Tandartsbezoek

Het lukt me vandaag eindelijk eens wat vroeger op te staan en Rick en ik eten gezellig samen ontbijt.  Het is heerlijk buiten op het deck, een graad of twintig en niet vochtig.  Ik vind mijn ontbijtje van een gebakken ei en bosbessen, frambozen en aardbeien met slagroom weer bijzonder lekker.

Een van mijn favoriete lelies is ook open!

Rick vertrekt in Kai's auto naar Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvania.  Morgenavond zal hij weer thuiskomen.  Ik ga meteen ook maar naar de sportschool waar ik een half uur cardio doe voor Sharon me komt halen.

Omdat ik zaterdag toch veel last van mijn schouders en nek had waarschuw ik Sharon mijn nek in ieder geval te ontzien.  Gelukkig heeft ze desondanks een heel goede routine voor me.  Ik heb na afloop het gevoel flink bezig geweest te zijn.  Na nog een half uurtje cardio houd ik het hier wel weer voor gezien.

Bij de Rite Aid stop ik even om medicijnen op te halen en neem Cosmo dan mee voor een wandeling.  Het is zulk lekker weer, hij geniet er ook duidelijk van.  In Southside Park gaat Cosmo achter de vele chipmunks aan.  Volgens Rick was er gisteren zelfs eentje op ons deck.  Zulke leuke diertjes vind ik het en ze zijn veel te snel voor Cosmo.

Na mijn douche bedenk ik me dat ik zin heb in een lekkere gehakte salade van Chop't. Ik maak een lijstje van ingredienten, want dat is makkelijker met alle keuzes. Voor het restaurant opende leek het me maar vreemd zo'n "gehakte" salade, maar het mengt de smaken perfect! Ik neem dit keer de tzatziki als dressing en ben daar zeer tevreden over.

 

Thuis op het deck geniet ik ervan.  Dan heb ik nog anderhalf uur voor ik naar de tandarts moet.  Waarom maak ik toch altijd een latere afspraak?  Nu loop ik er de hele dag tegenaan te hikken!! Ik computer wat en geniet van het mooie weer.

De eerste hibiscusbloem aan mijn plant, zo mooi, net een zonnetje!

Bij Vienna Smiles is iedereen blij mij te zien (niet zozeer wederzijds).  In de wachtkamer valt me meteen een grote Invisalign advertentie op en ik vind het wat vreemd dat een gewone tandarts die heeft.  Het zijn tenslotte geen orthodontisten.

De mondhygieniste Ala komt me halen om mijn tanden schoon te maken.  Wat heb ik hier toch altijd een hekel aan!  Misschien door de fibromyalgie, maar alle handelingen doen pijn, ondanks dat ik mijn gebit goed onderhoud.

Halverwege voel ik mijn telefoon vibreren en zie een Richmond nummer.  Dat moet haast Saskia wel zijn.  Ik verontschuldig me en antwoord.  Inderdaad, Saskia half in paniek, want ze willen haar haar auto niet meegeven zonder extra bijbetaling.

Saskia's auto was dus gisteren weggesleept en toen moest ze werken.  Ze ging hem dus vandaag ophalen en dat kost nog eens $70 bovenop de $125 voor de extra nacht daar, terwijl we gewoon voor parkeren betalen en Saskia haar pas enkel niet kon vinden. Je zou denken dat ze nummerborden checken.

Maar goed, niets aan te doen, ik beloof die $70 over te maken.  Alleen krijg ik mijn bank app niet aan de praat (wat deden we vroeger zonder???).  Wat nu? Ik bel het bedrijf en bied aan mijn credit kaartnummer over de telefoon te geven.  Doen ze niet aan, is het korte antwoord

Rick kan ik ook niet bereiken en ik moet echt verder met mijn gebitsbehandeling.  Ik bel Saskia weer dat ze maar moet wachten tot ik klaar ben.  Niet veel later belt ze terug dat het bedrijf haar toch voor de $125 haar auto heeft gegeven.  Dat is mooi, weer een totaal onnodige $70 bespaard!

Nadat Ala klaar is met mijn gebit begint ze over die Invisalign.  Mijn ondergebit staat inderdaad wat scheef, maar dat doet het al mijn hele leven en kan me niet schelen.  De tandarts komt erbij te pas en die vindt ook dat die tanden rechtgetrokken moeten worden.

Mijn beet zou namelijk niet goed zijn en mijn tanden zouden afslijten.  Nu ken ik mijn mond heel goed en nadat ik in 2004 veel werk heb laten doen is me altijd verteld dat ik een perfecte beet heb. 

Hoe dat tussen het laatste bezoek en nu veranderd zou zijn is me een raadsel.  Ik krijg dus sterk het gevoel dat iedereen die Invisalign nu aangesmeerd krijgt en inderdaad kreeg Rick hetzelfde verhaal over zich heen. Ik erger me daar wel aan, maar het zijn goede tandartsen dus we blijven gewoon vriendelijk weigeren.

Opgelucht dat ik weer voor een half jaar klaar ben sta ik anderhalf uur later weer buiten.  Eerst zou Saskia voor het avondeten thuiskomen, maar met al het gedoe omtrent het ophalen van haar auto gaat dat niet lukken.

Wat is het toch een heerlijk beest!

Daardoor ben ik dus alleen voor het avondeten en neem van de gelegenheid gebruik Vietnamees te gaan eten bij Four Sisters.  Ik geniet van de heerlijke loempiaatjes en bestel het visgerecht met groentes en rijstpapier crepes als hoofdgerecht.  Het smaakt me weer opperbest, jammer dat Rick hier niet zo van houdt.

Thuis gaan de voeten omhoog en breng ik Meike en Snickers "naar bed".  Rick doet dat gewoonlijk, maar bij hem zeuren ze lang niet zoveel en vroeg om eten als bij mij!  Ik kan dit blog niet eens typen.  Toch grappig hoe ze weten dat ik ze meestal vroeger voer geef. 

Als ik Cosmo uitlaat hoop ik het Ruimtestation over te zien vliegen, maar daar is het te bewolkt voor.  Wel zie ik allerlei lichtjes in de bomen, de vuurvliegjes zijn helemaal uit, net kerstbomen zijn het zo.  Ik vind dat altijd zo leuk! De zomer is hier echt begonnen.