Een gelukkig droge rondleiding

Vannacht heb ik gelukkig stukken beter geslapen en heb ook minder pijn. De wekker gaat wel vroeg voor mijn doen om half acht, maar Rick heeft de koffie al klaarstaan.  Na hetzelfde ontbijt als gisteren, bessen met slagroom en een eitje, wat ik heerlijk vind, brengt Rick me naar de metro.

Dit is de laatste dag dat die op een normaal schema rijdt. Morgen wordt tot en met 16 juni het schema aangepast om hard nodige reparaties te verrichten.  Gelukkig heb ik alleen de 16e weer een rondleiding dus hopelijk krijg ik er niet teveel mee te maken.

Het is somber weer, maar een aangename temperatuur en, allerbelangrijkst, droog.  Ik ben tien minuten voor onze afspraak bij het Smithsonian station en dan is het zoals altijd raden wie mijn groepje gaat zijn.  Ik moet toegeven dat ze dit keer helemaal geen Europese uitstraling hebben en zij herkennen mij dan ook eerst.

Vandaag ga ik op pad met S. en B. uit Schiedam.  Michael is er ook en geeft me zijn hug en vertelt S. en B. dat ze met de beste op pad gaan.  Ik moet daar altijd wel om lachen, want hij heeft natuurlijk geen idee hoe mijn rondleiding is.

Na een korte geschiedenis van de stad verteld te hebben beginnen we aan onze wandeling. Het is heel vochtig, maar blijft droog.  Ons nieuwe maand fotothema is "Perspectief" dus onderweg zoek ik naar foto's daarmee.

B. en S. lopen snel en nemen niet heel veel foto's dus naar mijn gevoel racen we langs het Washington Monument en Tweede Wereld Oorlog Monument naar het Vietnam Veterans Memorial.  Overal staan kransen van het afgelopen weekend met Rolling Thunder en Memorial Day. 

 

Ook vandaag is het weer druk met schoolgroepen, allemaal in hetzelfde t-shirt.  Een heel grote groep heeft fluorescerende gele shirts aan, niet om aan te zien in die sobere monumenten! Maar wel makkelijk om van heel ver te zien wie er bij je groep hoort!

Het Lincoln Memorial wordt uitgebreid bekeken en het Koreaanse Oorlogsmonument maakt altijd weer indruk.  Dan steken we over naar het Tidal Basin.  Nog steeds is het droog en ik zie zelfs wat blauwe lucht.  In ieder geval vis ik mijn zonnebril uit mijn tas, want het is schel!

 

Via het Martin Luther King Jr. en Franklin Delano Roosevelt Memorial lopen we naar het Jefferson Memorial.  Het is aan deze kant van de Mall altijd een stuk rustiger.  Nog steeds lopen we sneller dan gewoonlijk.  Grappig toch, want ik vertel net zoveel, maar ik denk dat niet veel foto's maken verschil maakt.

We lopen terug naar het bewoonde gedeelte van de stad en ik zie dat we in ieder geval nog tijd voor de achterkant van het Witte Huis hebben voor onze lunchreservering.  En daarna zelfs nog voor de voorkant waar ik er wat leuke weetjes over vertel. 

Er zijn vandaag heel wat protesten, maar niemand specifiek tegen Obama.  Dat valt me al vaker op, zelfs het 35-jarige protest heeft niets tegen hem, terwijl dat met Bush wel anders was. Uitzondering zijn de enkele racisten, die met een Confederate (zuidelijke tijdens de Burgeroorlog) vlag komen zwaaien.  Gelukkig zijn die er vandaag niet.

Keurig op tijd komen we bij de Old Ebbitt Grill aan. Mark hoeft niet eens op te kijken en weet al dat ik het ben, ha ha.  We krijgen een tafeltje in de hoofdzaal en het is mensen kijken geblazen.  Dit restaurant is zo druk en allerlei verschillende mensen komen er.

We genieten allemaal van onze gerechten.  Ik heb de hummus, want die is op een warme dag lekker licht met veel verschillende smaken.  Zo'n drie kwartier later zijn we weer klaar om onze tocht voort te zetten.

