IJskoud buiten = middagje musea

"En?  Ligt er sneeuw?", vraag ik als Rick afscheid komt nemen om naar zijn werk te gaan. "A dusting", is zijn antwoord.  Alweer zo'n mooie sneeuwuitdrukking waar geen Nederlandse equivalent voor is, net als "flurries".  Inderdaad lijkt de hoeveelheid sneeuw het meest op een dikke laag stof op de daken en stoepen.

Koud is het wel weer heel erg, het vriest dat het kraakt!  Ik doe lekker de open haard aan en schenk een volle kop koffie in mijn Tinkerbell mok.  Daarbij pocheer ik een paar eieren met kaas en tabasco in de magnetron en met een bakje aardbeien en bosbessen is het een heerlijk ontbijt.

Boven gaan Kai en ik sporten.  Kennelijk vond Cosmo het wel erg leuk op de loopband, want hij gaat er naast staan terwijl Kai hardloopt met een blik van "waarom mag ik nou niet?".  Als Kai klaar is laat hij Cosmo dan ook nog even lopen.

Zoals wel vaker heb ik te lang gelummeld beneden en in plaats van een uur doe ik vandaag vijftig minuten cardio, zodat ik op tijd klaar ben als Anja komt.  Ik kleed me maar weer eens zo warm mogelijk aan, want de temperatuur zal ook vandaag niet boven het vriespunt uitkomen.

Kai is zo lief om Anja en mij weer naar de metro te brengen.  Helaas moeten we wel elf minuten op het ijskoude perron wachten op de volgende trein.  Gelukkig waait het niet, maar ik ben blij als de trein komt. 

Een paar dagen geleden vulde een metrotrein met rook in een van de tunnels waardoor een vrouw overleed en een heel aantal anderen naar het ziekenhuis.  Heel eng natuurlijk en we kunnen het niet helpen daar weer aan te denken als wij de tunnels ingaan.  Ik ben ook altijd weer blij als we zonder problemen onder de rivier door zijn.

Gelukkig gaat dat allemaal goed en bij Federal Triangle stappen we weer uit.  We lopen langs "America's Main Street", Pennsylvania Avenue, naar onze favoriete lunchplek hier, bakkerij Paul.  Het valt ons op dat nu de meeste taxi's wel de nieuwe DC kleuren hebben, rood met een grijze streep.

Twee taxi's met de nieuwe kleuren wachten bij de National Archives

We weten al wat we willen eten en bestellen het overheerlijke sesamzaad stokbroodje met gerookte zalm, tomaat en sla.  Veel tijd hebben we niet, want we willen naar de IMAX van kwart over een in het Natural History Museum.

Vorige week werkte er iets niet en konden we de film niet zien.  Mysteries of the Unseen World klonk interessant genoeg voor ons dat we er vandaag voor terug zijn gekomen.   Dat blijkt hij ook absoluut te zijn!  Prachtige fotografie van dingen, die te snel, te langzaam of vooral te klein zijn om met ons blote oog te zien.  Een grote aanrader is deze film!

Verder vinden we dat we het Natural History Museum nu wel gezien hebben en lopen naar het ernaast gelegen American History Museum.  Ook dit is een gigantisch museum, ondanks dat ongeveer een derde pas volgend jaar opengaat.

We beperken ons tot mijn favoriete tentoonstellingen, die groot genoeg zijn om er toch telkens iets nieuws te bemerken.  Eerst de tentoonstelling over de vlag waar het volkslied The Star Spangled Banner op is gebaseerd. 

Daarna lopen we naar boven en bekijken de jurken van de presidentsvrouwen en lezen over alle first ladies van Martha Washington tot en met Michelle Obama.  Als laatste lopen we door de tentoonstelling over de presidenten.  Nog even kijken in de leuke winkel en dan lopen we terug naar de metro.

Presidentieel porcelein

Speelgoed van de verscheidene presidentsfamilies

Kai komt ons weer ophalen van de metro en Anja vertrekt weer naar huis.  Toen we nog in het museum waren kreeg ik een sms van Chris of ik zin heb in een wandeling.  Ik sms haar dat ik thuis ben en zij komt me met haar hond PJ ophalen.  Het wordt een zeer frisse neus halen, maar toch ook wel lekker en Cosmo geniet met volle teugen.

Katja en ik hebben ook heel wat ge-sms-t vanmiddag.  Zij twijfelt toch of dit wel een baan is die zij vol kan houden.  Vannacht was de tweede keer in een week dat ze tot vijf uur 's ochtends paraat moest zijn na een volle dag training.  Katja is net als ik en wordt letterlijk ziek van slaapgebrek.

De dieren hebben ook een "familiediner"

 

Natuurlijk is er een reden dat er meteen zoveel vakantie (vijf weken is veel voor Amerikanen, zeker de eerste jaren) is bij die baan.  Hij is gewoon heel zwaar om verscheidene redenen.  Ik herinner Katja er wel aan dat ze nu ook niet ontspannen in haar eigen thuis kan rusten en ze toch wel flinke veranderingen in haar leven heeft waar ze ook aan moet wennen (ze zegt ook ons erg te missen).  Toch gaat ze kijken of ze een baan met wat meer regelmatige uren kan vinden.  Dat kan ook geen kwaad natuurlijk.De dieren hebben ook een "familiediner"

Rick komt thuis met kabobs van Friends.  We eten met zijn drieen en dan gaan de voeten omhoog en de open haard en tv aan.  We zijn alweer halverwege de week en morgen halverwege januari, almaar dichter bij de lente houd ik mezelf voor.

Voor wat lentekleuren heb ik de gele tulpen eens op de foto gezet, klik hier.