Memorial Day weekend in New England

Zaterdag

Rick vooral was doodmoe van een week met veel heel vroeg opstaan.  Hij viel gisteravond dan ook direct in slaap en vanochtend blijven we wat langer liggen.  Niet te lang, want we willen ook nog een beetje door New York lopen.  Het is bewolkt, maar langzaam komt de zon ook tevoorschijn.

Ons uitzicht

Rick maakte stiekem een foto van hoe ik bovenstaande foto nam

Terwijl Kai en ik ons klaarmaken haalt Rick koffie bij Starbucks.  Daarna gaan Rick en ik op een korte wandeling door de stad.  Natuurlijk kunnen we het niet laten allerlei foto's te maken.  We verzuchten beiden dat we langer zouden willen blijven en nemen ons voor dit jaar weer eens een romantisch weekendje New York in te plannen.

Grand Central Station

Als Kai klaar is komt hij zich bij ons voegen en gaan we op zoek naar een plaats om ontbijt te halen.  Dat vinden we bij Au Bon Pain.  Ik neem een heel lekkere dunne bagel met ei, kaas en tomaat.  Dan haasten we ons terug naar het hotel, want we hebben nog ongeveer 400 kilometer voor de boeg naar Newburyport.

We krijgen de van terug van de valet en ik begin met rijden.  Ik heb namelijk nog nooit in New York gereden en wil kunnen zeggen dat ik dat ook gedaan heb.  Het valt me alles mee, moet ik zeggen, al is het wel heel druk, maar dat is het in Washington ook.

Op mijn verkeersapp ziet Rick dat de I-95 in Connecticut helemaal vaststaat.  Wat een verschil maken die apps toch.  Zonder zouden we ook in die file terecht gekomen zijn, maar nu stellen we de GPS in op een alternatieve route om het verkeer heen.

Dat werkt heel goed en zo vermijden we nog twee keer files.  Met de moderne GPS technologie is dat toch een stuk makkelijker dan vroeger met een kaart.  We schieten zo goed op. 

Dicht bij Hartford, Connecticut, halen we lunch bij een McDonald's.  De sweet chili kipwrap vind ik zeer smakelijk daar.  We moeten even wachten tot de kip gegrild is, waardoor ze nog lekkerder zijn.

Dan beginnen we aan de laatste 150 mijl door het groene en glooiende landschap van Connecticut en Massachusetts.  Eindelijk iets na vieren rijden we Newburyport binnen.  Een erg leuk plaatsje is het altijd.  Mijn zus sms-t dat ze net thuis zijn van het strand dus dat komt mooi uit.

We drinken wat en wisselen cadeautjes uit en gaan dan op weg naar het Hibachi restaurant dat mijn zus voor ons tienen heeft gereserveerd.  Het wordt een gezellige maaltijd.  We delen eerst een sushi rol en daarna nemen mijn moeder, mijn zus en ik drie verschillende visgerechten om te delen.

De tepanyaki chef, die we krijgen, doet het goed en het eten is heel lekker.  Na afloop vinden we uit dat de medewerkers hier Indonesisch zijn.  Leuk voor mijn ouders, die beiden in Indonesie zijn geboren.

Na het eten rijden we nog naar een Coldstone Creamery.  De anderen nemen nog een fink ijsje, maar Rick en ik hebben niet zoveel trek meer.  We delen een kinderijsje met salted caramel smaak en witte chocolade chips.  Zelfs dat krijgen we niet op, maar een paar hapjes zoetigheid is wel lekker.

Dan nemen we afscheid van de anderen en gaan op zoek naar onze Homewood Suites hier in Portsmouth, New Hampshire.  Het hotel is ongeveer een half uur rijden weg van het huis van mijn zus, maar toen ik reserveerde dachten we nog Cosmo mee te nemen.  Het is wel een fijn hotel, grote kamer met een klein keukentje.

Misschien is het omdat ik zoveel gereden heb, maar ik ben doodop.  Het is lekker even op bed tv te kijken en relaxen en dan op tijd de lichten uit.

Zondag

We hebben lekker geslapen, al deed de airconditioning in deze kamer het wel heel goed!  Het is maar een graad of 13 in de kamer als we wakker worden.  Gauw de verwarming aan!

Rick haalt ontbijt van Starbucks en Panera en dan ga ik naar de sportruimte voor wat broodnodige beweging.  Met die lange autoritten heb ik dat hard nodig.  Intussen maken Rick en Kai zich klaar en als ik mijn 5000 stappen bij elkaar heb douche ik ook gauw.

Dan rijden we naar Newburyport waar iederreen ook klaar is voor avonturen.  Als eerste lopen Rick, mijn zus, Kai, de kinderen en ik naar de Farmers Market.  D brengt mijn ouders er met de auto heen.

Newburyport is zo'n pittoresk stadje, ik stop regelmatig om de kleurige huizen te fotograferen.  Intussen zijn mijn nichtjes helemaal dol op Kai en hij mag ze dan ook afwisselend op zijn rug of schouders dragen.  Kai laat het allemaal goedig toe.

Op de Farmers Market (een beetje zoals de Nederlandse markten, maar een stuk kleiner) koop ik een nieuwe halsband voor Cosmo.  Hij is leuk zomers met strandafbeeldingen erop.  Jammer genoeg is de bijbehorende riem niet voorradig, maar die zal me toegestuurd worden.

