Een regenachtig, lekker rustig weekend

Zaterdag

Hoezeer ik me ook voorneem voor negenen op te staan, het lukt maar niet! Nu is het vandaag ook wel erg donker in de kamer. Het belooft een nat weekend te worden en dat voel ik in mijn spieren. Krakend kom ik mijn bed uit, letterlijk, zoals Rick opmerkt.

Er is een nieuw Thais cafe in Vienna, Magnolia, en daar serveert men ook ontbijt. Sharon raadde me aan er eens heen te gaan dus dat doen we vanochtend. We halen eerst koffies bij Starbucks en denken dan even ontbijt te halen.

Dat gaat echter niet zo makkelijk. Ten eerste kunnen we geen parkeerplaats vinden dus parkeert Rick illegaal, denkend dat het maar even gaat duren. Dan wil Rick een croissant bestellen, maar blijkt die al op te zijn om half tien. De enige, die nog over is, is de ham en kaas croissant, die Rick dan maar neemt.

Gezellig is het wel

Natuurlijk maak ik het dan makkelijker, denk ik althans, en kies de spinazie met kaas crepe. Dat duurt maar en duurt maar en ik zie dat Rick nerveus wordt om zijn illegaal geparkeerde auto. Ik bied aan te blijven wachten terwijl hij de auto verzet.

Een half uur (!) later is mijn crepe eindelijk klaar! Het regent intussen en door de nattigheid loop ik naar de auto. Rick maakt zich meer druk om hoe lang het allemaal duurde dan ik, maar ik ben het met hem eens dat Crepe Amour aan de andere kant van de stad het veel beter doet. De crepe is best lekker maar haalt niet bij het andere restaurant.

Dan moet ik van mezelf wat bewegen, maar mijn schouders en heupen doen heel veel pijn. Ik besluit op de plaats hard te lopen. Dat volbreng ik met moeite tot ik vijfduizend stappen bijeen heb. Het is maar zelden het geval maar vandaag heb ik teveel pijn om goed te kunnen sporten.

Vanavond zijn we uitgenodigd voor een tachtiger jaren Valentijnsdag dansfeest bij onze vrienden Michael en Denise. We zagen ernaar uit en hebben muziek suggesties ingestuurd (Alphaville en Spandau Ballet!).

Na overleg met Rick zeg ik het feestje met grote spijt af. Het zal buiten zijn, weliswaar overdekt en met een buitenhaard, maar toch kil en nat. Dat vele staan en misschien wat dansen is me vandaag teveel.

We gaan lunch eten bij Maggio's en ik bestel de avgolemono soep. Deze is zo lekker en licht met veel kip en worteltjes en weinig orzo. De Olympische Spelen staan aan en zo zien we (verlaat) hoe Nederland het podium oranje maakte in de 3000 meter schaatsen. Erg leuk! Overigens grappig hoe de enige Amerikaanse schaatster de in Nederland opgegroeide Carlijn Schoutens was.

De rest van de middag kijken we Olympische Spelen tot het curling wordt. Dat is een sport, die me tienduizend keer kan worden uitgelegd en ik snap het nog niet! Ik heb Canadese vrienden, die er helemaal idolaat van zijn. Het schijnt van Schotse afkomst te zijn en gerelateerd aan golf. Nooit geweten.

De dierenarts belde dat Snickers blaasontsteking heeft en Rick gaat zijn antibiotica ophalen met Orion mee in de van. De eekhoorns lijken dat te weten want ze klimmen meteen in onze horrendeur en springen op de vogelvoerhouder. Zo brutaal, want ik sta er vlakbij aan de andere kant van het raam, maar dat doet ze niets.

Via wat Nederlandse groepen heb ik over de Luizenmoeder vernomen en besluit nu eens te gaan kijken waar alle ophef over is. Tot mijn verbazing kijk ik een serie over een school, die zo mijn dorpse basisschool in de jaren 70 had kunnen zijn!

Zo grappig, ik herken er mijn vijfde klas leraar in, de ouders wiens kinderen natuurlijk nooit pestten (terwijl ik mijn ski jack uit de wc viste) en meer. Het schoolhoofd die dacht dat hij alles wist, maar uiteindelijk niets en als zesde klasleraar tennisballen naar leerlingen gooide.

Het is eigenlijk de nachtmerrie van mijn vierde t/m zesde klas in Leusden-Zuid. Niet helemaal hetzelfde natuurlijk, maar heel herkenbaar! Zo dysfunctioneel als je je maar kunt bedenken! Ik heb zelfs later nog contact met mijn vierde klas leraar gehad hier in de VS, maar dat mocht hij niet meer van zijn vrouw??? (Ik was al met Rick getrouwd) Ik weet dan ook niet wat ik van die serie moet denken. Het is grappig, maar een parodie van de waarheid op sommige scholen, althans vroeger.

