Dag 1 en 2 Grand Cayman

Zaterdag

Om half zes gaat Ricks wekker, gaap!  Maar we hebben geen moeite op te staan, zoals altijd als we op reis gaan.  Je bent dan toch opgewonden en hebt er zin in.  Ik was zelfs al vanaf kwart over vier wakker.

We hebben allemaal enorme zin in deze week met zijn allen.  Gauw pakken we de laatste dingen in en om zes uur rijdt de Washington Flyer taxi voor.  Gelukkig een minivan aangezien we zes flinke tassen meehebben.  De scuba en snorkelspullen nemen altijd veel plaats in.

Als we bij Dulles Airport aankomen blijkt het daar een drukte van jewelste te zijn zo vroeg in de morgen!  Gelukkig hebben Rick en ik beiden Premier status bij United en daardoor gaat het inchecken heel vlot.  Ook hebben we TSA Pre en bij de veiligheidscontrole hoeven dan de schoenen niet uit en de laptop en vloeistoffen mogen in de tassen blijven.

We lopen dus al gauw naar de "people mover" voor de D gates, want er staat D23 op de boarding passen, die Rick gisteravond printte.  Als we daar net inzitten bemerkt Rick opeens dat onze gate nu C14 is.  Eigenlijk is de trein dan sneller, maar we besluiten toch te blijven zitten en dan maar wat meer te lopen.

Dat komt ook wel goed uit, want zo komen we langs Potbelly en daar halen Rick, Kai en ik ontbijt.  Saskia heeft thuis al een smoothie op.  Het valt me op dat er in korte tijd een heel aantal nieuwe restaurants zijn geopend op dit vliegveld.  Het was vroeger echt zoeken naar iets lekker en nu is er ruime keuze.  Een grote verbetering is het zeker!

Helaas scheelt het maar een stoel om een upgrade naar eerste klas te krijgen, maar we hebben Economy Plus met meer beenruimte, dus prima.  We zitten met zijn vieren in een rij, Rick neemt de gangplaats naast twee vreemden en ik heb Saskia en Kai naast me.

We vertrekken keurig op tijd en Katja sms-t nog net voor we vertrekken dat zij ook op weg zijn vanuit JFK in New York.  Zij moeten in Miami overstappen en wij hebben een directe vlucht dus zullen hen een paar uur na onze aankomst ophalen.

De vlucht verloopt vlot.  Misschien wel omdat ik mijn zentangle afmaak.  Wat vind ik dit een leuke hobby!  En zo makkelijk mee te nemen, gewoon een pen en een blokje.

Voor we het weten zetten we de landing in en die doet de vrouwelijke co-pilote zo goed, dat de piloot haar er over de intercom complimenten over geeft.  Inderdaad, geen klap naar beneden, maar heel geleidelijk en mooi.  Zo kunnen alleen vrouwen het (natuurlijk tongue in cheek bedoeld).

Met een trapje verlaten we het vliegtuig en lopen het Hawaiiaans aandoende vliegveld binnen.  We hebben in ieder geval meteen het gevoel in de tropen te zijn.  De immigratie en douane gaan makkelijk en dan halen we onze minivan op.

Dat blijkt een negen passagiers van te zijn en ze rijden hier links dus even aanpassen voor Rick.  Alle bagage past er in ieder geval goed in.  Na wat zoeken vinden we de juiste route naar het Westin hotel.  Eigenlijk ligt dat maar een kilometer of zeven weg van het vliegveld.

We rijden het hotel bijna voorbij, maar ik wijs Rick er nog net op tijd op.  We checken in en moeten een half uur wachten voor een van onze kamers klaar is.  Prima tijd om te gaan lunchen dus.  Dat gaan we in het restaurant bij het zwembad hier doen.  De andere restaurants zijn helaas gesloten voor renovaties.

Het is weer zo fijn om met zicht op een turquoise zee te eten.  Ik bestel de watermeloen, tomaat en feta salade en die smaakt prima.  Rick en Kai nemen beiden de jerk kip sandwich en Saskia heeft net een veganistische reep op en geen trek.

Na het eten krijgen we de sleutels naar onze kamer, die op de tweede verdieping ligt.  We hebben uitzicht op het zwembad en de zee, helemaal goed.  De kamer van de kinderen zal pas na drieen schoon zijn.

Kai en Saskia kleden zich dus op onze kamer in hun badkleding en gaan naar het zwembad.  Rick en ik gaan eerst proberen een sim kaart te verkrijgen.  Er lijkt een Digicel winkel aan de overkant te zijn, maar dat blijkt slechts een kantoor te zijn.

We kijken nog even in een supermarkt, maar daar worden alleen grote verpakkingen verkocht.  Bij de wijnwinkel nemen we wel een paar flessen wijn voor op de kamer mee.  Bij de concierge in het hotel vragen we waar we dan wel een Digicel winkel kunnen vinden en dat blijkt toch wel dichtbij te zijn.

