Middagje kerstachtig DC

Het spant er even om vanochtend.  Zullen mijn lenzen weer zonder pijn in mijn ogen gaan met mijn gewoonlijke vloeistof of moet ik weer mijn bril op?  Tot mijn grote opluchting is het weer vanouds en de bril kan weer weggelegd.

Rick vertrekt naar zijn werk en ik geniet van wat koffie en wafels.  Dan haast ik me naar boven voor mijn uur sporten.  Ik stel de elliptical op een interval in (twee minuten zwaar, twee minuten licht) en ik voel dat ik goed bezig ben.  Intussen gaat de tijd snel met het spelen van allerlei spelletjes. 

Mijn boek is interessant, maar kan mijn aandacht niet lang achter elkaar bij dit laatste boek van de Chronos Files van Rysa Walker houden.  Teveel details, hoe spannend het ook is, of misschien juist te spannend.  Het verhaal is erg futuristisch, maar ook weer realistisch genoeg dat ik het een beetje eng vind.

Na een snelle wandeling met Cosmo maak ik me klaar en loop naar het metrostation.  Natuurlijk is er weer eens vertraging, maar ik heb mezelf genoeg tijd gegeven en kom keurig op de afgesproken tijd bij de Old Ebbitt Grill aan. 

Daar staat Irene me al op te wachten.  Mark verwelkomt me enthousiast, want ik ben natuurlijk alweer een maand of zo niet geweest.  We krijgen een tafeltje in de hoofdzaal en bestellen beiden een glaasje prosecco. 

Ook zijn we eensgezind met ons eten en kiezen beiden de salade met zalm, boerenkool, granaatappel en fetakaas (onder anderen).  Het smaakt ons zeer goed!  Tony komt langs en maakt ook kennis met Irene. 

Hij biedt ons een tweede glaasje prosecco aan. Wij denken beiden dat hij trakteert en accepteren.  We zijn dan ook wel verbaasd als die glaasjes ons uiteindelijk ook in rekening worden gebracht.  Misschien had de serveerder het niet begrepen?  Ik doe hier liever niet moeilijk over, want ik heb Tony en Mark te vaak nodig tijdens mijn "hoogseizoen". 

Lang denken we er niet over en lopen voor langs het Witte Huis naar de pas weer geopende Renwick Gallery.  Het is een heel ander museum dan anders weer eens.  Het is gevestigd in een van de oudste museumgebouwen in de stad, maar de kunst is ultramodern.

Vaak vind ik moderne kunst moeilijk te behappen, maar hier vind ik bijna alles mooi en fascinerend.  Er zijn zo'n tien zaaltjes en in iedere zaal heeft een kunstenaar werken geplaatst.  Er zijn enorme van draden gemaakte regenbogen, een zaaltjes vol met artistiek gearrangeerde insekten op een muur, die gekleurd is met het "sap" van insekten, enorme bomen, o.a. van papieren kaartjes gemaakt en meer.

Het is niet groot, maar we maken heel wat foto's en kijken dan nog rond in de erg leuke winkel.  Helaas is die wel heel erg duur, want ik zie dingen, die ik graag zou hebben.  Al met al staan we na een uurtje weer buiten.

"Wat nu?", vraagt Irene en stelt dan voor wat te gaan winkelen.  Leuk, want dat doe ik vrijwel nooit in de stad. We lopen naar Marshalls en daar is het lekker rondneuzen.  Ik vind er een nieuwe ochtendjas, super zacht, en nu kan ik na bijna twintig jaar mijn oude kerstochtendjas weggeven. 

Ook vind ik een leuk "hostess" cadeautje voor Chris, die zondagochtend haar jaarlijkse kerstbrunch geeft.  Wonder boven wonder is er een zakje mini stroopwafels en die doe ik in een grote soepkom met leuke spreuk erop.  Irene vindt ook een paar leuke dingen.

Dan lopen we naar de grote Macy's hier in de stad.  We kijken even op de damesafdeling, maar zien niets van onze gading.  Irene neemt afscheid, want in dit gebouw ligt ook het Metro Center metrostation.  Ik wil echter nog graag in de stad blijven tot zonsondergang en de Nationale Kerstboom verlicht zien.

De kerstetalages van Macy's hebben dit jaar een Peanuts thema, Charlie Brown en vrienden

Omdat er nog meer dan een uur voor zonsondergang is besluit ik mezelf op een cocktail aan de gezellige bar van het W Hotel vlakbij het Witte Huis te trakteren.  Ik neem een Poolse "mule", die erg lekker is.  De barkeeper noemt me telkens "my lady" wat me als een prinses doet voelen, hi hi.

Als ik naar het Witte Huis loop zie ik een mooie zonsondergang en de bomen (de grote en de 54 kleintjes) zijn al verlicht.  Ik fotografeer er op los en zoek eigenlijk naar iemand, die mijn foto wil nemen.  Die vind ik niet dus dan maar een selfie. Ik word er steeds beter in, al zeg ik het zelf.

Net na vijven loop ik naar de metro en sms Rick of hij op tijd thuis is om mij op te halen.  Dat is hij en als ik in Vienna uitstap staat Rick al te wachten.  Alleen is het opeens drukker dan wij het ooit gezien hebben met auto's die ophalen en taxi's, dus ik moet even wachten voor Rick door de file heen is.  Maakt niet uit, want alweer is het gewoon warm voor december.

We besluiten meteen maar te gaan eten.  Het wordt vanavond Thais.  Het is ons opgevallen dat het oudste Thaise restaurant in Vienna waar wij zeer goede klanten van zijn van naam is veranderd.  Dat moeten we natuurlijk nader gaan bekijken.

Het blijken nog steeds dezelfde eigenaren te zijn, die vonden dat de andere restaurants met hun naam niet zo goed waren.  Het menu is ietsje anders, maar het personeel hetzelfde.  Het eten smaakt prima, al is mijn geflambeerde eend wel erg vettig, maar dat is weg te snijden.  We hebben een interessant gesprek met de manager over aziatische restaurants in deze omgeving.

Terug thuis komt Saskia langs met haar nieuwe vriendje.  Een leuke jongen met een Nederlandse grootmoeder, helemaal goed dus.  Hij is ook leuk open, hopelijk is dit nu een leukere relatie voor Saskia dat heeft ze echt wel verdiend.

De rest van de foto's van vandaag staan hier