan.  We maken ons klaar en gaan dan ontbijt halen bij Starbucks. Met een kalkoenbacon, ei en kaas sandwich en een americano voor mij, dezelfde sandwich en een peppermint mocha voor Rick rijden we naar Washington.

Het is wat bewolkt, maar de zon komt regelmatig ook kijken.  Tegen de tijd dat Rick mij bij het Smithsonian station afzet is de lucht helemaal blauw.  Alleen zie ik tot mijn schrik dat het metrostation afgesloten is!

Denkend dat het misschien alleen deze uitgang is, vraag ik aan een Metro medewerker, die toevallig langskomt, of de andere uitgang wel open is.  Maar nee, het blijkt dat alle stations van Federal Triangle tot Eastern Market zijn afgesloten. In het weekend weet je het maar nooit met het openbaar vervoer hier in Washington!  Nu kan het gezin dat ik vandaag rond zal leiden dus niet met de metro komen.

Gauw sms ik M., van wie ik het gsm nummer heb.  Ik krijg een sms terug dat het langer duurt dan verwacht om hun huurauto terug te brengen en ze zullen een taxi nemen.  Ik geef de hoek waar ik sta te wachten door en ga dat wachten dus doen.

Intussen is ook de Autism Speaks walk gaande en ik hoor daar veel speeches van.  Overal op de Mall zie ik later mensen met t-shirts daarvan.  Rick en ik hebben daar een aantal jaren geleden ook aan meegedaan om een collega van hem bij te staan.  Ik vind het wel naar om te horen dat het aantal kinderen met autisme ieder jaar toeneemt.

Het wordt steeds later en ik besluit de Old Ebbitt Grill te bellen om de reservering een half uur later te maken.  De hostess is blij dat ik bel, want ze wilde mij al vragen waarom ik tafel 8 heb gevraagd als ik met zes personen kom, want die tafel kan uiterlijk vijf personen herbergen. 

Zo lief van Tony, die niet op zaterdag werkt, hij heeft die tafel bij mijn reservering geschreven!  Ik zeg dat het niet uitmaakt waar we zitten en de reservering wordt naar kwart voor een verzet.  Zo hoef ik niet ieder moment op mijn horloge te kijken om te zien of we wel op tijd gaan zijn.

Een kwartiertje later komt er een taxi aan met mijn groepje van vijf Belgen, vader, moeder, zoon en twee dochters. We maken kennis en ik vertel met behulp van de kaart bij dit station over de geschiedenis van de stad.  Dan lopen we richting de monumenten.

Het wordt steeds mooier  en warmer weer en de jassen kunnen al voor we bij het Washington Monument zijn uit.  Ik vertel over dit monument dat nu nog in de steigers staat, maar ze zijn klaar met de reparaties, dus de komende maanden gaan die steigers weer weg.  Weliswaar om plaats te maken voor steigers rond de koepel van het Capitool.  Er is nog geen jaar geweest dat ik rondleidingen gaf en geen van de bezienswaardigheden gerenoveerd werden!

We lopen verder door het schitterende park met herfstkleuren naar het Tweede Wereldoorlog monuent.  Hier is alweer een grote groep veteranen aanwezig met de Honor Flight.  Echt fijn dat die mensen "hun" monument zo kunnen bezoeken.

Het is sowieso vrij druk met toeristengroepen vandaag.  Denkelijk vanwege de herfstkleuren, die in dit gebied nu helemaal op hun hoogtepunt zijn.  Ik maak dan ook de nodige foto's met kleurige bomen en monumenten.

Ook rond het Tidal Basin zijn de kersenboompjes bijna op hun hoogtepunt.  We lopen er omheen en door de drie monumenten, die erlangs staan.  Dan is het alweer tijd om naar de Old Ebbitt Grill te lopen.

Daar krijgen we een echte VIP tafel aan het raam met zicht op het Ministerie van Financien.  Volgens mij heeft Tony dus een notitie bij mijn reservering gemaakt, want andere keren dat we in het weekend kwamen kregen we steevast een tafel helemaal achterin het restaurant.  Deze tafel is bovendien gewoonlijk voor acht personen en het is beredruk in het restaurant. 

Het wordt weer een gezellige en lekkere lunch.  Ik neem eens de flatbread pizza met gorgonzola, vijgen, pancetta en butternut squash.  Die smaakt heel erg lekker.  Ook de anderen zijn zeer te spreken over hun keuzes. 

Over keuzes gesproken, ik vraag of ze vanmiddag Chinatown ook willen zien, of direct door naar het Capitool willen lopen.  Unaniem wordt er besloten Chinatown erbij te doen.  Dat vind ik ook leuk om eens een heel andere buurt te laten zien met veel winkels en restaurants en natuurlijk de grote Chinese boog.

Via het Capitool lopen we naar de Library of Congress.  Daar gaan we naar binnen en bekijken onder anderen de grote leeszaal en de twee eeuwenoude bijbels, die er liggen.  Daarna nemen we afscheid, want zij gaan door de tunnel naar het Capitool om daar nog even de rondleiding mee te pikken.

Buiten wacht ik op Rick en zie het flink betrekken.  Zodra ik in de auto zit begint het te spetteren.  Hadden wij even geluk met het weer!  Het begint ook flink te waaien en de temperatuur valt van 21 naar 15 graden.  Hadden wij even geluk met de lekkere warmte vandaag!

