De winter duurt voort

Alweer ben ik tegelijkertijd met Rick uit de veren.  We vinden het voor acht uur nog zo donker in de kamer en als ik de lamellen open zie ik waarom.  Het sneeuwt licht, toch altijd wel een gezellig gezicht en gelukkig blijft het alleen op het gras wat liggen.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik maak een paar wafels en koffie voor mezelf.  Genietend van de prachtige amaryllis bloemen, die nu alle acht volop bloeien, eet ik ontbijt.  Ik wist niet dat amaryllis zo mooi was!  Volgend jaar wil ik weer zo'n bol.

Denkend dat ik pas om half elf personal training neem ik voor alles ruim de tijd en om een uur of kwart over tien maak ik aanstalten te vertrekken.  Dan krijg ik een sms-je van Sharon of ik nog kom.  Ik antwoord bevestigend, maar vraag me af waarom ze dat om kwart over tien al schreef.

Eenmaal bij Anytime Fitness wacht Sharon me met duizend verontschuldigingen op.  Ze dacht dat ze me had verteld dat we voortaan om tien uur beginnen, maar realiseerde zich te laat dat ik op reis was toen haar schema veranderde.

Vandaag hebben we dus maar een half uur de tijd voor gewichten, want Sharons volgende klant komt om elf uur.  Ik vind het wel best, in dertig minuten kunnen alle spiergroepen ook aan de beurt komen.  Het helpt met de pijnen, die ik vandaag weer flink heb, om de oefeningen te doen.  Wat cardio na afloop helpt ook, bewegen, bewegen, bewegen!

Bijna klaar

Thuis haal ik even mijn spullen voor hot tub en sauna op en ga dan op weg naar Lifetime Fitness.  Onderweg besluit ik eens een ander pho restaurant te proberen.  Deze ligt maar ietsje verder bij ons vandaan. 

Pho Deluxe heeft een veel uitgebreider Vietnamees menu dan Pho Thang Long, maar ik wil de kip pho vergelijken.  Het eerste wat me opvalt is dat de verse basilicum er verlept uitziet en de touge zwarte puntjes heeft.  Het ziet er lang niet zo vers uit als bij Pho Thang Long.  Ook vind ik de kip in de soep taai.  Dit restaurant verliest de vergelijking van pho dus, maar wellicht ga ik er terug om een heel ander gerecht te proberen.

Bij Lifetime verkleed ik me gauw in mijn bikini en loop het badgedeelte in.  Eerst ga ik lekker in de hot tub zitten lezen en dan een paar minuten in de sauna.  Ik heb de tijd vanmiddag dus neem die ook om mijn spieren helemaal met de warmte te doordringen.

Na een paar uur voel ik me helemaal ontspannen en zijn de pijnen een stuk minder.  Ik kleed me aan en rijd naar de overkant.  Bij Total Wine & More haal ik wat flessen sauvignon blanc voor mij en bier voor Rick.  Zij hebben Mirassou wijn hier en die vind ik ontzettend lekker.

Met zeven flessen in mijn "Nederland" boodschappentas loop ik naar buiten.  Daar zet ik mijn wagentje weg en sjouw de zware tas naar de van.  Er komt een enorme windvlaag en ik zie mijn wagentje tegen een auto, die voor het stoplicht wacht, waaien.

Kennelijk had ik het niet goed vastgezet.  Gauw loop ik erheen en een jongen komt ook al uit een andere auto om het plastic wagentje recht te zetten.  De oudere dame tegen wiens auto het wagentje reed komt met een heel boze blik naar mij de niet aanwezige schade bekijken. 

Alsof ik die windvlaag op heb geroepen!  Ik bied maar netjes mijn excuses aan en met het gezicht van een oorwurm gaat ze weer achter het stuur.   Ik moet de neiging mijn tong uit te steken bedwingen.  Ik had ook net kunnen doen of mijn neus bloedde, dan had die jongen het wagentje opgeruimd.

Het waait intussen echt heel hard.  Ik word letterlijk naar de van geblazen en de temperatuur keldert gestaag.  Een paar uur later is de gevoelstemperatuur -12 en het zal vannacht zwaar gaan vriezen met harde wind.  Brrrr!!!

Thuis wacht ik op Laura, maar die is er om zes uur nog niet.  Ik bel haar eens op om te zien of ze nog komt en dan blijkt dat ze dacht dat ik haar deze week niet nodig had.  Waar ze dat vandaan haalt in het midden van de winter is me een raadsel.  Maar goed, ik zal het zonder massage moeten doen (stiekem ook blij die pijn niet te hoeven voelen, daar niet van).

Deze tulpen zijn net vlammen

Op zijn weg terug naar huis haalt Rick eten van Zoe's Kitchen.  Dit is een mediterranese restaurantketen, die vandaag in Vienna open ging.  Ik heb de zalmkabobs (ja, die zou ik dagelijks kunnen eten) en die komen met een lekkere Griekse salade en tzatziki. 

De wind huilt om het huis en ik hoor de hoge bomen achter in de tuin kraken.  Hopelijk houden we stroom, want zonder komen te zitten in deze kou zou verschrikkelijk zijn!  Zondag was het nog zeventien graden, boehoe!  Maar gelukkig wonen we niet in New England waar de sneeuw metershoog ligt en zondag weer een sneeuwstorm wordt voorspeld.

Met dit weer ben ik weer extra blij dat we terug in ons huis zijn.  Ik bedacht me dat ik nog geen foto's van onze "nieuwe" slaapkamers heb geplaatst, dus bij deze:

Onze kamer met het heerlijke king bed

Katja's kamer (met onze vroegere queen)

Kai's compleet nieuwe kamer

Saskia's kamer