Gisteravond was Rick pas na middernacht thuis en gaf eindelijk toe dat het misschien niet zo'n goed idee is om 2200 kilometer te rijden in zijn BMW i3. Het arme autootje had moeite met de Pennsylvania heuvels en het was toch niet zo leuk als hij dacht om ieder uur te moeten stoppen voor benzine.
We hebben dus maar kort geslapen en moeite met opstaan. Rick moet om half negen een conference call doen, die hij van huis uit doet. Ik maak de laatste crumpet met jam en gesmolten Goudse kaas als ontbijt. Zo lekker!
Een lieveheersbeestje landde op mijn broek
Saskia is vanochtend begonnen met haar biologieklas van deze zomer. Rick en ik zijn dus samen. Zodra ik klaar ben met eten moet ik echter naar de sportschool. Voor Sharon me komt halen doe ik een half uur cardio op de ARC trainer.
Sharon heeft weer een intensieve gewichtstraining voor me. Zo'n half uur is eigenlijk meer dan genoeg, al hebben we dan iets minder rek- en strektijd. Na afloop maak ik mijn tienduizend stappen vol op de ARC trainer en dan ben ik weer vrij.
Het is heerlijk warm, maar een stuk vochtiger dan gisteren. Ik moet zeggen dat ik me de afgelopen week al heel goed voel. Het is onvoorstelbaar hoe ik me in de zomer zo ontzettend veel beter voel. Natuurlijk is het ook heel ontspannen leven dat scheelt vast ook.
Thuis lijn ik Cosmo aan voor zijn wandeling. We lopen naar het zwembad waar een paadje door het bos is. Het valt me weer op hoeveel chipmunks er zijn. Het is een ware plaag dit jaar! Overal Knabbels en Babbels!
Onze cul de sac is zo groen dat we nauwelijks de andere huizen zien
Dan is het tijd Vienna in te gaan. Bij de Giant haal ik wat fruit en neem mijn "perspectief" foto van vandaag. Ik vind de maandelijkse thema uitdaging erg leuk, maar tegen het einde van de maand merk ik dat mijn creativiteit met het thema minder wordt. Nog drie foto's en dan is er een vers thema.
Mijn maag laat me weten dat het lunchtijd is en ik besluit een "Schotse" sandwich van Sweet Leaf te halen. Die komt eigenlijk met gerookte zalm en cream cheese, maar dat laatste hoeft van mij niet en laat ik eraf. Wel laat ik er zoveel mogelijk verse groente op doen en hun meergranen brood is heerlijk. Op het terrasje in de schaduw laat ik het me goed smaken.
Saskia is intussen terug en vond haar professor erg goed. Ze gaat meteen aan haar huiswerk voor morgen. Het is eigenlijk ideaal dit, ze heeft maandag tot en met donderdag van negen tot twaalf les en vrijdag vrij. Zo krijgt ze een vak van een heel semester in zes weken (meen ik) gedaan.
Saskia vertrekt naar Lifetime om te sporten en ik doe mijn bikini aan en loop naar het zwembad. Daar is het vrij rustig en ik vind met gemak een ligstoel onder een parasol. Vandaag moet ik van mezelf echt zwemmen, het water is eindelijk lekker genoeg en zo'n twintig minuten later heb ik de eerste vijfhonderd meter van de zomer gezwommen. Mijn doel wordt tenminste een kilometer, maar daar moet ik naar opwerken, vooral met mijn schouders.
Chris is er intussen ook nadat ze haar oudste en diens man naar het vliegveld heeft gebracht voor hun een jaar vertraagde huwelijksreis. Ze gaan naar Frankrijk en Ierland en Chris is helemaal in tranen. Zij is er niet aan gewend haar kinderen zo ver weg te weten.
Ze gaan voor twee weken en ik troost Chris dat die zo voorbij gaan. Ze vertelt het heel moeilijk te hebben met het lege nest. Ik vind het ook moeilijk om Kai aan de overkant van de oceaan te hebben en Katja drie uur rijden weg, maar het feit dat zij daar zo gelukkig zijn maakt dat ik er vrede mee heb.
Het is superleuk als iedereen er is, maar ook onnatuurlijk om ze thuis te willen houden. Dat is Chris met me eens. Ik ben opeens wel blij dat ik maar af en toe echt last van dat lege nest syndroom heb. Over het algemeen heb ik een vredig gevoel dat het zo gewoon hoort, al vind ik het dolgezellig Saskia voor de zomer thuis te hebben.
Chris gaat haar zwemroutine doen en ik ga nog wat dobberen. Om vijf uur sluit het zwembad helaas voor een zwemteamwedstrijd. Chris verzucht dat ze het zwemteam haat en ik kan daarin meegaan. Nu haten we natuurlijk niet het team zelf, maar wel hoe vaak ze het hele zwembad overnemen.
