Dag 2 New Orleans: Vieux Carre en Garden District

Ricks wekker gaat om zeven uur af, maar voor ons gevoel is dat acht uur dus veel moeite met opstaan heeft hij niet.  Ik blijf nog even liggen, maar om half acht heb ik mijn bed ook wel gezien.  Ook al omdat we de luiken open hebben gelaten en de zon wel heel vrolijk de kamer inschijnt.

Rick vertrekt met een collega naar hun klant en ik maak me klaar om op pad te gaan.  Dit keer gaat mijn SLR mee, want ik ga op fotosafari.  Maar eerst loop ik naar The Old Coffee Pot om te ontbijten.  Daar at ik vorig jaar ook een paar keer en ik hoop dat ze mijn favoriete ontbijt nog hebben.

Tot mijn teleurstelling staan de gepocheerde eieren en kippenlevertjes in Creoolse saus er echter niet meer op.  Bij navraag blijkt dat ze het gerecht nog wel kunnen maken. Ik helemaal blij, want ik ben er dol op.  Ik smul dan ook en de koffie is ook lekker sterk.

Na het eten dwaal ik letterlijk door het French Quarter, ook wel Vieux Carre genoemd.  De architectuur hier is zo betoverend dat ik om de haverklap stop om foto's te maken.  Ik vraag me weleens af hoe het moet zijn om in zo'n kleurrijk huisje te wonen met luiken (die trouwens vrijwel altijd gesloten zijn, wat moet het donker zijn binnen!).

Het is enorm warm en vochtig en voor ik het weet ben ik doorweekt.  Ik klaag zeker niet, want thuis regent het dus dat mis ik mooi.  Intussen kletsen de meisjes ook met elkaar op Facebook en stuur ik wat foto's.  Ik denk dat het verbroedert (of liever verzustert) dat ze nu beiden studenten zijn.

Onderweg speel ik ook Pokemon Go, want er zijn heel veel Pokestops in de straatjes.  Dat is ook leuk, want zo leer ik het een en ander over de historische huizen, die telkens beschreven worden. Ook springt er af en toe een Pokemon in mijn pad.

Na anderhalf uur heb ik het zo warm en ben zo bezweet dat ik verkoeling ga zoeken.  Die vind ik aan de bar van het Fleur de Lis Cafe.  Daar word ik heel vriendelijk geholpen door Jenny.  Die ziet natuurlijk ook meteen dat ik zowat gesmolten ben!  De diet Cokes gaan er dan ook zeer goed in.

Een half uur later ben ik weer wat mens en ga verder.  Ik loop door de French Market met allerlei standjes.  Ik bekijk de foto's, die de fotografen verkopen, om wat ideeen op te doen, altijd leuk.  Ook prenten met de befaamde blauwe hond zijn te koop, maar ik vind degene, die ik leuk vind er niet tussen.

Dan zie ik een standje met kettingen, die helemaal mijn smaak zijn. Dat niet alleen maar een ervan is ook nog eens in mijn lievelingskleuren.  Vandaag is mijn geboortemaand van start gegaan en ik vind dat een goede reden om mezelf te trakteren.  Blij met mijn "cadeautje" ga ik verder.

Na nog een aantal straatjes doorgelopen te zijn begint mijn maag te knorren.  Ik weet al precies waar ik wil gaan eten.  Ik ben namelijk dol op rivierkreeftjes, maar daar is het het seizoen niet voor.  Gisteren zagen we echter een restaurant waar ze ze wel hebben en ik loop erheen.

Bij Saints & Sinners neem ik plaats aan de bar en bestel de anderhalf pond kreeftjes.  Ebony ziet dat ik Pokemon Go speel en zegt het te missen.  Zij mogen op het werk hun telefoons helemaal niet bij zich hebben.  Ik vang een Tauros terwijl ik op mijn eten wacht, de Pokemon die alleen in Noord-Amerika te vangen valt.

De rivierkreeftjes zijn werkelijk heerlijk en een goede portie voor $15. Ik vind het jammer als de laatste op is, maar het was wel genoeg.  Het is ook een grappig ingericht restaurant, moet ook wel met zo'n naam.

Uitgerust begin ik aan de lange wandeling naar het Garden District, want New Orleans heeft meerdere mooie buurten.  Ik loop St. Charles Avenue af en die is lang!  Mijn verzopen kat gehalte vermeerdert zich vele malen en ik neem me voor de tram terug te nemen.

Bij een Wendy's zoek ik even wat verkoeling en wat later haal ik een flesje water bij een Walgreens.  Dan arriveer ik eindelijk bij Jackson Avenue, de rand van het Garden District.  De wandeling was zeker de moeite waard, want wat een prachtige landhuizen staan hier!

