Alweer was het een heel koude nacht! Het raam hadden we op een kiertje en ik werd om vijf uur wakker en het voelde alsof we buiten sliepen. Rick deed wel een lange pyjama aan maar het is nog te koud zo.
Met moeite staat Rick om half acht op. Ik heb geen haast en blijf nog liggen tot hij om kwart voor negen naar boven komt om te douchen. Nu staat de verwarming aan dus het is veel aangenamer om op te staan. Vannacht moeten we de ramen dichthouden, duidelijk, anders wordt het gewoon te koud.
Rick vertrekt naar zijn werk maar hij heeft de koffie al klaar staan voor mij. Na een lekker warme kop daarvan maak ik een crumpet met brie en rode chili jam als ontbijt. Het smaakt me bijzonder goed. Deze jam vind ik al vanaf de eerste jaren hier in de VS heerlijk met kaas. Pittig en zoet, het is een ongewone combinatie.
Veel verder gaat Orion vandaag niet komen. Als hij de tuin in zou gaan zonder mij zou het zoveel makkelijker zijn!
Dan moet ik er weer aan geloven, die elliptische machine boven. Ik stel hem in op een uur en speel spelletjes om de tijd voorbij te laten gaan. De wind huilt nog steeds om het huis en de sportkamer is heel erg koud! Toch ben ik bezweet als ik klaar ben.
Saskia is intussen ook terug. Zij is met een groep vrienden naar Frederick gegaan voor veganistische donuts. Voor Nederlandse begrippen bijna aan de andere kant van het land want Frederick is meer dan een uur rijden hiervandaan. Laat wel zien hoe afstanden hier ook door de jeugd heel anders gezien worden.
Orion heeft alweer allerlei rotzooi gemaakt op het tapijt en ik ben nu zo blij die Shark ION te hebben! Dat ding zuigt alle overblijfselen van een botje en een geknauwde dennenappel op. Wat een heerlijk ding, een half uurtje later is het tapijt keurig!
De schoonmaaksters volgende week zullen zich afvragen waarom ze nauwelijks iets hoeven te doen in de familiekamer (ik weet dat er niet zo'n kamer is in een Nederlands huis maar wij hebben twee woonkamers, een family room (de enige met tapijt) en een living room).
Tijd voor mijn douche en ik kleed me in mijn Noorse trui en spijkerbroek. Ik overweeg ook lange ondergoed daaronder te doen, maar binnen is het daarvoor te warm. Die Noorse trui alleen al, die is zo warm! Wat een zegen!!
Al een tijdje heb ik zo'n zin in California Shabu Shabu. Rick is er niet dol op en ik besluit met zijn aanmoediging er lekker te gaan lunchen. Tot mijn verbazing ben ik de enige klant. De serveerster vertelt dat het de afgelopen dagen heel druk was. De kou doet mensen kennelijk thuisblijven.
Daardoor krijg ik bediening alsof ik de koningin ben! Ik bestel de combinatie van zalm en biefstuk en krijg daar zoals altijd een enorm bord met allerlei groentes, maar vooral witte kool bij. Er komen een tweetal sauzen bij en dan is het net fondue maar dan gezonder.
Thuis "bel" ik hem op Skype en we praten bijna anderhalf uur bij. Kai maakt kennis met Echo en we spelen Jeopardy en soms muziek. Hij ziet ook Orion, die tegen mijn scherm blaft want hij herkent Kai's stem toch.
Het is wel een gesprek wat mij door de computer wil doen kruipen om mijn kind een flinke knuffel te geven. De moderne technologie is zo bijzonder dat je dat tegenwoordig kunt zeggen tegen een live ergens anders in de wereld iemand. Het haalt echter niet bij een lijflijke knuffel en steun. Misschien zal ik er wel nooit aan wennen dat mijn kinderen zo ver weg wonen.
De rest van de middag kijk ik de de verdere afleveringen van het eerste seizoen van Victoria. Volgens mij hebben we het tweede seizoen hier nog niet. De wind huilt nog steeds om het huis en de drang om een winterslaap te houden verlaat mij niet. Ik weet dat het geen goed idee is met mijn spieraandoening, maar zo verleidelijk!
Rick stelt voor zodra hij thuiskomt naar Pazzo Pomodoro te gaan. Daar vind ik meteen een stoel aan de bar met twee oudere heren aan weerszijden. Op mijn vraag of die stoel vrij is reageert geen van beiden. Een man aan een tafeltje vlakbij moet erom lachen en haalt zijn schouders op.
