Dag 4 Florida: Over een dag in Epcot

Ricks wekker gaat om kwart over zeven af en we maken ons snel klaar voor ons dagje Walt Disney. Net na achten vertrekken we richting Orlando. We halen onze koffies en egg bites van Starbucks en beginnen dan aan de bijna twee uur lange rit.

Het weer is in zoverre beter dan gisteren dat de zon tevoorschijn komt. Er staat echter een fikse koude wind en het zal maar 12 graden worden. Gelukkig zijn we erop gekleed, ik althans wel. Vandaag is het Groundhog Day en die stomme marmot, Punxsutawney Phil, zag zijn schaduw, daarmee voorspellend dat de winter nog zes weken aan zal houden. 

Tegen tienen komen we bij de parkeerplaats van Epcot aan. Die gaat pas om tien uur open, dus we moeten omkeren, ook al is het vier minuten voor tien. Tegen de tijd dat we terug bij de kassa's zijn is het dus ruim tien uur geweest.

Het is fijn om zo vroeg te zijn, want we kunnen in de rij, die het dichtst bij de ingang ligt, Journey 7, parkeren. Bij de ingang wordt onze temperatuur gemeten en gaan we door veiligheidscontrole poortjes. Ook anders dan voorheen, toen alle tassen doorzocht moesten worden.

We zijn opgelucht als onze toegangskaarten werken en Mickey groen wordt. Die reservering was dus inderdaad goed aan ons ticket gelinkt. De gewoonlijke vingerafdruk hoeft in deze tijden ook niet. En dan staan we weer in ons favoriete Disney park. Iets wat we deze reis niet hadden verwacht. 

Het park opent pas om elf uur, dus we lopen wat rond, genietend van de muziek en kleuren. Het is rustiger dan wij het ooit gezien hebben en iedereen draagt dikke mondkapjes, sommigen, zoals wij, twee over elkaar. 

Mijn jas is winddicht en ik heb een sjaal om, maar Rick heeft het ondanks alle laagjes, die hij aanheeft, koud. Zodra de Mouse Gear winkel opent gaan we daar op zoek naar een trui en pet voor hem. Hij koopt een blauwe, lekker zacht aanvoelende trui met Donald Duck erop (natuurlijk). De pet lukt ook, die wordt een marine blauwe Walt Disney World cap.

Het International Festival of the Arts wordt op het moment gehouden. Dat maakt dat er zoveel buiten te doen is, dat we nauwelijks ergens binnen hoeven te gaan. Het festival staat in het teken van Figment, het draakje van de Imagination attractie. Dat is het enige ritje dat we vandaag willen doen en zo vroeg zijn we de enigen in het karretje. Het blijft leuk en kleurrijk. 

Daarna lopen we langs de verschillende standjes. Er staan veel Disney kraampjes met de werken van Disney kunstenaars, zowel beeldhouwers als schilders. We vinden er veel moois bij hangen en bedenken dat we misschien aan het einde van de dag wel een schilderij of twee willen kopen. 

Mijn mondkapje is de grijns van de Cheshire kat, dus perfect om een selfie met hem op een schilderij te maken

Er is verder voor het publiek ook van alles te doen. Je kunt op een muur meehelpen een plaat te schilderen door nummertjes in te kleuren. Rick en ik overwegen even om het te doen, maar door het afstand houden staat er best een lange rij en we hebben geen zin om te wachten. 

Mooie platen van twee Disney ontwerpers

We genieten met volle teugen van alle kleuren. Ik lees dat er in de World Showcase met alle landen een speurtocht is naar beroemde schilderijen met Figment als hoofdfiguur. We halen die van een van de winkels, de kaart is in de vorm van een palet en je moet de juiste schilderijen op de landen plakken. 

Als we naar de World Showcase lopen  zien we ook spontaan gemaakte krijttekeningen. Wat een talent hebben die mensen toch! En het is allemaal even kleurrijk. 

Behalve beeldende kunst is er ook eetkunst. In de World Showcase staan overal standjes en aangezien we wel zin hebben in lunch gaan we kijken wat er zoal te koop is. Eerst lopen we door Canada en Engeland. 

Daar vinden we ons eerste Figment schilderij en hebben al door dat dit geen makkelijke speurtocht is. In de tuin achter de winkels zien we opeens Alice in Wonderland. Zij begroet mij heel enthousiast (van verre). Ik was even vergeten dat ik het Cheshire kat mondkapje opheb. 

Mijn eerste liflafje is de heel mooi gepresenteerde viscocktail met garnalen, St. Jacobsschelpen en inktvis op inktvisinkt mayonnaise. Deze is werkelijk heerlijk!

Bij een ander standje neemt Rick de biefstuk Wellington en ik de St. Jacobschelp met rode peper coulis en een Parmezaanse kaas "cracker", ook erg smakelijk. Ricks Wellington ziet er zo lekker uit dat ik die vanavond ook wil proberen. 

Figment in het schilderij met George Washington, die de Delaware rivier oversteekt (Amerikaanse paviljoen)

Als we door Italie lopen valt ons iets op. Gewoonlijk zijn de paviljoenen bemand met mensen van de verschillende landen. Die zijn (horen we later) vrijwel allemaal naar huis gestuurd en bijna alle Disney medewerkers, die we zien, zijn Amerikanen. Er zijn wel een aantal buitenlanders, maar die hebben waarschijnlijk permanente verblijfsstatus.

De Mona Figment

Zoals altijd in Epcot lopen we de benen eruit. Op een gegeven moment krijgt Rick echter last van zijn knie en zoeken we een mooi zonnig plekje om wat uit te rusten. De wind is intussen iets minder en in de zon is het lekker. 

