Een gezellige en vooral droge rondleiding

Vannacht heeft het flink geonweerd en arme Cosmo was buiten zichzelf van angst.  We hebben dus niet zo goed geslapen, maar toch ben ik om kwart voor acht klaarwakker.  Rick is ook al op.

Gauw maak ik me klaar en twijfel wat ik aan zal doen.  Er wordt regen voorspeld en ik besluit toch maar een capri aan te doen in plaats van een skort.  Later krijg ik daar wel wat spijt van, gelukkig laat ik mijn plan om ook een jasje mee te nemen varen.

Beneden heeft Rick de koffie al klaarstaan en ik rooster een crumpet en eet die met amandelboter en rode peperjam.  Het smaakt prima. Het spettert wat buiten dus helaas geen op het deck eten vanochtend.

Omdat de Metro allerlei renovaties moet ondergaan rijden de treinen zeer onregelmatig vanaf Vienna tot en met vandaag.  Ik heb Rick heel lief aangekeken en gevraagd of hij vandaag vanuit Microsoft's kantoor in de stad kan werken, zodat ik mee kan rijden.  Gelukkig liet zijn schema dat toe.

De rit naar de stad duurt meer dan twee keer zo lang als gewoonlijk maar op tijd zet Rick me bij het Smithsonian station af.  Ik zie meteen een groepje van vier staan dat er Europees uitziet.  Het blijkt inderdaad mijn gezelschap van vandaag te zijn.  Ik maak kennis met O., J., N. en E. uit Oostende.

Gelukkig is het inmiddels op een enkele druppel na droog.  De temperatuur is ook heel aangenaam.  Na mijn gewoonlijke korte geschiedenis van het ontstaan van de stad lopen we naar het Washington Monument.  Daar hangen, zoals in de hele stad, de vlaggen halfstok.  Het is altijd indrukwekkend om die vijftig Amerikaanse vlaggen halfstok te zien. 

Wij lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument.  Het is erg vochtig, maar de luchttemperatuur is aangenaam voor wandelen.  Het is rustig bij dit monument.  Bij het Vietnam Veterans Memorial zien we wel een Honor Flight groep met vooral Vietnam veteranen.  Mensen krassen namen op de muur over op een papiertje en de muur blijft indrukwekkend in zijn soberheid.

Bij het Lincoln Memorial is het zoals altijd het drukst.  Nu komt de zon ook tevoorschijn en dat maakt het meteen heet en plakkerig.  De temperatuur schiet omhoog naar een graad of dertig.  Maar alles beter dan regen! Zoals altijd maakt het Koreaanse oorlogsmonument ook weer veel indruk. 

Die laatste blijft mijn favoriet.  Een paar mensen hebben me gevraagd de monumenten van favoriet tot minst favoriet te rangschikken en dat valt nog niet mee! Ik denk dat het zo zou zijn (voornamelijk om de symboliek): 1. Korea 2. Franklin Roosevelt 3. Tweede Wereldoorlog 4. Lincoln 5. Vietnam 6. Washington 7. Jefferson en 8. Martin Luther King Jr.

We steken over naar het Tidal Basin en bekijken het Martin Luther King Jr. Memorial daar als eerste.  Gelukkig leveren de kersenboompjes wat koele schaduw.  Zoals altijd is het hier een stuk rustiger dan in het hoofdgedeelte van de Mall.

Het Franklin Roosevelt monument is vrijwel leeg.  Hier merk ik ook dat ik mijn Fitbit niet aan heb gedaan.  Nee toch!  Al mijn stappen van vandaag worden niet geregistreerd, een ramp!  Wat deed ik ooit zonder, ha ha.

Als laatste bezoeken we Thomas Jefferson en lopen dan het altijd weer lange stuk naar de Old Ebbitt Grill.  Daar verontschuldigt Mark zich dat hij ons geen tafel in de hoofdzaal kan geven vandaag.  We krijgen er een in het atrium en dat is helemaal prima.

Zoals wel vaker wordt mij gevraagd wat goed is op het menu.  Ik raad altijd de plaatselijke crabcakes aan en die bestelt O..  J. neemt de filet mignon, N. de zalmburger en E. neemt op mijn aanraden de soft shell crab sandwich.  Dapper, want dat is iets wat je zeker niet in Europa zult vinden.  Ze vindt het erg lekker.  Ik neem weer de hummus trio, heerlijk met warm weer.

Na een gezellige maaltijd lopen we verder.  Voor het Witte Huis vertel ik het een en ander over de geschiedenis daarvan.  Ik raad ze ook aan het White House Visitor Center te bezoeken. Vandaag hebben we daar geen tijd voor, maar ze zijn hier nog twee dagen.

