Over toch vreemd druk met "niets doen"

Ook vanochtend slaap ik weer wat uit. Rick is telkens netjes rond zeven uur uit de veren, maar bij mij wordt dat tegen achten en dan lig ik nog wat te lezen voor ik opsta. Beneden staat dan de koffie klaar en pocheer ik een ei en met wat worteltjes weer een prima ontbijt. 

Rick heeft een conference call en neemt die in de eetkamer. Aan mij dus om Orion stil te houden. Ik doe mijn cardio en daarna neem ik Orion mee de achtertuin in. De Deense doggen zijn er ook en dat geeft hem al wat goed rennen langs het hek. 

Terwijl Orion dat doet praat ik door het geblaf heen met Chuck en Lorraine. Zij staan op hun deck en ik bij ons hek, dus meer dan genoeg social distancing. Ik merk op dat we eigenlijk weleens toilet papier nodig gaan hebben. 

Meteen biedt Lorraine zes van hun rollen aan. Nu kunnen we Saskia er ook een paar meegeven, want die heeft natuurlijk niets in haar appartement. We hebben echt zo geboft met deze buren! Lievere mensen hadden we niet kunnen hebben. Natuurlijk bied ik aan terug te betalen, maar daar willen ze niets van horen. 

Intussen is Orion ontsnapt en zich lekker aan het baden in onze vijver! Hij heeft zo tenminste wel alle modder van zich afgewassen. Althans zo denk ik optimistisch. Ik gooi weer de snoepjes in het gras en Orion zoekt ze keurig op. Dan komt Mia naar buiten en natuurlijk moet Orion daar ook weer mee rennen.

Je raadt het al, voor ik het weet zit hij daarna weer in de vijver. Het is duidelijk lente en warm genoeg om dat te doen, zucht! In ieder geval is Orions energie opgebruikt en heb ik de verdere ochtend geen hond meer aan hem. 

Tegen enen komt Rick terug voor de lunch. Saskia en Justin maken die van hen en wij doen weer een salade. Het bevalt me eigenlijk best goed. We krijgen zo de nodigde verse groentes en ik heb er ham en Parmezaanse kaas in, verder plakjes augurk voor nog meer smaak.

Rick gaat weer werken in zijn auto en ik besluit United eens proberen te bellen om Chris' en mijn vluchten naar Parijs te annuleren. De hotels zijn allang gecanceld, maar ik wachtte met de vlucht tot het wat rustiger zou worden.

Vandaag kreeg ik echter een schema verandering door en online lukt het me niet te ontcijferen wat ik moet doen. Gelukkig duurt het maar een kwartier voor ik een agent aan de lijn krijg. Nu hebben Chris en ik een krediet dat we voor 27 december moeten gebruiken. Hopelijk gaat dat lukken!

Het is intussen bewolkt, maar wel lekker weer. Ik besluit een wandeling door de buurt te gaan maken en foto's van de bloesems te nemen. Ik heb gisteren met het schoonmaken wat gedaan met mijn linker heup en ik loop als een oude vrouw, maar beweging is altijd goed.

Intussen praat ik met Christine, mijn zus en Katja. Katja is heel erg bezorgd over het terug naar haar werk gaan morgen. Haar ziekenhuis heeft al een tekort aan maskers en er worden in de buurt inzamelingen gehouden. Hopelijk werkt dat. Ik ben er ook niet gerust op.

Zo even erop uit gaan wil ik voortaan iedere dag gaan doen, weer of geen weer. Thuis is de verleiding toch weer groot om al het onheilspellende nieuws te gaan lezen. En zoals onderstaand plaatje aangeeft, de reactie op al het "breaking news" is iedere keer weer "vecht of vlucht". Op een gegeven moment heb ik nieuws overload. 

Rick maakt vanavond zijn overheerlijke omeletten voor ons en zo gebruiken we de eieren, die na vandaag over datum zouden zijn, op. Het smaakt weer opperbest. Saskia en Justin hebben besloten morgen terug naar Richmond te gaan want Justin mist zijn drumstel. Een muziekstudent heeft natuurlijk die uitlaatklep nodig. Hopelijk gaan ze heel voorzichtig zijn, ik ben wat dat betreft toch wel een moederkloek, liever mijn kuikentje hier.