Terug in het gareel, zo'n beetje althans

Rick staat voor mij op en ik heb Alexa opgedragen mij om kwart over acht te wekken. Het is echter nog zo lekker in bed en koud in de kamer dat ik "haar" twee keer vraag om me tien minuten extra te geven. Dan is het toch echt tijd om op te staan!

Rick heeft mijn koffie al gezet en met een lekker warme kop ga ik nog verder wakker worden. Voor het eerst sinds voor Kerst gaat Rick weer naar zijn werk. Orion en ik zijn dus weer alleen thuis met de drie katten weliswaar, maar die schuilen op Saskia's bed zodat Orion niet bij ze kan.

*foto een paar dagen geleden door Saskia genomen, maar zo liggen ze dus vaak nu

Voor mijn ontbijt rooster ik een crumpet en beleg die met gerookte zalm. Ik draai me even om om melk in mijn koffie te doen en voor ik het weet heeft Orion de zalm van mijn broodje gestolen! Hij is op het moment een heel stoute "counter surfer". Als iets binnen bereik van hem staat verdwijnt het tussen zijn kiezen!

Op zijn tenen en zich optrekkend met zijn voorpoten kan hij heel ver komen op het aanrecht! Hij heeft tijdens de feestdagen zo ook heel wat gestolen, varierend van een oliebol tot een blini met creme fraiche en kaviaar! Ik weet niet goed wat eraan te doen aangezien we hem geen straf mogen geven. Tips altijd welkom!

Natuurlijk doe ik nieuwe zalm op mijn crumpet en geniet er toch nog van. Dan neem ik Orion mee naar boven en begin aan mijn uur op de elliptical. Intussen speel ik trivia spelletjes met Alexa. Dat doet de tijd snel gaan en Orion ligt nu als de onschuld zelve naast me.

Tegen de tijd dat ik gedoucht heb en me weer lekker warm heb aangekleed is het al na twaalven. Het is vandaag niet zo koud als de voorgaande dagen en al zeker niet als voor de komende dagen wordt voorspeld. Ik besluit dus een boodschappenlijstje te maken en dat vandaag allemaal te doen.

Als eerste ga ik lunchen bij het Koreaans-Japanse restaurant Maru. Het zit er weer vol met Koreanen, altijd een goed teken. Vandaag heb ik zin in soep en daarvan staan er niet veel op het Koreaanse menu. Ik bestel dus een ramen (dunne ronde noedels) soep, die Japans is.

Het is best lekker maar ik vind het enorm zout en maar een paar stukjes varkensvlees een half ei en wat groen. De rest is noedels waarvan ik niet alles opeet. Duidelijk is het het best bij de Koreaanse gerechten te blijven hier.

De kimchi op de achtergrond, die gratis bij ieder maal wordt geserveerd, is heerlijk!

De volgende stop op mijn lijstje is Petco. Daar koop ik allerlei knauwdingen voor Orion. De komende drie dagen worden zo koud dat ik mezelf niet naar of nauwelijks naar buiten zie gaan. Dan wordt Orion het best bezig gehouden met lekker knauwen. Ik neem ook wat Whimzees mee, altijd zo leuk dat die uit Nederland komen!

Bij Birdwatchers haal ik een nieuwe zak vogelvoer en een blok vet met pinda's. Ik weet dat ik dat laatste zelf kan maken, maar het kost maar een paar dollars dus het gemak dient de mens. Hopelijk trekken die beiden weer een aantal mooie vogeltjes aan en niet alleen een hele groep mussen, zoals in de zomer.

De verkoopster, die er altijd is dus mij wel een beetje kent, vraagt hoe ik het met de kou volhoud. Ik vertel haar van mijn rondleiding gisteren en ik krijg complimenten dat ik dat voor elkaar kreeg. Dat vind ik toch erg leuk aan veel Amerikanen. We zullen nooit vriendinnen worden, maar een beetje interesse in elkaars leven maakt dat je je toch niet zomaar een klant voelt.

Als laatste rijd ik naar Rite Aid. Daar hoop ik een aantal medicijnen op te halen, maar het is maar een flesje.  Ik zou willen dat ik ze allemaal tegelijk op kon halen iedere maand, of liever nog iedere drie maanden. Maar ook de apothekers leren mij zo kennen. Ik hoef mijn achternaam al niet meer te geven.

Nu ik nauwelijks buitenkom en Saskia ook een laag vitamine D gehalte heeft neem ik een potje van die vitamine mee. Ik verzeker me ervan dat het veganistisch is want het potje van jaren geleden had lanoline als ingredient, zag ik.