We halen thuis Kai op en gaan dan naar Merrifield om een restaurant voor het avondeten te zoeken.  We beginnen bij Blackfinn, maar daar is de wachttijd een half uur.  We geven toch onze naam maar, maar gaan ook bij Ovvio kijken of het daar minder druk is.

Ook hier zijn geen tafeltjes vrij, maar wel drie stoelen naast elkaar aan de gezellige bar.  Die nemen we dus.  Rick en Kai nemen een van hun pizza's, maar ik zie een lekker exotisch gerecht op het menu staan.  Het is een soep met inktvis en groentes en zwarte (met intvisinkt gemaakte) gnocchi. Heel, heel erg lekker is het en erg gezellig zo met mijn twee mannen!!

Zondag

Vannacht is ook bij ons de wintertijd ingegaan.  We hebben dus een uur extra vandaag, wel lekker.  Iedereen is dan ook om half negen klaarwakker en op.  Het is prachtig zonnig weer, maar een flink stuk kouder dan de afgelopen paar dagen met een straffe wind.

De maples rond het pleintje zijn op hun hoogtepunt op het moment

Prima weer dus om Kai's favoriete ontbijt in Vienna te gaan eten: crepes bij Crepe Amour.  We halen eerst wat koffies bij Caribou, want Crepe Amours koffie vind ik niet te drinken. 

Bij Caribou is er iedere dag een triviavraag en als je die goed hebt krijg je tien cent korting.  Die van vandaag is makkelijk: van welk dier heet het jong "joey".  Van de kangoeroe weten wij meteen en ieder dubbeltje minder is meegenomen, toch?

In het piepkleine Crepe Amour restaurantje staan net drie mensen op om weg te gaan.  Dat komt dus mooi uit.  Volgens mij hadden ze niet verwacht zo populair te zijn, anders heb je toch niet maar tien stoelen in je restaurant?  Ik bestel de "Winnipeg" crepe met maple syrup en kalkoenbacon.  De combinatie doet me aan een spekpannenkoek met stroop denken, maar dan lichter.

Na het eten is het tijd voor mijn halve uur cardio boven op de elliptical.  Als ik weer naar beneden kom staan Rick en Kai op het punt eindelijk de vlieger, die we in de lente uit North Carolina meenamen, te gaan testen.  Vandaag staat er goede wind voor.

We lopen naar het veld van de basisschool en laten de vlieger op.  Helaas is de wind niet constant, maar hij blijft toch aardig wat tijd in de lucht telkens.  Het is hier ook weer zo mooi, omringd met felgele en oranje bomen.  Er waaien vandaag wel veel bladeren af, maar er is ook nog heel veel kleur te zien.

 

Voor Kai teruggaat naar Richmond gaan we nog even lunchen bij Panera.  Met dit weer heb ik enorme zin in soep en ik neem een bak van hun broccoli cheddar soep.  De mannen nemen ook soep met ieder een andere sandwich. 

Onderweg erheen en terug verzuchten we regelmatig hoe mooi de herfstkleuren in de buurt zijn.  Volgens Rick is dit het vlammendst dat hij ze zich kan herinneren.  Inderdaad is de voorspelling, die ik deze zomer zag, uitgekomen, de kleuren zijn schitterend waar je ook kijkt en de grootsheid ervan niet op foto's over te brengen.  Alleen jammer dat het altijd maar zo kort duurt en kale bomen tot gevolg zal hebben.

Thuis bestellen we nog even een winterjas online voor Kai en dan pakt hij in.  Rick moet zijn auto verzetten om Kai "eruit te laten" en dan zie ik een verse olievlek van onder zijn auto vandaan komen.  Ook elders op de oprit liggen flinke olievlekken, duidelijk lekt Ricks auto.

Studieuze Cosmo (met Kai's bril op)

We zwaaien Kai uit en dan spoor ik Rick aan de auto terug naar Jiffy Lube te nemen waar hij vrijdag de olie liet verversen.  Eerst wil hij daar niets van weten en morgen gewoon nog een stuk ermee gaan rijden, want hij heeft een vroege afspraak. 

Met tegenzin gaat hij even later toch, want volgens hem hoort hij mij anders de hele avond klagen.  Inderdaad, ik vind het hoogst onverantwoord met zo'n olielek door te rijden.  Rick is daar jaren geleden al eens een auto door kwijtgeraakt, ook nadat hij naar Jiffy Lube was geweest.  Reden waarom ik altijd naar de Toyota garage ga voor vanbeurten.

Een half uurtje later komt Rick met een grote glimlach op zijn gezicht thuis.  Het bleek dat er een oude dop gebarsten was, waaruit dus olie lekte.  Het was gemakkelijk verholpen met een nieuwe dop en wat meer olie en Rick hoefde er niets voor te betalen.  Hij moet toch ook wel toegeven dat ik af en toe gelijk heb met aandringen dat hij niet door kan gaan met een kapotte auto.

Er is een nieuw Indiaas restaurant geopend in de buurt wat thuisbezorgt.  Indiaas is een van onze favoriete cuisines en helemaal goed om het hier bezorgd te krijgen!  Ik neem de saag paneer, spinazie met Indiase kaas, mijn favoriete gerecht.  Het smaakt goed 

Dan is het weer genieten van een nieuwe aflevering Once Upon A Time.  De weekends gaan veel te snel voorbij, maar dit was er weer een met een sterretje!

Foto's van herfstachtig Washington gisteren staan hier.