Nog een laatste dag boven de dertig graden

Piep...piep...piep, het maakt ons om kwart over zeven wakker.  Even denk ik dat het Ricks telefoon is, maar die maakt niet zo'n geluid.  Het blijkt onze rookmelder te zijn, die waarschuwt de batterij te vervangen.  Voor de verandering weten we meteen dat het degene in onze kamer is en doet hij het niet midden in de nacht.

Rick staat meteen op en haalt de batterij eruit.  Ik draai me daarna nu het piepje weg is nog een paar keer om.  Het is echter schitterend zonnig weer en dat helpt met uit bed komen.  Ik ben zo stijf als een plank, mijn spieren willen maar niet meewerken op het moment.

Rick raadt me aan iets leuks met deze dag te gaan doen, maar dan moet ik wel eerst mijn pijnen mentaal overwinnen.  Ik maak gepocheerde eieren in de magnetron en ga met een kop koffie op het deck ontbijten. 

Net als ik van plan ben boven op de elliptical te gaan sporten belt Christine.  Zij voelt zich eenzaam en maakt een wandeling.  Ik bedenk me dat ik dan ook lekker buiten ga bewegen en doe mijn hardlopen op de plaats op het deck. 

We kletsen goed bij en ik heb bijna mijn tienduizend stappen bijeen als we ophangen. We besluiten dit vaker te doen want me missen beiden onze wandelingen van vroeger.  Het heeft mijn humeur ook helemaal opgeknapt, soms heb je gewoon een goed gesprek met een vriendin nodig.

Intussen heb ik ook bedacht hoe ik vanmiddag van dit mooie weer ga genieten.  Maar eerst moet ik een paar dingen doen in het centrum van Vienna.  Ik haal om te beginnen Saskia's beddengoed op van de stomerij.  Er zat kattenpis op waar met gewoon wassen de lucht niet van wegging. Nu ruikt het heerlijk en ziet er weer als nieuw uit.

Aangezien we dit weekend wat langere ritten gaan maken gooi ik ook de van vol bij Shell. Iedereen klaagt hier dat de benzine opeens zo duur is, maar ik vind dat onzin.  Ik betaal maar $2,15 per gallon!  Het is ver over de $3 geweest in het verleden dus nog erg goedkoop.

Mijn maag rommelt en ik krijg visioenen van een gerookte zalm boterham op meergranen brood met verschillende groentes.  Die hebben ze bij Sweet Leaf het lekkerst en op hun terrasje smaakt hij weer voortreffelijk.

Dan haal ik Cosmo thuis op en rijd naar Great Falls.  Daar wordt verwacht dat je $10 entree in een potje doet, want er zit geen park ranger vandaag. Ik heb echter een parkenpas dus rijd zo door.

Zoals altijd is het weer heerlijk in de natuur, zo rustgevend!  Bijna meteen zie ik een reiger in het water staan. Ik kan tot vlakbij komen en hem fotograferen voor hij Cosmo in de gaten krijgt en luidkeels roepend wegvliegt.

Niet veel later zie ik een man iets in het bos fotograferen.  Er blijken twee herten te staan. Cosmo ziet ze op een gegeven moment ook en begint natuurlijk te blaffen.  De herten staan echter op veilige afstand en eentje lijkt zich echt af te vragen waar dat beest zich zo druk om maakt.

Als we de watervallen en een paar kayakers, die ervan af gaan, hebben bekeken lopen we terug naar de van.  Het blijft zo'n voorrecht om dit prachtige park zo dichtbij te hebben!

 

 

 

Vanavond zouden we uit eten gaan met Lois en Jim, maar Lois zendt een droevig berichtje dat ze een crisis met hun vijftienjarige hond hebben.  Zij kan niet meer opstaan en ze zullen haar moeten laten inslapen.  Altijd zo moeilijk en heel begrijpelijk zeggen ze het etentje af.

Rick en ik willen met dit mooie weer wel erg graag op een terrasje eten.  Bij Cafe deLuxe is er een gezellige en we krijgen nog net een tafeltje.  We zien kreeftebroodjes op het menu staan en bestellen die beiden.  We hebben er komkommersalade bij en delen de frietjes op mijn bord.  Het is een goed begin van wat hopelijk een bijzonder leuk weekend gaat worden!