Je moet zo opletten en alle ingredienten lezen! Voor je het weet zit er een dierlijk product in, zelfs als je dat absoluut niet verwacht. Zo kocht Rick meergranen tortilla's voor Saskia en bleek daar visolie in te zitten voor extra Omega 3 vetten!

Terug thuis vul ik de vogel- en eekhoornvoeders. Mia komt ook net naar buiten en het is warm genoeg voor mij om met Orion de tuin in te gaan. Als ik dat niet doe weigert hij naar beneden te gaan.

Orion rent zo enthousiast met Mia dat hij na afloop flink buiten adem is. Zo erg zelfs dat hij zijn water overgeeft omdat hij te snel dronk. Ik heb daarna een tijdje geen hond meer aan hem.

Om drie uur heb ik met Anja afgesproken te skypen. We hebben elkaar via Facebook nog wel gesproken, maar niet meer zo "in persoon". Wat een uitvinding is dat Skype toch! Het is zo goed Anja weer te zien en voor we het weten hebben we meer dan een uur volgekletst!

Er komt hier een zware sneeuwstorm langs de kust. Die bracht vandaag zelfs Tallahassee en Jacksonville in Florida sneeuw voor het eerst in achtentwintig jaar! Gisteren werden in alle staten op het vaste land van de VS temperaturen onder nul gemeten (Alaska en Hawaii dus niet meegerekend)!

Dat we in de greep van een ongewone kouperiode zijn is dus wel duidelijk. Ik merk nu al de luchtdrukverschillen van de naderende storm. Het voelt als een pijnlijk juk op mijn schouders.

Sneeuw ook kennelijk

Al zou ik zo graag de kerstspullen al opruimen, de energie ontbreekt. Morgen wil ik dat zeker wel doen want opeens heb ik er weer helemaal genoeg van. Grappig toch, dat vond ik gisteren nog niet, maar nu mag alles weer "gewoon" zijn wat mij betreft. 

De buitenlichtjes zullen nog wel een tijdje blijven. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt zoals buurvrouw twee deuren verderop die in ijzige kou op te ruimen! Het is ook gezellig met het vroege donker worden.

Onze nieuwe fotokalender, die tegelijkertijd dienst doet als jaarlijks familiealbum

Saskia komt terug uit Richmond en zingt gezellig boven, terwijl ze haar gitaar oefent. Die vrolijke muziek van haar ga ik weer missen. Ze heeft ook echt een mooie stem en in Australie zong ze met een groepje a capella. Hopelijk vindt ze in Richmond ook zoiets.

Katja zou morgen komen maar bij hen wordt meer sneeuw voorspeld dan hier, aangezien ze vlak langs de kust wonen. Gelukkig wil Katja daar niet doorheen rijden, maar ze hoopt hier voor zaterdag te zijn om een oude vriendin te zien.

Als Rick thuiskomt bestellen we makkelijk wat Chinese soep en voorafjes en Rick doet zich ook nog een keer tegoed aan de overblijfselen van het buffet. Voor mij zijn de soep en dumplings genoeg. Ik had de salades vanmiddag wel als een klein borrelhapje maar nu heb ik er genoeg van.

Gelukkig hebben we weinig over, maar ik denk dat ik volgend jaar twee hapjes weg ga halen. Daar is nauwelijks van gegeten en Rick en ik vinden ze ook niet bijzonder lekker. Ten eerste de mini worstjes met mandarijnpartjes, daar waren de kinderen vroeger dol op, maar de volwassenen duidelijk niet. Ook de cornichons met salami zijn nauwelijks aangeraakt.

Eigenlijk zijn de salades, de gerookte zalm en de garnalen het populairst. Wie weet ga ik ooit wel zo simpel dat we enkel die schalen serveren. Wat mij betreft mag het altijd wel wat minder, maar grappig genoeg is Rick nu zo gehecht aan dit buffet dat ik moeite heb hem te overtuigen wat dingen weg te laten. Wat mij betreft kunnen tradities best aangepast worden, ons buffet ziet er al heel anders uit dan dat van mijn opa en oma of mijn ouders.

Vannacht moeten we dus wat sneeuw krijgen maar het zou me niet verbazen als er morgenochtend niets nieuws ligt. Dat er nog kouder weer komt en heel harde wind is helaas wel een zekerheid. Tijd om mijn winterslaap te beginnen (was dat maar zo, ha ha).