Eerst gaan we echter Katja en Kevin ophalen, die iets verlaat zijn, maar inmiddels geland.  Nu zijn we dus compleet tot donderdag.  Helaas kunnen Katja en Kevin niet de hele week blijven. 

Bij het Camana Bay winkelcentrum vinden we na wat zoeken de Digicel winkel.  We nemen allemaal plaatselijke sims, vooral voor Saskia belangrijk, want zonder dat zij er erg in had besteedde ze vandaag in een paar uur al bijna $100 in data!

Terug in het hotel gaan de anderen naar boven, terwijl ik in de rij bij de receptie wacht om de sleutels voor de tweede kamer te krijgen.  Als dat eindelijk het geval is kunnen Rick en ik ook onze badkleding aantrekken en naar het zwembad gaan.

We gaan eerst de zee in, die mijn temperatuur heeft, heerlijk!  Wel dreigt in de verte onweer, we horen donder en zien bliksem.  Vooralsnog blijft het echter droog.  De kinderen komen er ook bij en we dobberen een tijdje in de kalme Caribische zee.

Dan verplaatsen we ons naar het zwembad waar we bij de bar gaan zitten.  Altijd leuk zo'n bar in het zwembad, maar het water is zelfs mij bijna te warm.  De cocktails smaken wel heel goed, ik heb een bloody mary maar dan met clamato, heel smakelijk.

Het is tijd om ons klaar te maken voor het avondeten.  Omdat we met zijn zessen zijn maak ik een reservering bij Agua wat hoog aangeprezen wordt.  We krijgen een tafeltje op hun terras en het wordt een heerlijke maaltijd.  Iedereen smult.  Voor Saskia is er zelfs een apart veganistisch menu.

 

Katja en ik bestellen beiden meerdere voorafjes.  Beiden hebben we ceviches en tiraditos, die verse vis in lekkere sausjes zijn.  We delen een portobello paddestoel gevuld met een crabsalade en ik heb er nog een heerlijke rucola met peer en blauwe kaas salade bij.  Het is zo bijzonder om weer met zijn allen te zijn hier!

 

Terug in het hotel gaan de kinderen naar hun kamer. Kai zal vannacht op het extra bed hier in de kamer komen slapen. Saskia en hij wisselen (als het goed is) af. Wij kijken intussen naar een interessante reportage over televisieprogramma's in de jaren zeventig op CNN. 

Zondag

Om de een of andere reden heb ik vannacht helemaal niet goed geslapen.  Ik droomde telkens dat we Saskia dood in het zwembad vonden hier.  Ik ben dan ook al vroeg wakker om maar niet verder te dromen, maar dwing mezelf om te blijven liggen tot kwart voor acht, zodat ik Rick en Kai niet te vroeg wek.

Dan moet ik echt mijn bed uit en kleed me in sportkleding met het plan de kamer uit te sluipen om een half uur cardio te doen.  Dat lukt me goed en ik loop de Westin Workout binnen.  Helaas staan hier de machines niet naar het uitzicht gekeerd, maar naar de muur, maar ach, dan lees ik wel op de elliptical.

Net nadat ik de machine heb ingesteld sms-t Rick me waar ik ben.  Ik probeer terug te sms-en, maar krijg van Digicel te horen dat ik te weinig saldo daarvoor heb.  Er zit niets anders op dan terug naar de kamer te lopen.  Daar zegt Rick dat hij liever een strandwandeling maakt en dat heeft ook mijn voorkeur.

We halen eerst ontbijt bij het cafe in het hotel.  Ik kies een eisalade boterham en een ijs Americano en Rick een wrap met ei en kaas en diet Coke (Cola Light).  We eten het bij het zwembad op en beginnen dan aan onze wandeling. 

Seven Mile Beach is een van de mooiste en beroemdste stranden ter wereld en terecht.  We lopen zeker vier kilometer naar het noorden en overal is het prachtig wit en heel zacht zand.  Verder valt op dat de kleur van het water vrijwel hetzelfde als de kleur van de lucht is.  Zo blauw!

We genieten en nemen af en toe foto's.  Het strand is toch weer heel anders dan Palm Beach in Aruba.  Om te beginnen een heel stuk rustiger en er zijn geen pieren.  Dat maakt dat het ongerepter aandoet.  De meeste winkels en restaurants zijn aan de overkant van de strandweg.

Eigenlijk wilde ik kijken of we tot Cemetery Reef konden gaan.  Daar zou ik graag gaan snorkelen vanmiddag, maar het blijkt verder lopen dan gedacht.  Als we weer terug zijn bij het hotel registreert mijn Fitbit 11000 stappen dus helemaal goed.