Vorig jaar heeft Rick een $100 cadeaubon gewonnen tijdens een veiling voor het J. Gilbert restaurant. Dat is een echt Amerikaans steak en vis restaurant eigenlijk niet eens zo ver bij ons vandaan. We zijn er echter nog nooit geweest.

Via Open Table kon ik nog net een reservering voor zes uur krijgen. Het is dan ook flink druk op de parkeerplaats maar Rick vindt nog net een plekje. Het regent weer en ik ren naar het restaurant. Daar krijgen we een gezellige "booth".

Het is een typisch Amerikaans restaurant zonder vrijstaande tafels. Een booth is twee bankjes tegenover elkaar, erg gezellig en ook meer prive, want je ziet niet veel van de andere klanten. Wij beginnen met een voorafje.

Rick kiest de garnalencocktail en ik de oesters. Als ik had geweten hoe groot die "garnalen" zouden zijn had ik die cocktail ook genomen. De Bluepoint oesters zijn ook wel heel erg lekker, al zou ik willen dat ze de oesters ook los zouden snijden, zodat je ze zo uit de schelp kunt halen.

In een restaurant als dit weet ik dat de biefstuk goed moet zijn. Ik waag me dus aan een kleine (voor Amerikaanse begrippen) filet mignon, met wilde paddenstoelen in truffel boter en regenboog wortels met sriracha en mint suiker. Rick neemt iets dergelijks met een andere, grotere biefstuk, Beide biefstukken zijn perfect op onze gewenste temperatuur gegrild.

Ziet er donker uit, maar alles even lekker en goed bereid

We genieten erg van ons eten en de bediening is ook voortreffelijk. Wel een restaurant om in gedachten te houden voor een wat specialere avond. Met Ricks cadeaubon eten we, zelfs met de fooi, heel goedkoop voor wat we besteld hebben!

Het is een mistige avond en we kletsen nog even bij met buurman Chuck, terwijl Fay, de Deense dog mij opwarmt. Zo'n schattig dier, ik zou nooit een Deense dog willen want ze leven niet lang genoeg, maar lief zijn ze wel!

Dan ga ik in mijn stoel liggen met zo min mogelijk pijnpunten en de Olympische Spelen kijken. Hopelijk heb ik morgen weer meer energie.

Zondag

Alweer klatert de regen op het dak als we opstaan. Vandaag gaan we gewoon koffies en eten bij Starbucks halen. Voor mij de egg bites, die smaken me goed.

Dan moet ik weer aan de elliptische machine geloven. Ik doe er een uur op, gelukkig met minder pijn dan gisteren. Rick neemt Orion intussen mee voor een lange wandeling. De regen is overgegaan in een drup, maar de achtertuinen van onze buren lijken wel kleine meertjes.

Dat bootje komt straks nog van pas

We gaan lunchen in de food court van de mall. We verwachten met dit weer grote drukte maar dat valt gelukkig mee. Rick neemt een pita met van alles erin van Pita Pouch en ik een kip pho van Taka Grille. Tot mijn verbazing is die echt lekker, meestal vind ik food court eten niet zo goed.

Precies op tijd voor de film zijn we klaar. We hebben kaartjes voor Peter Rabbit. Rick weet niet wat hij ervan moet verwachten. Na afloop zijn we het erover eens dat het een heel leuke en grappige film is. De zaal ligt regelmatig dubbel en zelfs ik moet een aantal keren hardop lachen en dat overkomt me niet vaak.

Na afloop wil Rick nog een kerstcadeau wat hij dubbel kreeg gaan ruilen bij Brookstone. De verkoper wil echter een bon zien en die heeft Rick natuurlijk niet. Meestal geven ze dan "store credit" dus het equivalent van het product om in hun winkel te kopen. Kennelijk doet Brookstone daar niet (meer) aan. Iets om te onthouden want dat vinden wij niet erg klantvriendelijk.

Toch leuk om de Nederlandse vlag in een Amerikaanse mall te zien

Thuis skypen we met Kai. Het gaat goed met hem, maar hij voelt zich duidelijk wel eenzaam. Vooral nu hij meer dan twee maanden vakantie heeft. Hij weet ook niet zeker of hij in Europa wil blijven na zijn studie. Het zal afhangen van waar hij een baan vindt.

Katja begint morgen met haar eerste verpleegkundige baan in het grote ziekenhuis dichtbij hen. Ik ben erg benieuwd hoe ze het gaat vinden. Ze begint met orientatie dus dagwerk. Pas na drie weken gaat ze meelopen met andere verpleegkundigen.

Voor het avondeten haalt Rick lekkere pita's van Al Nakheel, die van mij met halloumi kaas. Die is zo ontzettend lekker! En natuurlijk kijken we de rest van de avond weer naar de Olympische Spelen. Hier in de VS krijgen we het kunstschaatsen live te zien, dat vind ik altijd wel erg leuk.