Er zijn ook overal hagedisjes

Vroeger kwamen hier veel schilders, zoals Degas, en andere beroemde mensen.  In een van de huizen is de enige president van de zuidelijke staten, Jefferson Davis, overleden.  Intussen begin ik me echter niet goed te voelen door de vochtigheid.  Washington kan vochtig zijn, maar dit is nog een tikje erger!

Op weg naar de tram kom ik langs een van de oude begraafplaatsen in de stad.  Hier in New Orleans zijn de graven allemaal bovengronds omdat de waterspiegel zo hoog is.  Dit om te voorkomen dat de kisten boven komen drijven bij overstromingen.

Bij de ingang staat Marcus, die vraagt of ik voor $5 een rondleiding wil.  Dat wil ik best.  Hij vertelt interessant en deze begraafplaats is ook in heel wat films en tv series geweest.  Geen enkele, die ik zou zien of kijk, maar ik heb van een aantal wel gehoord.  Marcus laat zien dat veel mensen in de 19e eeuw aan gele koorts stierven en legt uit hoe er wel honderd mensen in een graf passen.

Na een kwartier zijn we weer bij de ingang.  Daar staat een andere gids, die een rondleiding door het Garden District voor $10 aanbiedt.  Ik ben echter vandaag genoeg buiten geweest en ga op de "street car" (tram) wachten.

Die kost $1,25 en neemt alleen contant geld aan.  Ik ben blij dat ik dat van tevoren wist, want het stel achter mij wordt toegang geweigerd omdat ze niet het precieze bedrag hebben.  Gelukkig is er nog zitplaats en ik geniet van het ritje.  Zo'n trammetje moet je in New Orleans tenminste een keer nemen.

Vlakbij het hotel stap ik uit met de meeste anderen.  De chauffeuse wenst iedereen individueel een goedenavond.  Ik moet zeggen dat ik de mensen hier ontzettend aardig vind.  Dit is nu de tweede keer dat ik hier alleen ronddwaal en ik heb constant aanspraak, ondanks mijn verzopen kat look.

In het hotel kan ik niet wachten om te douchen en me weer wat mens te voelen.  Eerst zou ik gaan eten met Rick en zijn collega's, maar Rick belt dat het verkeer slecht is en ze besloten hebben verder weg te gaan eten.  Ik ben dus alleen, maar vind dat niet erg.

Eerst ga ik beneden aan de bar van het hotel zitten.  Ik bestel een lekkere prosecco en begin aan mijn blog.  Dan breng ik mijn laptop terug naar de kamer en neem een taxi naar een van mijn favoriete restaurants hier, Doris Metropolitan.  Het is niet ver weg, maar mijn voeten willen niet meer.

In het restaurant neem ik plaats aan de gezellige bar en maak kennis met CJ, die mij adviseert wat het lekkerst is.  En dat doet hij heel goed!  Dit wordt een van de lekkerste maaltijden, die ik in lange tijd gehad heb en dat zegt wat.

CJ hoort al pratend met mij dat ik liever een aantal kleinere gerechten heb dan een hoofdgerecht.  Hij raadt aan te beginnen met de tuna tartaar en die is de lekkerste ooit en zo mooi gepresenteerd!  Dan komt de allerbeste tomaatsalade met tomaat op drie manieren bereid (knapperig, rauw en als jam) en verschillende kazen. 

Het derde voorafje is roergebakken calamari met groentes en tobiko caviaar op een bed van gepureerde aubergine en inktvis inkt.  Dit is zo lekker dat ik het bord wel af zou willen likken!  CJ biedt nog dessert aan, maar daar heb ik echt geen plek meer voor!

Terwijl ik afreken sms-t Rick dat hij ook weer in het French Quarter is aangekomen.  We ontmoeten elkaar op Bourbon Street en maken even de gekte daar mee.  We gaan een van de bars binnen en bestellen er een drankje. 

Ze hebben alleen Chardonnay en Rick neemt een margarita.  De zangeres is er echter verschrikkelijk, zo schril!  Gelukkig mag je hier met alcohol over straat lopen dus we vluchten die bar uit.  We lopen nog even wat rond, maar zelfs nu het donker is valt de vochtigheid als een natte deken op ons. Het begint zelfs te druppelen.

Rick heeft duidelijk nog zin om door te gaan, maar ik heb het helemaal gehad met zweten en druipen.  We lopen terug naar het hotel en ik ga lekker op het bed tv kijken.  Rick gaat zijn extra energie opmaken met wat gokken in het casino een paar straten verderop.  (Bij dit schrijven onweert het dus hopelijk lukt het Rick redelijk droog terug te keren!)

Morgen hebben we nog een aantal uren voor we weer terug vliegen.  Die gaan Rick en ik volop benutten!

De rest van de foto's waarop ik zoveel mogelijk de "spirit" van New Orleans heb geprobeerd vast te leggen staan hier.