Dit keer mogen we tot aan het hek van de achtertuin van het Witte Huis komen, want de president is in Orlando. Dan lopen we Pennsylvania Avenue af, onder anderen langs het stadhuis van Washington, de lelijke FBI en de National Archives.

Voor de slachtoffers in Orlando bij de Canadese ambassade

Bij het Capitool hangen de vlaggen boven beide vleugels uit, wat betekent dat zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden in sessie zijn.  Er is van alles te vertellen over dit gebouw, in iets meer dan 200 jaar is hier heel wat voorgevallen.

Iedereen van het groepje heeft National Treasure Book of Secrets gezien, dus de Library of Congress en dan vooral de grote leeszaal spreekt ze zeker aan.  Ik geef ook in dit gebouw een korte rondleiding.  We bekijken de bibliotheek van Thomas Jefferson, de twee vijftiende-eeuwse bijbels en de achttiende-eeuwse kaarten van wat spoedig de Verenigde Staten zou worden.

Dan nemen we afscheid want zij willen nog de rondleiding in het Capitool gaan doen. Gelukkig zijn ook zij weer zeer tevreden over de dag.  Ik weet niet wat ik zou doen als mensen dat niet zouden zijn! 

Rick moet natuurlijk een volle dag werken en het is pas kwart voor vier.  Ik sms hem dat ik klaar ben en te laten weten als hij ook weg kan. Ik verwacht nog een paar uur te moeten wachten dus loop eerst naar de National Gallery of Art voor mijn perspectief themafoto van vandaag.

Al wordt het moderne gedeelte van dit museum verbouwd, je kunt er toch nog naar binnen.  De perspectief foto, die ik wil maken is het kunstwerk met lichtjes en een loopband tussen het moderne en klassieke gebouw van het museum.  Ik blijf het prachtig vinden!

Dan loop ik door een paar van de leuke winkels en zie leuke oorbellen van Mondriaan schilderijen, maar houd me in. Mijn voeten doen teveel pijn, anders was ik ook nog wat schilderijen gaan kijken. Ik ben zo dol op de Nederlandse meesters en Impressionisten hier!

Bij Elephant & Castle vraag ik een tafeltje voor een drankje.  Hier staat de wedstrijd Duitsland-Polen aan en ik vind dat een prima manier om op Rick te wachten.  Kai en Bea kijken ook, verneem ik via Facebook.  Het brengt ze dichterbij om de een of andere reden.  Wel een saaie wedstrijd is het zonder score.

Mijn Blue Moon biertje is zo lekker na de warme rondleiding en halverwege sms-t Rick dat hij klaar is.  Ik ga gauw naar buiten om op hem te wachten.  Als ik echter in zijn auto stap zegt hij dat hij een biertje mee had willen drinken.  Tja, ik kan nog steeds geen gedachten lezen, zeker niet via sms! En dan zeggen ze dat wij vrouwen niet duidelijk zijn!

De weg naar huis verloopt een stuk beter dan de heenweg.  Rick maait het gras gauw voor het gaat regenen en dan gaan we met zijn drieen naar Iron Chef House.  Daarvoor heb ik een Groupon gevonden voor flinke korting.  Ik vind Groupon steeds leuker!

Ze hebben een uitgebreid veganistisch sushi menu, dus Saskia vindt er van alles van haar gading.  Ik neem allerlei sashimi en een paar rollen en Rick heeft een heel aantal rollen.  Ik geef de Groupon aan de serveerster en niet veel later arriveert de rekening.

Rick grapt dat we niet eens de kans kregen voor een toetje wat de manager doet schrikken.  We overtuigen hem ervan dat het echt een grapje was, of althans dat denken we.  Met de rekening brengt hij ook een gratis dessert!  Het is erg lekker en licht, ananas sorbet met een dun witte chocolade jasje, al kunnen we het lang niet op.

Het regent nog steeds niet als we terug naar de auto lopen, ondanks de constante waarschuwingen.  Saskia wil nog naar Target, maar mijn voeten klagen.  Ik blijf dus in de auto terwijl Rick en Saskia daar boodschappen gaan halen.

Zodra we thuis komen breken de hemelsluizen open.  Het dondert, bliksemt en plenst urenlang.  Arme Cosmo komt bij mij troost zoeken.  Gelukkig komt het meestal niet echt over ons heen. Ik ben wel dolblij dat het later kwam dan verwacht, zodat wij een droge rondleiding konden hebben!