De man links van mij rekent al snel af en zo heeft Rick ook een stoel. Ik bestel een sauvignon blanc en Rick een La Rossa biertje. Dan neemt Rick de pasta met biefstuk en champignons en ik de Margherita pizza met champignons, tomaat, artisjok en basilicum bladeren. Het smaakt ons zeer goed!
Opeens komt Lois hallo zeggen en gelukkig nieuwjaar wensen. Toevallig zijn zij en Jim hier ook. Na ons eten gaan we nog even praten met hen. Duidelijk hebben we heel veel gesprekstof dus we besluiten over een paar weken samen een happy hour te doen.
Door de harde vrieskou lopen we terug naar Ricks auto. Ik sms nog wat met Katja over haar bruidsshower en bedenk me dat het eigenlijk drukker is met volwassen kinderen dan met kleintjes. Mentaal althans zeker en je kunt hun problemen niet meer met een knuffel oplossen.
Fijn weekend voor iedereen!
7 reacties:
Family room, living room, entrance room, meerdere bathrooms......nee dat hebben we helaas in Nederland niet.
De meeste huizen hebben hier maar 1 badkamer en daar moet je dan in de ochtend met z'n allen gebruik van maken :-(
Hier zeggen we: kleine kinderen...kleine zorgen, grote kinderen...grote zorgen.
Jeetje wat een kou! Gelukkig is het niet zo grijs en grauw! (Tenminste, op de foto's lijkt het zonnig, of valt dat tegen?) Zo'n California Shabu Shabu ziet er heerlijk uit zeg.. dat zou ik hier in NL ook wel eens op een menu willen zien staan!
Ook hier in Georgia is het flink koud, brrr we zijn niks meer gewend. Ja leve skype en whatsapp, maar dat maakt het soms ook lastiger doordat je toch heel erg betrokken blijft bij je kinderen en familie. Inderdaad het gezegde klopt: 'kleine kinderen - kleine zorgen, grote kinderen - grote zorgen,' ze houden je bezig! Fijne dag vandaag.
@Anja - Inderdaad, veel meer ruimtes hier in huis dan welk Nederlands huis ook, Je vergeet nog de rec room, de movie room, de den (logeerkamer beneden) enz. Ik ben zo blij dat ik dit niet zelf schoon hoef te houden voor het merendeel! Dat gezegde is zo waar!
@Hester - Nee, inderdaad heel zonnig dat komt hier altijd met kou. Die shabu shabu is heel lekker, vroeger was er een restaurant in Amsterdam dat het serveerde, maar dat is al dertig jaar geleden.
@Ymkje - Ja, dat gezegde klopt helemaal. Als je kind zich zo ver weg niet fijn voelt wil je er gewoon zijn om te steunen. Hopelijk lukt dat via Skype van verre. Mijn hart doet pijn voor hem :(
Hoi Petra, Op ned 2 is net gisteren seizoen 2 van Victoria gestart, als je dan niet te lang wacht kun je de aflevering op uitzending gemist kijken, de nog niet uitgezonden afleveringen ook al, maar daar moet je dan voor betalen. Ook is wie is de mol gisteren gestart, weet niet of je dat altijd volgde? Groetjes, Floor
Heerlijk he dat Shabu Shabu, daar at ik in Thailand ook altijd en dat mis ik hier in Ned wel. Idd een uitvinding die moderne technieken zoals e-mail, Skype en Whatsapp daardoor heb je ‘live’ contact maar t haalt het niet bij een lijfelijke knuffel. Nu zit zoonlief nog maar op 1 uur vliegen van ons vandaan maar zoals het er nu baar uitziet gaan we binnenkort weer voor 3 jaar naar Brazilië en dan zijn Mn kinderen wel opeens heel ver weg. Slik, Ik blijf toch een moederkloek :-(
@Floor - Dank voor de tips, ik ben niet zo'n Wie is de Mol fan. Misschien omdat ik geen van de deelnemers meer ken.
@Sally - Oh jee, toch weer een buitenlands avontuur! Ja, het is niet makkelijk zo ver weg maar over het algemeen doen ze het prima. Nu even niet en dan is die afstand wel een probleempje, ja. Aan de andere kant hoort dit ook bij volwassen worden (maar toch...).
Een reactie posten