Dag 5 Florida: Over een dagje natuur

We doen het vanochtend rustig aan, want lagen er gisteravond later in dan gewoonlijk. Tegen half negen zijn we dan toch klaar om ontbijt te gaan halen. Even overwegen we eten van het restaurant aan de overkant te halen, maar Starbucks is makkelijker. Ik heb nog geen genoeg van de boerenkool egg bites, misschien morgen. 

We vinden een parkeerplek aan het water om te ontbijten. Hier kunnen we ook wat Pokemon Go spelen. We vragen ons af of we liever aan het strand of aan de baai zouden wonen in dit gebied. Aan de baai kun je een boot hebben, maar zo te zien niet zwemmen. We denken toch maar het strand. 

Rick gaat een strandwandeling maken, maar ik heb een bizarre blaar op mijn grote teen opgelopen van mijn sportschoenen gisteren. Op blote voeten lopen vind ik te koud. Dan maar weer mijn stappen op het balkon bijeen krijgen, het uitzicht is sowieso prachtig. 

Er staat minder wind en het is warmer dan gisteren. Terwijl ik aan het sporten ben kijk ik naar de mensen op het strand. De maker van de zandstructuren is er om ze te herstellen. De harde wind van de afgelopen dagen heeft voor erosie gezorgd.

Als ik klaar ben met mijn stappen neem ik mijn douche en ga dan in de ligstoel op het balkon mijn blog van gisteren schrijven. In de zon is het heerlijk en ik vind het fijn die leuke dag van gisteren nog eens te herleven door het op te schrijven.

Rick komt uitgewaaid terug en ik heb mijn blog net gepubliceerd. Het gaat weer hard met de tijd en we bedenken waar we willen gaan lunchen. Dat wordt Bubba Gump, net als zondag. Alleen blijken die hun terras niet open te hebben en binnen eten gaat niet gebeuren.

Het is hier op de John's Landing boardwalk een stuk rustiger dan zondag en we zien dat de Friendly Fisherman hun terras wel open hebben. Er is nog een tafel vrij, ver van de andere gasten, perfect dus. Het is hier warm genoeg dat mijn jas uitkan.

De bediening is wat langzaam, maar dat deert ons niet, want we zitten hier heerlijk. Rick kiest de grouper taco's en ik de salade met blackened garnalen. Het eten is lekker en we vermaken ons met het kijken naar de verschillende zeevogels. 

Er zijn draden gespannen, zodat de meeuwen wegblijven, maar die maken toch een poging on Ricks frietjes te stelen. Door de draden komen ze niet, maar een ervan poept op Ricks hoofd. Gelukkig niets groots, maar ik help hem het er gauw van afwassen. Intussen probeer ik mijn lach in te houden, arme Rick!

Het loopt al tegen tweeen als we naar het zuiden rijden met Fort de Soto State Park als doel. Daar betalen we de $5 entree en rijden dan eerst naar het fort. Dit werd gebouwd na de Spaans-Amerikaanse oorlog in 1898. Er staan unieke mortierwapens en we lopen langs het fort en dan naar boven voor het uitzicht. Rick is hier veel meer in geinteresseerd dan ik, maar het is leuk het bezocht te hebben. 

Dan rijden we naar de Tampa Bay kant van het park. Daar is een lange pier, die we aflopen. Er staan allerlei waarschuwingen om dolfijnen met rust te laten, maar die zien we niet. We hebben wel mooi uitzicht op de bijzondere brug richting Sarasota. 

Fort de Soto park staat er ook bekend om dat zeekoeien hier komen overwinteren. We nemen een natuurpad in de hoop dat dat op een uitkijkpunt uitkomt. We lopen en lopen, maar het water blijft aan onze linkerkant met dichte mangroven tussen ons in. 

Die manatees zien we dus niet, maar het is wel een mooie wandeling. Er groeien allerlei verschillende palmbomen en andere vegetatie, die we thuis zeker niet zien. Deze temperatuur van een graad of zestien is ook prima voor zo'n wandeling, in de zomer zou het veel te heet zijn. 

Als we terug bij de auto zijn loop ik nog even naar het strandje bij het kayakverhuurbedrijf. Dat is gesloten, maar ik heb wel uitzicht op de inham hier. Ik tuur het groene water af, maar geen zeekoe te bekennen. Ook bij twee latere uitkijkpunten niet, we mogen dus blij zijn dat we ze maandag in Tarpon Springs zagen. 

We rijden terug en dan mag Rick tot zijn genoegen wachten voor de ophaalbrug. Die hebben we niet meer in ons gebied sinds de ene is vervangen door een veel hogere brug. Het doet mij denken aan de keer dat mijn moeder te ver doorreed en we bij Gouda binnen de slagbomen stonden toen de brug omhoog ging. 

Een collega van Rick logeert in Redington Beach hier vlakbij. Rick gaat een op gepaste afstand borreltje met hem drinken op het strand bij Jose's appartement. Ik ga in een van luie stoelen op het balkon naar de zonsondergang kijken. 

Net voordat de zon achter de horizon verdwijnt is Rick ook weer terug. We maken crackertjes met de heerlijke Goudse kaas, die ik van Riekje kreeg, als borrelhapje. De glazen bol is bij uitstek geschikt voor zonsondergang foto's en ik gebruik hem vandaag weer. 

Als de zon weg is, is het al gauw te koud om buiten te zitten. We bespreken waar we dit keer avondeten willen gaan halen. Ik heb wel trek in de zeevruchten cobb salade van Ricky Ts en Rick vindt ook een aantal dingen op hun menu. 

Die salade is werkelijk enorm!! Zo langzamerhand moet ik wel weten dat cobb salades gigantisch zijn. Er is een bed van ijsbergsla en daarop garnalen, blauwe kaas, bacon, krab en avocado. Het smaakt heel goed, maar ik kan de helft nog niet op. Ik houd het maar bij de garnalen en krab.

Vandaag kon niet anders zijn dan gisteren, maar we hebben weer een super dag gehad! Deze week gaat veel te snel en ik merk dat ik me hier, met uitzondering van maandag, stukken beter voel dan de afgelopen weken. Ik ben blij dat we dit ondanks de COVID situatie kunnen doen.