Een plantage, een wijngaard en allerlei heerlijk eten

Prachtig zonnig weer schijnt door de lamellen naar binnen.  Rick hoest en proest nog flink en is om mij te laten slapen in de basement gaan liggen.  Hij is al op als ik beneden kom.  Die logeerkamer is dan wel handig.

Het is helaas te koel om buiten te ontbijten, maar de wafels en verse aardbeien smaken er niet minder om.  Na een paar bakken koffie ga ik naar de sportschool.  Daar doe ik voor mijn personal training eerst een half uurtje cardio.

De dag beginnen met een cardinaaltje is zo speciaal!

Na het uur gewichten met Sharon haast ik me naar huis en maak me klaar om er met Anja op uit te gaan.   We hebben als plan de irissen bij Burnside Farms te gaan fotograferen.  Eerst halen we een salade bij Panera om daarmee bij de boerderij te picknicken. 

Veel witte bloeiende bomen nu

Een half uurtje later rijden we het terrein van de boerderij op, maar dan blijkt dat we op het internet hadden moeten kijken.  De boerderij is namelijk gesloten, want de irissen bloeien nog niet.  Dat is jammer, maar het is er mooi dus ik parkeer de auto en we smullen van onze salades.

Echte "Oma Duck" schuren hier

Intussen bedenk ik wat we dan anders kunnen gaan doen en herinner me dat de Oatlands plantage hier niet ver vandaan is.  Daar is Anja nog nooit geweest dus helemaal goed.

We kopen kaartjes voor de rondleiding van twee uur en hebben nog bijna een half uur voordat die begint.  We lopen wat rond in de tuinen en bekijken de op een na oudste kas in de Verenigde Staten. 

De rondleiding heb ik al een paar keer gedaan, maar er is zoveel geschiedenis in dit huis vanaf de achttiende eeuw dat ik toch weer heel veel nieuws hoor of dingen vergeten ben.  Al die vroege coloniale families hier in Virginia zijn aan elkaar gerelateerd.

Na afloop lopen we nog even door de prachtige tuin en genieten van de bloeiende planten daar.  Helaas zijn de pioenrozen nog niet uit, want daar zijn er veel van en zowel Anja als ik zijn dol op die bloemen.

Als we naar de boerderij waren gegaan hadden we de Bull Run wijngaard weer opgezocht, maar dat is van hieruit te ver rijden.  Ik zoek dus een wijngaard dichtbij en vind Stone Tower.  Een die we nog niet bezocht hebben en slechts drie kilometer verderop. 

Het blijkt een goede keuze.  Erg mooi gelegen, leuke proefschuur en veel zitgelegenheid buiten met zicht op de gloeiende Hogback Mountain.  Ze hebben ook een rose en Anja en ik genieten van een glaasje in de zonneschijn.  Zeker een wijngaard om terug te gaan!

Als ik via de tolweg terug naar huis rijd zie ik dat ik een mijl minder benzine in mijn tank heb dan we nodig hebben om thuis te komen.  Met volgens die meter nog twee mijl in mijn tank gooi ik de van toch maar gauw even vol bij de Shell in Vienna.

Thuis vertrekt Anja meteen, want ook zij heeft vanavond een functie bij te wonen.  Waarschijnlijk zal het wel drie weken duren voor ons volgende avontuur, want we hebben beiden van alles gaande de komende weken.

Rick komt thuis uit zijn werk en de mannen verkleden zich om naar de dierentuin te gaan.  Daar wordt de jaarlijkse Zoofari vanavond gehouden.  We hebben besloten er een Uber auto heen te nemen en al gauw rijdt de chauffeur voor.

Eenmaal in de auto heeft die problemen met de GPS van Uber.  Die toont ons in Nigeria en wat Rick en de chauffeur ook proberen, wij blijven in Afrika!  We wagen het er maar op, hopend dat Uber ons niet een rit van Lagos naar Washington in rekening gaat brengen (grapje, hoor).

Er is slecht verkeer en het duurt bijna een uur voor we bij de dierentuin zijn.  Gelukkig hebben we ruim de tijd genomen.  We lopen naar binnen en krijgen een gele band met Zoofari erop en een bamboo bordje om op eten en drinken op te zetten.  Ook krijgen we vast een wijntje en biertje terwijl we wachten tot de hekken om half zeven geopend worden.

De beste restaurants zijn hier, deze heeft kreeftsalade en enorme gamba's

Dan lopen we langs de meer dan honderd standjes van allerlei goede  restaurants in Washington en omgeving en wijngaarden uit Virginia vooral.  Iedereen heeft lekkere liflafjes, koude soepjes (mijn favorieten), vishapjes (nog een favoriet), taco's, mini burgers (waar de mannen meer voor gaan). 

Ceviches en Georgetown Cupcake

Zalm op onrijpe watermeloen, heerlijk!

Ook is Georgetown Cupcake er met hun heerlijke red velvet cupcakes waar Rick en ik er meteen een van meenemen.  Mijn favoriete hapjes zijn de koude maissoep van Zengo en de gegrilde oesters van Hank's Oyster Bar.   Op een gegeven moment hebben we opeens genoeg gegeten, dat gebeurt altijd tijdens dit evenement.  Je komt hongerig aan, maar opeens is de limiet bereikt.

Met de overheerlijke oesters, ik heb er wel vijf op!

 

Veel hapjes zijn zo leuk gepresenteerd!

Leuk dit keer is dat de dierenhuizen open zijn.  We kijken eerst in het reptielenhuis en ik kijk een basilisk in de ogen, maar versteen niet.  Tot onze verrassing kunnen we ook bij de gorilla's en orang oetans naar binnen.

De basilisk

Wat doen die mensen hier nu?  Ik wil slapen!

 

Die dieren lijken oprecht verbaasd dat ze zo laat nog mensen te zien krijgen.  De gorilla's maken zich duidelijk klaar om te gaan slapen.  De orang oetans zitten nieuwsgierig te kijken naar wat wij doen.  Het is wel bijzonder hier te zijn als er verder geen bezoekers zijn.  Maar weinig van de aanwezigen gaan bij de dieren kijken.

Kai met een van de fennec vosjes

Als laatste lopen we het kleine zoogdierenhuis binnen.  De meeste verblijven hier zijn leeg, maar de fennec vosjes zijn net klaarwakker.  Ze zijn ook heel speels.  Eentje volgt Kai's vinger als een kat, zo grappig!  Leuke diertjes zijn het met hun grote oren.

Het loopt al tegen negenen als we de uitgang weer opzoeken en Rick een Uber auto oproept om ons terug te brengen.  Het duurt even voor we haar vinden, maar Ashley, een jonge vrouw van ongeveer Katja's leeftijd, brengt ons bekwaam terug.  Zij is pas een paar weken bij Uber en verdient zo bij om terug naar school te gaan.  Ze zegt dat ze het tot nu toe een leuk bijbaantje vindt.

En zo eindigt een heerlijke, vakantieachtige dag. 

Foto's van vandaag staan hier