Het is inmiddels lunchtijd en ook maakt de bewolking plaats voor zon en een zeer aangename temperatuur.  We vinden plaats voor ons alle tien op het kleine terrasje van de Purple Onion.  We doen ons tegoed aan lekkere sandwiches en soep (in mijn geval gazpacho).

Na het eten lopen we door de gezellige braderie.  Ik vind vooral altijd de standjes van fotografen leuk om te bekijken.  Voor we weer huiswaarts gaan halen we een gelato bij een echte Italiaan.  Ik neem bloedsinaasappel smaak en die is ontzettend lekker en fris.

Hetzelfde groepje loopt terug naar huis, terwijl D mijn ouders weer chauffeert.  Daar veranderen we van schoeisel en rijden in twee auto's naar het strand.  Bij Sandy Point is het eb en in het overgebleven zeewater tussen de rotsen is allerlei leven te zien.  Van slakjes tot kleine garnaaltjes, de kinderen zijn dan ook zeker een uur zoet.

Op weg terug naar huis zien we nog een groepje wilde kalkoenen langs de weg.  Die zien we in ons gebied niet veel, dus Rick stopt en we maken een paar foto's. 

Voor het avondeten hebben we gereserveerd op het terras van Not Your Average Joe's.  Het is heerlijk weer dus leuk om buiten te eten.  Het wordt een gezellige maaltijd omdat we met zijn allen zijn, maar met het eten gaat van alles mis.

We krijgen de verkeerde voorafjes en dan duurt het meer dan een uur voor de hoofdgerechten een voor een worden gebracht.  Alles is koud, mijn ouders en de kinderen krijgen hun eten zo laat dat mijn ouders er al geen zin meer in hebben. "Not your average Joe" is vanavond ver "below average"!

Het is zeker niet de fout van onze heel lieve serveerster, die ook al klachten van andere tafels kreeg.  De manager komt haar excuses maken en we hoeven alleen voor de drankjes te betalen.  Bovendien krijgen mijn zus en zwager een tegoed bon van $50.  Dat is dan heel netjes opgelost.

Wij gaan nog even mee naar het huis van mijn zus en drinken en praten nog wat.  Dan is het alweer tijd om afscheid te nemen, want wij vertrekken morgenochtend alweer naar huis. Het was kort, maar krachtig en erg leuk iedereen weer te zien.

Maandag

We willen bijtijds op weg, want verwachten veel Memorial Day verkeer op onze terugweg naar huis.  We halen net als gisteren ontbijt bij Starbucks en Panera en om kwart voor negen beginnen we aan de 500 mijl lange terugrit.

We hebben de GPS ingesteld op een meer westelijke route die de grote steden zoveel mogelijk mijdt.  Dat is wel iets langer, maar hopelijk minder druk.  De weg door New Hampshire en Massachusetts is groen en heuvelachtig.  We nemen de I-95 naar de I-495, dan de I-290 naar I-90 en vervolgens de I-84 Connecticut in.

Bij een rest stop langs de I-91 maken we even een pit stop en rijden dan door naar de I-95 en na een tijdje de staat New York in.  Bij New York City rijden we zonder oponthoud de George Washington Bridge over.  Van hieruit hebben we nog even uitzicht op de beroemde skyline.

We schieten lekker op, halen kip wraps voor de lunch bij een McDonald's drive thru and gooien de van vol.  Om een uur zijn we halverwege onze reis.  In New Jersey zitten we opeens op de I-80 in plaats van I-95.  Gelukkig leidt de GPS Rick gauw weer in de juiste richting op de Garden State Parkway.  Dat is ook wel een fijnere weg dan I-95, want hier mogen geen vrachtwagens rijden.

Het weer wordt steeds warmer.  Van koel en regenachtig New Hampshire rijden in zomers New Jersey met 32 graden.  Het is vandaag ook Memorial Day en langs de weg zien we veel vlaggen en "Salute to our Troops" borden.

Ook de New Jersey Turnpike is niet druk en we beginnen te hopen dat we vroeg genoeg vertrokken zijn om het ergste verkeer voor te zijn.  We stoppen onderweg nog een keer om nog een drankje te kopen.  Kai neemt daarna het stuur over van Rick en rijdt tot net na Baltimore.

Humor op de parkeerplaats

 

We hebben hooguit vijf minuten oponthoud voor we Virginia weer inrijden.  De andere kant op zien we ontzettende files, wat een geluk hebben wij!  Na acht en een half uur zijn we terug thuis, een van de snelste ritten terug uit New England en dat terwijl we nog een half uur ten noorden van mijn zus logeerden.

 

We pakken snel uit en gaan dan eten bij Matchbox.  We kunnen lekker buiten zitten, want het is een graad of 27.  We hebben leuk uitzicht op kleintjes, die in de fonteinen op het pleintje spelen.  Het eten is zoals altijd heel lekker, hoewel ik de scallops een beetje zwaar vind.

 

Rick gaat morgenvroeg al op reis en pakt zijn spullen in.  Ik ben moe van het vele gereis en gerij en ga lekker tv kijken. Saskia heeft het huis netjes gehouden en de dieren zijn goed verzorgd.  Wel jammer dat zij niet mee was, maar het scheelde ook weer een kennelbezoek voor Cosmo.  En zo eindigt een leuk en gezellig Memorial Day weekend.

Foto's van New York staan hier.

Foto's van Newburyport staan hier.