Dag 3 Seattle: De Underground Tour

Ricks wekker gaat om kwart over zeven maar alweer ben ik al wakker. Ik pak zoals iedere ochtend mijn telefoon en ga blog reacties lezen. Alleen gaat de telefoon opeens uit! Het zal toch niet? En jawel, ik had hem niet goed in de oplader gedaan en de batterij is leeg!

Balen want ik doe zoveel met mijn telefoon dat ik hem echt wel opgeladen wil hebben. Dat betekent een uurtje wachten. Gelukkig is de telefoon dan 80% opgeladen en de batterij van deze telefoon gaat lang mee.

Vandaag wordt er een regenachtige dag voorspeld en het regent al licht als ik naar buiten stap. Mijn meegebrachte paraplu is dus hard nodig. Ik loop naar Pike Place market en The Crumpet Shop binnen. Daar staat op de deur dat ze van morgen tot en met donderdag gesloten zullen zijn.

Daar gaat mijn plan om iedere ochtend een crumpet te gaan eten. Aan de andere kant maakt dat ook dat ik iets van de vele andere interessante ontbijtplaatsen "moet" kiezen. Ik bestel de crumpet met zalm cream cheese, kaas, ei en tomaat. Klinkt als een vreemde combinatie maar het smaakt weer voortreffelijk!

Als mijn grote koffie op is loop ik terug naar het hotel. Daar doe ik mijn sportplunje aan en loop door de lobby naar de andere toren. Ik besluit eerst een kwartier op de loopband te gaan en de rest elliptische machine. Sommige dagen voelt het heel zwaar om mijn stappen bijeen te krijgen en dit is er een van.

Eenmaal weer boven bij de kamer kan ik mijn sleutel niet vinden. Zo vreemd want ik doe hem altijd in hetzelfde vakje van mijn tas. Er zit niets anders op dan geheel bezweet en er zeker niet mijn best uitziend bij de receptie een nieuwe te gaan vragen.

Alleen moet nu ook Rick een nieuwe sleutel en ik weet niet of hij nog naar het hotel zal komen terwijl ik weg ben. Ik zend hem dus een sms en ontmoet hem dan in de lobby van het Grand Hyatt hotel. Daar hebben ze vandaag hun lunch en ik zie ook weer een paar van Ricks Nederlandse collega's.

Lang praten we niet want ze hebben maar een half uurtje om te eten en dan gaat de training weer door. Ik loop weer naar Pike Place market waar ik al weet waar ik wil lunchen. Dat wordt met dit regenachtige weer Pike Place Chowder.

 

Dat is een enorm populair restaurant met maar heel weinig zitruimte binnen. Toch wil ik alles daar opeten. Ik bestel een kop zalm chowder en een half broodje met Dungeness crab. Aan een tafeltje buiten onder een luifel zit ik tenminste droog en geniet van mijn lunch. Net als ik het koud krijg ben ik klaar.

De grappige visboer in de markt

De lichte regen is intussen overgegaan in plenzende regen. Aangezien ik de rondleiding door het ondergrondse Seattle altijd zo leuk vind besluit ik dat te gaan doen. Ik bestel een Uber die me voor Billy Speidel's Underground Tour afzet.

Deze tour heb ik twee jaar geleden ook gedaan, maar je krijgt toch altijd andere gidsen en andere weetjes blijven hangen. Ik koop een kaartje en sluit me aan bij de best grote groep voor een maandag in de winter.

Onze gids heet Allie en is ontzettend leuk en enthousiast. Seattle is in 1851 ontstaan en onder zeeniveau gebouwd. Niet slim natuurlijk want iedere keer als het vloed was stonden de straten blank. Ook waren er grote problemen met sanitair waardoor het riool ook op de straten overliep. Kortom geen fijn verblijf in de stad.

In 1889 brandde de hele stad af en besloot men een ondergrondse aan te leggen en de stad op te hogen. De straten werden eerst aangelegd en daarna de stoepen. Voor de stoepen er waren moesten mensen met een ladder naar beneden om de winkel in te kunnen. Erna waren de winkelingangen eigenlijk de eerste verdieping.

 

We lopen door de verlaten gangen. Door een bank en een schoenenwinkel, een hotel en een speak easy waar gedurende de Prohibition clandestien alcohol werd geschonken. Ook kwamen hier de zogenaamde "naaisters", dames die het oudste beroep ter wereld uitoefenden. 

Daarmee werden ze rijker dan de rijkste mannen en hadden enorme invloed op de ontwikkeling van de stad, vooral nadat hun "beroep" legaal werd gemaakt. Allie vertelt dat vrouwen van het begin af aan belangrijk waren voor de stad.

