Thanksgiving

Een van de koudste Thanksgiving dagen, die ik me kan herinneren, daagt.  Wel zijn regen, sneeuw en wind verjaagd en een knalblauwe lucht en stralende zon lachen me toe als ik mijn ogen opendoe.  Rick is al op, bezig met zijn grote diner van vanavond voor te bereiden.

Met wat moeite verlaat ik mijn warme bed.  Gelukkig wacht beneden een lekkere pot koffie en we eten als ontbijt de overheerlijke brioche met cranberries.  Ik doe er Devon double cream op, zo ontzettend lekker!

Intussen kijken we naar de Macy's Thanksgiving parade.  Ieder jaar weer traditie op Thanksgiving en zoals ieder jaar verzuchten we weer dat we die eens live willen meemaken.  Eens moet dat ervan komen.

Op mijn sportschema vandaag staat een dubbele Max Capacity training.  Het gaat snel zo naar de kleurrijke ballonnen in New York kijkend. Daarna doe ik boven nog een half uur op de elliptical en dan is het weer genoeg voor vandaag.

Katja belt dat zij onderweg is.  Ik dek de tafel feestelijk en in de keuken zijn Saskia en Rick hard bezig met koken.  Saskia maakt onder anderen een veganistische chocolade pie, broodjes en soep.  Het zal ons eten niet ontbreken vanavond!

Kai en ik vertalen nog wat Duolingo, terwijl de footballwedstrijden aanstaan.  Dat hoort er volgens Rick ook bij, al spelen de Washington Redskins, het enige team waar ik een beetje in geinteresseerd ben, niet. 

Tegen vieren komt Katja met Zorro en haar nieuwe hond Django.  Django heeft Katja uit het asiel gehaald.  Hij was bijna geeuthaniseerd omdat hij hartworm heeft.  Katja heeft hem dan ook letterlijk van de dood gered.  Django krijgt nu medicijnen en moet als het goed is helemaal genezen.

Cosmo en Django kunnen het meteen heel goed vinden.  Django begint meteen aan een botje van Cosmo en voor we het weten hebben we twee tevreden knauwende honden.  Na afloop wordt er lekker geragd.  De katten worden door Django genegeerd, maar kijken zelf voorzichtig de kat uit de boom.

Zorro heeft de rit dit keer zonder zijn staart open te bijten overleefd.  Inderdaad is ongeveer de helft van zijn staart weg, maar het valt me mee hoeveel ervan over is.  Hij voelt zich duidelijk ook meteen thuis, want Katja zegt dat hij hier socialer is dan in haar appartement.

Met vereende krachten maken we de rest van het maal.  Ik ben afwaster, zodat Rick, Kai en Saskia plaats hebben om te koken.  Mijn bijdrage aan de maaltijd is het kloppen van de slagroom voor de pumpkin pie en daar ben ik erg goed in, al zeg ik het zelf, ha ha.

Wij willen ook wel wat kalkoen!

Rond zeven uur zou de kalkoen klaar moeten zijn, maar Ricks thermometer wijst nog te koud aan.  Tijd om de hulplijn van Butterball te bellen, dus.  Ja, je leest het goed, er is een hulplijn om een perfecte Butterball kalkoen te braden. 

Dit jaar zijn er voor het eerst ook mannen daar om hulp te bieden.  Ik lach me rot!  Het blijkt dat Rick de oven op een te lage temperatuur heeft gezet en krijgt het heel logische advies die te verhogen en te wachten tot de interne temperatuur 165 graden Fahrenheit bedraagt, dus het is nog even wachten voor we kunnen eten.

Tegen achten kunnen we eindelijk aan tafel.  Het moet gezegd, al is het niet mijn favoriete eten, de kalkoen is erg lekker mals.  We hebben er twee soorten stuffing bij, aardappelpuree, zoete aardappelen met marshmallows, mais, haricots verts, geroosterde worteltjes, cranberrysaus en meer. 

We smullen, al zijn Saskia en ik het erover eens dat we het deze ene avond in het jaar lekker vinden.  Het is ook erg gezellig want iedereen heeft elkaar veel te vertellen na zo lang niet als compleet gezin samen te zijn geweest (de laatste keer was in San Francisco). 

 

De kinderen en ik doen de afwas, al doen zij het merendeel want ik heb enorme hoofdpijn.  Ik baal dat ik gisteren geen massage heb kunnen krijgen.  Rick snijdt de rest van de kalkoen en doet ze in zakjes in de vriezer.  Hij zal nog wekenlang kalkoen met mosterd en boter sandwiches meenemen als lunch.  Zo mogelijk vindt hij die nog lekkerder dan het maal vanavond.

 

Nu zitten we gezellig bij de tv uit te buiken.  Straks nog een (heel klein voor mij!) stukje pumpkin pie met slagroom en dan hebben we weer volop van deze Thanksgiving genoten.  Heerlijk nog twee dagen met iedereen thuis in het vooruitzicht.  Ik zie Saskia ook helemaal opleven en zij heeft ook een paar erg smakelijke veganistische gerechten gemaakt.

 

Het spreekt vanzelf dat ik enorm dankbaar ben, vooral dit jaar na vorige week met Saskia in het ziekenhuis, dat we met zijn allen gezond om de tafel zaten.  Ook dat de kinderen het onderling zo goed met elkaar kunnen vinden, al heb ik dat met mijn broers en zus ook, het is toch niet altijd een vanzelfsprekend iets. 

Zo schattig die twee honden samen!