We drinken gauw wat water en lopen dan naar Red Sail Sports.  Hier gaan we duiken bespreken en Kai en ik kunnen net als in Aruba mee om te snorkelen.  Kevin is geen duiker, maar gaat de resort dive cursus volgen zodat hij ook kan duiken.  De anderen doen dus geen diepere duiken, maar dat vinden ze niet erg.

We regelen het allemaal met Amy , die uit Ierland komt.  Er werken heel veel Europeanen op dit eiland. Gisteravond waren het een paar Italianen, die ons serveerden in het restaurant en de barkeeper gisteren kwam uit Hongarije.

Dan is het eindelijk tijd om de zwemkleding aan te doen en een verfrissende duik in de Caribische zee te nemen.  We vinden de anderen dobberend op een van de geankerde reuze drijfbedden.  De watertemperatuur is zo lekker, ongeveer dertig graden.  Sommigen vinden dat misschien te warm, maar mijn spieren zijn er heel blij mee.

We lezen nog wat bij het zwembad en dan wordt er gevraagd of we kunnen gaan lunchen.  Dat doen we vandaag weer bij Tortuga aan het strand.  Saskia en ik nemen beiden de veggie burger en zij met de salade en ik met de plantain chips.  Zij geeft mij de helft van haar heel lekkere salade en ik deel de plantain chips met haar.  Het smaakt allemaal voortreffelijk.

Na het eten vullen we (vooral Kevin heeft er veel) alle duik- en snorkelpapieren in.  Kai en ik hoeven enkel een formulier te ondertekenen.  Saskia en Kai hebben besloten de rest van de middag in het zwembad en aan het strand door te brengen.

Katja en Kevin gaan met ons mee naar dat Cemetery Reef om te snorkelen.  Het is een ritje van een minuut of vijf en we parkeren de van bij het kleine begraafplaatsje wat Amy op de kaart aanwees.  Het Cemetery Reef is ernaar genoemd en ligt er recht tegenover.

We zwemmen erheen en genieten van het onderwater aquarium.  Het water is hier enorm helder!  We zien allerlei mooie papegaaienvissen en een flinke barracuda.  Veel te gauw naar mijn smaak is het tijd om weer naar de kant te zwemmen.  De kleur van het water en de helderheid is onvoorstelbaar mooi. 

 

We rijden terug naar het hotel en gaan nogmaals naar Amy bij Red Sail Sports.  Zij hoeft alleen nog maar de maten van Kevin en Saskia voor hun duikspullen te weten.  Wij hebben verder allemaal onze eigen spullen mee.

In het zwembad genieten we van het "happy hour" aan de bar in het zwembad.  Kai en ik nemen allebei de "el matador", een heerlijk drankje van tequila, chambord, gember bier, limoensap en spuitwater.  Ik zou hier uren kunnen blijven dobberen, maar het is alweer tijd om ons klaar te maken voor het avondeten.

Vanavond gaan we naar The Wharf, een restaurant aan het water.  We komen er net voor zonsondergang aan en krijgen een tafel vlak aan het strand.  Onze serveerster is Oostenrijks en ontzettend lief en attent.  Ze doet er alles aan om Saskia's maaltijd ook perfect te maken, al staat er vrijwel niets veganistisch op het menu.

Als voorafje nemen de mannen soep, Katja tonijn en ik garnalen ceviche.  Saskia krijgt de salade met ananas dressing.  Wij krijgen broodjes met boter, maar de chef heeft voor Saskia speciaal ciabatta gegrild met een kokosnootboter.  Katja, Kai en ik proberen die "boter" ook en vinden hem allemaal erg lekker.

Voor we ons hoofdgerecht krijgen wordt er aangekondigd dat de vissen, tarpons, gevoerd gaan worden.  De kinderen in het restaurant mogen overgebleven visresten uit de keuken aan de enorme vissen voeren.  Jammer genoeg voor Kai en Katja komen zij niet aan de beurt. 

Niet veel later komen de borden met ons eten eraan.  De chef heeft zich werkelijk uitgesloofd voor Saskia.  Ze krijgt een prachtig bord met groentes op verschillende manieren bereid en rijst.  Ik zie haar er een foto van nemen, teken dat ze er erg blij mee is. 

Mijn zalm met aardappelsalade is ook werkelijk prima.  Rick en Kevin verklaren dat dit wat hen betreft een lekkerder maaltijd was dan gisteren.  Katja en ik zijn het daar niet mee eens, onze gerechten gisteren waren ook voortreffelijk, maar tot nu toe is het eten op dit eiland enorm goed.

Terug in het hotel vertrekken de dames en heren "kinderen" naar hun kamer (al zal Kai zich later weer bij ons voegen voor de nacht).  Rick en ik kijken wat tv, maar ik schrijf voornamelijk dit blog.  Wat is het hier prachtig!  Wij hebben nog altijd een zwak voor Aruba, maar het is erg leuk weer eens een nieuw eiland te verkennen.

PS: De meesten zullen dit weten, maar als je een foto op dit blog groter wilt zien, klik er dan op