Toen in 1897 de "Gold Rush" begon werd Seattle de vertrekplaats naar Alaska. De slimme koophandelaars richtten zich helemaal op de avonturiers en verdienden er miljoenen mee. Bovendien groeide de bevolking van de stad explosief.

Portret van Chief Seattle naar wie de stad genoemd is

Intussen bewaarde men voedsel voor die reizigers in de Underground. Men dacht er hierbij niet aan dat de rattenbevolking van de stad daar ook wel in geinteresseerd zou zijn. Het werd zo erg dat een journalist schreef dat je over een tapijt van vacht liep daar beneden.

Natuurlijk kon dat niet goed gaan en in 1907 brak de pest uit in de stad. De Underground werd jarenlang afgesloten tot de clandestiene "speak easy" bars er hun onderkomen vonden gedurende de Prohibition. Verder werd de Underground tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt voor het opslaan van wapens.

Allie vertelt nog veel meer leuke weetjes en allemaal met veel humor. De 75 minuten vliegen dan ook voorbij. De rondleiding eindigt in een klein museum annex souvenir winkel en ik kijk er nog even rond. Dan bedank ik Allie en geef haar $3 fooi. Het was weer heel leuk.

Buiten plenst het nog steeds en ik roep weer een Uber. Die komt maar niet en komt maar niet terwijl ik in de regen sta te blauwbekken. Uiteindelijk belt de chauffeur dat hij niet weet waarom hij werd uitgekozen want hij is veel te ver weg. We besluiten dat hij de rit cancelt, want als ik het doe moet ik betalen.

De volgende Uber die ik roep is er gelukkig al na een paar minuten. Hij brengt me weer naar Pike Place market want ik heb er gisteren een winkeltje gezien waarin ik wil rondneuzen. En laat dat nou het enige winkeltje zijn wat dicht is, ondanks dat er op de deur staat dat ze maandag open zijn. Nou ja, morgen misschien nog eens proberen.

 

 

Het plenst nog steeds en ik heb meer dan genoeg van de nattigheid. Ik neem een Uber terug naar het hotel en ga even met de voeten omhoog ontspannen en al een deel van dit blog schrijven. Vanuit bed heb ik uitzicht op de stad en wat zie ik op een gegeven moment? Blauw lucht!! Hopelijk betekent dat morgen een drogere dag, maar hier weet je het nooit!

Vanavond zou ik uit eten gaan met een van mijn kennissen hier in de stad. Helaas schreef Darcy vanmiddag dat ze zich met de minuut zieker begon te voelen en af moest zeggen. Nu moet ik dus even bedenken waar ik wil gaan eten.

Maar niet getreurd, Rick blijkt om zes uur vrij te zijn en vraagt of ik met zijn team mee wil eten. Daar zeg ik geen nee tegen. Uiteindelijk is het alleen zijn collega Jeff die meegaat en dat is een heel gezellige en aardige man.

Hij luistert zelfs met aandacht naar mijn verhaal over de geschiedenis van Seattle, die ik na mijn rondleiding daar nu heel goed ken. Rick zegt later dat ik ook heel goed en interessant kan vertellen. Leuk om te horen!

We lopen naar het Urbane restaurant en hebben daar een tafel voor vijf besteld al weten de mannen niet of er nog anderen gaan komen. We bestellen een charcuterie en kaas plankje om te delen en dat smaakt heel goed.

De mannen nemen dan een hoofdgerecht en ik een kop soep (selderij met peer en zo lekker, ik had er wel een teil van op gekund) en het voorafje Dungeness krab cakes. Ik ben heel blij met mijn selecties als ik zie wat de mannen krijgen voor veel meer geld.

Jeff is helemaal niet te spreken over zijn biefstuk. Het is zelfs voor mijn gevoel (nog steeds met Europese ogen kijkend vaak) een dun lapje vlees op wat puree met wat spruitjes. Dat kost dus maar liefst $32 plus belasting en fooi! Ricks gerecht ziet er wel goed uit, maar hij vindt het niet genoeg (voor mij zou het dat wel zijn).

Intussen doet de serveerster alles op haar elfendertigst. We wachten overal op en uiteindelijk ook voor haar om ons te laten betalen. Intussen zijn er nog een paar collega's bijgekomen en zij hebben allemaal een concert vanavond waar Rick niet heengaat.

Als de rekening dan eindelijk komt staat er ook nog eens alvast een 20% fooi op. De mannen vonden hun eten en de bediening zeker geen 20% waard, maar we hebben haast dus laten het maar zo. Jeff zegt hier zeker niet terug te zullen komen. Hij voelt zich duidelijk tekort gedaan.

De anderen vertrekken naar hun concert en Rick en ik lopen terug naar het hotel. Daar drinken we nog wat aan de bar en gaan dan ontspannen en tv kijken. Hopelijk regent het morgen minder!