Vandaag heb ik mezelf vrijgegeven van sporten. Ik heb me voorgenomen mijn 10000 stappen in het French Quarter te zetten. Ik maak me dus klaar, pak in en ga naar beneden om uit te checken en mijn bagage af te geven.
Net als gisteren waarschuwen de hotelmedewerkers ernstig om niet te laat te vertrekken vanmiddag. Er zal om drie uur een Mardi Gras parade zijn en twee uur daarvoor worden de straten van de paraderoute afgesloten. Natuurlijk ligt mijn hotel daar precies tussenin. De bellman zegt dat taxi's dan ook vaak veel moeilijker te vinden zijn en dat is het enige transport naar het vliegveld hier.
Goed, ik ga eerst nog genieten van een ochtend in het French Quarter en zal me intussen beraden wat ik zal gaan doen. Je kunt New Orleans niet bezoeken zonder de cafe au lait en beignets van Cafe du Monde te eten dus daar loop ik heen.
Het is er druk, maar er komt net een tafeltje vrij. Bediening is hier heel snel en voor ik het weet heb ik een grote bak koffie en drie overheerlijke verse beignets voor mijn neus. Ze smelten letterlijk op de tong. Alleen is het wel uitkijken met de vele poedersuiker en hoe voorzichtig ik ook ben, ik moet me na afloop toch afkloppen.
Na het eten loop ik even een stukje langs de machtige Mississippi rivier, die zoveel met de geschiedenis van New Orleans te maken heeft. Er loopt een lang pad langs, maar voor vandaag houd ik het bij een klein stukje gewoon om er even geweest te zijn.
Rick belt en vind het heel jammer voor mij dat mijn tijd in de stad verkort wordt door die parade. Inmiddels heb ik al besloten om na de lunch naar het vliegveld te gaan. Ik wil zeker zijn van een taxi en anders kan ik toch niet genieten, omdat ik me de hele tijd zorgen maak of ik er wel een zal vinden.
Ook vertelt Rick dat Saskia's kamergenootje een nacht in de gevangenis door heeft gebracht (Saskia was vannacht thuis). Zij moet dit weekend de kamer uit en is niet meer welkom bij VCU. Al zijn wij opgelucht dat Saskia nu rust krijgt, toch is het zorgwekkend dat zo'n meisje zo haar toekomst vergooit. Ik zou me zwaar zorgen maken als ouder!
Het is alweer prachtig weer met staalblauwe luchten en ik slinger mijn weg al fotograferend door de straatjes van het French Quarter. Op Jackson Square kijk ik naar de kunst, die er hangt en overal zitten muzikanten.
Deze is met een app gedaan. Het lijkt me eigenlijk weleens leuk een van de New Orleans foto's na te tekenen
Ze gaan echter precies lunchen bij het restaurant waar ik heen wilde, dus ik besluit maar iets anders te zoeken. Dat wordt Pere Antoine. Daar neem ik een oester shooter en heel stout een poboy met gefrituurde oesters (ik moet zeggen dat ik wel weer uitzie naar een gezonde salade nu!).
Als die laatste eenmaal komt is het zo'n enorm bord vol dat ik de oesters en de groentes van het brood afeet en de rest laat staan. De serveerster vraagt verbaast of ik al klaar ben. Ik zeg maar niet dat ik deze poboy een stuk minder lekker vond dan die van gisteren.
Bij het hotel ga ik mijn bagage ophalen en de bellman zegt dat ik een goede beslissing heb genomen. Hij adviseert andere gasten, die hun bagage een paar uur willen achterlaten, maar wiens vlucht ook rond vijf uur gaat, echt niet te onderschatten hoe druk en moeilijk om taxi's te vinden het zal worden.
Gelukkig staan er nu nog een paar taxi's voor het hotel te wachten en ik krijg een vriendelijke chauffeur uit Moldova. We zijn net op tijd weg, want achter hem sluit de politie Bourbon Street al af! Nu voel ik me helemaal goed over mijn beslissing ondanks de lange tijd wachten op het vliegveld.
Een half uurtje later zet de taxi me bij de United ingang van Louis Armstrong International Airport af. Daar check ik meteen in en loop door de TSA Pre veiligheidscontrole. Bij de gates zijn stopcontacten en er is gratis wifi dus ik kom de tijd wel door.
Op een gegeven moment krijg ik dorst en besluit aan de bar in het midden tussen de gates iets te bestellen. Dat wordt gezellig en ik klets met deze en gene. Zelfs iemand, die ook in Vienna woont, kleine wereld.
Voor ik het weet is het tijd om aan boord te gaan. We vertrekken voor op schema en komen iets minder dan twee uur later maar liefst 25 minuten vroeger dan het schema aan. Toch staan Rick en Kai me al op te wachten bij de baggage claim. Mijn tas komt meteen aan en we kunnen huiswaarts.
Rick en Kai hebben bij een Oostenrijks restaurant in de buurt gegeten en Kai heeft zijn auto nog bij Ricks werk staan dus daar zetten wij hem af. Voor mijn avondeten bestel ik sushi, die we onderweg ophalen.
Thuis word ik heel enthousiast begroet door Cosmo. Het is hier berekoud, maar het is wel weer heel fijn om thuis te zijn in ons gezellige huis!
Foto's van vandaag staan hier
3 reacties:
Leuk om alle foto's van New Orleans te zien, dank je wel. Ik was er ook een paar jaar geleden, en ik vind het leuk om alles weer mee te maken door de foto's. Ook de beignets waren toen heerlijk, en de poedersuiker!!! Ook de carriage ride door de straatjes, en alle muziek.
Kai zal wel blij zijn met de mask, die waren daar net zo mooi als in Venetie.
Groetjes uit een wit Ottawa, Ida
Mooie foto’s heb je gemaakt.
Ik kan me voorstellen dat jullie opgelucht zijn dat Saskia’s kamergenootje niet meer terug komt.
@Ida - Kai's masker komt uit Venetie nota bene. Het is er nog niet, ik ben benieuwd hoe verrast hij gaat zijn
@Anja - Ja, hopelijk brengt dat wat rust!
Een reactie posten