Hoe veel keren ik al niet nog even wilde gaan zwemmen na mijn werk en het zwembad ontoegankelijk trof vanwege een of ander zwemteam evenement. Als je er kinderen in hebt is het vast leuk, maar van onze kinderen had alleen Katja er een blauwe maandag interesse in.
Tijdens haar eerste "meet", zoals de wedstrijden heten, werd ze meteen gediskwalificeerd vanwege een verkeerde beweging. Als zesjarige heb je er dan geen zin meer in en ik vond dat wel prima, want Saskia was een baby en er werd van ons ouders ook van alles verwacht. Gelukkig wilden Kai en Saskia nooit, want we wilden ze natuurlijk wel de kans geven.
Rick komt thuis met zalm kabobs van Friends voor mij en een of ander vlees voor hem. Morgen vertrekt hij weer dus we genieten van een maaltje samen. Jammer genoeg miezert het wat dus we eten binnen, al is het nog steeds dertig graden buiten. De voorspelde onweersbuien blijven gelukkig voor Cosmo uit.
Dit is mijn favoriete uitzicht, onze geraniums doen het prima op het moment
8 reacties:
He vervelend toch hé, diskwalificaties bij kinderen die dan wel willen sporten, dat neemt idd alle zin weg ...
Net als ouders die aan de zijkant je kind staan uit te joelen op de eerste keer voetbaltraining - ik gruwel ervan !
Hier geen zwembad zo kort in de buurt - ligt misschien aan het weer ;-)
Haha, dat met de foto's heb ik ook, ik begin heel enthousiast en op het laatst weet ik het niet meer.
Ik vul ook nog steeds het vogelhuisje met zaad en hang ook steeds pindakaas op. De vogels zijn er gek op. En zo leuk, de jonkies komen nu ook. Zo schattig, met van die veertjes die nog alle kanten opsteken. Ik (en de katten) genieter ervan.
Fijne dinsdag.
Dat vindt ik hier ook niks, zoals ze moeten kwalificeren voor een sport ipv ze laten spelen en beter worden. Al helemaal niet als 6 jarige, dat is te zot.
Die 5 of 6 weken semesters kunnen best pittig zijn. Je moet het goed bijhouden of je loopt meteen achter. Ik wilde ooit een zomerklas nemen, maar toen ik het curriculum zag zegde ik af, er bleef niks meer van mijn zomer over. Alle drie onze jongens hebben zomer en winterlessen gedaan, en die vonden het prima.
Dat lege nest gevoel heb ik nog maar zelden. In het begin was het moeilijk, maar nu merk ik dat ik toch meer gewend ben. Hoewel Niels nu ook weer thuis is, voor hoe lang, wie weet. Hij is niet zo'n gezelligheidsmus waar je dingen mee gaat doen. We hebben Tim deze week na 3 maanden weer gezien, en Bart zien we in augustus na een jaar weer. Toch voelt het niet zo. Zelf bezig blijven en andere interesses buiten de kinderzorg heeft geholpen. Maar in augustus zullen we allemaal weer bij elkaar zijn en daar kijken we toch echt naar uit!
Annemiek
Mijn jongens zitten nu op zwemles. Dat gaat vanuit een van de highschools hier. Skyler heeft al eens aangegeven dat hij wedstrijd zwemmen wel ziet zitten. Eerst de lessen allemaal maar eens door komen. Dan kijken we verder
@Ann - We hebben wel erg geluk met dat zwembad, hoor! Vroeger woonden we er autorit vandaan.
@Anja - Inderdaad, ik zie de jonkies nu ook, schattig
@Annemiek - Precies, ik zie er ook erg naar uit om iedereen (hopelijk) weer even bijeen te hebben als Kai hier is. Maar ik denk inderdaad dat veel interesses buiten je gezin hebben erg helpt. Bovendien is het tegenwoordig zo makkelijk contact te houden.
@Becs - Hier krijgen ze in het zwemteam les, maar kunnen ze dus zelfs als net beginnende al gediskwalificeerd worden. Belachelijk natuurlijk.
Hallo petra, waar zit je zoon aan de andere kant van de ocean.Dat stuk(en meerdere��) heb ik dus gemist...en studeert/werkt hij daar.En inderdaad tegenwoordig is t contact houden met veel makkelijker waardoor t gemis iets minder wordt.
Gr.flore
@Flore - Hij studeert in Duitsland voor vertaler Duits-Engels-Nederlands. Hij hoopt daar uiteindelijk wel te kunnen blijven.
Fijn die relaxte lazy days of summer!
Van het lege nest syndroom heb ik geen last. Op een gegeven moment is het goed dat ze het nestje verlaten.
Al is mijn nestje weer regelmatig vol met de kleinkids ;)
Groet, Bea
Een reactie posten