Nog steeds is het droog en zelfs af en toe zonnig.  Het is wel heel vochtig, ik druip werkelijk!  Dat is weer even wennen!  Via Pennsylvania Avenue met zijn speciale gebouwen (nog steeds ontsierd door het lelijke blauw-witte enorme bord van het toekomstige Trump hotel voor een van de mooiste historische gebouwen in de stad) lopen we naar het Capitool.

We lopen Capitol Hill op en voor het Capitool vertel ik de interessante geschiedenis daarvan.  Dan lopen we naar de Library of Congress waar een korte rij staat om naar binnen te gaan.  Gelukkig valt de drukte binnen erg mee.  We kunnen dan ook zo naar boven om de grote leeszaal te bekijken.

Daarna vertel ik wat over de dingen, die we zien, en we bewonderen de bibliotheek van Thomas Jefferson.  Als laatste laat ik de twee 15e eeuwse bijbels zien, de ene handgeschreven, de andere de eerste gedrukte (Gutenberg). 

Het is pas half drie en ik stel voor dat zij de rondleiding in het Capitool gaan doen.  Ze kunnen er door een tunnel heen.  Dat lijkt hen wel wat dus we nemen afscheid. Dit is een van de vroegste tijden dat ik klaar ben, maar goed ook, want nu zie ik allerlei onweer op de radar.

Gauw loop ik naar het Capitol South metrostation.  Daar moet ik even op mijn trein wachten.  Rick meldt dat onze ballonvaart van morgen in Charlottesville is afgelast vanwege voorspeld onweer.  Ja, dan hang ik ook liever niet in de lucht!

Even overwegen we toch het weekend naar Charlottesville te gaan, maar er wordt echt slecht weer voorspeld en wat gaan we daar dan doen?  Beter het geld van hotel en kennel besparen en hier in de omgeving leuke dingen gaan doen. 

Als we de tunnel uitkomen zie ik dat het plenst!  Maar in Vienna is de bui al bijna overgedreven. Ik wacht even in het station en loop dan droog naar huis.  Niet veel later komt de zondvloed weer dus ik heb vandaag enorm geluk gehad!

Het blijft maar plenzen!  Mickey op het deck laat drie centimeter regen zien, in een uur!  Rick kan dan ook niet zijn gewone weg naar huis nemen, die is overstroomd.  Hij komt wat laat thuis, maar heeft al een reservering bij Greenhouse Bistro, een nieuw restaurant vlakbij.

Mooie regenboog na de plensbuien

We rijden er meteen heen en krijgen een tafeltje.  Het is een groot restaurant, een deel en is theehuis en een deel een bar-restaurant.  Ze zijn pas open dus hun menu is nog beperkt.  Er staan een heel aantal dingen op, die we lekker vinden, dus moeilijk kiezen.

Onze serveerster is heel vriendelijk en we bestellen eerst de krab met appelsalade op zuurdesem brood.  Wauw, dat is werkelijk heerlijk!  Maar goed dat we delen, want voor een persoon is het bijna een compleet maal.

Tot mijn grote vreugde zie ik inktvisinkt pasta op het menu staan!  Geserveerd met scampi en een pittige tomatensaus lijkt het wel op mijn favoriete maal bij Pazzo Pomodoro wat ze van het menu hebben gehaald.  Eigenlijk is dit gerecht zelfs nog lekkerder.

Het is wel duidelijk dat dit restaurant nog in zijn "soft opening" is (open, maar nog aan het leren).  Ik vroeg een glas rose bij mijn maaltijd, maar dat komt pas als alles al op is.  De manager, die het komt bezorgen, belooft het van de rekening te halen.

Dan krijgen we tot twee keer toe de rekening van iemand anders aangereikt.  Het duurt even voor we onze eigen krijgen en daar staat die rose toch op.  Gelukkig geen probleem om hem eraf te halen en we gaan zeker terug hier.  Hun menu vooral is erg lekker en anders.

En zo begint weer een weekend.  Het weer is niet zoals we gehoopt hadden en dus geen spannende ballonvlucht morgen.  We zullen ons echter vast niet vervelen, tenslotte wonen we naast een wereldstad.