Als we onze tocht voorzetten doet Rick zich tegoed aan een aantal gerechtjes, die mij te zwaar zijn. Ook haalt hij een dunkel biertje in Duitsland. Ik ga een prosecco halen in Italie en we genieten er aan een tafeltje van. Er wordt regelmatig omgeroepen dat eten en drinken alleen zittend mag en dat mondkapjes anders altijd op moeten, ook bij het maken van foto's. Iedereen houdt zich er goed aan (anders word je het park uit gezet). 

In China

In Noorwegen

Die kleine visgerechtjes waren niet genoeg voor mij. Als  ik een ceviche en bloody Mary op een menu zie staan neem ik dat. Het is allemaal zo leuk en mooi gepresenteerd. Ik vind altijd dat iets nog beter smaakt als het er ook interessant uitziet. 

We hebben van hieruit mooi uitzicht op de Epcot bal met de regenbogen van het Kunstfestival. Ik heb mijn glazen bal meegenomen en vind dit de perfecte gelegenheid om een balfoto te maken. Hij wordt inderdaad mooi. 

Het is tijd voor het tweede rondje door de World Showcase, want we hebben nog lang niet alle Figment schilderijen gevonden. In Canada is het echt zoeken, maar met een hint van een medewerker vinden we hem eindelijk. 

We zoeken intussen naar het Painter's Palette standje, want daar hebben ze steak tartare. Het blijkt binnen in een enorme hal te zijn. Ik bestel het, terwijl Rick langs de standjes met kunst loopt. Eenmaal weer buiten vinden we een picknicktafel in Engeland en het is net zo lekker als ik had gedacht.

Rick vertelt intussen dat hij de werken van Dirk Wunderlich erg mooi vond. De schilder is er zelf om de werken te signeren. We besluiten later vanavond een kijkje te gaan nemen. 

Door het park staan ook schilderijen waar je zelf in kunt poseren. Rick vindt dat maar niets, maar ik vind het wel grappig. Volgens mij is onderstaande een schilderij van Manet, maar dat weet ik niet zeker. Het tweede schilderij herken ik wel, maar weet niet wie de schilder is. 

Gisteren zag Rick in mijn Twinings thee verzameling dat zij zwarte bessen thee hebben. Pickwick maakt die niet meer en Rick mist het nog altijd. In Engeland is er een Twinings winkeltje en na even zoeken vinden we een doosje zwarte bessen thee. Rick is er als een kind zo blij mee. 

Figment in Frankrijk

Je merkt verder de impact van de pandemie wel. In Marokko en Canada zijn vrijwel alle winkels en restaurants gesloten. Ik hoop dat de buitenlandse medewerkers snel kunnen terugkeren. 

In Japan zoeken we het schilderij in de winkel, maar het blijkt er net buiten te hangen. In de winkel zie ik echter wel jeugdsentiment: een Monchhichi aapje. Daar was ik vroeger dol op en ik koop er een voor ons aanstaande kleinkind. 

We hebben alle schilderijen gevonden, behalve Mexico. Dat is zoeken naar een naald in een hooiberg en het is wat druk binnen voor ons gevoel. We vragen om een hint en dan is het snel gevonden. We brengen ons volle palet naar de World Traders winkel en mogen dan een prijsje uitzoeken, wij kiezen Figment. 

De tijd vliegt en voor we het weten gaat de zon onder. Het park zal om acht uur sluiten dus we gaan op zoeken naar gerechtjes voor ons avondeten. Ik neem de gerookte zalm gateau als eerste en dat is ook weer een goede keus. Het zijn laagjes Boursin, gerookte zalm en crepes. 

Dan zijn we terug bij het paviljoen en gaan we bij de werken van Dirk Wunderlich kijken. De reproducties zijn niet overdreven duur en we kiezen twee vrolijke doeken, een in Hawaii en een in Californie. 

Als we die betaald hebben gaan we in de korte rij staan om een handtekening van Dirk op de achterkant te krijgen. Dat duurt en duurt maar en ik zie de tijd snel gaan. Rick biedt aan te wachten, zodat ik naar Japan kan gaan om een snack te halen. 

Later sms-t Rick dat het allemaal zo lang duurt, omdat Dirk er een Disney karakter bij tekent. Hij vraagt welke ik wil, want Rick kiest natuurlijk Donald. Voor mij dan maar Katrien, die passen goed bij elkaar.

Onderweg naar Japan kom ik langs het kraampje met de zeevruchtencocktail. Ik kan het niet laten en bestel er nog een van. In Japan koop ik de sushi donut en sake, die in een traditioneel houten bakje wordt geserveerd. De Japanse medewerker schrijft mijn naam er in het Japans op, zo leuk!

Rick is intussen ook weer van de partij en we gaan beiden de biefstuk Wellington eten. Die is inderdaad supermals en lekker, Gordon Ramsey zou er trots op zijn. Voor mij is dat genoeg eten, maar Rick bestelt nog een vleesgerecht en een enorme chocolate chip koekje in de vorm van een palet bij een ander kraampje. 

Het is een lekker koekje kan ik na een paar happen beamen. Natuurlijk is het veel te groot voor Rick om helemaal op te eten, maar hij doet een bewonderenswaardige poging. 

Intussen loopt het tegen achten en is het weer flink koud. We lopen naar de uitgang en ik voel me een beetje emotioneel. Dat we deze dag toch hebben kunnen doen en hoe leuk het was, ondanks de beperkingen. Dat kunstfestival is iets wat we in gedachten gaan houden om vaker heen te gaan. 

De rit naar het appartement gaat zonder oponthoud en net voor tienen zijn we terug. We ontspannen nog wat en gaan dan gauw slapen. We zijn heel blij dit gedaan te hebben!

De stappen kreeg ik wel bijeen in dat park