Een warme rondleiding

Orion piept om de een of anderen reden al om kwart voor zeven. Zoals gewoonlijk neemt Rick hem uit en blijf ik nog even liggen.  Ik ben eigenlijk ook al klaarwakker maar blijf nog een tijdje liggen.  Het is prachtig weer dus het is makkelijk om op te staan.

Rick heeft de koffie al klaar staan en ik maak roerei met tomaat en kaas als ontbijt.  Het is al 21 graden dus ik eet buiten op het deck. Orion vermaakt zich in de tuin.  Maar goed ook, want hij moet vandaag waarschijnlijk best lang in zijn bench.

Lorraine zal Orion voor zij voor een bruiloft naar Tennessee gaan nog even uitlaten.  Rick gaat proberen vroeger thuis te komen en van huis uit te werken. Meestal lukt het mij niet voor vijven thuis te zijn en al die tijd in zijn bench zou veel te lang zijn.

Rick zet me af bij de metro en vandaag gaat alles eens goed. Nog voor half tien stap ik bij het Smithsonian station uit. Ik heb pas om tien uur afgesproken dus ruim de tijd me even op te frissen in het Smithsonian kasteel.

Christine belde toen ik in de metro zat en heeft even een vriendinnenoor nodig dus ik bel haar terug. Veel van de dingen waar zij mee worstelt herken ik.  We kletsen wat en spreken elkaar moed in en dan moet ik ophangen want het loopt tegen tienen.

Michael komt hallo zeggen en me een hug geven en dan hoor ik opeens mijn naam. Ik maak kennis met M. en G. en hun zonen, veertienjarige T. en negenjarige B. Ze zijn enthousiast om aan de rondleiding te beginnen en blij met het weer.

Dat is inderdaad schitterend! Het zal wel 28 graden worden maar met lage luchtvochtigheid.  Na over Pierre L'Enfant, de architect, die de stad ontwierp verteld te hebben lopen we naar het Washington Monument.  Het was hen al opgevallen dat dat twee kleuren heeft.  Ik vertel dus waarom.

We lopen verder naar het Tweede Wereldoorlog Monument en maken daar een ceremonie voor een groep Honor Flight veteranen mee.  We klappen als de rolstoelen binnen worden gereden met ook nog een heel aantal Tweede Wereldoorlog veteranen en kijken naar het vlaggen en Taps spelen.

De Reflecting Pool is mooi vandaag hoewel er heel veel bloesem in ligt.  Zoveel dat het lijkt of het grind is en T. stapte er bijna in.  Gelukkig kon zijn moeder hem nog net waarschuwen! In het Tweede Wereldoorlog monument zag ik iemand met een schep die bloesems opruimen!

Bij het standje voor het Vietnam Memorial kopen we waters en een ijsje voor kleine B.  We bekijken het Vietnam Veteranen Monument en dan het Lincoln Memorial.  Duidelijk zijn zij fans van shows, die hier in Washington spelen en herkennen dit monument.

Het is altijd het drukst hier en ook vandaag.  Lincoln kan het niets schelen, die kijkt nog altijd uit over de Mall.  Belangrijke geschiedenis, zoals Dr. Martin Luther King Jr.'s I Have a Dream speech, vond hier plaats onder zijn marmeren oog.

Het Koreaanse Oorlogsmonument maakt zoals altijd enorme indruk.  Als we richting Tidal Basin lopen laat kleine B. weten dat hij toch wel erg moe wordt van het lopen.  Ik snap hem helemaal want het zijn flinke afstanden.

Het hele Tidal Basin rondlopen lijkt me dan teveel vooral omdat we niet bij de Old Ebbitt Grill gaan eten en Potbelly dichterbij is als we niet het hele meertje rondlopen.  Ik stel voor het Martin Luther King Jr. Memorial te bekijken en het Jefferson Memorial van verre. 

Dan slaan we het F.D.R. Memorial over, maar misschien hebben ze daar morgen nog tijd voor. Veel zal het de kinderen ook niet zeggen hoewel T. dol is op geschiedenis.

Zo gezegd zo gedaan, we bekijken de twee monumenten en lopen dan naar Potbelly.  Daar bestellen M. en G. salades, de jongens een broodje met vlees en kaas en ik weer de mushroom melt, erg lekker allemaal.   Die salade houd ik in gedachten want ziet er ook erg lekker uit.

Na een uurtje zetten we onze tocht voort.  We bekijken de voor- en achterkant van het Witte Huis.  Bij beiden moeten we ver van het hek blijven.  Aan de achterkant zien we Trump vertrekken naar de NRA vlakbij waar wij wonen.  Vandaar dat we niet dichterbij konden komen.

Wij lopen verder langs Pennsylvania Avenue en zien o.a. de zeer lelijke FBI en National Archives wat wel een mooi gebouw is. De voorpagina's bij het Newseum hebben ze vanochtend al bekeken.

Bij de achterkant van het Capitool vertel ik over dat gebouw.  Dan lopen we Capitol Hill op en ik heb bewondering vooral voor B. en T.  Ze hebben jet lag en het is veel warmer dan ze gewend zijn. Gelukkig is er een zwembad in hun toekomst na de rondleiding.

We lopen Capitol Hill op en dan de Library of Congress in.  Ik moet de jongens echt prijzen want ze blijven tot het laatste moment geinteresseerd.  Nu is het sowieso get geval dat de meeste kinderen en tieners echt leuk meeluisteren. Het is nog maar een keer voorgekomen dat een tiener de hele dag vroeg wanneer we klaar zouden zijn.

Buiten neem ik afscheid en wens ze nog een fijne vakantie want dit was pas de eerste dag.  Mijn voeten en enkel doen veel pijn dus ik sms Rick of hij me van de metro kan halen.  Gelukkig kan dat, want hij was al sinds half vier thuis.

Op het deck lees ik een uurtje om te ontspannen en dan maken we ons klaar voor het avondeten.  We hebben afgesproken met onze vroegere buurvrouw Jan.  Haar dochter Leah en Katja waren en zijn eigenlijk nog beste vriendinnen en wij konden het ook altijd heel goed met Jan en Paul vinden.

We hebben een reservering voor Sushi Yoshi om zeven uur en Jan komt om kwart voor zeven aanlopen.  Zij logeert bij een kennis, die aan het plein naast ons woont. In Ricks auto rijden we naar Vienna.

Ons tafeltje staat al klaar en we bestellen van het sushi menu.  Voor mij voornamelijk sashimi en een hand rol. Het is druk en het duurt even voor we ons eten krijgen. Gelukkig is er nog een gratis salade en miso soep om de wachttijd door te komen.  Dan komt het mijne als sushi, niet sashimi.

De serveerster verontschuldigt zich enorm, maar ik kan gewoon de vis eten en de rijst niet, niet getreurd. Het gesprek verloopt intussen gezellig, zoals altijd als je goede vrienden, die je lang niet hebt gezien, weerziet.

Na het eten zetten we Janet af bij haar logeerhuis en nemen afscheid voor onbeperkte tijd.  Hier in de VS is het zo moeilijk contact te houden als mensen ver weg verhuizen.  Tenslotte is onze familie ook een flinke reis weg.

Jan nodigt ons bij haar thuis uit, maar eerst willen we mijn zus en broer en Ricks vader en zus bezoeken.  Nog niet gesproken van onze kinderen, die ook allemaal flink ver weg wonen. Gelukkig is er Facebook!

De rondleiding heeft mijn energie opgebruikt en ik hang voor de tv.  Dit weekend hebben we niets gepland dus dat is wel even lekker.  Mei lijkt sowieso een rustige maand te worden.